Morgunblaðið - 26.06.2002, Side 31
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 26. JÚNÍ 2002 31
✝ Páll Arnar Guð-mundsson prent-
smiður fæddist á
Barðastöðum í Stað-
arsveit á Snæfells-
nesi 3. ágúst 1950.
Hann andaðist á líkn-
ardeild Landspítal-
ans í Kópavogi hinn
18. júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Guðmundur Pálsson
bóndi á Barðastöðum
í Staðarsveit, síðar
verkamaður í Hvera-
gerði, f. 27. des. 1908,
d. 4. feb. 1999, og
kona hans var Anna Herdís Jóns-
dóttir ljósmóðir, f. 3. júlí 1910, d.
12. júní 1996. Systkini Páls eru
Jón, f. 27. apríl 1944, Klara, f. 13.
apríl 1947, og Sigríður Ólöf, f. 22.
apríl 1952. Páll kvæntist Þórunni
Sigurðardóttur, f. 5. des. 1950, en
þau slitu samvistum. Foreldrar
hennar eru Sigurður Pálsson
glerslípari og speglagerðarmað-
ur, f. 13. nóv. 1926, og kona hans,
Guðrún Pálsdóttir húsmóðir, f. 21.
ágúst 1930. Börn Páls og Þórunn-
ar eru: 1) Guðrún, f. 21. maí 1971,
sonur hennar er Páll Arnar og
sambýlismaður hennar er Sig-
tryggur Árni Ólafsson. 2) Björg-
vin, f. 13. ágúst 1974, sambýlis-
kona hans er Sigrún Kristjáns-
dóttir og eiga þau soninn Lárus
Þór. 3) Guðmundur,
f. 27. júlí 1980. Eft-
irlifandi eiginkona
Páls er Þóra Vigdís
Guðmundsdóttir
tónlistarkennari og
organisti, f. 18. okt.
1956. Foreldrar
hennar eru Guð-
mundur Þórðarson
bóndi á Miðhrauni 2 í
Miklaholtshreppi, f.
4. okt. 1928, og kona
hans, Anna S. Þórð-
ardóttir, f. 20. maí
1931. Börn Páls og
Þóru eru Anna Her-
dís, f. 25. júní 1988, og Bjarki Þór,
f. 14. ágúst 1990.
Páll hóf nám í Prentsmiðjunni
Eddu í janúar 1970 og lauk námi í
október árið 1973 og fékk meist-
araréttindi í setningu 7. maí 1984.
Páll starfaði í Fjarðarprenti 1974,
á Morgunblaðinu 1975–1979, hjá
Frjálsri fjölmiðlun 1979–1987, í
Prentsmiðju Odda 1987–1992 og
hjá bókaútgáfunni Skjaldborg
1992–1993. Árið 1993 stofnaði
Páll fyrirtækið Letra-Prentþjón-
ustu og starfaði þar til ársins 1996
en þá hóf hann störf að nýju hjá
Morgunblaðinu og starfaði þar til
ársins 2002.
Útför Páls verður gerð frá
Hjallakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
Við kvöddum pabba með kossi og
faðmlagi 17. júní en gerðum okkur
ekki grein fyrir að þetta var síðasta
kveðjan, hann lést síðar um nóttina.
Við vitum að hann er búinn að fá
friðinn frá erfiðum veikindum en við
söknum hans sárt því að hann var
okkur alltaf svo góður pabbi.
Elsku pabbi, nú ertu farinn í
himneska salinn, þú verður alltaf í
huga okkar og hjarta.
Guð geymi þig,
Anna Herdís og Bjarki Þór.
Elsku besti pabbi. Það er gott að
vita að þú sért kominn til ömmu og
afa. Það var svo gott að sjá hvað þú
varst sæll á svipinn þegar þú fórst
frá okkur.
