Morgunblaðið - 17.05.2002, Qupperneq 43

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. MAÍ 2002 43
HVERJU þjóðfélagi
er nauðsynlegt að
mennta þegna sína vel,
enda er góð menntun í
senn uppspretta fram-
fara og hornsteinn
menningar. Því teljum
við sjálfstæðismenn í
Kópavogi það eitt mik-
ilvægasta hlutverk okk-
ar sem fulltrúa fólksins í
bænum að bjóða upp á
góða skóla þar sem
fram fer öflugt skóla-
starf hvort sem það er í
leikskólum eða grunn-
skólum. Við teljum ekki
síður mikilvægt að í
Kópavogi sé boðið upp á
nám í öflugum og góðum framhalds-
skóla, en talið er að um 93% þeirra
sem ljúka grunnskóla fari í fram-
haldsskóla, þ.e. menntaskóla, fjöl-
brautaskóla eða iðn- og verkmennta-
skóla. Því viljum við, sjálfstæðismenn,
leggja okkar að mörkum og hlúa enn
betur að okkar framhaldsskóla,
Menntaskólanum í Kópavogi og
þrýsta á að þegar verði hafin bygging
bóknámsálmu við skólann svo ung-
menni Kópavogs geti sótt slíka
menntun í sinni heimabyggð.
Menntaskóli Kópavogs
Í Kópavogi er nú starfræktur einn
framhaldsskóli, Menntaskólinn í
Kópavogi (MK). MK starfar á þremur
megin sviðum; bóknámssviði, hótel-
og matvælasviði og ferðamálasviði.
Fyrir nokkrum árum var tekinn í
notkun nýr 5.000 fermetra verk-
menntaskóli í hótel- og matvæla-
greinum. Verkmenntaskólinn er sam-
tengdur MK og lýtur hans yfirstjórn.
Nám í ferðamálafræðum hefur bæði
verið kennt í dagskóla og í kvöldskóla.
Við MK er starfræktur Ferðamála-
skóli og Leiðsögumannaskóli, en
kennsla í þessum skólum fer fyrst og
fremst fram á kvöldin. Í Menntaskól-
anum er jafnframt deild fyrir ein-
hverfa, en vegna húsnæðisskorts í
skólanum hefur deildin fengið að-
stöðu í Völvufelli í Breiðholti.
Fjölgun nemenda á bóknámsbraut
MK hefur aukist verulega undanfarin
ár. Innskráðir nemendur í bóknám
voru um 400 árið 1994 en voru um
1.050 árið 2001. Auk þess eru um 200
nemendur í kvöldskóla. Þrátt fyrir
töluverða fjölgun íbúa í
Kópavogi undanfarið er
tæpast hægt að telja
hana meginástæðu
þessarar miklu fjölgun
nemenda. Því virðist
þessi aukning fyrst og
fremst vera vegna við-
horfsbreytinga nema,
sem eru að ljúka námi
úr grunnskólum Kópa-
vogs, til MK. Árið 1994
fóru um 55–60% nema
sem útskrifuðust úr
grunnskólum Kópavogs
í MK en árið 2001 er
hlutfall þeirra um 95%.
Fyrir liggur að rífa
norðurálmu skólans og
byggja þar nýja bóknámsálmu á
tveimur hæðum. Þetta verkefni er
mjög brýnt, því aðsókn í bóknám er
stöðugt að aukast. Jafnframt er gert
ráð fyrir deild og aðstöðu fyrir ein-
hverfa í þessari nýju álmu, en þeir
nemar hafa verið að hrakhólum vegna
húsnæðisleysis.
Bygging framhaldsskóla er sam-
vinnuverkefni ríkis og sveitarfélaga,
en rekstur þeirra er í höndum rík-
isins. Við sjálfstæðismenn í Kópavogi
viljum að börn okkar geti gengið í
framhaldsskóla í sínu sveitarfélagi.
Því leggjum við mikla áherslu á að
skólinn verði stækkaður sem allra
fyrst, enda koma þessar áherslur
fram í stefnuskrá Sjálfstæðisflokks-
ins.
Ferðamálaháskóli
Ferðamálaskólinn í Kópavogi hefur
verið í fararbroddi og komið fram
með margar áhugaverðar nýjungar.
Megin markmið náms í Ferðamála-
skólanum er að undirbúa einstaklinga
til starfa í ferðaþjónustu. Jafnframt
býður skólinn þeim sem þegar starfa í
greininni upp á fjölbreytt námskeið.
Menntaskólinn í Kópavogi er kjarna-
skóli í ferðagreinum á landsvísu og
gegnir mikilvægu hlutverki við upp-
byggingu og framboð náms í ferða-
fræðum á Íslandi.
