Morgunblaðið - 11.04.2002, Blaðsíða 52

MINNINGAR
52 FIMMTUDAGUR 11. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
AT V I N N U A U G LÝ S I N G A R
Átt þú samleið
með okkur?
Viltu starfa í skapandi umhverfi á nýtískulegri
Intercouiffure stofu?
Ert þú metnaðarfullur sveinn/meistari sem fylgist
vel með stefnum og straumum í hárgreiðslu?
Ef svo er hafðu þá samband við okkur á
HÁR-SÖGU í símum 552 1690 og 896 8562 eða
sendu okkur póst harsaga@harsaga.is .
Hlökkum til að heyra frá þér.
Kennara vantar
að Grunnskóla Grundarfjarðar fyrir
næsta skólaár
Umsóknarfrestur er til 20. apríl.
Grundarfjörður er tæplega 1.000 manna
byggðarlag á norðanverðu Snæfellsnesi í um
tveggja stunda akstursfjarlægð frá Reykjavík.
Nánari upplýsingar gefur Anna Bergsdóttir,
skólastjóri, í vs. 430 8555, hs. 438 6511, gsm
863 1670, netfang annberg@grundarfjordur.is .
Aðalbókari
Oddi hf. á Patreksfirði er 35 ára gamalt sjávar-
útvegsfyrirtæki með 70 starfsmenn til sjós og
lands.
Aðalbókari ber ábyrgð á og sér um bókhald
félagsins, gerð áætlana, launaútreikning auk
annarra tilfallandi starfa s.s. skráningu í fram-
leiðslu- og birgðakerfið Hafdísi.
Hæfniskröfur eru að umsækjendur hafi mark-
tæka reynslu og þekkingu á bókhaldi, séu tölu-
glöggir, nákvæmir og vanir uppgjörsvinnu.
Áhersla er lögð á sjálfstæð, vönduð og skipu-
leg vinnubrögð.
Umsóknarfrestur er til 20. apríl 2002.
Nánari upplýsingar um starfið veita Sigurður
Viggósson og Halldór Leifsson í síma 450 2100,
og á skrifstofu félagsins v/Eyrargötu, sem er
opin alla virka daga frá kl. 8—16.
Eyrargötu 1, Patreksfirði.
Sími 450 2100, fax 456 1120.
ATVINNA mbl.is
Elsku Reynir. Það er
með miklum söknuði
sem við kveðjum þig,
uppáhaldsfrænda okk-
ar.
Það er svo stutt síðan amma og afi
fóru og núna ferð þú líka. Alveg frá
því að við vorum litlar hefur heimilið
ykkar verið einn mikilvægasti stað-
urinn fyrir okkur systurnar og núna
þegar þið eruð öll farin fyllist maður
miklum tómleika sem erfitt er að
bæta. Við munum að við hugsuðum
þegar amma fór, „við höfum allavega
Reyni hjá okkur“. Hann var óneit-
anlega stór partur af ömmu og afa,
sem hélt honum á lífi alveg frá fæð-
ingu í gegnum veikindi hans. En það
stórkostlega við Reyni var að hann
REYNIR
KRISTINSSON
✝ Reynir Kristins-son fæddist í
Reykjavík 25. nóv-
ember 1953. Hann
lést á heimili sínu í
Reykjavík 28. mars
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Dómkirkjunni 5.
apríl.
taldi sig aldrei veikan.
Hann var svo ótrú-
lega duglegur, alltaf
hress og kátur, með
þennan sérstaka húm-
or sem honum var ein-
um lagið. Hann hafði
mikið yndi af því að
stríða okkur systrun-
um og auðvitað Gabr-
íel. Hann var svo vilj-
ugur við að hjálpa og
stússast með okkur að
það var með ólíkindum.
Eitt er víst að fjöl-
skylduboðin verða ekki
eins lífleg og skemmti-
leg án þín. Þín verður ætíð saknað og
við erum ríkari að hafa átt þig sem
frænda.
Drottinn, ég þakka þér að þú hefur í dag
varðveitt mig og mína, stutt og blessað. Vak
yfir mér og mínum í nótt og verndaðu okkur
fyrir öllum háska. Og lát mig, þegar hinsta
kvöld mitt kemur, sofna í þínum friði og
vakna í eilífu ljósi hjá þér.
Fyrir Jesú Krist, frelsara minn. Amen.
Þínar frænkur,
Sveinbjörg, Þuríður og Alma.
