Morgunblaðið - 22.07.2001, Blaðsíða 35
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22. JÚLÍ 2001 35
!"
!!""#
$ % &" ' !
!!% !!"!(
)*%""#
+, !!"!(
- ." / - .""#
0 0+ # 0 0 0+
!!" # $ %&
# $ '$
(
(
)
!" #$$ &'(
)'' * "$ +
$', (-$
$
"'(
$$ " $
$. /$ 0 '(
1($$ '(
2$$ / ) $$
-$-#$
! "
#
!"
# $
%%"
&
%" '%(
)&
*(
%"
%" + , ((
"% %"
#
#$
" #
#
#$
-
!" # !$%%&!
"! " "%'())"
( !'())" * +" *!!%%&!
*!! %,-! !%&! * !. /0'())"
!!% !%&! "! 1" ,)%'())"
,!,-! & ,!,!,-!
!
"#$%&#'
($ )
$%& *+)#
($&$ (
$%& +,
- ,. &,
$%& ./
,0 #
$%& ./
,,$ 1,
$%& ./
+ ($. ..$ 23 ./ '
Ég naut þeirra for-
réttinda að kynnast
honum „Valda gamla“
eins og hann var oft
kallaður til aðgrein-
ingar frá syni sínum.
Leiðir okkar Valda lágu saman
þegar ég vann í bæjarvinnunni á
Kópavogsvelli, þar tók hann mig og
vinkonu mína að sér til trausts og
halds. Við endasentumst bæjar-
markanna á milli til að gera að net-
um í fótboltamörkum og körfu-
boltahringjum. Þetta voru góðir
dagar og kannski lýsir það einna
best hversu bjartur og skemmti-
legur maður hann var, að þegar ég
hugsa til hans þá var eins og það
hafi alltaf verið sól þennan
skamma tíma sem ég fékk að vinna
VALDIMAR
KRISTINN
VALDIMARSSON
✝ Valdimar Krist-inn Valdimars-
son fæddist 9. júní
1926 á Látrum í Að-
alvík. Hann lést á
heimili sínu aðfara-
nótt 6. júlí síðastlið-
inn og fór útför hans
fram frá Digranes-
kirkju 13. júlí.
með honum. Mér er
einkar minnisstætt að
einn dag er unnið var
að netaviðgerðum sem
áður bauð Valdi okkur
heim í kaffi, þar hitt-
um við Rósu konu
hans og enn og aftur
kom karlinn á óvart,
því með kaffinu bauð
hann uppá heimabak-
aðar kökur à la Valdi
um leið og hann sýndi
okkur smíðaverk sín.
Og heim fórum við
með sinn hvorn
heimasmíðaðan burst-
abæinn og þá vitneskju að honum
Valda væru engin verk ókunnug.
Skapast hefur tómarúm í
íþróttalífi Kópavogsbæjar við
brotthvarf Valda af vellinum og
verður hans klárlega saknað af af-
ar breiðum hópi enda var hann ein-
staklega vinmargur maður.
Kæri vinur, ég kveð þig með
þessum fáu orðum og vil um leið
votta fjölskyldu þinni mína dýpstu
samúð.
Þinn vinur,
Karen Halldórsdóttir.
✝ Sigurður Jóns-son fæddist 3. júlí
1900 á Nesi í Norð-
firði. Hann lést 10.
júlí síðastliðinn á
Fjórðungssjúkrahús-
inu í Neskaupstað.
Foreldrar hans voru
Kristjana Jakobsen
frá Þórshöfn í Fær-
eyjum, f. 11. septem-
ber 1860, d. 17. maí
1955, og Jón Einars-
son frá Mjóafirði, f.
3. maí 1866, d. 3.
febrúar 1960. Al-
bræður Sigurðar
voru: Einar, f. 7. mars 1895, d. 12.
febrúar 1999, Friðþjófur, f. 19. des-
ember 1897, d. 26. desember 1905,
Þorsteinn Norðfjörð. f. 11. janúar
1903, d. 20. febrúar 1952, og Frið-
þjófur Jakob, f. 13. ágúst 1905, d. 8.
látin. Þau áttu saman soninn Sig-
urþór, f. 8. mars 1939, hans kona
er Kristrún Stefánsdóttir, f. 26.
mars 1937, og þeirra börn eru: 1)
Ragnheiður, f. 28. september 1961,
hennar maður er Gunnar Sigur-
þórsson, f. 13. apríl 1959, og börn
þeirra eru Kristrún Harpa, f. 26.
júní 1984, Gunnar Karl, f. 2. nóv-
ember 1986, og Sigrún Kristín, f. 1.
júlí 1988. 2) Sigurður Þorsteinn, f.
29. apríl 1965, hans kona er Drífa
Ármannsdóttir, f. 15. ágúst 1966,
þeirra börn eru Sara, f. 29. júlí
1993, og Sigurþór Andri, f. 2. sept-
ember 1995. 3) Stefán Logi, f. 8.
janúar 1975, sambýliskona hans er
Margrét Vala Gylfadóttir, f. 9.
ágúst 1976. Einnig ólst upp hjá Sig-
urði bróðurdóttir hans Sigrún
Kristín Þorsteinsdóttir, f. 15. apríl
1934, hjúkrunarfræðingur í Nes-
kaupstað.
