Morgunblaðið - 17.05.2002, Blaðsíða 56

MINNINGAR
56 FÖSTUDAGUR 17. MAÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Halldóra BorgJónsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 30.
júlí 1945. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut að
kvöldi 10. maí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Guðrún
Þorkelsdóttir hús-
freyja og Jón Þórar-
insson skipstjóri og
útgerðarmaður í
Reykjavík. Halldóra
var næstyngst í hópi
sex systkina. Bræður
hennar eru Halldór
Heiðar, f. 1935, maki Helga Jó-
hannsdóttir, Þórarinn Þorkell, f.
1938, maki Þorbjörg Jónsdóttir,
og Guðmundur Reynir, f. 1940,
maki Kolbrún Halldórsdóttir.
Systir Halldóru er Þórleif Drífa,
f. 1951, maki Finnbogi B. Ólafs-
son, en eldri systir var Ragnheið-
ur, f. 1942, d. 1954.
Hinn 2. janúar 1966 giftist
Halldóra Kristjáni Kristjánssyni,
framkvæmdastjóra og rekstrar-
ráðgjafa, f. 18. apríl 1944 í
Reykjavík. Halldóra og Kristján
eiga þrjú börn. Þau eru: 1) Guð-
rún, f. 1965, maður hennar er
Benedikt Sigurbjörnsson. Þau
eiga þrjú börn, Björn Andra, Atla
Stein og Borg Dóru. 2) Kristján,
f. 1971, kona hans er Unnur Elfa
Þorsteinsdóttir. Þau
eiga eina dóttur,
Alexöndru. 3) Lilja,
f. 1980, unnusti
hennar er Kjartan
H. Óskarsson. Hall-
dóra og Kristján
bjuggu í Reykjavík
til að byrja með en
voru í Danmörku
1968–1973. Þá fluttu
þau í Kópavog og
hafa búið þar síðan.
Halldóra starfaði
lengst af við skrif-
stofustörf, fyrst hjá
ferðaskrifstofum og
við innflutningsfyrirtæki en síðar
hjá Össuri hf. og Eirbergi, dótt-
urfyrirtæki Össurar, þar sem hún
starfaði að sérfræðiráðgjöf um
gervibrjóst. Halldóra var virkur
félagi í JC-hreyfingunni og síðar
í Lionshreyfingunni þar sem hún
var nýlega gerð að Melvin Jones-
félaga. Halldóra vann mikið við
leiðbeinendastörf, fyrst með JC
en síðar í Tjarnarskóla sem leið-
beinandi í félagsmálum. Hún
vann í mörg ár með Samhjálp
kvenna, m.a. í heimsóknarþjón-
ustu á sjúkrahús fyrir konur sem
fengið höfðu brjóstakrabbamein.
Útför Halldóru verður gerð frá
Hallgrímskirkju í Reykjavík í
dag og hefst athöfnin klukkan
10.30.
Hvílík barátta, hvílíkur styrkur.
Hún Dóra tengdamóðir mín er látin
eftir mikla og áralanga baráttu við
sjúkdóm sinn. Þegar Guðrún mín
hringdi til Lúx heyrði ég strax á grát-
klökku röddinni hvað gerst hafði.
Við börnin og öll barnabörnin
hennar Dóru höfðum hist í Lúxem-
borg um miðjan apríl og við fengum
öll að njóta návistar hennar í síðasta
sinn. Það var svo sem ýmislegt öðru-
vísi en vant var enda var baráttan
orðin Dóru mjög erfið. Hluta tímans
var hún á sjúkrahúsinu í Lúxemborg
og nutum við þar öll bæði yndislegra
og átakamikilla stunda. Allir gerðu
sér grein fyrir að stutt var eftir en
þau yngstu áttu erfiðara með að
skilja hvers vegna hún amma var
svona veik. Þegar komið var aftur til
Íslands voru Kiddi og börnin þeirra
hjá henni öllum stundum og sam-
heldni fjölskyldunnar var mikil.