Elsku pabbi minn, það er svo
margt sem mig langar að segja þér,
hvað þá að halda utan um þig. Það er
gott að vita að þú vakir yfir okkur og
passar okkur. Þú þarft ekki að hafa
áhyggjur af mér lengur, ég veit að
þú hjálpar mér í gegnum lífið. Ég
var að segja frá því um daginn á
fundi hvað ég væri þakklátur fyrir
að vera kominn í þessi frábæru sam-
tök, því ef ég hefði haldið áfram að
gera það sem Bakkus sagði mér að
gera þá hefði ég aldrei náð svona vel
til þín á þessum erfiða tíma okkar.
Elsku pabbi, mér þykir svo of-
boðslega vænt um þig og ég veit að
það er gagnkvæmt. Mér þykir það
sárt að við höfðum ekki meira sam-
band í gegnum árin, því við náðum
svo vel saman, og unnum vel saman.
Sérstaklega gekk það vel, þegar við
vorum að setja kvistana á sumarbú-
staðinn þinn, þótt það hafi verið
brjálað veður allan tímann. Ég ætla
að skoða það vel sem þig langaði að
ég yrði, enda langar mig það einnig.
Elsku pabbi, ég ætla ekki að hafa
þetta lengra núna, ég veit að þú ert
að passa mig og það róar mig. Elsku
Þóra, Anna Herdís og Bjarki Þór,
þið hafið allan þann stuðning sem ég
get gefið, og ég bið Guð að hjálpa
okkur öllum í gegnum þetta.
Ég þakka starfsfólkinu á Líknar-
deildinni kærlega fyrir allt, honum
þótti gott að vera hjá ykkur.
Þinn sonur,
Guðmundur.
Elsku pabbi minn, þá er komið að
kveðjustund. Þó svo að við vissum að
þetta væri að nálgast er þetta mjög
erfitt. Ég sakna þín svo mikið pabbi
minn, minningarnar allar hrannast
upp hjá mér og er ég mjög þakklát
fyrir allan þann tíma sem við eydd-
um saman síðustu mánuði, allt
spjallið okkar og samveru. Þú barð-
ist hetjulega við þennan illvíga sjúk-
dóm en að lokum gafst líkaminn upp.
Ég hugsa oft um þá helgi síðasta
sumar er ég, Sigtryggur og Páll
Arnar sonur minn komum í heim-
sókn til ykkar Þóru í sumarbústað-
inn. Þá varstu svo hress og kátur og
fannst svo gaman að hafa okkur öll í
kringum þig. Þú leist svo vel út að ég
hafði þá tilfinningu að þetta myndi
kannski allt enda vel, að þú myndir
sigrast á þessu en svo kom annað
reiðarslag núna um jólin og þá viss-
um við að þessi barátta yrði ekki
unnin. En þú tókst þessu með þinni
ró og sagðir að svona væri lífið. Þú
fékkst allan þann stuðning og þá ást
sem þú áttir skilið, sérstaklega var
hún Þóra eins og klettur þér við hlið.
Einnig fá vinnufélagar þínir á Morg-
unblaðinu og yfirmenn þar mínar
bestu þakkir fyrir allt, það var ómet-
anlegur stuðningur.
Systir þín, hún Klara, sýndi það
og sannaði einnig enn og aftur hvílík
perla hún er.
Páll Arnar sonur minn er búinn að
tala mikið um þig og saknar þín mik-
ið, hann talar sérstaklega um það
hvernig þið kvöddust alltaf í hvert
sinn. Ég á alltaf eftir að minnast þín
eins og þessa helgi síðasta sumar,
glaðan og spilandi á harmonikkuna
þína, það var frábær stund. Þér leið
svo vel í Grímsnesinu, búinn að gera
svo fallegt í kringum þig og áttir
góða vini þar.
Elsku pabbi, ég ætla að standa við
loforðið sem þú tókst af mér þegar
við kvöddumst, þú baðst mig að
halda utan um okkur systkinin fimm
og reyna að styrkja okkur öll. Hafðu
þökk fyrir allt pabbi minn, ég veit að
þér líður vel núna.
