Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1961, Síða 22

602
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
og þeirra ættingja sýndi framtak og
manndáð í skömmu fyrir andlát sitt
að breyta úr torfkirkju í timburkirkju.
Ekki má ég enda svo þessa fátæk-
legu ritsmíð, að ég ekki minnist þess
manns, sem segja má með sanni, að
hafi verið lífið og sálin í að þessi
kirkjuendurbygging . fékk framgang,
en það er stórkaupmaður Árni Jóns-
son í Reykjavík, sonur séra Jóns Árna-
sonar, sem var prestur Selárdalssafn-
aðar um 20 ára skeið, þess mikla öðl-
ingsmanns og Ijúfmennis, sem segja
mátti um með fullum sanni, að hann
kenndi jafnt söfnuðum sínum á stétt-
unum, sem í kirkjunni með Ijúf-
mennsku sinni, framúrskarandi prúð-
mennsku, kærleiksríkri framkomu og
breytni. Hefir Ámi gefið til kirkjunn-
ar talsverða peningagjöf, sem mun
stórlega hafa aukist siðan hann gaf
hana. Einnig hefir hann hlynnt að
kirkjunni á ýmsan hátt, t. d. með því
nú fyrir skömrnu að gefa málningu til
að mála kirkjuna með. Hann réði líka
Davíð yfirsmiðinn til endurbyggingar
kirkiunnar. Með þessu sýnir Ámi
hvað minning hans vinsælu og góðu
foreldra er honum kær. Ber öllum í
söfnuði bessum. að votta honum þakk-
læti fyrir þetta mannkærleiksverk.
—★—
«
Sunnudaginn þ. 24. sept., var hald-
in hátíðarmessa í hinni nýendurbyggðu
Selárdalskirkju. Var kirkjan þá end-
urvígð af biskupi íslands hr. Sigur-
bimi Einarssyni. Voru fjórir prestar
auk biskups mættir við athöfnina og
auk þeirra fjöldi fólks. Jafnframt var
minnzt 100 ára afmælis þessarar merku
kirkju. sem söfnuðurinn hefir nú tek-
ið að sér, og ég bið guð að veita hon-
um styrk til að láta verða sér til sóma,
heilla og blessunar. Þess ber að sjálf-
sögðu að geta, að guðsþjónustuáhöld
kirkjunnar, prédikunarstóll, altaris-
tafla, tvær kirkjuklukkur, tveir kaleik
ar og ljósahjálmur eru ca. frá 400 til
200 ára gömul. Eru ártöl skráð á marga
munina. Eru þessi áhöld öll í prýði-
legu ástandi og því sannarlegir skraut-
og forngripir.
Mynd sú sem hér með fylgir, er af
hinni nýendurbyggðu Selárdalskirkju
ásamt húsum og kirkjugarði á þessu
fornfræga kirkju. og höfðingjasetri.
VITRUN
í LESBÓK 19. febrúar þ. á. er
grein, sem nefnist „Huliðsheimar“.
Er það frásögn Halldórs Sigurðs-
sonar úrsmiðs um ýmislegt dular-
fullt, sem fyrir hann hefir borið.
Veigamesti hluti frásagnarinnar
er um unga stúlku í „bláum
geislahjúpi“, er heimsótti hann
tvisvar sinnum með 2—3 ára milli-
bili, og fór með hann í geimferð í
seinna skiftið. Var Halldór sann-
færður um að hún myndi koma
til sín í þriðja skiftið að sækja sig
og þá færi hann með henni alfar-
inn.
Um seinustu helgi hringdi Hall-
dór til mín og bað mig að finna
sig, hann ætti erindi við mig. Og
þegar eg kom til hans, sagði hann
mér, að nú hefði stúlkan komið
til sín í þriðja sinn, og að vísu
ekki til þess að sækja sig. Að
þessu sinni hafði hann ekki séð
hana, en talað við hana, og þótti
honum þessi atburður svo merki-
legur, að hann vildi gjarna að
hann yrði skráður, svo að hann
fylgdi hinni sögunni.
Eg ætla ekki að orðlengja um
þetta, en aðeins birta söguna eins
og Halldór sagði mér hana:
Þ A Ð var snemma morguns í
öndverðum nóvembermánuði, að
mér fannst eg vakna á sama tíma
og vant er, eða úr því að klukkan
er orðin sjö. Og um leið og ég
vakna þykist eg heyra eitthvert
skrjáf eða þrusk inni í herberginu
hjá mér, en sá ekki neitt, því að
dregið var fyrir glugga og dimmt
inni. Mér þótti þetta undarlegt og
kalla því:
„Er nokkur þar?“
Og þá er svarað með glaðlegri
og glettnislegri rödd;
Halldór Sigurðsson
„Já, eg er hér“.
Eg þekkti málróminn óðar.
Svona fagra og þýða rödd hefir
enginn nema hún vinkona mín,
sem vitrast hefir mér áður og fór
eitt sinn með mig til annars heims,
eins og eg hefi áður sagt frá. Eg
varð glaður við og spurði:
„Jæja, ertu hérna og komin til
að sækja mig?“
Þá hló hún yndislega blítt og
sagði:
„Nei, eg er ekki komin til að
sækja þig núna. Eg sæki þig ekki
nema gott sé veður“.
„Er ekki gott veður núna?“ segi
eg.
„Ænei, það er frost og snjór á
jörð“, segir hún þá.
„Snjór á jörð? Nei, það getur
ekki verið“, sagði eg og minntist
þess að snjólaust var daginn áður.
„Jú, þér er óhætt að trúa því,
það er snjór á jörð og kalt úti“,
sagði hún.
„Jæja, hvaða erindi áttu þá við
mig, úr því að þú ert ekki komin
til að sækja mig?“ spurði eg.
/