Einstök kona var hún Dóra. Það
sem efst situr í huganum, eftir 19 ára
samskipti, er að Dóra var aldrei sýni-
lega veik þó baráttan hafi staðið nær
allan þennan tíma. Oft vissum við svo
sem að tímarnir voru erfiðir en það
var tekið út í einrúmi og þegar ein-
hver kom í heimsókn var brosið kom-
ið á sinn stað og allt í stakasta himna-
lagi.
Fyrsta skiptið sem ég hitti Dóru er
í tilhugalífi okkar Guðrúnar, en þá
vorum við einungis 18 ára krakkar að
skjóta okkur saman. Reyndist hún
Dóra mér alltaf frábærlega og var í
raun mikill vinur okkar. Hún og
Kiddi byggðu yndislegt heimili í
Kópavoginum og mjög oft fengum
við að njóta þeirra híbýla og viðvist-
ar.
Það er svo margt sem Dóra hefur
kennt okkur með gjörðum sínum í
gegnum tíðina. Eitt stendur þar upp
úr. Erfiðleikar og vandamál eru ein-
ungis til að takast á við og baráttuað-
ferð hennar við sjúkdóm sinn ein-
kenndist ávallt af þessu. Öll hafa
börnin hennar; Guðrún, Kristján og
Lilja, lært af henni, því ef eitthvað er
þeim sameiginlegt þá er það enda-
laus kraftur og vilji til að halda áfram
í hvaða stöðu sem er og gera ávallt
betur. Jákvæðni, ákveðni og léttleiki
voru aðalsmerki Dóru.
Gefandi var hún Dóra í öllum skiln-
ingi þess orðs. Hún gat stöðugt verið
að hvetja aðra og styrkja, þótt oft
velti maður því fyrir sér hvaðan
styrkurinn til þess kæmi. Söngur,
gleði og barnaleikir voru hennar líf
og yndi og hversu oft nutu börnin
okkar, Björn Andri, Atli Steinn og
Borg Dóra, þess til hins ýtrasta. Það
var sama hvort tilefnið var fjöl-
skylduferðin árlega, jólagleðin, af-
mæli einhvers eða bara ef nokkrir
voru saman komnir. Sérstakur í
minningunni er afmælissöngurinn
hennar Dóru.
„Hún Borg Dóra á afmæli og það á
hún nú og það er í dag ….“ Við öll
sem til þekkjum, getum heyrt rödd-
ina hennar þegar þetta lag var sungið
fyrir hvern sem afmæli átti.
Við héldum einmitt upp á fjögurra
ára afmæli hennar Borgar Dóru okk-
ar úti í Lúx en þá var amma Dóra á
spítalanum. Það var mjög sérstakt
þegar við sungum þetta heima þann
daginn og skynjuðum öll að forsöngv-
araröddina hennar ömmu vantaði.
Við fundum öll í hjarta okkar að það
vantaði mikið.
Elsku Dóra mín, þín er og verður
sárt saknað. Þú átt þér stað í hjarta
okkar allra og við munum hugsa til
þín á mörgum stundum. En ég veit að
það sem þú myndir segja við okkur
öll núna er að lífið heldur áfram og
allt það góða sem lífið býður okkur
upp á er til þess að njóta.
Vertu sæl, Dóra mín. Megi góður
Guð geyma þig vel. Takk fyrir allt.
Þinn tengdasonur,
Benedikt.
Þá er dagur að kveldi kominn hjá
þér, elsku Dóra mín. Mikið finnst
mér sárt að horfa á eftir þér, þessari
kraftmiklu og duglegu konu, sem lét
ekkert stoppa sig. Mér finnst svo
ótrúlegt að þú sért búin að vera svona
mikið lasin í öll þessi ár, þú varst svo
dugleg að harka af þér og barst þig
alltaf vel þegar einhver kom í heim-
sókn, sama hversu illa þér leið. Lífs-
gleðin og jákvæðnin voru svo ein-
kennandi fyrir þig og alltaf varstu
hrókur alls fagnaðar hvar sem þú
komst.