Og eins og við Páll Arnar segjum
alltaf þegar við förum með bænirnar
á kvöldin, Guð geymi þig.
Ástarkveðja, þín dóttir
Guðrún.
Elsku pabbi, þá er þinni erfiðu
baráttu lokið, þú varst búinn að
berjast í þrjú ár, öll þessi erfiðu ár
varstu alltaf svo bjartsýnn á að þú
myndir yfirbuga sjúkdóminn en að
lokum varstu búinn með allan þinn
kraft í þessari erfiðu baráttu. Þegar
ég sit hér hugsa ég til baka um allar
okkar góðu stundir sem við áttum
saman þó að við værum ekki alltaf
sammála, en við leystum nú úr því
og urðum sterkari fyrir bragðið.
Það var svo gott að eiga þig að
þegar við Sigrún keyptum okkar
fyrstu íbúð þá varst þú alltaf tilbú-
inn að koma með okkur að skoða
íbúðir, eins með það þegar ég var að
spyrja þig álits þegar ég ætlaði að
fara að gera eitthvað, þá hringdi ég í
þig og þú hafðir svör við öllu. Það
var yndislegt að þú náðir því að sjá
son okkar Sigrúnar, og koma í
skírnina þótt þú hafir verið svo veik-
ur en þú komst á þrjóskunni. Ég
mun ekki gleyma varðandi bústað-
inn í Grímsnesinu, hvað þú varst bú-
inn að gera hann flottan, þó að þú
hafir verið mjög veikur oft á tíðum,
þegar þú varst að smíða pallinn síð-
asta sumar þá vildir þú vera búinn
að klára sem mest ef illa færi með
þig.
Þær eru svo margar, góðu minn-
ingarnar sem ég, Guðrún og Guð-
mundur höfum um þig þó að við
byggjum ekki alla tíð saman en
minningarnar fara ekki. Og nú ert
þú kominn til ömmu og afa, ykkur á
eftir að líða vel saman, það er ég viss
um.
Að lokum vil ég þakka Morgun-
blaðinu fyrir að standa svona rosa-
lega vel við bakið á þér, og eins þeim
á líknardeild Landspítalans, megi
minningin lifa.
Þinn sonur,
Björgvin.
Elsku afi, mér finnst svo skrítið að
þú sért farinn frá okkur, ég er búinn
að tala mikið um þig og rifja upp
skemmtilega hluti með mömmu.
Ég veit að þú ert núna hjá Guði og
líður ekki illa, þú varst orðinn svo
veikur. Ég var að segja mömmu að
mér hefði alltaf fundist svo gott að
knúsa þig þegar við vorum að kveðj-
ast, þú kysstir mig alltaf þrjá kossa
og fékkst stórt knús, það var mjög
gott. Mér leið alltaf svo vel hjá ykk-
ur Þóru og krökkunum, við Bjarki
erum góðir vinir og skemmtum okk-
ur alltaf vel heima hjá ykkur og í
sumarbústaðnum.
Afi minn, ég veit að við hittumst
aftur og þá eigum við góðar stundir.
Mér þykir svo vænt um þig, ég
mun aldrei gleyma þér.
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer,
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn
og verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Guð geymi þig, afi minn.
Þinn nafni,
Páll Arnar.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf,
sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast
þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Fáeinar kveðjulínur tíl þín Páll
minn, með þakklæti fyrir samveruna
hér á jörð. Það gerist oft, að þegar
mig langar að koma einhverju á
blað, þá er „lítið blek“ í pennanum,
svo þessar línur verða færri en ég
vildi.
Hún mamma okkar kvaddi litla
drenginn sinn sem fæddist og dó
fyrir rúmlega 47 árum með þessari
vísu sem mig langar að fylgi þér:
Drenginn litla leiddu
ljúfi Guð um rann.
