Morgunblaðið - 15.01.2003, Qupperneq 41

BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 15. JANÚAR 2003 41
4. flokki 1992 – 37. útdráttur
4. flokki 1994 – 30. útdráttur
2. flokki 1995 – 28. útdráttur
Nú hefur farið fram útdráttur húsbréfa
í eftirtöldum flokkum:
Koma þessi bréf til innlausnar 15. mars 2003.
Öll númerin verða birt í Lögbirtingablaðinu.
Auk þess liggja upplýsingar frammi hjá Íbúðalánasjóði,
í bönkum, sparisjóðum og verðbréfafyrirtækjum.
Útdráttur
húsbréfa
Borgartúni 21 105 Reykjavík Sími 569 6900 Fax 569 6800 www.ils.is
20% afsláttur
af silfuhúðun á gömlum munum
og silfurhúðuðum antikmunum til 20. febrúar
Sérfræðingar í gömlum munum síðan 1969
Silfurhúðun, Álfhólsvegi 67, 200 Kópavogi, sími 554 5820.
Opið kl. 16-18 þri., mið., fim. • www.silfurhudun.is
Hér með bið ég yður
að hreyfa í rétta átt máli kallað
„Gjöf Jóhannesar Kjarval listmálara til Reykjavíkurborgar“,
áður en þér látið af embætti borgarstjóra.
Ingimundur Kjarval
13. janúar 2003, Delhi NY USA.
Til Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur
borgarstjóra
VINNU-
SÁLFRÆÐI
Samskipti á v
innustað
Upplýsingar og skráning í síma
Sálfræðistöðvarinnar, 562 3075,
á milli kl. 11 og 12. Fax 552 1110.
Á flestum vinnustöðum eru samskipti flókin og oft
vandasöm. Á námskeiðinu verður kennt samskiptalíkan
til að auka samstarfshæfni og þjálfa viðbrögð sem leysa
ágreining og auka vinnugleði.
Leiðbeinendur og höfundar námskeiðs eru sálfræð-
ingarnir Álfheiður Steinþórsdóttir og Guðfinna Eydal.
Í REYKJAVÍK eru starfræktar
þrjár dagvistir fyrir fólk með heila-
bilun sem alls geta tekið á móti 53
einstaklingum og eru biðlistarnir
langir. Tilgangur dagvista er meðal
annars að viðhalda líkamlegri og and-
legri færni eins lengi og kostur er.
Um leið er létt undir með aðstand-
endum og stuðlað að lengri búsetu
heima. En það er stefna heilbrigðis-
yfirvalda og ósk flestra að hafa að-
stöðu til að búa sem lengst heima.
Með stuðningi heimahjúkrunar,
heimaþjónustu, dagvistunar og
dyggri aðstoð ættingja er fólki með
heilabilun gert mögulegt að dvelja
mun lengur heima. Það getur verið
mjög mikið álag fyrir ættingja að
annast heilabilaðan einstakling, hætt
er við því að þarfir þeirra víkji al-
gjörlega fyrir þörfum sjúklingsins.
Hversu lengi er hægt að standa
undir slíku álagi?
Þarna hafa heilabilunardeildir
Landakots komið á móts við aðstand-
endur með því að taka sjúklinga inn í
hvíldarinnlagnir og einnig hafa þeir
brugðist við þegar bráðaástand kem-
ur upp heima fyrir. Við viljum benda
á að flestir heilabilaðir eru aldraðir
og er þá umönnunaraðilinn oft aldr-
aður maki sem einnig er farinn að
missa heilsuna.
Árið 1996 var Landakot gert að
öldrunarspítala. Heilabilunareining
Landspítala – háskólasjúkrahúss er á
Landakoti. Þar hefur verið unnið
mikið uppbyggingarstarf sem miðast
að því að öll þjónusta fyrir sjúk-
lingana og aðstandendur þeirra sé
undir sama þaki og veitt af sömu að-
ilum allt sjúkdómsferlið. En það er
mjög mikilvægt fyrir þennan hóp að
koma í kunnuglegt umhverfi.