Það var sumarið 1994 sem ég hitti
þig fyrst, sumarið sem ég varð ást-
fangin af stráknum þínum! Mér þótti
svo vænt um hvað þú tókst mér strax
opnum örmum. Ég man sérstaklega
eftir fyrsta matarboðinu. Þá var grill-
að og við borðuðum úti í garði í ynd-
islegu veðri og þú skálaðir fyrir mér
og bauðst mig velkomna í fjölskyld-
una. Mér fannst strax eins og ég hefði
þekkt þig í mörg ár. Það var alltaf svo
gott að leita til þín með hvað sem var
og alltaf áttir þú góð ráð í pokahorn-
inu sem komu sér vel.
Það var svo gaman þegar við
Kristján buðum ykkur Kidda í kvöld-
kaffi í Sigtúnið og sögðum ykkur að
við ættum von á barni. Enginn gladd-
ist eins mikið með okkur og þú og
strax varstu komin með eitthvað á
prjónana handa barninu sem var á
leiðinni. Það var svo í mars 1996 sem
fyrsta ömmustelpan þín fæddist, hún
Alexandra, sem naut þess heldur bet-
ur að eiga ömmu Dóru að, sem alltaf
var hægt að heimsækja og alltaf hafði
nógan tíma fyrir mann. Það var svo
gaman að sjá ykkur Alexöndru sam-
an, þið voruð svo duglegar að spila,
leika ykkur eða lesa, þú kenndir
henni svo mikið. Enda hélt Alex-
andra mikið upp á þig og þið náðuð
svo vel saman.
Okkur fjölskyldunni fannst ansi
erfitt að flytja út til Bretlands sl. vor,
rétt hálfum mánuði eftir að krabba-
meinið greindist í lifrinni hjá þér, því
þá vissum við í hvað stefndi. Ég verð
ævinlega þakklát fyrir vikuna sem
við áttum saman heima í Poole síðast-
liðið haust. Það var svo gaman að þið
Kiddi gátuð komið í heimsókn til okk-
ar. Alexandra talar svo oft um það og
við eigum öll góðar minningar saman
síðan þá.
Alexandra á svo mörg yndisleg
bréf frá þér sem þú skrifaðir henni
eftir að við fluttum út, þau eru ennþá
verðmætari fyrir okkur núna og þau
segja svo vel hvað þú varst opin og
hlý og áttir auðvelt með að segja þín-
um nánustu hvað þér þætti vænt um
þá.
Ég veit að þú varst svo ánægð og
stolt með börnin þín, tengdabörn og
sérstaklega öll barnabörnin þín, sem
gáfu þér svo mikið, en því miður hafa
þau búið svo langt í burtu frá þér
undanfarin ár.
Þú varst svo ánægð með hvað fólk-
ið þitt er búið að koma sér vel fyrir.
Einnig varst þú svo ánægð með
hvað heimilið ykkar Kidda var orðið
glæsilegt, sérstaklega stofan og
garðstofan sem var þinn uppáhalds-
staður, enda leið þér hvergi betur.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast þér, Dóra mín, það
er svo margt sem við hin gátum lært
af þér. Alexandra er svo heppin að
hafa átt þig fyrir ömmu, sem hún á nú
fullt af yndislegum minningum um,
við tölum svo mikið um þig og ég ætla
að passa vel upp á að hún gleymi
þeim aldrei. Ég er líka búin að lofa
Alexöndru að halda alltaf upp á af-
mælið þitt og hún er búin að biðja um
að fá að baka alltaf köku handa þér.
Elsku Dóra, ég hefði aldrei getað
eignast betri tengdamömmu, mér
þykir svo vænt um þig og ég á eftir að
sakna þín óskaplega mikið. Takk fyr-
ir allt sem þú hefur gefið okkur og
gert fyrir okkur og allt sem þú
kenndir okkur. Ég hugga mig við það
að þú þurfir ekki að kveljast lengur
og ég er viss um að þú hefur fengið
góðar móttökur hinum megin og ert
hrókur alls fagnaðar þar, eins og þú
varst alltaf hérna megin.
