Morgunblaðið - 22.04.2003, Blaðsíða 25

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. APRÍL 2003 25
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
RANNVEIG G. HAFBERG,
hjúkrunarheimilinu Eir,
verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju mið-
vikudaginn 23. apríl kl. 13:30.
Helga Hafberg, Friðfinnur Ágústsson,
Eysteinn Hafberg, Elín Ó. Hafberg,
Ingibjörg Ólína Hafberg, Gunnlaugur Þorsteinsson
og fjölskyldur.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓHANN HERMANN SIGURÐSSON,
Litlu-Hlíð,
Víðidal,
Vestur-Húnavatnssýslu,
sem lést á heimili sínu laugardaginn 12. apríl,
verður jarðsunginn frá Víðidalstungukirkju,
Víðidal, föstudaginn 25. apríl kl. 15.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Erla Péturdóttir
og börn.
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
amma,
VERONIKA KONRÁÐSDÓTTIR,
Bogahlíð 18,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni miðviku-
daginn 23. apríl kl. 13.30.
Pétur G. Þorsteinsson, Þórarna Ólafsdóttir,
María B. Þorsteinsdóttir,
Jóhann Þorsteinsson, Björg Björgvinsdóttir,
Anna S. Ingólfsdóttir
og ömmubörn.
Elskuleg systir mín, mágkona og frænka,
HELGA TRYGGVADÓTTIR,
Smiðjustíg 4,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni miðviku-
daginn 23. apríl kl. 15.00.
Agnar Tryggvason, Lára Þorsteinsdóttir,
Sverrir Agnarsson,
Edda Helga Agnarsdóttir, Jón Magnússon,
Tryggvi Þór Agnarsson, Erla Valtýsdóttir,
Lára Guðrún Agnarsdóttir, Kristján Sigurðsson
og fjölskyldur.
Hjartans þakkir fyrir þá vináttu og hlýhug sem
okkur hefur verið sýndur við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
STEFÁNS JÓNSSONAR
veggfóðrarameistara,
Sléttuvegi 17,
Reykjavík.
Halldóra Sigurðardóttir
og fjölskylda.
ELÍN
KRISTGEIRSDÓTTIR
✝ Elín Kristgeirs-dóttir fæddist í
Bitru í Flóa 23. mars
1925. Hún lést á
Landakoti 10. apríl
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Neskirkju 16.
apríl.
unum. Það var stutt á
milli bæja og Krist-
geir heimsótti dóttur
sína nær daglega.
Elín var ekki gefin
eða ættleidd. Hún
bara flutti inn á heim-
ilið og var sett í rúm
hjá Helgu, vinnu-
stúlku hjá afa.
Elín varð sólar-
geislinn á heimilinu.
Hún flutti með fjöl-
skyldunni til Reykja-
víkur og þegar amma
mín dó gerðist Helga
ráðskona og sambýlis-
kona afa míns og tók við móð-
urhlutverkinu fyrir Elínu, sem var
hjá þeim þangað til hún giftist.
Pabbi var yngstur á heimilinu
áður en Elín kom. Og þrátt fyrir
að hann væri fimmtán árum eldri
tókst með þeim systkinaást sem
aldrei dofnaði.
Elín giftist innan við tvítugt
Guðmundi Oddssyni og þau hófu
búskap á föðurarfleifð Guðmundar
Elín Kristgeirsdótt-
ir var uppeldissystir
hans pabba míns,
Stefáns Bjarnasonar.
Þeir voru nágrannar
og miklir vinir afi
minn Bjarni í Eyði-
Sandvík og Kristgeir í Jórvík í
Sandvíkurhreppi.
Þegar Kristgeir missti konu
sína, móður Elínar, á miðjum
þriðja áratug síðustu aldar varð
það að ráði að Elín færi, korna-
barn, til afa og Guðnýjar ömmu
minnar. Líklega hafa Kristgeiri
ekki þótt aðstæður nógu góðar
fyrir litlu stúlkuna í Jórvík og því
varð þetta að ráði hjá þeim félög-
í Tungu í Gaulverjabæjarhreppi.
Ég og móðir mín, Rósa, vorum hjá
þeim sumarið 1945 þegar ég var
sex ára. Pabbi stóð þá í stórræðum
við að koma okkur upp almenni-
legu húsnæði í bænum og dreif
okkur mömmu austur í Tungu, í
boði þeirra Elínar og Guðmundar.
Þetta var dýrðlegur tími og fullt af
krökkum og fullorðnum á heim-
ilinu, leikir og vinna á daginn, bað-
stofukvöld með mergjuðum
draugasögum þegar leið að nóttu.
Ella Kriss, eins og hún var köll-
uð, var drottning heimilisins.
Pabbi sagði mér að hún hefði erft
lífsgleði Kristgeirs, pabba síns, og
frá þessum tíma minnist ég best
sólríkjunnar í brosi hennar. Þær
Ella og Rósa móðir mín urðu mjög
nánar vinkonur. Það var alltaf
samgangur milli heimilanna og
vinátta.
Elín var mikið veik síðustu árin.
Ég heimsótti hana með pabba
nokkrum sinnum á Landakoti þar
sem hún lá og hún umvafði okkur
með gamla góða brosinu, þótt hún
ætti erfitt um mál vegna lömunar.
