Morgunblaðið - 26.06.2002, Page 32

MINNINGAR
32 MIÐVIKUDAGUR 26. JÚNÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ HreggviðurSteinn Hendriks-
son fæddist á Akra-
nesi 19. febrúar 1937.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Akraness 17. júní
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Hendrik
Kristinn Steinsson, f.
24.9. 1905, d. 17.7.
1994, og Jóna Ragn-
heiður Vilhjálmsdótt-
ir, f. 20.8. 1909, d.
24.12. 1997. Systkini
Hreggviðs voru Anna
Jóna, f. 14.3. 1930, d.
22.9. 1945, Inga Lilja,
f. 6.2. 1934, d. 3.6. 1935, og Vil-
hjálmur Rúnar, f. 5.11. 1951,
kvæntur Aðalheiði Oddsdóttur, f.
10.2. 1954, þau eiga tvo syni, Dag-
bjart, f. 30.3. 1977, og Jón Ragnar,
f. 3.4. 1984. Hinn 1. apríl 1961
kvæntist Hreggviður eftirlifandi
eiginkonu sinni, Sigrúnu Sigur-
jónsdóttur, f. 30.8.
1937. Þau eiga þrjá
syni: 1) Hendrik, f.
5.12. 1960, kvæntur
Guðrúnu Brynjólfs-
dóttur, f. 12.12. 1966,
þau eiga tvo syni,
Daníel, f. 25.7. 1985,
og Davíð Heiðar, f.
16.3. 1989. 2) Rúnar,
f. 14.7. 1962, á tvö
börn með Jóhönnu
Steinunni Hauksdótt-
ur fyrrverandi eigin-
konu sinni, f. 21.3.
1966, Hafdísi Rögnu,
f. 6.6.1986, og Hregg-
við Hauk, f. 9.8. 1990. 3) Sigþór, f.
28.4. 1966, sambýliskona Guðrún
Guðbjarnadóttir, f. 27.7. 1971, þau
eiga tvær dætur, Sólrúnu, f. 27.4.
1997, og Eyrúnu, f. 30.4. 2001.
Útför Hreggviðs verður gerð frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Það er erfitt að venjast þeirri
hugsun að Hreggi sé nú horfinn frá
okkur svo skjótt. Hann sem átti svo
margt eftir ógert og svo margs að
njóta. En örlögin ætluðu honum ann-
að hlutverk annars staðar og vitum
við að þeir sem njóta krafta hans þar
verða ekki sviknir.
Hreggviður fæddist á Akranesi 19.
febrúar 1937. Foreldrar hans voru
heiðurshjónin Hendrik Kristinn
Steinsson og Jóna Ragnheiður Vil-
hjálmsdóttir. Að lokinni skólaskyldu
fór Hreggviður í Iðnskóla Akraness
þar sem hann lærði vélvirkjun. Að
því loknu lá leiðin í Vélskóla Íslands
og þaðan lauk hann námi árið 1961.
Að námi loknu fór Hreggi á sjóinn og
var oft og tíðum fjarri heimili sínu
svo mánuðum skipti. Árið 1967 réð
hann sig á Akraborgina og sinnti vél-
stjórastarfi þar, þar til Akraborgin
hætti áætlunarferðum sínum árið
1998 með tilkomu Hvalfjarðargang-
anna. Ljóst er að Hreggi var farsæll
vélstjóri. Hjá Speli starfaði Hreggi
svo þar til sjúkdómur hans greindist
síðastliðið haust.
Hreggviður og Sigrún kona hans
kynntust á gagnfræðaskólaárunum.
Þau gengu í hjónaband 1. apríl 1961
um leið og Hendrik, frumburður
þeirra, var skírður. Hreggi og Sig-
rún byrjuðu búskap sinn í Akurgerði
2, niðri hjá Hinna og Jónu, og hófu að
byggja sitt eigið hús á Esjubraut 28
árið 1964. Þangað fluttu þau svo í
apríl 1966 og hafa búið þar síðan.
Hreggi átti trillu ásamt Villa bróð-