Okkur ber skylda til að styrkja
ferðaþjónustu á Íslandi því hún er
stöðugt að verða fyrirferðarmeiri í ís-
lensku atvinnulífi. Sjálfstæðismenn í
Kópavogi vilja styrkja enn frekar það
góða starf sem fram fer í Ferðamála-
skólanum. Við teljum brýnt að efla
ferðamálanám á Íslandi og gera fræð-
unum hærra undir höfði. Því ætlum
við hafa frumkvæði að því, í samvinnu
við Ferðamálaskólann og skólayfir-
völd, að settur verði á fót Ferða-
málaháskóli.
Styrkjum stoðir skólans
Menntaskólinn í Kópavogi er í mín-
um huga perla menntunar og menn-
ingar í okkar samfélagi, sem hefur
borið gæfu til að sameina verkmennt-
un og bóknám til stúdentsprófs. Þessi
samvinna hefur styrkt stoðir mennt-
unar í þjóðfélaginu og aukið og stuðl-
að að samvinnu ólíkra stétta. Sjálf-
stæðismenn í Kópavogi vilja styrkja
skólann enn frekar með því að stuðla
að því að þar verði stofnaður ferða-
málaháskóli. Einnig verður að ganga
strax til þeirra verka að stækka skól-
ann svo ekki þurfi að vísa nemum frá
skólanum.
Brýnt að stækka Mennta-
skólann í Kópavogi
Sigurrós
Þorgrímsdóttir
Kópavogur
Ganga þarf strax til
verka að stækka MK,
segir Sigurrós
Þorgrímsdóttir, svo
ekki þurfi að vísa
nemum frá skólanum.
Höfundur er bæjarfulltrúi og
formaður skólastjórnar MK.
ÞEGAR menn sinna
ekki kallinu grípa
máttarvöldin í taum-
ana. Á dögunum laust
eldingu niður í flugvél
forseta Íslands og
föruneytis þegar beygt
var til vinstri í stað
hægri, til norðausturs í
stað suðausturs frá
Kaupmannahöfn. Við
bakgrunn nályktarinn-
ar í Jenín birtust
myndir af forsetanum í
glæsiveislum í
Moskvu. Forsetinn
hafði að engu áskoran-
ir um að taka af skarið
og ferðast til Mið-
Austurlanda til að leggja sitt af
mörkum til að stöðva blóðbaðið. Og
blóðbaðið heldur áfram …
Auðvitað var ferð forsetans til
Moskvu mikilvæg. En tímasetningin
er engin tilviljun. Með í farteskinu
var forsetinn með góð orð og vilyrði
um stækkun NATO til austurs.
Friðarsinninn og herstöðvarand-
stæðingurinn hefur nú tekið ham-
skiptum og spilar með herveldinu í
vestri. Mýkja skal Rússana áður en
herveldin setjast á rökstóla í höf-
uðborg friðarins, Reykjavík. Und-
irbúa jarðveginn til umræðna um
„þörfina“ á því að ráðast með öllu
tiltæku vopnavaldi á Írak til að upp-
ræta hryðjuverkamenn. Nákvæm-
lega undir sömu formerkjum og
„vinur okkar Íslendinga“ Ariel
Sharon var að gera í Jenin þannig
að nályktina og hryllingin leggur
um gervalla heimsbyggðina.
Ekki er nema von að forfeður
friðlandsins snúi sér í gröfinni. Þeir
sem lögðu hornstein að þúsund ára
friðarríki árið 1000 á Alþingi Íslend-
inga, að menningarsamfélagi sem
búið hefur við frið lengur en nokkur
annar á jörðinni. Samfélag sem alið
hefur af sér börn sem aldrei hafa
gegnt herskyldu. Forfeðurnir horfa
agndofa á forseta og utanríkisráð-
herra friðarlandsins hundsa alger-
lega það hlutverk að boða frið um
jörðina til að gerast gengilbeinur
hervaldsins.
Eldingin í flugvél forsetans var
tímabær viðvörun. Máttarvöldin
hafa reiðst. Íslendingar þurfa að
kannast við hlutverk sitt. Sem sú
þjóð ein sem aldrei hefur gengt her-
skyldu og sem búið hefur við frið
lengur en nokkuð annar ríki á jörð-
inni, höfum við sérstökum skyldum
að gegna. Okkar er
ekki að hefja útflutn-
ing á boðskap herveld-
anna. Okkar er að
flytja boðskapinn um
friðarlandið og Alþingi
og bjóða þetta heimin-
um til fyrirmyndar.
Friður 2000 hefur
reynt að kynna hug-
myndir að friðar-
þinginu Alþingi-Jerú-
salem fyrir
utanríkisráðherra, for-
seta Íslands, þing-
mönnum og prestum.