Nú er hún farin frá okkur en við
varðveitum með okkur sjálfum
brosið og hlýjuna sem hún veitti
okkur.
Ragnar Stefánsson.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Minningarkort
Minningar- og
styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
A
u
g
l.
Þ
ó
rh
.
1
2
7
0
.9
7
www.solsteinar.is sími 564 4566
Legsteinar
í Lundi
við Nýbýlaveg, Kópavogi
Öll ljúkum við okkar
tíma á þessu jarðlífi og
nú er komið að Betu
minni góðu frænku.
Hún fæddist á Sveins-
stöðum og ólst þar upp
hjá foreldrum sínum, ömmu minni
og afa, Jónsínu og Magnúsi ásamt
fimm systkinum sem öll eru látin.
Þar vann hún við hefðbundin
sveitastörf Þá var slegið með orfi og
ljá, rakað með hrífum og voru þau
störf ansi mikið öðruvísi en í dag þar
sem mikil tækni hefur rutt sér til
rúms á hennar starfsævi. Það kom
sér vel hversu handlagin hún var,
það þurfti að sauma allan fatnað og
alla sauðskinnsskó sem var mikið
verk.
Hún fór í barnaskóla og síðan í
Húsmæðraskólann á Blönduósi. Í þá
daga voru það frekar piltar sem fóru
í lengra nám, og hún talaði oft um að
sem betur fer þá væru þeir tímar
komnir að bæði kynin færu í há-
skólanám og jafnframt hefði unga
fólkið meiri og betri tækifæri til að
ferðast og sjá sig um í heiminum.
Hún kenndi matreiðslu í fjögur ár
við Húsmæðraskólann á Hallorms-
stað og einnig við Húsmæðraskól-
ann á Blönduósi. Á þessum tíma
voru enskir menn við veiði í Vatns-
dalsá. Þeir höfðu aðsetur á Sveins-
stöðum og kom hún því heim á
sumrin til að elda handa þeim.
Sjálfsagt hefur verið verið fátítt
að sveitastúlka norðan úr landi færi
utan. Hún var ákveðin og þegar
tækifærið kom sigldi hún með Gull-
fossi til Kaupmannahafnar. Þar bjó
bróðir ömmu og hjá honum var hún
í eitt ár. Hún fór í keramiknám og til
stóð þegar hún kom heim að halda
því áfram en þá varð að kaupa ofn
erlendis og á þesum tíma var erfitt
að fá gjaldeyrisyfirfærslu og það
fékkst ekki þó mikið væri reynt.
Hún vann við þjónustustörf hjá
forsetanum á Bessastöðum, var í
París í tvö ár að hjálpa til á heimili
og nýtti þann tíma í námskeið í mat-
reiðslu o.fl.
Í barnæsku minni var mikil til-
hlökkun er hún kom norður í heim-
sókn á sumrin Alltaf var eitthvað í
farteskinu. Einu sinni hún kom með
fullan kassa af bönunum, það höfð-
um við nú ekki smakkað í sveitinni.
ELÍSABET
MAGNÚSDÓTTIR
✝ Elísabet Magnús-dóttir fæddist á
Sveinsstöðum í
A-Hún. 21. ágúst
1911. Hún andaðist á
hjúkrunarheimilinu
Skjóli 6. apríl síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá Ás-
kirkju 16. apríl.
Jólapakkarnir voru
líka mjög spennandi.
Hún var mjög flink
við alla handavinnu
hvort sem var að
sauma, prjóna, vefa,
hekla, hnýta. Ef hún
var í vafa þá keypti
hún sér bók og las sér
til.
Þegar ég flutti suður
var gott að eiga hana
að hvort sem þurfti að
suma gardínur eða
annað, alltaf var hún
tilbúin að hjálpa mér.
Beta hafði mjög
gaman af blómarækt. Garðurinn
kringum húsið þeirra Kristins á
Hrísateigi var afar stór og sérstak-
ur. Þar var að finna tré, runna og
allar mögulegar gerðir af blómum.
Sumar tegundirnar var hvergi ann-
ars staðar að finna en í garðinum
þeirra.
Það var alltaf jafn notalegt að
koma í heimsókn á Hrísateiginn og
ekki mátti maður fara fyrr en búið
var að troðfylla alla af vöfflum og
öðru góðgæti. Börnum mínum
fannst alltaf jafn gaman að koma í
heimsókn. Þar var að finna „gesta-
dót“ og garðurinn var heilt ævintýri.
Síðustu sjö ár ævinnar dvaldi
Beta á Skjóli. Sjónin hennar var
nánast farin en hún var frá á fæti og
alltaf jafn þakklát fyrir allt sem fyr-
ir hana var gert. Hún fylgdist alltaf
með fréttum. Margar stundirnar
sátum við saman og hún sagði mér
frá gömlum tímum því hún mundi
það mjög vel.
Með söknuð í huga og þakklæti
fyrir allt sem þú gerðir fyrir mig og
mína fjölskyldu kveð ég þig að sinni.
Ég veit að amma tekur á móti þér
með bros á vör.
Þórdís Ólafsdóttir.
MINNINGARGREINUM þarf
að fylgja formáli með upplýsing-
um um hvar og hvenær sá sem
fjallað er um er fæddur, hvar og
hvenær dáinn, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin verður gerð
og klukkan hvað. Ætlast er til að
þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en
ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minningar-
greina