Dagvistin við Vitatorg er með
þjónustusamning við Landakot og
þaðan kemur öldrunarsérfræðingur
reglulega. Flestir skjólstæðingar
okkar hafa fengið sjúkdómsgrein-
ingu á móttökudeild Landakots.
Hvers eiga skjólstæðingar okkar
að gjalda nú þegar yfirstjórn LSH
hefur ákveðið að loka annarri af
tveimur heilabilunardeildum Landa-
kots? Á þessum tveimur deildum
hafa einungis verið fjögur pláss fyrir
hvíldarinnlagnir og má ekki minna
vera.
Einnig hafa þessar deildir tekið við
sjúklingum frá bráðadeildum LSH
þar sem umhverfi bráðadeilda hentar
mjög illa þessum viðkvæma sjúk-
lingahópi. Við þessa lokun má gera
ráð fyrir að dvöl þeirra á bráðadeild-
um lengist, sem er óviðunandi fyrir
alla aðila.
Nú þegar uppbygging öldrunar-
spítala er vel á veg komin á Landa-
koti hefur yfirstjórn LSH ákveðið að
brjóta þetta starf niður og setja í
staðinn alls óskylda deild, sem vel er
hægt að koma fyrir annars staðar,
t.d. þegar barnadeildir spítalans
flytja í nýtt húsnæði.
Fyrir hönd skjólstæðinga okkar
viljum við mótmæla því að heilabil-
unardeildinni L-4 verði lokað og
þjónusta við heilabilaða þar með
skert.
Við viljum mótmæla því að Landa-
kotsspítali fái ekki að vera í friði fyrir
geðþóttaákvörðunum manna sem
virðast ekki láta sig neinu varða þá
uppbyggingu sem átt hefur sér stað á
Landakoti.
MARTA PÁLSDÓTTIR og
ÁGÚSTA HELGADÓTTIR,
hjúkrunarfræðingar
á dagvistinni Vitatorgi.
Mótmælum lokun heilabil-
unardeildar á Landakoti
Frá Mörtu Pálsdóttur og Ágústu
Helgadóttur:
ÉG HUGSA til þess með hryggð ef
Ísland verður aðili að hernaðarátök-
um. En lítil hef ég áhrif eða aðgang
að ráðamönnum
þessa lands og
annarra. Þó knýr
áhyggja mín og
ábyrgð mig til að
aðhafast. Ég hef
velt því fyrir mér
hvað ég geti gert,
konukind á eyju í
Atlantshafinu. Ég
tek heilshugar
undir þrábeiðni
kirkjuleiðtoga víða um heim um að
við beitum okkur í bæn, orði og verki
að friði og réttlæti.
Ef innrás verður gerð í Írak legg
ég til að í stað þess að blóm standi í
vösum á altari kirkju verði þau lögð á
eða við altarið í hverri guðsþjónustu
og látin liggja þar og fölna óhreyfð
svo lengi sem hernaður stendur yfir.
Í mínum huga er þetta tjáning
hryggðar og iðrunar vegna þess eyð-
ingarafls sem býr í okkur öllum. Ég
er sannfærð um að okkur sé nauð-
synlegt að líta í eigin barm svo við
verðum ekki leiksoppar þess blinda
hroka og sjálfsréttlætingar sem að
óheftu verður okkur að meini. Afleið-
ing þess yrði andleg, gróðursnauð
auðn á spilltri jörð.
Þessa gjörð, fölnandi blóm á alt-
arinu, nefni ég í huganum „liljur vall-
arins“. Kristur sagði okkur vera mun
mikilsverðari þó þær væru skrýddar
meir en sjálfur konungurinn Salóm-
on. Við megum ekki meta manneskj-
una minna. Liljan, ímynd hreinleika
og sakleysis, blóm Maríu, móður
Guðs á jörð, er tákn fagnaðarerind-
isins andspænis sverðinu, tákni lög-
málsins. Andstætt eyðingu sverðsins
á vígvellinum er liljan draumtákn
nýs lífs. Það er tímabært að við vökn-
um af martröð vanans og látum
drauma okkar um frið með mönnum
verða að veruleika. Sýnum í verki að
við vogum okkur að fara nýjar og
hollari leiðir þegar okkur greinir á.