ur sínum og þar eyddi hann ófáum
stundunum. Ýsan var sótt á haustin,
rauðmaginn, svartfuglinn og ritu-
eggin á vorin og þorskurinn á sumr-
in. Er óhætt að segja að hver sjóferð
á Eyrúnu AK hafi verið sælustund í
huga Hregga. Stangveiði og skot-
veiði áttu einnig hug hans allan. Þau
voru ófá jólaboðin á Esjubrautinni
sem fóru í að spjalla um hvar ætti að
panta daga á sumri komanda. Þegar
þessi orð eru skrifuð er einmitt verið
að undirbúa veiðiferð í Stekkinn í
Norðurá sem við feðgarnir ætluðum
að fara saman, og án efa verðum við
saman en ekki eins og ég hefði óskað.
Árið 1971 keypti Hreggi lítinn
kofa sem fluttur var norður að Vest-
urhópsvatni og notaður sem sum-
arbústaður. Í dag er þessi litli kofi
orðinn að stórglæsilegu sumarhúsi
þar sem fjölskylda og vinir hafa eytt
mörgum góðum stundum. Hreggi og
Sigrún eiga vægast sagt ófá hand-
tökin þar. Hreggi hafði einhverntíma
orð á því að í Hópið ætlaði hann að
flytja þegar hann væri hættur að
vinna. Hópið var ekki bara sælureit-
ur í hans augum heldur líka Sólrúnar
afastelpu. Hún var varla farin að tala
þegar farið var að spyrja reglulega:
„Hvenær förum við í Hópið?“ Það er
erfitt þegar maður er ekki nema
fimm ára að skilja að Hreggi afi skuli
vera dáinn og komi ekki aftur.
Ófárra spurninga er spurt og reyn-
um við að svara eins vel og hægt er.
Einnig munum við, eftir okkar bestu
getu, segja Eyrúnu, sem minna vit
hefur, frá góðum afa.
Við kveðjum í dag mætan mann
sem sárt verður saknað, góðan vin og
einn besta veiðifélaga sem fyrir-
finnst. Við þökkum allar dýrmætar
samverustundir og biðjum algóðan
Guð að styrkja Sigrúnu á erfiðri
stundu. Minning þín er ljós í lífi okk-
ar.
Sigþór Hreggviðsson,
Guðrún Guðbjarnardóttir.
HREGGVIÐUR
STEINN
HENDRIKSSON
✝ Bjarni Jósef Frið-finnsson fæddist í
Reykjavík 9. maí
1943. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 12. júní síð-
astliðinn. Bjarni var
sonur hjónanna Frið-
finns Árnasonar,
bæjarstjóra á Húsa-
vík og síðar fulltrúa á
skrifstofu Ríkisskatt-
stjóra, f. 20. maí
1909, d. 3. desember
1976, og Sigurlaugar
Bjargar Albertsdótt-
ur húsfreyju, f. 4.
apríl 1917. Systur Bjarna eru
Kristín Sigríður, f. 1939, og Berta
Björg, f. 1955. Hinn 28. nóvember
1964 giftist Bjarni eftirlifandi eig-
inkonu sinni Grétu Gunnarsdótt-
ur, fulltrúa á Landspítala, f. 27.
febrúar 1945. Foreldrar hennar
voru Gunnar Vilhjálmsson vél-
stjóri, f. 14. júní 1908, d. 15. júlí
1974, og Guðlaug G. Guðlaugs-
dóttir húsfreyja, f. 31. maí 1908, d.
30. maí 2002. Börn Bjarna og
Grétu eru: 1) Birna fjármálastjóri,
f. 31. desember 1962, maki Ing-
ólfur Sigurðsson, deildarstjóri og
kennari, börn þeirra eru Laufey
Sif, f. 1988, og Bjarni Grétar, f.
1990, 2) Kristjana Sif
verkefnisstjóri, f. 19.
janúar 1967, börn
hennar eru Gunn-
hildur Sif, f. 1995, og