Elsku Kiddi, Guðrún, Kristján,
Lilja, Björn Andri, Atli Steinn, Alex-
andra, Borg Dóra, Benni, Kjartan,
Þórleif, Keli, Gummi og Dóri, Guð
veri með okkur öllum og gefi okkur
styrk til að takast á við sorgina og
söknuðinn.
Þín tengdadóttir
Unnur.
Elsku amma Dóra. Ég elska þig,
þú varst besta amma í heiminum. Það
var gaman þegar þú varst lifandi, en
ég veit að maður þarf stundum að
deyja þegar maður er svona mikið
veikur eins og þú varst.
Það var svo gaman þegar þú og afi
Kiddi komuð í heimsókn til okkar í
Poole og við spiluðum saman „Guess
Who?“ Það var líka gaman þegar við
vorum að lesa „Palli var einn í heim-
inum“ núna þegar ég kom til Íslands
síðast. Takk fyrir allt sem þú ert búin
að prjóna handa mér. Ég ætla að
setja mynd af okkur saman í ramma
og hafa í herberginu mínu hjá engl-
inum sem þú gafst mér. Ég ætla líka
alltaf að baka afmælisköku handa þér
þegar þú átt afmæli.
Þegar ég er orðin gömul kona og
dey líka, þá ætla ég að biðja Guð að
láta mig verða litla aftur svo ég geti
knúsað þig og setið í fanginu þínu aft-
ur.
Elsku amma Dóra, ég sakna þín
mjög, mjög, mjög mikið.
Þín ömmustelpa
Alexandra.
Elsku Dóra mín. Nú ert þú búin að
fá hvíldina eftir langt og strangt stríð
við erfiðan sjúkdóm. Það er erfitt að
sætta sig við þá staðreynd að þú sért
farin í þína síðustu ferð. Þú hefur
fylgt mér allt mitt líf og alltaf verið til
staðar í blíðu og stríðu.
Það er svo margs að minnast þeg-
ar hugsað er til baka. Þau voru ófá
kvöldin sem þú last fyrir litlu systur
áður en hún fór að sofa og hún ætlaði
aldrei að sofna af því að sögurnar þín-
ar voru svo skemmtilegar. Það var
ekki annað að gera fyrir þig en að búa
til nýjar sögur þegar búið var að lesa
allar bækurnar í bókaskápnum.
Þegar ég var unglingur kom Kiddi
til sögunnar, ekki leist mér á hann í
byrjun. Hann var með regnhlíf þegar
hann kom og sótti Dóru í fyrsta sinn
og það var mjög „hallærislegt“ en
Dóra hefði ekki getað fengið betri
mann og ég ekki betri mág, fyrir það
er ég ævinlega þakklát. Dóra og
Kiddi bjuggu nokkur ár í Danmörku
en þar átti ég yndislegt sumar hjá
þeim og Guðrúnu dóttur þeirra þegar
ég var 17 ára.
Fjölskyldur okkar hafa náð ein-
staklega vel saman og þau eru mörg
ferðalögin, sumarbústaðaferðirnar
og matarboðin sem við höfum átt
saman með börnunum okkar,
tengdabörnum og barnabörnunum
þínum.
Dóra mín, þú varst ekki bara stóra
systir mín heldur líka besta vinkona
mín. Það verða erfiðar vikur og mán-
uðir sem fara í hönd en ég veit að þú
verður með mér hvar sem ég er, ég
verð að trúa því.
Elsku Kiddi, Guðrún, Kristján og
Lilja, við Finnbogi vonum að guð gefi
ykkur og fjölskyldum ykkar styrk til
þess að takast á við sorgina og sökn-
uðinn.
Hvíldu í friði, Dóra mín.
Þín systir
Þórleif Drífa.
