Morgunblaðið - 10.11.2002, Blaðsíða 38

MINNINGAR
38 SUNNUDAGUR 10. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Kristján ÁrniGunnarsson
fæddist í Reykjavík
6. maí 1979. Hann
lést 31. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru Katrín
Andrésdóttir,
íþróttakennari í
Austurbæjarskóla, f.
28. desember 1953,
og Gunnar Kristjáns-
son, útibússtjóri í
Háaleitisútibúi Bún-
aðarbankans, f. 28.
nóvember 1948.
Kristján á sex systk-
ini. Andrés smiður og Gunnar
verslunarmaður, f. 7. maí 1976,
Jóhannes Páll, nemi í HÍ, f. 6. maí
1979, Ari, nemi í Kvennaskólan-
um, f. 15. nóvember 1983, Ás-
mundur grunnskólanemi, f. 8.
ágúst 1987, og Katr-
ín grunnskólanemi,
f. 6. júlí 1990.
Kristján var í
sunddeild Ármanns
og í júdódeild Ár-
manns til margra
ára, var kominn með
brúna beltið og var
farinn að mæta á
landsliðsæfingar.
Kristján lauk stúd-
entsprófi frá
Kvennaskólanum
1999 og innritaðist í
HÍ í lögfræði en sök-
um þunglyndis gat
hann ekki sinnt náminu. Kristján
bjó í foreldrahúsum.
Útför Kristjáns verður gerð frá
Hallgrímskirkju á morgun, mánu-
daginn 11. nóvember, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Hví var þessi beður búinn
barnið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það er kveðjan: ,,Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með ljóssins öndum
(Björn Halldórsson í Laufási.)
Elsku, hjartans vinur.
Megi friður og ró umlykja þig.
Sofðu rótt,
Mamma og pabbi.
„Við erum ekki komin í heiminn til
að vera hamingjusöm en ef til vill til
að stuðla að hamingju annarra.“
(Folke Bernadotte.)
Þú kysstir mig fyrir hlýja sokka –
kvöldið áður.
Amma.
Elsku bróðir, ég sakna þín mikið.
Síðustu dagar eru búnir að vera mjög
erfiðir án þín og ég hef hugsað mikið
um þig og líf okkar saman. Við vorum
alltaf miklir vinir, auk þess sem við
vorum þeirrar gæfu aðnjótandi að
geta skilið hvor annan mjög vel. Þú
vissir hvenær átti að hughreysta mig
þegar mér leið illa og eins gat ég gat
alltaf leitað til þín þegar ég þess
þurfti. Mér þótti ákaflega vænt um
það þegar þú komst til mín, það er
gott að hjálpa þeim sem maður elsk-
ar. Með þessum hætti reyndist líf
okkar frá upphafi ætíð vera sterk-
lega samtvinnað. En líf þitt var ekki
auðvelt. Það þarf ekki að horfa leng-
ur en sjö ár aftur eða til þess tíma er
þú byrjaðir í Kvennó. Eini strák-
urinn í 25 manna stelpubekk. En
aldrei var kvartað, aldrei. Ekki einu
sinni þegar þú hélst partí fyrir bekk-
inn þinn og enginn kom. En þrátt
fyrir allt það sem dró úr þér mátt
náðir þú að útskrifast með miklum
myndarbrag. Að klára menntaskól-
ann með þína fötlun er meira en flest-
ir hefðu getað gert. Mikið er ég stolt-
ur af þér fyrir það.
En þrátt fyrir að erfiðleikarnir
hafi oft verið miklir þurfti aldrei mik-
ið til að gleðja þig. Bara það að fá
Bjarka litla í heimsókn var nægjan-
legt til að þú leyfðir þér að brosa og
vera glaður. Þú varst svo barngóður
Diddi. Ég man þegar þú varst að
vinna á leikskólanum og ég sá hala-
rófuna á eftir þér af litlum guttum.