Þórir, f. 1997, sam-
býlismaður hennar
er Steingrímur
Ólafsson ritstjóri,
dóttir hans er Stein-
unn Edda f. 1990, og
3) Arnar, doktors-
nemi í tónsmíðum,
kvæntur Rakel Hall-
dórsdóttur, stjórn-
málafræðingi og
nema í listasögu,
börn þeirra eru Gréta, f. 1996, og
Halldór Egill, f. 2002.
Bjarni ólst upp á Húsavík til 12
ára aldurs er hann flutti til
Reykjavíkur. Hann fór í ljós-
myndanám í Iðnskólanum og árið
1964 setti hann á fót Barna- og
fjölskylduljósmyndir, sem hann
rak til ársins 1987. Einnig rak
hann um árabil passamyndastof-
una Mínútumyndir. Árið 1986
byggði hann, ásamt tengdasyni
sínum, verslunarhús í Seljahverfi
þar sem þeir settu upp bakarí og
starfræktu til ársins 1995.
Útför Bjarna fór fram í kyrrþey
21. júní.
Við erum á leiðinni heim eftir
nokkurra daga dvöl í sveitinni. Sólin
skín og við njótum þess sem fyrir
augu ber þegar síminn hringir og við
fáum þær fréttir að Bjarni hafi and-
ast fyrir stundu. Þrátt fyrir að ljóst
hafi verið um nokkurt skeið að hverju
stefndi er erfitt að sætta sig við þessa
niðurstöðu, ekki síst fyrir börnin í
aftursætinu sem sakna afa síns svo
sárt.
Þau eru orðin 25 árin sem liðin eru
síðan ég fyrst kom inn á heimili
þeirra Bjarna og Grétu í Búlandinu,
þá nýbúinn að kynnast Birnu dóttur
þeirra. Mér er nú ekki grunlaust um
að Bjarna hafi fundist dóttirin vera
helst til ung til að vera komin með
kærasta en aldrei lét hann á neinu
bera og aldrei fann ég annað en vel-
vild og hlýju í minn garð. Fljótlega
þróaðist með okkur vinskapur sem
aldrei rofnaði og nú þegar ég lít til
baka koma ótal myndir upp í hugann
sem kalla fram bros og þakklæti.
Bjarni naut þess að ferðast, hvort
sem það var innan lands eða erlendis.
Sumarbústaðaferðir og önnur ferða-
lög fjölskyldunnar voru gleðistundir
þar sem glögglega kom í ljós hversu
mjög hann naut þess að vera með
fjölskyldu og vinum og þegar barna-
börnin komu til sögunnar urðu þau
hans mesta yndi. Hann gladdist inni-
lega yfir hverjum áfanga í lífi þeirra.
Velferð hans nánustu skipti hann
meira máli en allt annað. Veiðitúr-
arnir eru einnig ógleymanlegir þar
sem aflinn skipti Bjarna litlu máli en
félagsskapur góðra vina var meira
metinn.
Bjarni var ungur þegar hann setti
upp sitt fyrsta fyrirtæki, Barna- og
fjölskylduljósmyndir. Hann vildi
vera sinn eigin herra og var tvímæla-
laust, um margra ára skeið, frum-
kvöðull í sinni grein. Hann var fljótur
að tileinka sér tækninýjungar og
naut virðingar kollega sinna. Síðar
þegar við, í félagi, réðumst í það að
byggja iðnaðar- og verslunarhús í
Seljahverfi, í þeim tilgangi að setja
þar upp bakarí, kom atorka hans og
metnaður best í ljós. Minnisstæð er
ferð sem við fórum saman til Dan-
merkur og Þýskalands í þeim til-
gangi að kaupa vélar og tæki fyrir
bakaríið. Þar varð mér ljóst að betri