Að lokum fær hún Halldóra systir
mín hvíldina. Hvaðan kom henni
þessi mikli kraftur? Í tæp sautján ár
hefur hún verið í þessu stríði. Að
sjálfsögðu með léttari hléum á milli
átaka. Dóra systir var fimmta í röð-
inni af okkur systkinunum sex. Við
bræðurnir þrír eldri, Ragnheiður
systir okkar sem dó þegar hún var
þrettán ára og Þórleif Drífa litla syst-
ir.
Það kom fljótt í ljós að Dóra systir
var mikil kjarnakona. Alltaf fremst í
flokki þegar eitthvað var að gerast.
Það er erfitt að átta sig á því hvernig
hinar árvissu sumar- og áramóta-
uppákomur stór-fjölskyldunnar
koma til með að verða án Dóru syst-
ur. Hún var ein aðaldriffjöðrin í söng
og leik. Börn okkar systkina Dóru,
svo og barnabörn dáðu Dóru frænku.
„Hún er svo skemmtileg,“ sögðu þau.
Fyrir einum þrjátíu og fimm árum
kom Dóra systir með strák úr Bú-
staðahverfinu í mat. Sá piltur var
veginn og metinn af okkur bræðrun-
um. Hann þótti ekki við fyrstu sýn
mikill fyrir mann að sjá. Mjög hár og
horaður miðað við okkur bræður sem
vorum frekar þykkir. Hún Dóra mín
gerði marga mjög góða hluti um æv-
ina, en enginn þeirra jafnaðist á við
þá ákvörðun hennar að játast Krist-
jáni Kristjánssyni.
Við hjónin, Dóra og Kristján, ég og
Þorbjörg mín höfum alla tíð verið
mjög góðir vinir. Við Kristján tókum
þátt í stofnun Lionsklúbbsins Týs.
Þar hafa eiginkonur okkar ávallt ver-
ið fremstar í flokki makanna. Það
hefur aldrei á öllum þessum árum
borið hinn minnsta skugga á sam-
skipti okkar.
Ég gæti að sjálfsögðu rifjað upp
margar stórkostlegar stundir með
henni systur minni í gegnum tíðina
og munu þær ábyggilega létta mér,
sem og svo mörgum öðrum söknuð-
inn sem ég finn fyrir nú þegar.
Í lokin vil ég votta vini mínum
Kristjáni, börnum hans, tengdabörn-
um og barnabörnum mína einlæg-
ustu samúð. Einnig vil ég, Þórleif
mín, votta þér mína einlægustu sam-
úð því þú hefur, að ég best veit, misst
þinn besta vin með fráfalli systur
okkar.
Þórarinn (Keli bróðir).
Fallin er nú frá, langt um aldur
fram, elskuleg mágkona og vinur.
Hún Dóra kom inn í líf mitt er ég
kynntist Kela bróður hennar 1958.
Þá var Dóra bara unglingur á elsku-
legu og líflegu heimili foreldra sinna.
Ávallt hress, tók mágkonu sinni vel,
alltaf á ferð og flugi. Vinnusöm var
Dóra og allsstaðar vinsæll starfs-
kraftur. Vinnusöm, heiðarleg og
áreiðanleg. Hjá ferðaskrifstofu Ing-
ólfs Guðbrandssonar, svo síðustu ár
hjá Össuri hf en þar vann hún óeig-
ingjarnt starf.
Dóra kynnist Kristjáni, sínum
góða maka. Hann var tekinn út af
bræðrunum þremur – nógu góður
fyrir Dóru? En betri lífsförunaut
hefði Dóra mín ekki getað valið – ein-
stakur Kiddi. Nú brúðkaup, barn-
eignir voru næst á dagskrá hjá þessu
unga pari. Guðrún fæddist sama ár
og ég átti Helgu mína. Þær urðu góð-
ar vinkonur enda bjuggum við næst-
um hlið við hlið í Laugarnesinu. Þetta
voru góð ár. Þau stefndu lengra.
Fóru til Álaborgar til náms og starfa.