Þannig munt þú lifa í minningu
minni, sem saklaus, barngóður og
yndislegur maður. Demantur í ryðg-
aðri járnumgjörð. En núna vona ég
að búið sé, eins og Bubbi sagði, að
taka burtu þinn myrka kvíða. Ég veit
að núna ertu búinn að öðlast friðinn
sem þú fékkst aldrei í lifanda lífi. Þú
varst góður vinur og yndislegur
bróðir og ég veit að þú munt vakna
með sól að morgni. Ég mun aldrei
gleyma þér. Þinn vinur og bróðir
Jóhannes Páll.
Elsku bróðir.
Hugur minn er myrkur og hjarta
mitt fyllt harmi er ég skrifa þessar
línur. Það er sárt til þess að hugsa að
þú sért farinn og ég fái ekki að sjá þig
fyrr en minn tími kemur.
En ég hugga mig við þær minn-
ingar sem ég á um einstaklega ljúfan
og góðan dreng sem átti ekki til neitt
illt í hjarta sínu. Þú varst alltaf tilbú-
inn að rétta mér hjálparhönd, sama
hvernig stóð á hjá þér.
Mér finnst svo erfitt að sjá á eftir
þér, hjartans vinur minn, því ég hefði
viljað sjá þig njóta meiri hamingju og
upplifa fleiri góða hluti. En veikindi
þín settu svo mikið strik í reikning-
inn.
Ég veit að þar sem þú ert núna
hefurðu fundið hamingjuna og þenn-
an frið sem þú leitaðir svo eftir. Og
allir þeir hlutir sem þú áttir eftir að
upplifa finnurðu á þessum nýja stað
hamingju, ljóss og eilífs friðar.
Megi englar guðs að eilífu vaka yf-
ir þér, litli hermaðurinn minn.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
(Ásbjörn Morthens.)
Þinn bróðir að eilífu,
Andrés Gunnarsson.
Elsku bróðir minn er farinn. Hann
var aðeins 23 ára þegar hann kvaddi
okkur og sárt til þess að vita að hans
lífsins rósir munu ekki springa að
fullu út.
Kristján var alla tíð ofsalega góð-
ur, feiminn og hlédrægur drengur.
Hann lauk stúdentsprófi frá Kvenna-
skólanum með sóma og eftir það lágu
leiðir hans í hin ýmsu störf. Hann var
mjög barngóður og hændust börn
mikið að honum og hann starfaði m.a.
í leikskóla þar sem barngæska hans
fékk að njóta sín.
Þegar ég hugsa til baka stendur
eftir minningin um góðan og feiminn
dreng, en góðmennskan og feimnin
voru honum á köflum fjötur um fót í
þessum harða heimi. Síðustu eitt og
hálft til tvö ár voru bróður mínum
mjög erfið og var þá stundum eins og
líf hans væri sem flöktandi kertaljós í
andvara. Þurfti hann meðal annars
að glíma við þunglyndi sem á end-
anum leiddi til þess að hann ákvað að
yfirgefa okkur.
Það er gríðarlega sárt að vita til
þess að þú sért farinn og ég mun
hugsa til þín á hverjum degi og rifja
upp stundirnar sem við áttum saman
en ég veit að að þar sem þú ert núna
líður þér vel, umvafinn hlýju og ert
frjáls. Ég mun alltaf elska þig og
þykja vænt um þig þó þú sért farinn,
hjartans bróðir minn.
Hvíldu í friði og ég vona að engl-
arnir vaki yfir þér á himnum og
verndi þig, elsku drengur.
Þinn bróðir
Gunnar.
Mig langar til að kveðja þig, ást-
kæri frændi minn, sem kvaddir þetta
líf allt of snemma. Ég þakka þér,
elsku Diddi minn, fyrir þennan stutta
tíma sem við fengum að njóta þín.
Hvað það var yndislegt að horfa á þig
leika við litlu frændsystkinin þín. Ég
hafði oft orð á því við þig, þú varst svo
barngóður. Enda þótti þeim öllum þú
skemmtilegur og þótti vænt um þig.
Þau eiga eftir að sakna þín mikið.