félaga hefði ég ekki getað fengið.
Þrátt fyrir ýmsa erfiðleika sem ein-
kenndu atvinnurekstur á þeim árum
sem í hönd fóru var Bjarni óþreyt-
andi við að byggja upp fyrirtækið og
gekk þar í öll störf sem til féllu. Jafn-
vel eftir að veikindin fóru að há hon-
um til verka lét hann aldrei á neinu
bera og vann ótrauður eins lengi og
honum var unnt.
Þrátt fyrir að Bjarni gæti ekki
lengur stundað vinnu gat hann um
langa hríð verið heima við og fylgst
með námi og starfi fjölskyldumeð-
lima. Hann naut þess einnig að lesa
góðar bækur og fylgjast með frétt-
um. Daglega fór hann í gönguferðir
um Elliðaárdalinn og naut þess á
milli samvista við fjölskylduna.
Erfiðu veikindastríði lauk 12. júní
síðastliðinn. Það var vel við hæfi að
það var einn af fallegustu dögum
sumarsins. Hafðu þökk fyrir ánægju-
lega samfylgd, kæri tengdapabbi.
Ingólfur Sigurðsson.
Elsku hjartans Bjarni.
Það er sárt og skrítið að þurfa að
kveðja þig svona fljótt. Það er sárt að
vita það að við munum ekki geta
glaðst saman oftar og sömuleiðis er
skrítið að hugsa til þess að þú munir
ekki vera með okkur í framtíðinni
öðruvísi en í minningunni. Þú munt
alltaf vera okkur ofarlega í huga og
við munum minnast þín fyrir allt hið
góða sem þú varst.
Á yngri árum varstu athafnasam-
ur frumkvöðull, rakst blómlega
barna- og fjölskylduljósmyndastofu
og varst fyrstur að kynna mínútu-
myndir fyrir Íslendingum sem tóku
þessari nýjung opnum örmum. Þú
varst listrænn ljósmyndari og hafðir
gott auga fyrir því fallega og einstaka
í fólki og umhverfi. Það er gaman að
geta skoðað eftir þig myndir af börn-
unum þínum og barnabörnum og séð
hvernig þér tókst alltaf að töfra fram
hið fallega og láta persónuleikann
skína, einbeitnina hjá Adda, íhyglina
hjá Sif, værðina yfir Birnu. Ég hef
stundum velt því fyrir mér hvernig
þér tókst að fanga þetta á ljósmynd
og eins hvernig þér tókst svo auð-
veldlega að ná fram innilegu og kar-
akterríku brosi hjá ungbarni.
Þegar árin liðu urðu líkamleg höft
til þess að þú varðst að leggja þessa
listgrein á hilluna en listfengið og
hæfileikinn til að sjá hið fallega og
góða í öllu var enn til staðar. Þú
kunnir svo innilega vel gott að meta
og naust þín best í faðmi fjölskyld-
unnar, með góðgæti á borðum og
gleði í lofti. Þetta var þér svo miklu
meira virði en nokkrir veraldlegir
hlutir. Hæfileikann til að njóta hins
góða í lífinu hefur sonur þinn, eig-
inmaður minn, óneitanlega fengið
ásamt listfenginu í arf frá þér og
njótum við góðs af því á hverjum
degi.
Þar sem við fjölskyldan höfum ver-
ið búsett erlendis síðustu ár hafa
stundir okkar saman verið miklu
færri undanfarið en við hefðum ósk-
að. Þó við getum ekki hitt þig lengur
eigum við þig alltaf í minningunni.
Við minnumst þín fyrir hversu góður,
umhyggjusamur, einlægur og ein-
stakur þú varst. Gréta mun alltaf