Bænir mínar breiddu
og blessaðu yfir hann.
(Anna Herdís Jónsdóttir.)
Ég og fjölskylda mín biðjum góð-
an Guð að styrkja Þóru þína og
börnin.
Þín systir,
Klara.
Kæri mágur og vinur. Þá er komið
að kveðjustund. Margs er að minn-
ast frá 37 ára samferð í gegnum lífið.
Þú varst 15 ára þegar ég 19 ára kom
inn í fjölskylduna í Varmahlíð 2 í
Hveragerði. Hægur og ljúfur dreng-
ur sem öllum þótti vænt um strax við
fyrstu kynni. Það var oft gaman,
mikið hlegið og sagðir brandarar við
eldhúsborðið í Varmahlíðinni, það
leið öllum vel sem þangað komu inn
fyrir dyr. Þú unnir tónlist og öllu
fögru í kringum þig, þú varst ákaf-
lega hagur í höndunum, smíðaðir
hús og innréttaðir íbúðir eins og út-
lærður trésmiður og allt sem þú
gerðir var svo vandað sem best má
sjá á sumarbústaðnum ykkar í
Grímsnesinu sem ber handbragði
þínu svo fagurt vitni. Þú lærðir
prentiðn og vannst við það lengst af
og seinast á Morgunblaðinu, eða til
áramóta en þá varst þú orðinn svo
veikur af þeim sjúkdómi sem nú hef-
ur lagt þig að velli. En þrátt fyrir
veikindi þín fylgdistu vel með þegar
Jón bróðir þinn lá veikur á Land-
spítalanum í janúar, þú hringdir í
mig á hverjum degi til að spyrja um
líðan hans og sýndir mikla um-
hyggju. Þá spjölluðum við oft mikið
saman. Þakka þér fyrir það, vinur.
En stoltastur varstu af börnunum
þínum fimm, þeim Guðrúnu, Björg-
vini og Guðmundi sem þú eignaðist í
fyrra hjónabandi og Önnu Herdísi
og Bjarka Þór í því seinna. Öll bráð-
myndarleg og efnileg. Svo áttirðu
tvo afastráka, þá Pál Arnar og Lár-
us Þór sem þú varst svo stoltur af.
Það er frá miklu að hverfa og margt
sem þig langaði að gera með þeim en
enginn ræður sínum næturstað.
Þegar dró að lokum vildirðu fara á
líknardeildina í Kópavogi. Hinn 17.
júní vorum við öll hjá þér og er það
dýrmætt í minningunni að hafa get-
að kvatt þig á þann hátt sem við
gerðum og sjá hvað konan þín hún
Þóra, börnin þín og systkini sýndu
þér mikla ástúð og hlýju. Það snart
mig djúpt að fylgjast með því. Og
svo er það starfsfólk líknardeildar-
innar, þar er gott fólk með hjartað á
réttum stað. Guð blessi ykkur og
störf ykkar.
Þó að ég vissi að hverju stefndi þá
brá mér aðfaranótt 18. júní þegar
hringt var og okkur sagt að nú væri
þessu stríði þínu lokið. En þú átt
áreiðanlega góða heimkomu og vel
hefur verið tekið á móti þér, vinur,
það er ég viss um.
Elsku Þóra mín, Anna Herdís,
Bjarki Þór, Guðrún, Björgvin, Guð-
mundur, Páll Arnar, Lárus Þór, Sig-
tryggur, Sigrún, Jón, Klara og Silla,
ég sendi ykkur mínar innilegustu
samúðarkveðjur og bið Guð að
senda ykkur styrk í sorginni.
Kæri mágur, ég kveð þig með
söknuði og bið Guð að gæta þín.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Alma Garðarsdóttir.
Þegar við kveðjum vini eins og Pál
Arnar Guðmundsson koma upp í
hugann margar minningar um liðnar
stundir og einnig hugsanir um það
hvað einkenndi hann mest.
