Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1961, Qupperneq 46

626
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
X
Gömul reikningsþraut
annað að gera en að konurnar
tvær fari yfir í þessari ferð.
Nú verður ein af konunum að
róa yfir aftur. Þar verður hún að
verða eftír hjá bónda sínum, en
hinir tveir karlmennirnir að fara
yfir ána til kvenna sinna. Nú eru
tvenn hjón komin yfir, en ein eru
eftir, og nú vandast málið hvern-
ig á að koma þeim yfir.
Til þess að gera dæmið ljósara,
skulum vér kalla hjónin A, B og
C. Hjónin A bíða á bakkanum, en
hjónin B og C eru komin yfir.
Nú róa hjónin B yfir ána, kon-
an verður eftir, en bændurnir A
og B fara næst yfir. Þá fer kona
C með bátinn til baka, og eru nú
allir karlmennirnir þrír komnir
yfir, en konurnar þrjár hinum
megin. Konurnar A og C fara nú
yfir ána og verða þar báðar eftir,
en B fer yfir til að sækja sína
konu.
Helgisögur
ÞESSI reikningsþraut er um 1200
ára gömul:
Þrír afbrýðissamir penn komu
ásamt konum sínum að ferjustað.
Þar var bátur, en enginn ferju-
maður. Þau þurftu endilega að
komast yfir ána, en báturinn var
svo lítill, að hann bar ekki nema
tvo menn. Hvernig áttu nú þau
sex að komast yfir ána, án þess
að nokkur hinna afbrýðissömu
manna þyrfti að yfirgefa konu
sína eitt andartak?
Þeir, sem geta ráðið þessa gátu,
ættu líka að athuga hvernig færi
ef hér væri fern hjón á ferðinni
eða fleiri.
— o —
Það er þegar auðséð, að ferð-
irnar hljóta að verða nokkuð
margar, því að báturinn ber ekki
nema tvo, og alltaf verður einn
að róa til baka aftur. Það er líka
auðséð, að hjón verða að fara yfir
ána í fyrstu ferðinni, því að tveir
karlmenn mega ekki fara og
skilja konur sínar eftir hjá hin-
um þriðja. Það er líka ljóst, að
þegar hjónin eru komin yfir,
verður maðurinn sjálfur að snúa
við og skilja konu sína eftir, því
að ekki má hún fara ein yfir til
hinna karlmannanna. Ekki mega
tveir karlmenn fara yfir næst, því
að þá verður kona annars þeirra
eftir hjá þriðja karlmanninum.
Ekki má heldur kona vera far-
þegi með manni, sem ekki er
bóndi hennar. Það er því ekki um
Flautir
Frá því er sagt, að einu sinni hafi
Kristur komið til fátækrar ekkju, sem
ekki átti aðra björg, en eina mjólkur-
geit. Hún bað hann því blessaðan að
drýgja nú björg sína. Hann kenndi
henni þá að búa til þyril og flautir.
Svona er sagt að flautirnar sé til
komnar, og hafa þær jafnan verið
taldar fátækra manna fæða-
En þótt flautir þyki ekki góður mat-
ur til undirstöðu, á allt að einu að
vera meira manneldi í þeim en skyr-
inu, og er sú saga til þess, að einu
sinni voru tveir menn samferða í fann-
fergishríð á vetrardag. Hafði annar
þeirra lifað mestmegnis á skyri og
mjólk, en hinn á flautum. Þegar þeir
höfðu haldið áfram um stund í snjón-
um og ófærðinni, fór að smádraga
máttinn úr þeim, sem á skyrinu hafði
lifað, og seinast gafst hann upp með
öllu. Tók hinn hann þá á herðar sér,
og „svo bar hann flautabelgur hann
6kyrbela“ til þyggða. (Þjóðs. J. Á.) .