Kiddi nam tæknifræði og Dóra að
vinna. Farartækin voru hjólin. Eftir
námið í Álaborg tók við vinna í Kaup-
mannahöfn í Lyngby. Þá gafst okkur
Kela tækifæri til að heimsækja þessa
vini okkar með Jón og Helgu okkar.
Ég ófrísk að Bryndísi og viti menn,
Dóra komin á leið með Kristján
yngri. Þau fædd á sama ári og ætíð
miklir vinir. Leiðin lá svo heim til Ís-
lands 1973. Sjö árum seinna fæðist
þeim lítill sólargeisli, Lilja. Hún var
falleg, fín og yndisleg. Uppúr því var
Dóra komin með liðagigt og var að
nokkru leyti rúmföst en sinnir Lilju
af ótrúlegri seiglu. Gat sig varla
hreyft vegna stirðleika.
Svo kom krabbameinið. Elskuleg
mágkona er búin að sýna að fólk get-
ur átt ótrúlegan baráttustyrk. Hún
er búin að sýna okkur öllum hve lífs-
viljinn hefur mikið að segja og aftur
og aftur reif Dóra sig upp úr veikind-
unum. Alls ekki tilbúin að láta í
minnipokann fyrir manninum með
ljáinn. Síðustu vikurnar voru öllum
erfiðar. Þar sýndi litla systir, Þórleif,
einstakan kærleik og vináttu við syst-
ur sína. Börnin hennar Dóru og
Kristján hafa sýnt einstaka yfirveg-
un og dugnað. Þau vissu að sjálf-
sögðu hvert stefndi og gerðu allt sem
í þeirra valdi stóð til að láta síðustu
stundirnar vera sem bestar.
Dóra mín er öll. Hún fékk að vera
með okkur í 17 ár frá greiningu. Það
er meira en við þorðum að vona. Við
fengum öll góð ár með henni, hún
horfði á Lilju verða að dömu – sem
hún óskaði sér – og Lilja annaðist
móður sína af þvílíkri umhyggju og
natni. „Var með mig í gjörgæslu,“
eins og Dóra orðaði það.
Guð gefi Kristjáni vini mínum,
elskulegum börnum, tengdabörnum
og barnabörnum styrk og æðruleysi
til að takast á við þennan ástvina-
missi. Þið áttuð einstaka móður sem
allir dáðu og elskuðu.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Þín mágkona
Þorbjörg.
Nú er hún dáin hún Dóra, elsku
mágkona mín. Ég er búin að kvíða
þessari stundu, nú er hún runnin upp
og ég sakna hennar. Baráttan hefur
staðið lengi og Dóra er búin að sýna
af sér mikinn hetjuskap. Við sem
næst henni stóðum höfum orðið vitni
að þvílíku æðruleysi, sem ég fyrir
mitt leyti gat ekki ímyndað mér að
væri til.
Minningarnar hrannast upp, og
myndir frá liðinni tíð líða um hugann.
Dóra kom inn í fjölskyldu mína eins
og ferskur andblær. Ég sá hana fyrst
þegar hún kom með Kristjáni bróður
mínum til að vera barnapía fyrir mig
eina kvöldstund. Hún var svo opin og
brosmild, með litla tíkarspena, 18 ára
gömul. Það var greinilegt að þau voru
ástfangin. Þegar hún kom í fyrsta
sinn á heimili foreldra minna var hún
yndislega falleg, með ljósa hárið sitt
og í kóngabláum kjól. Hún bar eitt-
hvað sérstakt með sér, eitthvað
ferskt og einlægt. Ég sé hana enn
fyrir mér þetta kvöld, þótt liðin séu
nær 40 ár. Á þessum tæpum fjörutíu
árum hefur okkur aldrei orðið sund-
urorða. Dóra hafði ákveðnar skoðan-
ir og lét þær óspart í ljós, en hún var
réttsýn og það var auðvelt að fallast á
HALLDÓRA BORG
JÓNSDÓTTIR