Morgunblaðið - 23.09.2001, Blaðsíða 49

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 23. SEPTEMBER 2001 49
Segjast 97% vera mjög ánægð með námskeiðið og mæli sterklega með því við aðra.
Segja 99% að allur lestur í námi og starfi sé mun léttari og að afköst hafi vaxið mikið.
S k r á ð u þ i g í s í m a 5 6 5 - 9 5 0 0
Af þeim sem ljúka hraðlestrarnámskeiði:
Næsta námskeið hefst þriðjudaginn 25. september
Hraðlestrarnámskeið
HRAÐLESTRARSKÓLINN
w w w. h r a d l e s t r a r s k o l i n n . i s
Janice Beard: 45 orð
á mínútu.
(Janice Beard: 45 words
per minute)
Gamanmynd

Leikstjórn Clare Kilner. Aðalhlutverk Ei-
leen Walsh, Rhys Ifans. (81 mín.) Bret-
land 1999. Háskólabíó. Öllum leyfð.
MAÐUR skilur vel gremjuna í
Bretum þegar þeir horfa upp á yf-
irvöld dæla ágóðanum af breska lott-
óinu í hálftilgangslausa hluti og
svona kvikmyndagerð. Hér er verið
að reyna að róa á svipuð mið og lukk-
aðist svo vel í The Full Monty og
Brassed Off. Grámyglulegur hvers-
dagleikinn gerður fyndinn og
heillandi með skondnum persónum
og léttrómantísk-
um söguþræði.
Hér er það hin
unga Janice Beard
sem lætur sig
dreyma um betra
og blómlegra líf. Í
fyrstu virðist hún
fremur sein fyrir
og ónothæf en við
nánari kynni kemur í ljós að hún
leynir á sé. Á það reynir ekki fyrr en
hún kemst í tæri við fólk sem reynir
að notfæra sér einfeldni hennar.
Vissulega er hér vel meint, boð-
skapur góður og hollur. Útfærslan er
hins vegar svo ánægjusnauð, ófyndin
og vitlaus að leiðindin eru ekki langt
undan. Ljósi punkturinn er þó prýði-
lega frammistaða hinnar skosku
Walsh í hlutverki Beard. Fylgjumst
með henni í framtíðinni.
Skarphéðinn Guðmundsson
Saklausa
Janice
Myndbönd
Þ
EGAR samnefnd plata Á
móti sól er handfjötluð
blasir nokkuð greini-
lega við að í hana hefur
verið lagður talsverður
metnaður. Og það sem betra er: þeg-
ar hlýtt er á samnefnda plötu Á móti
sól, blasir einnig við að sama er upp
á teningnum hvað tónlistina varðar.
Í bransa þar sem höndum er allt
of oft kastað til (og þá er verið að
meina dægurtónlist í sem víðustum
skilningi) er skífan atarna því hin
ánægjulegasti viðburður.
Rúmur tími
Heimir Eyvindarson er hljóm-
borðsleikari sveitarinnar og helsti
lagahöfundur. Hann er þekkilegasti
drengur og allur hinn séntilmann-
legasti, laus við alla stæla og tilgerð.
„Þetta er þriðja platan okkar en
sú fyrsta með nýjum söngvara,“ seg-
ir Heimir hæglátlega og nefnir jafn-
framt að töluvert stórar breytingar
hafi orðið á sveitinni með tilkomu
nýjasta meðlimsins. „Við höfum ver-
ið að þróast síðan að hann kom inn í
þetta. Maður veit ekki hvert við
hefðum farið ef þessi söngvaraskipti
hefðu ekki orðið. Trúlega eitthvað
nálægt þeim stað sem við erum á
núna. En áferðin hefur hefur öll orð-
ið mýkri eftir að hann slóst í hópinn
– hans helsti kostur er að hann er
mikill túlkandi, flutningurinn er
meira lifandi þannig að maður hefur
hann núna ósjálfrátt í huga þegar
maður semur lögin.“
Eins og áður hefur komið fram er
bragurinn á plötunni nýju afar pott-
þéttur.
„Það er líka nákvæmlega það sem
við lögðum upp með,“ segir Heimir
samþykkjandi. „Við settumst niður
strax í febrúar á þessu ári og skoð-
uðum grannt hvað við værum með í
höndunum. Ég vil segja að einn
stærsti þátturinn í þessum sannfær-
andi hljóm, sem þú ert að nema, er
hann Hafþór, upptökustjóri. Áður en
við vorum komnir með samning vor-
um við harðákveðnir í að vinna með
honum og engum öðrum enda hefur
hann unnið mikið með okkur áður.“
Heimir er á því að sá góði tími
sem þeir gáfu sér við vinnsluna hafi
tvímælalaust skilað sér.
„Það sem mér finnst oft vanta
hvað plötuvinnslu viðkemur er rúm-
ur hljóðsverstími. Það að hafa ekki
stimpilklukkuna á bakinu skilar sér
hiklaust í betri hljóm og betri plötu.“
Það skemmtilegasta
sem maður gerir
Poppsveitin Land og synir er um
þessar mundir að þreifa fyrir sér á
Bandaríkjamarkaði. Þessi vilji til að
ná til víðari áhorfendahóps er vissu-
lega skiljanlegur. Heimir veltir
þessum málum fyrir sér en ásteyt-
ingarsteinninn í þessu máli er deilan
um listræna frelsið og mark-
aðslögmálin; þ.e. hvort þetta tvennt
geti yfirleitt farið saman
„Ég styð alla sem vilja reyna að
gera eitthvað erlendis. Íslensk bönd
eru ekkert verri en önnur bönd. Það
er bara þessi spurning um leiðirnar
sem farnar eru; ég tel að það sé hlut-
ur sem við [þ.e. Íslendingar] eigum
eftir að læra betur.“
Það er afar algengt að hljóm-
sveitum sé stillt upp sem „lista-
mönnum“ annars vegar og svo „iðn-
aðarmönnum“ hins vegar. Þessi, oft
og tíðum grunnhyggna, skipting
reynist botnlaus uppspretta rök-
ræðna, til skemmtunar en stundum
til skaða.