Kynni okkar Páls hófust þegar
hann og mágkona mín, Þóra, fóru að
vera saman fyrir um það bil 16 ár-
um. Þau stofnuðu sitt eigið heimili,
giftu sig síðar og eignuðust tvö börn,
Önnu Herdísi og Bjarka Þór.
Páll og Þóra bjuggu allan húskap
sinn á höfuðborgarsvæðinu. Það var
Páli mikið metnaðarmál að heimili
fjölskyldunnar væri fagurt og vel
búið. Páll var einstaklega hagur
maður og óhræddur við að taka sér
fyrir hendur miklar breytingar og
lagfæringar á íbúðum þeirra hjóna.
Hann kláraði það með mikilli prýði
og var sú vinna unnin eins og eftir
bestu fagmenn. Í því skipti engu
máli hvort um smíðar, málun eða
annað væri að ræða.
Ungur lærði Páll prentverk og á
þeim tíma var prentað með gamla
laginu, „blýið og allt það“. Páll til-
einkaði sér vel þær miklu breytingar
sem áttu sér stað í prentlistinni og
fylgdist grannt með þeirri öru þróun
sem átt hefur sér stað í faginu, enda
vel móttækilegur fyrir nýjungum.
Þessi hæfileiki hans varð líka til þess
að hann hafði alltaf vinnu bæði hjá
dagblöðum og einnig við það að
hanna og útbúa blöð og bæklinga
fyrir ýmsa aðila. Öll vinna Páls bar
vott um listfengi hans og hversu
næmt auga hann hafði fyrir formi og
fegurð.
En hann var ekki einungis hagur
til handa heldur og orðsins og komu
þeir hæfileikar honum vel að gagni í
störfum hans. Páll sá um útgáfu og
útlit á kímnisögunni um Árna í
Klömbrum sem móðurafi hans, Jón
Guðmundsson, hafði skrifað
snemma á síðustu öld. Bók þessa
myndskreytti Páll með skemmtileg-
um skopteikningum, er hann teikn-
aði sjálfur.
Þó Páll væri á tíðum dulur maður
þá bjó hann yfir mikilli spauggreind
og gat svo sannarlega slegið á létta
strengi. Já, þegar maður fer að
hugsa um hann Pál og rifja ýmislegt
upp sér maður betur og betur
hversu mikill hæfileikamaður hann
var. Tónlistin bjó líka í honum. Hann
spilaði vel á nikkuna sína og hljóm-
borðið og átti við það góðar stundir.
En um fram allt vildi hann koma
börnunum sínum vel áfram. Bæði
þeim Önnu Herdísi og Bjarka og
einnig þeim Guðrúnu, Björgvin og
Guðmundi sem hann hafði eignast
með fyrri konu sinni. Páll veiktist af
krabbameini fyrir tveimur árum. Í
veikindum sínum sýndi hann mikinn
styrk og elju. Hann var þakklátur
vinnuveitendum sínum á Mogganum
hvað þeir hafa sýnt fjölskyldunni
mikinn stuðning. Já og öllum þeim
sem hlúðu að honum í veikindum
hans bæði í aðhlynningu Krabba-
meinsfélagsins og þeim á Líknar-
deildinni.
Oft kom fram hversu velviljaður
og góður maður Páll var og hvað
hann hafði næma tilfinningu fyrir
dýpt lífsins og mikla von um áfram-
haldandi líf að jarðvistardögum okk-
ar loknum. Ég er þakklátur fyrir að
hafa fengið að kynnast Páli Arnari
Guðmundssyni. Guð blessi og styrki
eftirlifandi eiginkonu hans og börnin
og barnabörnin tvö á þeim sorgar-
tímum sem þau mæta nú.
Karl V. Matthíasson.
PÁLL ARNAR
GUÐMUNDSSON
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284
við Nýbýlaveg, Kópavogi