Á meðan fjöldi stuðn-
ingsyfirlýsinga við
hugmyndina berst frá
öllum heimsálfum, neita flestar ís-
lensku silkihúfurnar samtökunum
um áheyrn. Orðmælgi forseta í ný-
legri ræðu á Norðurlandaþingi um
nauðsyn þess að starfa í nánum
tengslum við grasrótarsamtök eru
dæmi um innihaldslaust orðskrúð
sem íslenskar silkihúfur nota á tylli-
dögum úr fílabeinsturni.
NATO-þingið í Reykjavík verður
vafalítið umvafið slíkum lummum til
að senda þann „friðarboðskap“ um
heimsbyggðina frá höfuðborg frið-
arlandsins á vordögum að „nauðsyn-
legt“ sé að hefja sprengjuárásir til
að uppræta „hryðjuverkamenn“ í
Írak og koma „stríðsglæpamannin-
um Saddam“ frá völdum. Að hin
vopnlausa þjóð Íslendinga þurfi að
leggja sitt á vogaskálarnar til inn-
setningar olíufursta þar í landi sem
hefur lágmarksskilning á vestrænni
efnahagsstefnu og sem ekki tekur
það upp hjá sjálfum sér að þjóðnýta
„breskar og bandarískar olíulindir“
eða stöðva allan olíuútflutning þótt
einhverjir vesælir arabar séu myrtir
í Jenín til að útrýma hryðjuverka-
mönnum. Enda þjóna slíkar hreins-
anir á „útlagaþjóðum“ göfugum
markmiðum um varanlegan heims-
frið – ekki satt?
Reiði Guðs
Ástþór
Magnússon
Höfundur er stofnandi Friðar 2000.
Viðvörun
Eldingin í flugvél for-
setans var, að mati Ást-
þórs Magnússonar,
tímabær viðvörun.
Á AÐALFUNDI
Félags hópferðaleyfis-
hafa sem haldinn var í
Skagafirði 13.04. 2002
var samþykkt sam-
hljóða að ítreka álykt-
un sem stjórn félagsins
hafði sent frá sér 5.6.
2001 og harmað að
ekkert hafi enn gerst í
málinu.
Í ályktuninni segir:
,,Við lýsum yfir
miklum áhyggjum með
þróun mála hjá leið-
sögubílstjórum sem
sinna starfi ökumanns
og leiðsögumanns sam-
tímis. Nú þegar ljóst
er að búið er að samþykkja far-
símabann hjá bifreiðastjórum (nema
með handfrjálsum búnaði) sem ber
að fagna, færist í vöxt að bílstjóra-
og fararstjórastarfið sé unnið af
sama aðila. Við teljum að þessu fylgi
mikil slysahætta, ekki síst í ljósi
þess að hóparnir sem sinnt er með
þessum hætti verða sífellt stærri.
Engin lög eru til yfir þessa starfs-
stétt og hvetjum við til að úr því
verði bætt áður en slys hlýst af.
Eðlilegt er að okkar mati að stærð-
armörk á þeim hópum þar sem bíl-
stjóri sinnir þessum tveimur störf-
um samtímis séu hópar að hámarki
8 farþegar.
Það er að mati fundarins ámæl-
isvert hjá stjórnvöldum að hafa ekki
enn tekið á þessu máli
og hvetjum við til að
tekið verði á þessu sem
fyrst.“
Í grein eftir Guð-
mund Agnar Axelsson,
sem birtist í Morgun-
blaðinu nú á dögunum,
vitnar hann í þessa
ályktun sem og í viðtal
við greinarhöfund. Þar
lýsir hann sinni skoðun
og spyr jafnframt ým-
issa spurninga. Eins
og fram kemur í álykt-
un stjórnar félagsins
sem og aðalfundar, er
okkur fyllilega ljóst að
heimilt er að tala í far-
síma í akstri með handfrjálsum bún-
aði. Misskilningur Guðmundar að
halda að þetta atriði hafi farið fram
hjá okkur er ekki allskostar óeðli-
legur því borið hefur á að verið sé
að vitna í ályktun félagsins án þess
að birta hana í heild sinni.
Að mati Guðmundar er ekki mun-
ur á því að nota handfrjálsan búnað
sem leiðsögubílstjóri eða sem bif-
reiðarstjóri. Að okkar mati er þarna
töluvert mikill munur á. Við gerum
ekki lítið úr því að bifreiðastjórar
geta orðið fyrir áreiti í akstri af
ýmsum ástæðum, m.a. annars af
símsvörun þó svo að notaður sé
handfrjáls búnaður. Að okkar mati
réttlætir það engan veginn stöðugt
áreiti og að vera nær allan þann
tíma sem verið er með farþega að
vinna tvö störf í einu, þ.e. bílstjóra-
og leiðsögustarfið.
