Morgunblaðið - 12.12.2001, Blaðsíða 8

FRÉTTIR
8 MIÐVIKUDAGUR 12. DESEMBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
Aðalfundur Stangaveiðifélags Reykjavíkur
Fyrst og fremst
hagsmunafélag
KANNANIR hafasýnt að þeir Ís-lendingar sem
hafa gaman af stangaveiði
skipta ekki þúsundum
heldur tugþúsundum. Þó
að stangaveiðifélög séu í
þéttbýliskjörnum um land
allt eru þó tiltölulega fáir
af öllum þessum fjölda í
slíkum félögum. Það lang-
stærsta, Stangaveiðifélag
Reykjavíkur, með 2.500 fé-
laga, hélt nýverið aðalfund
sinn og þar var Bjarni Óm-
ar Ragnarsson endurkjör-
inn formaður til eins árs.
Morgunblaðið ræddi við
Bjarna og fræddist um fé-
lagið og starfsemi þess.
Fyrir hvað stendur
Stangaveiðifélag Reykja-
víkur?
„Meginmarkmið félagsins sem
það var stofnað um í öndverðu að
útvega félagsmönnum veiðileyfi
við hæfi hvers og eins, eru enn í
fullu gildi. Þá sér félagið um að
auka hróður stangaveiðinnar með
ýmiss konar fræðslu, með því að
hvetja til hófsemi og ánægju við
veiðarnar og að veiðimenn um-
gangist náttúruna af virðingu.
Einnig sér félagið um að styrkja
stöðu stangaveiðinnar sem al-
mennings- og fjölskylduíþróttar.
Þá vinnur félagið að góðri sam-
stöðu veiðimanna almennt og
stendur vörð um rétt þeirra og
hagsmuni. Loks má nefna að fé-
lagið vill ávallt vera í nánu sam-
starfi við veiðiréttareigendur og
vinna með þeim að verndun ís-
lenskra laxastofna og að umbótum
á veiðisvæðum sem félagið hefur
til umráða.“
Hvernig gengur að gera svo
stórum félagahópi til hæfis?
„Veiðisvæði SVFR eru mjög
fjölbreytt og þar finna flestir eitt-
hvað við sitt hæfi. Umsóknir um
veiðileyfi eru án efa það sem fé-
lagsmennirnir hugsa mest um.
Ekki er alltaf hægt að úthluta
mönnum því sem þeir sóttu um
þar sem sum ársvæðin eru mjög
eftirsótt á ákveðnum tímum. Þó
má segja að oftast sé hægt að út-
hluta mönnum þeim dögum sem
þeir biðja um, eða einhverjum
dögum nálægt þeim. Mjög skýrar
úthlutunarreglur eru hjá félaginu
og sitja þar allir félagsmenn við
sama borð. Þessar reglur þekkja
flestir félagsmenn og þeir skilja
það, að ef ásóknin er meiri en
framboðið þarf stundum að draga
um veiðileyfi á milli manna.“
Er SVFR nothæfur þrýstihóp-
ur?
„Það verða væntanlega aðrir að
dæma um og síðan fer það að
sjálfsögðu eftir málefnunum. Við
erum miklir andstæðingar sjó-
kvíaeldis á norskum laxi við Ís-
landsstrendur og höfum beitt okk-
ur gegn þessum áformum á
ýmsan hátt. Það má vel vera að
hægt sé að stunda sjókvíaeldi við
Ísland en þau vinnubrögð og sú
áhætta sem menn eru reiðubúnir
að taka eru með ólík-
indum. Það vantar
reglur um leyfisveit-
ingar þar sem tekið er
tillit til annarra sjónar-
miða en atvinnuupp-
byggingar einnar. Þá hefur mér
alltaf þótt óskiljanlegt að láta sér
detta í hug að vera með sjókvía-
eldi í Vestmannaeyjum, beint út af
ósum Ölfusár og Rangár, þar sem
mestu óveður landsins geisa með
reglulegu millibili. Það er margt
einkennilegt í þessu máli og við
munum berjast með fjölmörgum
öðrum aðilum fyrir því að fag-
mennskan taki þar völdin og að ís-
lenska laxastofninum verði ekki
hætta búin.“
Hvar látið þið til ykkar taka?