Gegnum dauðans skugga-ský
skil ég burtför þína.
Guð hefur vantað gimstein í
geislakrónu sína.
(Sigurður Kristmann Pálsson.)
Það varð okkur mikil harmafregn
þegar við fréttum að vinur okkar,
Reynir Kristinsson, hefði orðið bráð-
kvaddur. Það sem við höfðum litið á
sem sjálfsagðan hlut, heimsóknir
hans til okkar og okkar til hans, var
allt í einu liðin tíð. En allt frá því að
Gerður dóttir okkar kynnti hann fyr-
ir okkur fannst okkur eins og við
hefðum ávallt þekkt hann. Öll sam-
skipti okkar frá þeirri stund til þess
að við kvöddum hann í síðasta sinn,
daginn áður en hann hvarf okkur inn
í hið óþekkta, voru okkur mjög
ánægjuleg og í raun ómetanleg. Okk-
ur er kunnugt um að hann hafði verið
sjúklingur frá barnsaldri, honum
hafði verið leitað lækninga í Dan-
mörku, Bandaríkjunum og Eng-
landi, og auk þess hafði hann gengizt
undir stórfelldar læknisaðgerðir hér
heima. En samt fékk ekkert bugað
hann, hann var alltaf glaður og góður
og spaugsyrðin léku honum á vörum.
Hann var ekki jámaður neins, hann
lét skoðun sína hiklaust í ljós, þótt
hún félli ekki að skoðun viðmælanda,
en gerði það á þann hátt að allir voru
ósárir eftir.
Og þó að þessi ljúflingur sé nú
horfinn sjónum okkar er hann okkur
ógleymanlegur. Meðan þessi orð eru
sett á blað er það glettnissvipurinn
sem lýsti upp andlit hans, þegar
hann hafði sagt eitthvað tvírætt, sem
við viljum helzt muna. En síðasti
fundur okkar á heimili hans er okkur
nú mjög minnisstæður, hve þreytu-
legur hann var og fas hans alvarlegt.
Og handtak hans var óvenju fast er
við kvöddumst, eins og honum væri
ljóst hvað í vændum væri.
Hjartans þakkir fyrir allar sam-
verustundirnar.
Ragnhildur Magnúsdóttir,
Torfi Jónsson.
Ég veit þú ert komin,vorsól
vertu ekki að fela þig.
Gægstu nú inn um gluggann
í guðsbænum kysstu mig.
Því það er annað að óska
að eiga sér líf og vor
en hitt að geta gengið
glaður og heill sín spor.
(Jóhann Gunnar Sigurðsson.)
Elsku vinur. Nú er baráttan búin.
Reynir er farin í langa ferðalagið.
Hann sem var svo duglegur er við
kynntumst fyrir tveimur árum en þá
átti það ekki að ganga hjá okkur. En
árið eftir rann allt saman og við urð-
um góðir vinir ef ekki meira. Hann
vildi allt gera fyrir mig sem mögu-
legt var, það er að segja ef hann
hafði krafta til. Reynir hafði gaman
af að spila og við sátum oft við það
langtímum saman, en það var farið
að draga af honum í seinni tíð. Betri
vin hef ég aldrei eignast, svo mikið er
víst.
Nú er hann farinn til feðra sinna
eins og sagt er, nú er hann hjá
mömmu sinni og pabba og Svenna
bróður sínum, sem voru farin á und-
an honum.
Hann hugsaði vel um bílinn sinn
og annarra gegn greiða eins og
klippingu eða litun hjá góðum vin-
konum sínum, og ættingjar fengu
góðs að njóta. Öllum sem kynntust
Reyni þótti vænt um hann, hann
gladdi líka alla sem þekktu hann.
Allir sáu hann, þennan sem púss-
aði bílinn sinn alla daga ef veðrið var
gott, fyrir það var hann þekktur í
hverfinu hjá gömlu verkó.
Oft var hringt ef einhver þurfti að
láta skutla sér og oftast sagði minn
maður ég kem eftir smátíma, hann
var hjálpsamur ef hann gat.
Ég elskaði lífið og ljósið og ylinn.
Nú liggur það grafið í djúpa hylinn.
Og vonirnar mínar sem voru fleygar
sumar dánar en sumar feigar.
Steini, Páll, Ingibjörg, Björk,
Anna Rósa, Hulda, og Magný, Guð
veri með ykkur á þessum tíma.
Þín vinkona,
Gerður.