Það er matsatriði hvað hópar
megi vera stórir þar sem bifreið-
arstjóri sinnir þessum tveimur
störfum samtímis en nær allir eru
sammála um að einhvers staðar
verði að draga mörkin. Hafa þeir
fjölmörgu aðilar sem að ályktuninni
standa (í Félagi hópferðaleyfishafa
eru um 120 félagsmenn) fengið mjög
jákvæð viðbrögð frá hinum ýmsu
aðilum varðandi þessi mál, ekki síst
frá bifreiðastjórum og leiðsögu-
mönnum.
Hér er um mikilvægt öryggisat-
riði að ræða og eins og fram kemur í
ályktun okkar þá hvetjum við til að
tekið verði á málunum áður en slys
hlýst af. Það er því miður svo að oft
þarf alvarlegt óhapp eða slys til að
tekið sé á málum af þessu tagi. Það
er ólíkt ánægjulegri staða fyrir
ráðamenn og þá aðila sem koma að
þessum rekstri að gera fyrirbyggj-
andi aðgerðir til að koma í veg fyrir
alvarleg óhöpp.
Því miður er það svo að seint
verður hægt að koma algjörlega í
veg fyrir óhöpp og munu þau að lík-
indum fylgja okkur um ókomna tíð.
Það er hins vegar skylda okkar
allra, ekki síst okkar sem daglega
berum ábyrgð á tugum mannslífa,
að reyna að koma í veg fyrir og tak-
marka óhöpp sem frekast er unnt.
Í áðurnefndri grein eftir Guð-
mund kallar hann eftir rannsóknum
máli okkar til stuðnings. Það eru til
rannsóknir varðandi áreiti við akst-
ur og eins og margoft hefur komið
fram getur símanotkun valdið trufl-
un og það er engan veginn hægt að
fría sig fyllilega með notkun hand-
frjáls búnaðar. Sama hlýtur að gilda
um notkun handfrjáls búnaðar leið-
sögubílstjóra.
Guðmundur bendir á að aldurs-
hópnum 17–24 ára sé hættara en
öðrum að lenda í umferðaróhöppum
og spyr hvort ekki séu líkur til að
ökuleiðsögumenn séu komnir með
100.000 km. reynslu og hafi sjö ára
reynslu af akstri. Ekki drögum við í
efa umrædda rannsókn og bendum
á að þegar að 21 árs aldri er náð þá
geta menn verið komnir með rétt-
indi til að aka hópferðabifreið sem
og réttindi til að leiðsegja. Þessir
sömu aðilar og Guðmundur bendir á
að sé hættara en öðrum til að lenda í
umferðaróhöppum, geta þá lagalega
séð orðið leiðsögubílstjórar og sinnt
ótakmörkuðum fjölda farþega. Það
er okkar álit að jafnvel þótt menn
hafi langa reynslu að baki réttlæti
það ekki að ótakmörkuðum fjölda
farþega sé sinnt með þessum hætti.
Við viljum leyfa okkur að benda á
að í gegnum tíðina, hafa þeir aðilar
sem sinna hópferðaakstri sloppið
blessunarlega vel frá alvarlegum
óhöppum. Hvert óhapp er að sjálf-
sögðu einu óhappi of mikið en miðað
við allan þann fjölda af hópferðabíl-
um sem oft á tíðum þarf að aka á
stórvarasömum vegum, höfum við
sloppið nokkuð vel. Velflestir aðilar
sem eru í þessum rekstri hafa komið
fyrir öryggisbeltum í öllum sínum
bílum. Er það fyrst og fremst að
eigin frumkvæði því slíkt er ekki í
lögum nema að takmörkuðu leyti.
Þetta ásamt öðru sýnir að við viljum
standa fagmannlega að verki og
tryggja öryggi farþega eins og frek-
ast er unnt.
Að setja einhver mörk á stærð
hópa sem sinnt er af leiðsögubíl-
stjóra er því að okkar mati einungis
sjálfsagt öryggisatriði.
Fyrir hönd stjórnar Félags hóp-
ferðaleyfishafa.
Tímasprengjur í umferðinni
Benedikt G.
Guðmundsson
Leiðsögubílstjórar
Að okkar mati réttlætir
það engan veginn stöð-
ugt áreiti og að vera
nær allan þann tíma
sem verið er með far-
þega að vinna tvö
störf í einu, segir
Benedikt G. Guðmunds-
son, þ.e. bílstjóra- og
leiðsögustarfið.
Höfundur er formaður Félags
hópferðaleyfishafa.