Sigurður stundaði sjómanns-
störf frá barnæsku, fyrst á árabát-
um og vertíðarbátum en síðar í
landi við fiskvinnslu.
Útför Sigurðar var gerð frá
Norðfjarðarkirkju 20. júlí.
mars 1908. Áður en
Kristjana, móðir Sig-
urðar, flutti til Íslands
hafði hún verið tvígift
úti í Færeyjum en
misst þá menn báða.
Með Jóhan Hendrik
Poulsen, f. um 1862, d.
18. júlí 1884 eignaðist
hún Sigurd Marius
Poulsen, f. 13. júní
1882, d. 27. maí 1977,
og Henriettu Poulsen,
f. 12. júní 1884, d. 4.
júní 1977, og með Sig-
mund Lukasen, f. 7.
apríl 1867, óvíst um
dánardægur, átti hún Hans Luka-
sen, f. 5. apríl 1887, dó í barnæsku
og Sigrid Lukasen, f. 5. apríl 1890,
dó einnig barnung. Sigurður bjó
um hríð með Margréti Hanssen, f.
3. nóvember 1915, fyrir skömmu
Með þessum orðum viljum við
kveðja Sigurð Jónsson afabróður
okkar, sem er eini maðurinn sem við
systkinin höfum kallað afa. Hann var
orðinn 101 árs þegar hann fékk að
fara og mátti því muna tímana
tvenna. Hann tilheyrði kynslóð sem
ólst upp við mjög óblíð kjör, kulda,
skort og kaupmannavald. Sjálfsagt
hefur þetta sett mark sitt á afa. Hann
átti það til að vera mjög þversum og
stundum þurr á manninn, þótt sú hlið-
in snéri ekki að okkur krökkunum.
Frá því að við munum eftir okkur
vissum við að afi hafði af þrjósku einni
saman neitað að hósta þegar að hann
fékk kíghósta sem barn – þetta fannst
okkur að hlyti að vera hámark þver-
móðskunnar.
Eins og flestir ungir menn úr sjáv-
arplássi fór afi að stunda sjómennsku
um leið og nefið náði upp fyrir borð-
stokkinn. Í dag hefði slík vinna aldrei
komið til greina fyrir mann eins og
hann því að hann var alla tíð sjóveik-
ur, samt lét hann sig hafa þetta í ára-
tugi, eða uns stofnun frystihúss hér í
Neskaupstað 1949 gerði honum kleift
að vinna við fisk í landi. Í þá daga hef-
ur sennilega ekki verið um margt
annað að ræða í atvinnuskyni fyrir
ungan mann í sjávarplássi. Þegar fal-
ast var eftir því að heiðra hann á sjó-
mannadaginn fyrir störf við sjó-
mennsku, harðneitaði hann að láta
slíkt yfir sig ganga, þótt fast væri eftir
leitað – honum fannst ekki við hæfi að
heiðra menn sem hefðu verið sjóveik-
ir alla sína sjómannstíð. Að sjálfsögðu
þótti þetta viðhorf vera enn eitt dæm-
ið um annálaða þrjósku hans.
Afi var alla tíð eldheitur verkalýðs-
maður. Á 100 ára afmæli sínu var
hann gerður að heiðursfélaga Verka-
lýðsfélags Norðfirðinga, enda einn af
stofnendum þess. Það má eiginlega
segja að hann hafi verið einn af síð-
ustu sönnu kommúnistunum hér í bæ.
Þrátt fyrir kröpp kjör í æsku hafði afi
hinsvegar fullan skilning á þörfum
smáfólks. Það mátti treysta á afa
varðandi páskaeggin – í þeim málum
var hann sannkallaður höfðingi.
Árið 1997 fór afi fyrir fjölskyldunni
á ættarmót til Færeyja, þaðan sem
móðir hans var ættuð, þá 97 ára og
næstelsti maður ættarinnar (Einar
bróðir afa sat eftir heima 102 ára, afi
sagði að hann hefði ekki nennt). Þar
lék hann á alsoddi og heillaði fær-
eysku ættingjana upp úr skónum. Ef-
laust eiga Norðfirðingar eftir að
sakna þess að sjá ekki þann gamla á
göngu um bæinn, því að annar eins
göngugarpur er vandfundinn. Hann
fór daglega og stundum tvisvar á dag
hring í bænum, sama hvernig viðraði.
Þetta gerði hann til að ryðga ekki,
eins og hann kallaði það. Það er því
óhætt að segja að afi hafi verið sterk-
ur og eftirminnilegur maður og
hverju barni hollt að hafa fengið að
kynnast manni eins og honum. Nú
hefur hann fengið verðskuldaða hvíld
og við samgleðjumst honum.
Sveinbjörg, Þórunn Björg
og Snorri Halldórsbörn.
SIGURÐUR
JÓNSSON
!"
!
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð og
kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá
er enn fremur unnt að senda
greinarnar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minning@mbl.-
is). Nauðsynlegt er, að síma-
númer höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling
birtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðr-
ar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4,
miðað við meðallínubil og hæfi-
lega línulengd, - eða 2.200 slög
(um 25 dálksentimetra í
blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða
ljóð takmarkast við eitt til þrjú
erindi. Höfundar eru beðnir að
hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Frágangur af-
mælis- og minn-
ingargreina