Draumur þinn var að komast í
frönsku útlendingahersveitina og þú
varst búinn að æfa þig vel í allt sumar
fyrir það, varst í líkamsrækt og
stundaðir hlaup. Þú varst búinn að ná
lágmarkinu, sem er mjög erfitt. Von-
brigðin urðu því auðvitað mikil þegar
þú komst ekki inn, en það voru bara
teknir inn tveir af fjörutíu umsækj-
endum. En þú varst þó búinn að
reyna. Þú varst búinn að krúnuraka
þig, mig langaði svo að snerta höfuðið
og ég lét það eftir mér, oftar en einu
sinni. Ég er þakklát fyrir það í dag.
Það var stutt í brosið hjá þér þótt þér
liði ekki alltaf vel. Þetta voru stund-
um erfiðir tímar en nú líður þér vel.
Við Gunnar og börnin okkar minn-
umst þessa yndislega drengs og hvíli
hann í friði og sofi rótt.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Þóra.
Elsku Diddi.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Sofðu rótt elsku frændi.
Þín
Hildur, Jónas og Ísar Freyr.
Okkur langar með nokkrum orð-
um að kveðja Kristján, bekkjarfélaga
okkar úr Austurbæjarskóla.
Þessi tíu ár sem Kristján var með
okkur í skóla minnumst við hans sem
mjög indæls drengs og þrátt fyrir að
hafa verið frekar hlédrægur var aldr-
ei langt í grínið og glettnina. Kristján
bjó yfir mikilli ævintýraþrá og sýndi
oft ótrúlega dirfsku í klifri meðan við
hin horfðum agndofa á. Hann var
einnig duglegur og metnaðargjarn í
því sem hann tók sér fyrir hendur og
náði þeim markmiðum sem hann
setti sér.
Það tekur okkur sárt að þurfa að
kveðja félaga okkar, en minning hans
mun lifa í hjörtum okkar.
Við vottum fjölskyldu hans okkar
dýpstu samúð og megi guð veita
þeim styrk á þessum erfiðu stundum.
Kær kveðja,
bekkjarfélagar
úr Austurbæjarskóla.
Okkur langar að minnast Krist-
jáns Árna, bekkjarbróður okkar úr
Kvennaskólanum í Reykjavík, með
örfáum orðum.
Við hittum Kristján fyrst um
haustið 1996 þegar bekknum okkur
var raðað upp aftur eftir fyrsta árið.
Samsetning bekkjarins var ákvörðuð
eftir því hvaða braut við völdum og
var það náttúrufræðibraut.
Það fór ekki mikið fyrir honum og
auk þess var meirihluti bekkjarins
stelpur. Eftir því sem annirnar liðu,
fækkaði í bekknum og í 3. bekk var
hann eini strákurinn eftir. Hann var
sá eini sem gafst ekki upp á okkur
heldur var hann með okkur alveg þar
til við útskrifuðumst vorið 1999.
Kristján var rólyndisstrákur og
það hentaði honum vel að vera í bekk
með eintómum stelpum sem hann
gat fylgst með og hlegið að. Hann
hefur væntanlega öðlast sérstaka
sýn í reynsluheim okkar stelpnanna
þar sem allt var látið flakka í tímum,
kennurunum oft til ama. Við slík
tækifæri sást hann oft glotta út í ann-
að og hlæja að okkur. Hann kom í
bekkjarpartíin og tók virkan og
skemmtilegan þátt í því þegar við
dimmiteruðum fyrir útskriftina. Það
var eflaust ekki auðvelt að vera eini
strákurinn í bekknum, en hann virt-
ist þó skemmta sér ágætlega með
okkur. Við fórum allar í brúðarkjóla
en hann fór í kjólföt. Kristjáni þótti
þessir búningar nú frekar undarlegir
og það tók dálítinn tíma að sannfæra
hann um að þetta væri mjög fyndið
og flott. Dagurinn varð svo einn sá
skemmtilegasti af fjölmörgum sem
við bekkjarsystkinin áttum saman og
einstaklega vel heppnaður. Kristján
tók sig líka ofboðslega vel út í kjólföt-
unum, enda var hann myndarlegur
og gerðarlegur strákur. Eftir allt þá
tókum við okkur vel út í brúðarkjól-
unum með einn brúðguma.