Illskan er ekki bara í útlöndum,
utan okkar. Þó við búum á eyju í Atl-
antshafinu munum við ekki verða
ósnortin. Líf okkar mun ekki halda
áfram eins og ekkert hafi í skorist.
Hlúum að og virðum lífið sem okkur
er gefið, mennskuna, sem birtir okk-
ur umhyggju og náð Guðs á jörðu.
ÓLÖF I. DAVÍÐSDÓTTIR,
Álfheimum 30, 104 Reykjavík.
Liljur
vallarins
Ólöf I. Davíðsdóttir skrifar:
Ólöf I. Davíðsdóttir
NÚ er enn eitt árið gengið í garð og
eflaust kannast margir við að hafa
heyrt fólk segja að lítið hafi staðið
uppúr minnisstætt á liðnu ári. Mjög
margir segjast einnig ætla sér stór-
merkilega hluti á þessu ári og helst
eitthvað sem eigi eftir að verða þeim
minnisstætt eins og t.d. að kaupa sér
íbúð o.fl. En oft getur verið að orðin
reynist of stór fyrir fólk til þess að
fara eftir þeim og vill það oft verða
raunin að fólk rennur á rassinn með
allt saman og á endanum kemur það
svo engu í verk. Það er einnig al-
gengt að fólk tali frekar um hlutina,
hugsi um þá en framkvæmi svo
minnst af þeim. Oft vill það verða að
fólk setjist bara beint fyrir framan
sjónvarpið eftir vinnudag sinn og
eyði svo öllu kvöldinu sínu fyrir
framan skjáinn, þannig verður svo
flestum virku dögunum eytt. Lífið er
alltof stutt til þess að eyða því bara í
vinnu og sjónvarpsgláp, fólk ætti líka
að reyna að njóta lífsins með því að
gera eitthvað eftir vinnu enda svo
margt í boði og er það örugglega
miklu hollara en að sitja fyrir framan
sjónvarpið. Það er hægt að skella sér
í göngutúra, líkamsrækt, kaffihús,
skokka svo eitthvað sé nú nefnt, það
geta áreiðanlega allir fundið sér eitt-
hvað við sitt hæfi til þess að gera. Ég
er nú með smáráðleggingu fyrir fólk
til þess að koma sér á lappirnar og
koma einhverju í verk. Vitanlega er
erfitt að koma sér á lappir þegar
maður hefur komið sér vel fyrir
framan við sjónvarpið eftir erfiðan
vinnudag en um leið og fólk kemur
sér af stað líður því bara enn betur.
Það er t.d. mjög sniðugt að skrifa
niður það sem mann langar til þess
að gera, jafnvel útbúa sér eins konar
stundatöflu yfir vikuna, ákveða fyr-
irfram hvað skuli gera og það svín-
virkar. Jafnvel getur farið svo að
þegar fólk fer að skipuleggja tíma
sinn betur getur það ef til vill rekist á
tíma sem var áður sóað og getur nýtt
sér hann til hins ýtrasta og komið
mörgu í verk. Það er hreint ótrúlegt
hve mikið er hægt að gera á stuttum
tím. Persónulega finnst mér tíminn
líða alltof hratt og reyni ég að skipu-
leggja tíma minn vel til að koma sem
flestu í verk en það vill oft verða svo
að þegar maður hefur margt á sinni
könnu getur maður ekki alltaf komið
öllu í verk. Jæja, þá er bara um að
gera og drífa sig í það að byrja að
nota tímann vel og hver veit nema
margt fólk muni svo enda þetta árið
með því að hafa gert flest af því sem
það ætlaði sér og standi uppi með
merkilegt og minnisstætt ár.
DANÍEL HALLDÓR
GUÐMUNDSSON,
prentsmiður,
Austurbergi 30.
Njótið lífsins!
Frá Daníel Halldóri
Guðmundssyni: