Morgunblaðið - 03.06.2001, Síða 30

30 SUNNUDAGUR 3. JÚNÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Upplýsingar um inntökuskilyrði á einstökum brautum eru á heimasíðu.
Borgarholtsskóli v/Mosaveg, 112 Reykjavík. Sími 535 1700. Bréfasími 535 1701.
Heimasíða: www.bhs.is
Borgarholtsskóli
framhaldsskóli í Grafarvogi
Innritun nýnema vorið 2001
fer fram í skólanum 5.-8. júní kl. 11-18
Í boði eru eftirtaldar námsbrautir:
Bóknám til stúdentsprófs
Félagsfræðabraut: Áhersla á félags- og hugvísindi. Góður grunnur að
háskólanámi í félags-, uppeldis- og umönnunargreinum.
Náttúrufræðibraut: Áhersla á stærð-, eðlis-, efna- og líffræði. Góður grunnur
að háskólanámi í verkfræði, læknisfræði o.fl. greinum.
Tungumálabraut: Fjögur erlend tungumál í kjarna. Góður grunnur að
háskólanámi í erlendum tungumálum og málvísindum.
Starfsnám
Félagsliðabraut: Fagnám fyrir störf í félagsþjónustu- og
uppeldisstofnunum með áherslu á sálfræði, uppeldi,
umönnun og fatlanir.
Upplýsinga- Fagnám fyrir störf á fjölmiðlum og við upplýsingamiðlun
og fjölmiðlabraut: í stofnunum og fyrirtækjum með áherslu á fjölmiðlatækni
og vefsmíði.
Verslunarbraut: Fagnám fyrir störf í verslun- og viðskiptum með áherslu
á rekstur, fjármál, tölvur og viðskipti.
Iðnám
Bíliðnir: Réttindi til starfa í bíliðngreinum að loknu sveinsprófi og
til náms í meistaraskóla.
Málmiðnir Réttindi til starfa í málmiðnum og pípulögnum að loknu
og pípulagnir: sveinsprófi og til náms í meistaraskóla.
Listnám
Margmiðlunarhönnun: Listir og menning, myndvinnsla og margmiðlunarverk-
stæði. Góður grunnur að námi í listaháskólum.
Almenn námsbraut
Almenn námsb. I og II: Nám fyrir þá sem ekki uppfylla inntökuskilyrði á ofan-
greindar námsbrautir eða eru óákveðnir.
mér að mála með puttunum, þannig
fæ ég mesta útrás.“
Esther málar aðallega landslags-
myndir og dýramyndir en fyrstu
andlitsmyndina málaði hún af sjálf-
um oddvitanum í Hrunamanna-
hreppi, Lofti Þorsteinssyni. Hún
selur heilmikið af myndum og málar
einnig eftir pöntun.
„Eitt af skemmtilegri verkefnum
sem ég hef fengið var þegar hann
Jón í Götu bað mig að mála altaris-
töflu fyrir sig. Hann er með einka-
kapellu í bílskúrnum hjá sér. Ég
varð fúslega við þessari bón og mál-
aði Frelsarann í fullri stærð. Mynd-
in og kapellan voru svo blessuð af
prestinum.“
Hún á ekki langt að sækja lista-
mannshæfileikana því þeir liggja í
báðum ættum. Kolbrún móðir henn-
ar er lærð myndlistarkona og snill-
ingur með vatnsliti, Ingimundur
langafi hennar gerði mikið af því að
höggva og móta í stein. Einnig gerði
hann lampa úr hvalahauskúpum og
víkingaskip úr kjálkabeinum stór-
gripa. Og ekki má gleyma föður
Estherar, sem er liðtækur með
vatnsliti.
Dóttir huglæknis
Esther er dóttir Guðjóns Haf-
steins sem er í daglegu tali kallaður
Hafsteinn en þær systurnar eru all-
ar skrifaðar Guðjónsdætur. Haf-
steinn er mjög öflugur læknamiðill
og af þeim sökum ruglar fólk honum
stundum saman við Hafstein
Björnsson miðil sem allir þekktu hér
áður fyrr.
„Pabbi er Guðbjörnsson og miklu
yngri maður en sá Hafsteinn. Auk
þess að vera milligöngumaður lækna
að handan fæst faðir minn við að
biðja fyrir látnu fólki sem lætur af
sér vita. Hann hefur starfað við
þetta í 15 ár á vegum Sálarrann-
sóknarfélags Íslands.“
Esther fer ekki leynt með að hún
býr sjálf yfir dulrænum hæfileikum.
„Ég skynja oft eitthvað áður en
fólk kemur hingað. Þá sé ég ein-
hvern á sveimi skömmu áður, sumir
kalla það fylgjur. Stundum þegar
síminn hringir veit ég nákvæmlega
hver er að hringja. Og í djúpri slök-
un get ég farið út úr líkamanum og
flakkað um. Þetta gerðist fyrst hjá
mér fyrir tæpum tíu árum og þá
varð ég rosalega hrædd. Ég hélt að
ég væri að deyja. Ég horfði á sjálfa
mig spriklandi í rúminu að berjast
við að koma til baka. Þegar það loks-
ins tókst hugsaði ég með mér að
þetta mætti aldrei gerast aftur. En
svo prófaði ég seinna að ferðast
svona úr líkamanum og þá komst ég
að því að ég gat farið til baka þegar
ég vildi. Þá var ég ekkert hrædd við
þetta lengur og nú get ég flakkað
hvert sem ég vil. Stundum fer ég yf-
ir fjallið og túnin. Þetta er eins og að
svífa og er mjög mögnuð upplifun.“
Amerískir kaggar
Esther hefur ýmis áhugamál sem
eru á jarðbundnara sviði en sálna-
flakk. Hún er verulega veik fyrir
stórum og kraftmiklum bílum.