Okkur þótti afskaplega leitt að
heyra þau válegu tíðindi að Kristján
væri látinn, hann var ljúfur og góður
drengur. Við vonum heitt og innilega
að hann finni frið í hjarta sínu á öðr-
um stað.
Við vottum foreldrum, systkinum
og öðrum nákomnum dýpstu samúð
okkar.
Bekkjarsysturnar
úr 2.–4. NB í Kvennó.
Við fráfall Kristjáns Árna Gunn-
arssonar leitar hugur okkar til þess
tíma þegar hann var hér nemandi.
Hann fyllir þann hóp nemenda sem
fór í gegnum grunnskólanámið með
þeirri prýði sem einkennir góða nem-
endur. Hann var hæglátur og hvers
manns hugljúfi. Engum duldist að
þar fór viðkvæmur drengur og mikill
mannvinur. Kristján ólst upp í stórri
samheldinni fjölskyldu þar sem úti-
vist, íþróttir og heilbrigt líf voru í fyr-
irrúmi. Sjálfur lagði hann stund á
íþróttir og þá einkum sund og júdó.
Hugsanir okkar sem við skólann
starfa tjáir Matthías Jochumsson vel
í eftirfarandi erindi.
Ég man hvað þinn hugur var hlýr
og heiðríkur, bjartur og fagur,
hve viðkvæm, en létt var þín lund.
Þín minning í brjósti mér býr
sem brosandi hásumardagur
þótt stutt yrði samveru stund.
Við biðjum góðan guð um að blessa
minninguna um góðan dreng og að
styrkja foreldra hans, systkini og að-
standendur alla í þeirra miklu sorg.
Starfsmenn Austurbæjarskóla.
Elsku besti vinur minn, Kristján
Árni.
Á stundu sem þessari er erfitt að
finna orð yfir tilfinningar mínar og
sama hve mikið ég skrifaði gæti ég
aldrei sagt nóg. Af öllu því fólki sem
ég hef kynnst á lífsleiðinni hafa fáir
skipað jafn stóran sess og þú og því
er það með mikilli sorg í hjarta að ég
kveð þig í hinsta sinn með þessum
orðum.
Leiðir okkar lágu fyrst saman
haustið 1985 er við hófum göngu við
Austurbæjarskóla. Þar tengdumst
við fljótlega sterkum vinaböndum og
því var ég glaður að sjá þig og fjöl-
skyldu þína flytja í Sjafnargötuna
ekki löngu síðar. Á hverjum morgni
rölti ég þessi fáu skref yfir götuna til
þín áður en við héldum samferða í
skólann, fyrst í Austurbæjarskóla og
svo í Kvennó. Á þessum árum bröll-
uðum við líka mikið og margt og ég
man ætíð hve óttalaus og fullur lífs-
orku þú varst. Því miður skildu leiðir
tímabundið er ég hélt utan í nám en
við reyndum þó að halda samband-
inu. Þó að heimsóknunum fækkaði
fann ég að hlýjan var enn til staðar
og það er einmitt þannig sem ég mun
minnast þín; sem hjartahlýs vinar er
alltaf var til staðar. Fráfall þitt hefur
óhjákvæmilega skilið eftir stórt tóm í
lífi mínu og allra sem þekktu þig og
því bið ég þig að vaka yfir fjölskyldu
þinni – megi trúin gefa þeim styrk á
þessum erfiðu tímum.
Þinn ástkær vinur,
Árni Viðar.
KRISTJÁN ÁRNI
GUNNARSSON
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, Hafnarfirði, sími 565 5892
www.utfararstofa.is
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður, í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur
Krossar
Duftker
Gestabók
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu
milli landa
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Önnumst allt er lýtur að útför.
Hvítar kistur - furukistur
- eikarkistur.
Áratuga reynsla.
Símar 567 9110 & 893 8638
utfarir.is