„SVFR er eins og áður hefur
komið fram fyrst og fremst hags-
munafélag félagsmanna þess. Þó
eru auðvitað mörg mál sem við
komum að. Við höfum alltaf stutt
dyggilega við bakið á Orra Vigfús-
syni og NASF, enda Orri búinn að
vinna stórkostlegt starf til vernd-
unar Atlantshafslaxinum. Þá höf-
um við mjög mikinn áhuga á að
netin í Ölfusá og Hvítá verði keypt
upp og höfum reynt að leggja því
máli lið. Þá er SVFR öflugur þátt-
takandi í Landssambandi stanga-
veiðifélaga.“
SVFR hefur lengi haft Elliða-
árnar á leigu ... hvaða augum lítur
SVFR ástand árinnar?
„Því miður hefur veiðin í Elliða-
ánum minnkað mikið á allra síð-
ustu árum. Svo virðist sem margir
samverkandi þættir hafi valdið
þessari hnignun. Þar hefur kýla-
veikin verið nefnd, mengun á
vatnasvæðinu og ósnum, nálægðin
við byggðina, minna vatnsrennsli
og margt fleira. Miklar rannsókn-
ir hafa verið gerðar á lífríki ánna á
síðustu árum og í framhaldi af því
hefur verið gripið til ýmissa að-
gerða. Má þar nefna fækkun veiði-
daga og minni kvóta, Reykjavík-
urborg hefur ákveðið að fara í
miklar aðgerðir til að hreinsa allt
yfirborðsvatn áður en það fer út í
árnar og seiðasleppingar hafa ver-
ið auknar. Einnig
stendur til að halda
áfram með rannsóknir
við árnar, sérstaklega
við ós þeirra. Orkuveita
Reykjavíkur og SVFR
hafa með sér náið samband um
rekstur ánna og ýmsar fram-
kvæmdir og ég hef góða trú á því
að það megi auka veiðina verulega
á ný. SVFR var stofnað í kring um
rekstur Elliðaánna og eru þær
okkur því afar kærar. Fé-
lagsmenn binda miklar vonir við
að starfsemi félagsins flytjist í
Elliðaárdalinn og sóst hefur verið
eftir lóð í því skyni.“
Bjarni Ómar Ragnarsson
 Bjarni Ómar Ragnarsson er
fæddur í Reykjavík 28. janúar
1954. Stúdent frá MR 1975 og
nam síðan viðskiptafræði við HÍ í
eitt ár. Lagerstjóri hjá Vífilfelli
frá 1976–1983, síðan markaðs-
stjóri hjá Hans Petersen 1983–
1992, þá framkvæmdastjóri hjá
Lindá 1992–2000 og loks mark-
aðsstjóri hjá Heimsmyndum frá
2000. Hann hefur og setið í stjórn
Stangaveiðifélags Reykjavíkur
frá 1995 og verið formaður frá
árinu 2000. Eiginkona Bjarna er
Ragna Kristín Marinósdóttir og
eiga þau tvö börn, Ragnar, fædd-
an 1975 og Hrönn fædda 1986.
... þessar regl-
ur þekkja fé-
lagsmenn
Þeir Eyðsluseggur og Góðærisglaður eru ekki síður hrekkjóttir en gömlu sveinkarnir.
LÖGREGLAN í Reykjavík telur að
hraðamyndavélar sem settar voru
upp í Hvalfjarðargöngunum í byrjun
ágúst hafi sannað gildi sitt.
Í tilkynningu frá lögreglunni kem-
ur fram að hraði í göngunum hefur
lækkað töluvert eftir að myndavél-
arnar voru settar upp og langflestir
ökumenn aka nú á löglegum hraða
um göngin. Rúmlega 14.200 ökutæki
fóru um göngin á tveimur vikum í
nóvember en 301 ökumaður var
ákærður fyrir hraðakstur. Það þýðir
að um 2% ökumanna hafi ekið of
hratt. Þá hafa myndavélarnar orðið
til þess að færri aka á miklum hraða
um göngin og er mjög lítið um að
menn aki hraðar en 100 km/klst. en
slíkt var nokkuð algengt fyrstu vik-
urnar eftir að vélarnar voru settar
upp. Nú eru flestar kærurnar vegna
hraða frá rúmlega 80 til rúmlega 90
km/klst.
Greint er frá því að nýlega hafi
verið dæmt í máli sem lögreglan
höfðaði vegna aksturs á móti rauðu
ljósi sem rauðmyndavél festi á filmu.
Ökumaður neitaði því að ljósið hefði
verið rautt þegar hann ók yfir stöðv-
unarlínu. Dómarinn fjallaði um
áreiðanleika og löggildingu mynda-
vélarinnar og þjálfun og reynslu lög-
reglumannsins. Niðurstaðan var sú
að búnaðinum væri ekki áfátt og
fékk maðurinn 10.000 króna sekt
fyrir brot gegn umferðarlögum.
Dregur úr hraða í
Hvalfjarðargöngum