Morgunblaðið - 17.11.2002, Blaðsíða 43

Morgunblaðið - 17.11.2002, Blaðsíða 43
ingar eru dýrmætur fjársjóður sem enginn tekur frá okkur. Núna þegar við kveðjum þig Valdi minn erum við bæði glöð og sorgmædd. Við gleðj- umst fyrir þína hönd að þú skulir vera búinn að fá hvíldina sem þú varst far- inn að þrá og að sjúkdómsstríði þínu skuli vera lokið. Eins fylgir því sorg og söknuður að mega ekki hafa þig hjá okkur lengur. Þér og fjölskyldu þinni kynntist ég ekki fyrr en eftir að þið fluttuð hingað til Akureyrar og þótt þú værir búinn að eiga heima hér í um 30 ár þá varstu alltaf bóndi og Skagfirðingur. Ós- landshlíðin var sveitin þín og sú vin- átta og það samfélag sem ríkti í Hlíð- inni var einstakt og oft rædduð þið Hulda um gæsku og góðmennsku þess fólks sem þar bjó. Það er nú svo að aldrei þökkum við nógu vel fyrir það sem er vel gert og hrædd er ég um að ég hafi gleymt að þakka þér fyrir margt, bæði fyrir okkur Jón og eins fyrir krakkana okkar, því þeim reyndist þú svo sannarlega vel. Þegar ég lít til baka man ég aldrei eftir styggðaryrði frá þér í minn garð og veit ég að það lýsir betur gæsku þinni og umburðarlyndi heldur en hegðun minni. Núna seinustu árin og eftir að Hulda veiktist og hefur þurft að dvelja á Kristnesspítala höfum við ör- lítið getað goldið til baka alla hjálpina frá ykkur en alltaf var Siffa kletturinn sem þið treystuð á og ekki að ástæðu- lausu. Að öllum öðrum ólöstuðum var það hún sem gerði þér kleift að vera heima þennan tíma og hefur annast ykkur í gegnum árin og verður henn- ar framlag aldrei nógu vel þakkað. Þær Daniela og Bryndís í heima- hlynningunni, sem önnuðust þig af al- úð núna í sumar og haust, fá okkar innilegustu þakkir fyrir alla hlýjuna í þinn garð. Sjálfur lýstir þú þeim sem alveg einstökum manneskum. Eins fær starfsfólk lyfjadeildar FSA þakk- ir og hlýjar kveðjur fyrir góða umönn- un. Kæri vinur, mínar bestu þakkir fyrir allt. Öllum ástvinum sendi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur en munum að minning um góðan mann lifir. Svana. Ég kynntist Valda fyrir rúmlega 10 árum þegar við Röggi/Bragi kynnt- umst. Það var yndislegt að koma til Valda og Huldu í Skarðshlíðina og áttu þau eftir að skipa stóran sess í lífi mínu. Okkur var oft boðið í sunnu- dagssteikina um helgar og áttum við þar yndislegar stundir. Þegar ég lít til baka eru nokkrir hlutir sem standa upp úr. Valdi var ótrúlega víðsýnn maður og opinn fyr- ir nýjungum og var alltaf til í að skoða hlutina frá mörgum sjónarhornum. Hann tók ekki annað í mál en að þau Hulda kæmu og heimsæktu okkur Rögga til Danmerkur. Það var ynd- islegur tími og skemmtum við okkur öll mjög vel. Ég er mjög þakklát fyrir allar þær góðu stundir sem við áttum samann en ýmislegt var brallað. Við spiluðum vist, fórum saman í bústað, skruppum í bíltúr svo ekki sé talað um þær stundir sem Valdi og Rökkvi áttu. Þeir gátu spjallað um heima og geima og oft var mikið hlegið. Það augnablik sem stendur upp úr er án efa þegar Valdi var að sópa og spurði Rökkva hvort mamma hans myndi ekki sópa. „Nei,“ svaraði Rökkvi að bragði, tveggja ára gamall, „mamma mokar!“ Valdi hló svo mikið að við áttum eig- inlega von á því að hann dytti fram úr stólnum. Svona væri hægt að halda endalaust áfram en það er gott að geta yljað sér við góðar minningar og hugurinn á án efa oft eftir að svífa í Skarðshlíðina. Fjölskyldan var Valda mikils virði og var hann duglegur að hafa samband. Ef mikill erill hafði verið á heimili okkar hringdi Valdi alltaf á nokkurra daga fresti til að frétta af okkur. Þetta voru góð símtöl og eigum við eftir að sakna þeirra. Það er erfitt að kveðja góða menn en forréttindi að hafa fengið að kynn- ast þeim og geta yljað sér við góðar minningar. Birna Guðrún Baldursdóttir. Manni finnst einhvern veginn að fólk eins og afi verði alltaf til staðar eins og það hefur alltaf verið. Rétt eins og fjöllin sem maður getur