„Flokkadrættir eru ekki málið,“
segir Heimir íhugull. „Ég hef gaman
af nýbylgjunni þótt sumt finnist mér
hundleiðinlegt. Og þannig er því líka
farið með sveitaballabransann.“
Á móti sól er poppband fyrst og
fremst að mati Heimis, hvers vett-
vangur er sveitaböllin.
„Við lifum á þessu þannig lagað,
þó einhverjir séu að vinna eitthvað
smá með. Við erum í þessum sveita-
ballaiðnaði sem hefur breyst þannig
að nú er ekki bara ein vertíð; nú er
það sumar- og vetrarvertíð. Þetta er
því okkar aðalvinna. Við erum fyrst
og fremst tónleikaband og því miður
er það meira en að segja það, fyrir
sveitaballaband, að gera hljóðvers-
plötu. Því að böllin halda alltaf áfram
og þá þarf að vinna plöturnar í miðri
viku. Þetta er t.d. erfitt fyrir söngv-
arann, þar sem hann gargar úr sér
lungun um hverja helgi. Þannig að
þetta er svolítið ólíkt þeim böndum
sem spila kannski ekki eins mikið.“
En því fer fjarri að meðlimir mæti
á böllin með fýlusvip, þar sem þeir
„verða“ að vinna fyrir salti í graut-
inn.
„Ef þú ert að skemmta þá verður
þú að segja sama brandarann oftar
en einu sinni, þannig er það bara. En
ég er ekki að gera lítið úr þessu,
þetta er það skemmtilegasta sem
maður gerir. Það eru til menn sem
eru að spila á skemmtara á krám og
kannski hafa þeir alveg rosalega
gaman af því þótt mér sjálfum
myndi aldrei hugnast það. Eins geta
margir ábyggilega ekki ímyndað sér
að það sem við séum að gera sé
skemmtilegt. Ég meina, þetta er
alltaf sami rúnturinn, allan ársins
hring. En okkur finnst þetta
skemmtilegt og kannski höfum við
verið heppnir að því leytinu til að
stígandin hjá okkur hefur verið
mjög jöfn og þétt. Þess vegna höfum
við aldrei misst sjónar á því hvað við
viljum gera.“
Sálin mikilvæg
Heimir vill meina að vinsældir
Skítamórals á sínum tíma hafi ýtt við
mönnum, þ.e. öðrum sveitum á Suð-
urlandi sem byrjuðu á svipuðum
tíma eins og t.d. þeir sjálfir.
„Velgengni þeirra ýtti við okkur.
Þeir gáfu þarna út plötu ’96 sem
kostaði ekki neitt og var náttúrlega
vonlaus. Það hvatti okkur til að gera
það líka og við gerðum plötu sem að
kostaði ekki neitt og var ennþá verri
(Gumpurinn).“
Eftir Gumpinn kom platan 1999
og voru framfarir þá orðnar veru-
legar. Heimir segir hana helst hafa
goldið fyrir það að tími til vinnslu
hafi verið knappur, hljómur sé því
ekki viðunandi o.s.frv.
Heimir rifjar og upp að íslenskur
sveitaballabransi breyttist verulega
í byrjun síðasta áratugar, með til-
komu sveita eins og Sálarinnar hans
Jóns míns, Todmobile og Síðan skein
sól.
„Kröfurnar urðu allt í einu meiri.
Þarna voru komnar sveitir sem
fluttu eigið efni, flutningurinn var
metnaðarfullur, ljósasýningar og all-
ar græjur. Þarna tók sveitaballa-
bransinn algera U-beygju.“
Heimir nefnir Stuðmenn sem
mikla áhrifavalda á sveit sína en Sál-
in hans Jóns míns sé líka sér-
staklega mikilvæg í þessu tilliti.
„Sálin er einfaldlega fyrirmynd
flestra sveitaballabanda. Það var
bandið sem maður vildi vera í þegar
maður var að byrja.“
Að lokum
„Nú er bara að fylgja plötunni eft-
ir og halda vetrarvertíðinni áfram,“
segir Heimir, aðspurður hvað sé svo
framundan. „Og svo er bara að
leggja drög að næstu plötu.“
Sólin kemur upp
Suðurlandssveitin
Á móti sól er komin
með nýja plötu,
metnaðarfulla popp-
skífu sem er aug-
ljóslega þeirra besta
verk til þessa. Arnar
Eggert Thoroddsen
ræddi við Heimi
Eyvindarson
vegna þessa. Á móti sól: Þriðja plata þeirra, samnefnd sveitinni, er metnaðarfullt verk.
Á móti sól gefur út sína
arnart@mbl.is
þriðju breiðskífu
Geisladiskahulstur
aðeins 500 kr.
NETVERSLUN Á mbl.is