„Ég hef alltaf haft mjög gaman af
bílum og amerískir bílar heilla meira
en aðrir. Þessir japönsku eru ekki
fullgildir í mínum huga. Ég vil hafa
mína bíla stóra og láta bera virðingu
fyrir mér á vegunum. Jói hefur gert
nokkrar tilraunir til að fá mig til að
kaupa japanskar dósir. Ef honum
tekst að fá mig í prufutúr á slíkum
bíl hef ég iðulega beðið hann að
stoppa eftir 500 metra og ég hef
gengið til baka. Þar með er málið út-
rætt.“
En eiginmaðurinn er ekki síður
fyrir ameríska bíla og Esther segir
það hafa átt sinn þátt í að þau rugl-
uðu saman reytum sínum.
„Ég neita því ekki að ég kunni að
meta bílinn sem Jói átti þegar við
tókum saman og við eigum hann
reyndar ennþá. Þetta er svartur
Oldsmobile árgerð 1978 og hann er
enn í fullri notkun. Hann er svo
gamall og virðulegur að þegar ég fer
á honum til Reykjavíkur víkja allir
fyrir mér,“ segir Esther og hlær.
Þau luma líka á rauðum sparibíl sem
er Plymouth ’67 og þau gerðu upp
saman þegar Esther gekk með
fyrsta barn þeirra hjóna. Og svo
eiga þau hvort sinn vörubílinn.
Reyndar er þeim svo annt um bíla
að fyrir ofan bæinn hafa þau komið
upp bílakirkjugarði. Þar eru á milli
50 og 60 bílar, öllum haganlega upp
raðað eftir tegundum. Og nærri má
geta að Plymouth, Chrysler og
Oldsmobile eru þar í miklum meiri-
hluta.
„Sveitungarnir hafa líka fengið að
bæta í kirkjugarðinn ef þeir tíma
ekki að henda gömlum bílum eða
vilja geyma þá í varahluti.“
Veðmál í hlaðvarpanum
Óneitanlega eru miklar andstæð-
ur í konunni sem vill aka um á amer-
ískum drekum því hana dauðlangar
líka að búa í torfbæ og helst vildi
hún hafa hreindýr í fjallinu. Hún
segist vera ævintýramanneskja og
finnst gaman að taka áhættu, sér-
staklega í hrossamálum.
„Einu sinni keypti ég óséða
hryssu af mjólkurbílstjóranum því
hann ætlaði að farga henni. Foreldr-
ar hennar voru bæði undan Hrafni
frá Holtsmúla svo ég sló til. Ég
byrja að temja undan henni í vor og
það verður gaman að sjá hvað kem-
ur út úr því. Og einhverju sinni veðj-
aði ég við mann sem kom hingað og
varð vitni að því að veturgamalt
trippi var að riðlast á merunum í
gríð og erg. Hann var handviss um
að út úr þessu kæmu mörg folöld.
Ég var ekki á sama máli og greip
tækifærið og spurði hvort hann vildi
veðja. Hann tók því og við gerðum
samkomulag um að hann fengi eitt
folald ef kæmu þrjú eða fleiri undir,
en hann yrði að láta mig fá tvær
endur ef ekkert folald kæmi. Ég
vann veðmálið og endurnar eru hér
enn og við borðum núna eingöngu
andaregg því hænurnar hættu að
verpa þegar endurnar fluttu inn á
þær. Ég leyfi hænunum að lifa því
þær eru svo fallegar, rammíslenskar
að sjálfsögðu,“ segir Esther sem er
svo annt um íslensku búfjárstofn-
ana.
Hún vill hvergi annars staðar vera
en í Hrunamannahreppi, segir sveit-
ina fallega og samneytið gott við ná-
grannana. En er hagkvæmt að vera
ungur bóndi í dag?
„Já, það er alveg þokkalegt en
auðvitað skiptir mestu máli að starfa
við það sem hugurinn stendur til.
Mörgum finnst svo bindandi að vera
með kýr en það finnst mér ekki. Mér
finnst miklu meira bindandi að vera
í vinnu frá átta til fimm. Þetta snýst
auðvitað um hugarfar eins og svo
margt annað. Mér finnst mikils vert
að vera minn eigin herra og svo hóa
ég bara í tengdamömmu til að
mjólka fyrir mig ef á þarf að halda!“
Ég kveð Esther Djöflaeyjarbónda
eftir að hafa sporðrennt ljúffengum
jólakökum sem hún bakar í massavís
og grípur til þegar gesti ber að
garði. Ég velti því fyrir mér hvort
glampinn í augum hennar eigi meira
skylt við galdur eða prakkaraskap.
Þegar ég ek í burtu kemst ég að því
að hrafninn á bænum er ekki síður
stríðinn en ábúendurnir. Ég get
ekki betur séð en hann sé að reyna
að lokka hundinn fram af kletta-
brún.