alltaf treyst á að séu á sínum stað í lands- laginu. Það sem kemur fyrst upp í hugann þegar horft er til baka er hlaðið veisluborð í Skarðshlíðinni og afi á vappi með kaffikönnuna og hefur vak- andi auga með því að allir séu örugg- lega með kúfaða diska og þá var hann sem aldrei fyrr í essinu sínu. Enda var það það fyrsta sem langafabörnin spurðu að þegar þeim var sagt að langafi væri dáinn hvort þau fengju þá aldrei aftur að fara í kaffi til hans. Afi var heimakær með afbrigðum svo að þá hann fór af bæ var hann ekki fyrr sestur niður en hann var sprottinn á fætur á ný. Heima fyrir lá honum hins vegar ekkert á ef gesti bar að garði. Hann var alltaf kátur og hress og þótt fíflagangurinn keyrði oft um þverbak lét hann sér alltaf nægja að sussa góðlátlega en glotti svo á bak við tjöldin. Eftir að amma lagðist inn á Krist- nes tók afi við hennar hlutverki. Allt var óbreytt þegar maður kom í heim- sókn að því undanskildu að amma var ekki á sínum stað. Þegar maður kom í kaffi var allt eins á kaffiborðinu, jafn- margar sortir og áður hafði verið. Afi var einn við stjórnvölinn og mátti ekki heyra á það minnst að fá aðstoð, jafn- vel ekki eftir að hann var orðinn mátt- farinn af sínum veikindum. Aldrei heyrðist hann kvarta, hvað þá að hann bæði um hjálp. Á milli þess sem hann stjanaði við fjölskylduna og aðra gesti sat hann í sínum stól með bók í hendi og stund- um var gantast með að án hans væri enginn grundvöllur fyrir bókamörk- uðum. Hann var vanafastur og trúr sínum og ekki síst sinni gömlu heima- sveit í Skagafirðinum, sem hann unni mjög. Þótt afi sé horfinn á braut er hann enn á sínum stað í landslagi minning- anna. Þar mun hann alltaf verða á sín- um stað. Rétt eins og fjöllin. Við systkinin og okkar fjölskyldur kveðjum afa með söknuði en þó fyrst og fremst með virðingu og björtum minningum um geymdar gleðistund- ir. Rögnvaldur Óli, Guðrún Hulda, og Friðrik Pálmi. Nú hefur Valdi frændi minn kvatt að loknu dagsverki. Með því hafa öll systkini móður minnar að henni með- talinni horfið yfir landamæri lífs og dauða. Þau voru frá Marbæli í Ós- landshlíð í Skagafirði og ólust þar upp á fyrstu áratugum síðustu aldar. Þau skipa sérstakan sess í mínum huga. Þau voru félagslynt bændafólk sem vann hörðum höndum. Eigi að síður gafst tími til að líta upp úr erli dags- ins, stunda heimsóknir til nágranna og skemmta sér saman. Mér eru í barnsminni heimsóknir í Marbæli, þægilegt og glaðlegt viðmót þeirra Valda og Huldu Jónsdóttur konu hans, sterkt kaffi og jólakaka og sög- ur Pálma Rögnvaldssonar frænda míns, sem hafði barnungur frásagn- arhæfileika. Rögnvaldur Jónsson tók við búi á Marbæli af foreldrum sínum og bjó þar þangað til fjölskyldan flutti til Ak- ureyrar í byrjun sjöunda áratugarins. Hann var duglegur bóndi, byggði og ræktaði og var í því eins og öðru sem hann tók sér fyrir hendur, traustur, trúr og vinnusamur alvörumaður, þrátt fyrir félagslyndi og glaðværð á heimilinu. Það hefur verið afdrifarík ákvörð- un fyrir fjölskylduna á Marbæli að bregða búi og flytja til Akureyrar til að vinna í því rótgróna iðnaðarsam- félagi sem þar var á þeim árum. Þau skópu sér trausta tilveru á nýjum slóðum og unnu sín störf af trú- mennsku. Ég og fjölskylda mín minn- umst góðrar viðkomu hjá þeim á leið- inni í Skagafjörðinn á árum áður. Hús þeirra stóð opið kunningjum og vin- um og heimaslóðirnar í Skagafirði stóðu þeim ætíð næst hjarta. Leiðir fólksins sem bjó í góðu ná- býli í Óslandshlíðinni í Skagafirðinum um miðja síðustu öld lágu víða. Kyn- slóð Rögnvalds frænda míns er komin yfir móðuna miklu, og yngri kynslóðin hefur dreifst víða um land. Enn leitar þó hugurinn norður á æskustöðvarn- ar og Valdi frændi minn er óaðskilj- anlegur hluti þeirra æskuminninga. Ég færi fjölskyldunni hans innileg- ar samúðarkveðjur frá okkur systk- ininum frá Óslandi og fjölskyldum okkar. Jón Kristjánsson Þegar góðir menn kveðja býr