muna eftir afa Bjarna og Halldór Eg-
ill mun þegar fram líða stundir fá að
vita hversu góðan afa hann átti sem
kyssti hann á kollinn átta vikna gaml-
an. Við munum gleðjast við tilhugs-
unina um allt hið góða sem fylgdi þér
og söngla saman uppáhalds lagið
hans afa Bjarna: „Fly me to the moon
and let me sing among the stars …“
Þín tengdadóttir,
Rakel Halldórsdóttir.
Elsku afi. Ég á margar góðar
minningar um þig. Ég man eftir því
að þegar ég var lítil og kom í heim-
sókn til ykkar ömmu spilaðir þú við
mig og sagðir mér margar skemmti-
legar sögur. Þrátt fyrir veikindin
tókst þú alltaf vel á móti öllum sem
þú þekktir.
Þú hélst á mér í fyrsta skiptið þeg-
ar ég var aðeins 5 daga gömul og hef-
ur alltaf hugsað vel um mig eftir það.
Þú varst alltaf svo duglegur, fórst yf-
irleitt alltaf út að labba á hverjum
degi og þegar þú komst heim lagðir
þú þig í brúna sófann heima. Ég man
hvað ég leit alltaf upp til þín. Þú varst
eiginlega alltaf í góðu skapi og alltaf
gastu þerrað tárin mín þegar mér
leið ekki vel.
Alltaf mun ég muna hvað mér leið
vel í návist þinni. Ég á aldrei eftir að
gleyma því að þú gast ekki komið í
ferminguna mína vegna veikinda
þinna, ég saknaði þín svo mikið á
þessum stóra atburði í lífi mínu. Þeg-
ar þú fórst á spítalann stuttu eftir
ferminguna hringdi mamma í mig og
sagði mér hvað þú værir orðinn veik-
ur. Í þetta skiptið var enginn afi til að
þerra tárin. Ég heimsótti þig á spít-
alann nokkrum sinnum, stundum
hélt ég í höndina á þér og þá fannst
mér ég vera svo örugg. Þegar ég var
að fara vildir þú ekki sleppa en hélst
bara þéttingsfast um hendina.
Þegar ég, bróðir minn og pabbi
minn fórum í sveitina um daginn fór-
um við til þín áður. Þú steinsvafst og
virtist svo ánægður að við tímdum
ekki að vekja þig. Á leiðinni heim úr
sveitinni hringdi mamma og þá feng-
um við þær fréttir að frábær persóna
væri farin frá okkur.
Sofðu rótt afi, ég átti dásamleg 14
ár með þér.
Aldrei fellur á þig ryk
fyrir innri sjónum mínum.
Átt hef ég sælust augnablik
í örmunum sterkum þínum.
(Þura í Garði.)
Laufey Sif Ingólfsdóttir.
Elsku afi. Mér þykir leiðinlegt að
þú þurftir að fara, en ég veit að þú ert
ánægður þar sem þú ert.
Ég mun aldrei gleyma þér og ég
veit að þú munt aldrei gleyma mér.
Sofðu rótt elsku afi minn.
Að hryggjast og gleðjast
hér um fáa daga,
að heilsast og kveðjast.
– Það er lífsins saga.
(Páll J. Árdal.)
Bjarni Grétar Ingólfsson.
BJARNI JÓSEF
FRIÐFINNSSON

 


 
 

 





 








 
 
   


 

  

     !" # !
$" !
 "%! # ! & '  ("
 )!
 "%! ("
)"
 !" # !
 "! & ! !
 "%! (" ""  ! # !
  ""
 "%! (" & !"
)" # !

"*
!
 "%! ("   +!"" # !
!"!" ( !"!"!",




 
  

 
-. +/
$0


!1 1
 2  3 45
6455 7 
/"!1
  

  



  
    
  
 

 !   ""##

# 8 7 (!
! ("
""! - !" ("
& ! " - !" ("
."  "! - !" ("
( )  12 #!,