klökkvi í vinanna hjörtum. Mágur minn, Rögnvaldur Jónsson, var öðl- ingsmaður, sem sárt er saknað. Ég minnist fyrstu lýsingar, sem ég 10-11 ára stráklingu fékk á honum, frá Kristíönu, roskinni verkakonu í Axlarhaga. Hún var frænka okkar Huldu og Hulda í miklu uppáhaldi hjá Stjönu, sem Kristíana var oftast köll- uð. Hulda og Valdi voru þá í sínu til- hugalífi og pabbi spurði Stjönu hvern- ig henni litist á þennan strák, sem væri að snúast í kringum um Huldu? Stjana svaraði snöggt, sem henni var lagið: „Nú svo sem engan veginn, hann er bara eins og hver annar mað- ur með gleraugu.“ Eftir að þau Hulda giftust kynntist ég Valda vel. Hann var ekki venjuleg- ur maður með gleraugu, heldur á margan hátt einstakur, háttvís, skyn- samur og tryggur öllu sem hann þurfti að sinna; sem sagt heiðursmað- ur. Hulda systir mín var afar heppin að eignast Valda að lífsförunauti og föð- ur barnanna sinna, þeirra lífshlaup er efni í góða bók. Þegar Valdi greindist með krabba- mein lét hann sem ekkert væri, fór að ráðum færustu lækna hvað meðferð snerti, en forðaðist að láta á nokkru bera við kunningjana og í síðustu lot- unni þegar ósigur blasti við ákvað hann að hætta töku á öllum mótstöðu- lyfjum. Ég hitti Valda síðast 3. nóv- ember og náði að kveðja hann með kossi. Þá var hann mjög máttfarinn en andinn óbugaður, brosið á vörum og skerpa augnanna ógleymanleg. Fjölskylda mín sendir öllum að- standendum okkar innilegustu sam- úðar- og saknaðarkveðjur, jafnt og við fögnum því að erfiðri baráttu er lokið, en góð og ógleymanleg kynni lifa. Í spakmælum Hávamála segir: Deyr fé, deyja frændur, deyr sjálfur ið sama; en orðstír deyr aldregi, hveim er sér góðan getur. Guð blessi minningu Rögnvaldar Jónssonar frá Marbæli. Pálmi Jónsson. MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. NÓVEMBER 2002 43 Inger Steinsson, útfararstjóri, s. 691 0919 Ólafur Ö. Pétursson, útfararstjóri, s. 896 6544 Bárugötu 4, 101 Reykjavík. S. 551 7080 Vönduð og persónuleg þjónusta. Útfararþjónustan ehf. Stofnuð 1990 Rúnar Geirmundsson útfararstjóri Önnumst allt er lýtur að útför. Hvítar kistur - furukistur - eikarkistur. Áratuga reynsla. Símar 567 9110 & 893 8638 utfarir.is Blómastofa Friðfinns, Suðurlandsbraut 10, sími 553 1099, fax 568 4499. Opið til kl. 19 öll kvöld Kransar • Krossar • Kistuskreytingar ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR Flatahrauni 5A, Hafnarfirði, sími 565 5892 www.utfararstofa.is ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga er andlát verður, í samráði við aðstandendur Sími 581 3300 Allan sólarhringinn — www.utforin.is Suðurhlíð 35, Fossvogi Sverrir Olsen, útfararstjóri. Sverrir Einarsson, útfararstjóri. Kistur Krossar Duftker Gestabók Legsteinar Sálmaskrá Blóm Fáni Erfidrykkja Tilk. í fjölmiðla Prestur Kirkja Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla. Bryndís Valbjarnardóttir, útfararstjóri. Kistulagning Tónlistarfólk Val á sálmum Legstaður Flutn. á kistu milli landa Baldur Frederiksen, útfararstjóri. LEGSTEINAR Komið og skoðið í sýningarsal okkar eða fáið sendan myndalista MOSAIK Hamarshöfði 4, 112 Reykjavík sími: 587 1960, fax: 587 1986 Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þótt svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. ÞÓRHALLUR HELGASON ✝ ÞórhallurHelgason fædd- ist 27. júlí 1935 í Keflavík. Hann lést á Heilbrigðisstofn- un Suðurnesja 31. október síðastliðinn og var útför hans gerð frá Keflavík- urkirkju 8. nóvem- ber. Ég þakka þau ár sem ég átti þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer. Þó þú sért horfinn úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sig.) Um leið og ég kveð þig, kæri Þórhallur, vil ég þakka þér og Gunnu þinni allt sem þið voruð mér á unglingsárun- um. Guð geymi ykkur. Öllum ástvin- um sendi ég mínar innilegustu sam- úðarkveðjur. Anna Eyjólfsdóttir.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.