Morgunblaðið - 04.05.2003, Qupperneq 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. MAÍ 2003 35
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GRÉTAR ÁRNASON,
Neðstaleiti 6,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum Landakoti sunnu-
daginn 27. apríl, verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju mánudaginn 5. maí kl. 15.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnst hans, er bent á Félag aðstandenda alzheimers-
sjúklinga, s. 533 1088 og 898 5819.
Sigríður Sigurðardóttir,
Sigurður Viggó Grétarsson, Erna Björnsdóttir,
Árni Grétarsson, Lene Salling Jenssen,
Bjarni Grétarsson,
Gróa Ingibjörg Grétarsdóttir, Kristján Egill Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, dóttir,
tengdamóðir, amma og systir,
SIGURBORG INGIMUNDARDÓTTIR,
Brekku,
Aðaldal,
verður jarðsungin frá Grenjaðarstaðakirkju
þriðjudaginn 6. maí kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Krabbameinsfélag Íslands.
Reynir Baldur Ingvason,
Stella Rut Axelsdóttir, Ívar Sæmundsson,
Sandra Björg Axelsdóttir, Halldór Kristinsson,
Ágúst Ingi Axelsson, Halla Hrund Skúladóttir,
Sigurður Eyvald Reynisson,
Stella Eymundsdóttir,
barnabörn, systkini
og aðrir aðstandendur hinnar látnu.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför ástkærrar móður okkar,
tengdamóður, systur, ömmu og langömmu,
SIGRÚNAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
síðast til heimilis
á Óðinsgötu 16,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunar-
heimilinu Skógarbæ fyrir góða umönnun.
Helga Berglind Atladóttir, Bjarni Már Bjarnason,
Sigurður Atli Atlason,
Ívar Ómar Atlason,
Ingimundur Guðmundsson,
Elsa Drageide,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Halldór Sverris-son fæddist 26. 9.
1925. Hann lést á
Hjúkrunardeild
Heilsustofnunar Suð-
austurlands 28. mars
síðastliðinn. Halldór
var næstelstur barna
þeirra hjóna Sigur-
bjargar Gísladóttur
og Sverris Halldórs-
sonar. Eldri var Gísli
sem dó af slysförum
átján ára og yngri eru
Ingibjörg, Ólöf,
Sveinbjörn og Svava.
Halldór kvæntist
1956, Sigrúnu Steinlaugu Ólafs-
dóttur. Börn þeirra eru Ólöf Gerð-
ur Helgadóttir, Guðrún Halldórs-
dóttir, Hannes Halldórsson,
Valgerður Halldórs-
dóttir og Gunnar Páll
Halldórsson. Einnig
ólu þau upp Rúnar
Þór Gunnarsson.
Barnabörnin eru 14
og eitt barnabarna-
barn.
Halldór starfaði
bæði til sjós og lands.
Lengst var hann hjá
Kaupfélagi Austur-
Skaftfellinga, sem
sláturhússtjóri, verk-
stjóri í saltfiskverkun
og við afgreiðslu í
járnvörudeild. Síðast
vann hann sem matsmaður við salt-
fiskverkun hjá KASK og Borgey.
Útför Halldórs var gerð frá
Hafnarkirkju 3. apríl.
Halldór Sverrisson, frændi minn á
Höfn, hefur nýlega kvatt þennan
heim. Eftir lifir minning um traustan
mann og mætan. Hann var einn af
hollustu vinum míns heimilis þegar
ég var að alast upp og þegar hann
kom í heimsókn þá var gaman. Barn-
góður var hann, hispurslaus í fasi,
gæddur ríkri frásagnargáfu og kvað
oft fast að.
Halldór hafði alist að nokkru leyti
upp hjá ömmu minni, Guðrúnu Þor-
láksdóttur á Hnappavöllum og son-
um hennar tveimur, Páli og Gunnari
og vináttuböndin sem þá bundust
trosnuðu aldrei. Þegar hann var orð-
inn faðir kom hann upp nöfnum
þeirra allra og er það gott dæmi um
þá virðingu og ræktarsemi sem hann
sýndi þeim. Hann batt mikla tryggð
við Öræfin sem entist til hinsta dags.
Halldór átti trausta foreldra á
Höfn en varð fyrir þeirri raun sjö ára
gamall að missa föður sinn. Þá var
móðir hans þunguð að sjötta barninu
en það elsta var níu ára. Upphaflega
kom Halldór að Hnappavöllum sem
snúningadrengur nokkrar sumar-
vikur er hann var á tíunda ári. Eftir
annað sumarið dvaldi hann þar svo
árum skipti og undi sér vel í amstri
og gleði daganna. Þegar hann var
táningur á Hnappavöllum bjuggu
þar um fjörutíu manns á sex bæjum,
þar af var helmingur íbúanna undir
þrítugu. Félagslíf var blómlegt í
sveitinni og ungmennafélagskapur-
inn hafði skotið þar traustum rótum.
Atvinnuhættir voru enn frumstæðir,
vélaöldin ekki gengin í garð en hand-
tökin mörg við hin daglegu störf sem
Halldór tók virkan þátt í. Meðal ann-
ars gekk hann að engjaslætti eins og
títt var á þeirri tíð. Hnappavalla-
engjarnar skipast í ein tíu svæði sem
liggja saman en heita hvert sínu
nafni. Hvert svæði skiptist svo í
nokkra parta og sumum þeirra voru
höfð áraskipti á milli bæjanna. Þessu
öllu gat Halldór lýst fram á síðustu
ár eins og hann hefði gengið þar um í
gær. Hann var stálminnugur og
fróður.
Einn vetur var Halldór í Héraðs-
skólanum á Laugum og á Höfn starf-
aði hann bæði til lands og sjós, heið-
arlegur og trúr, hverju sem hann
sinnti. Verkalýðsfélagið Jökull naut
krafta hans og á árunum 1948-1962
sat hann í stjórn þess, meðal annars
sem varaformaður. Hann hafði yndi
af hestum og eins og margir Horn-
firðingar stundaði hann smábúskap
um tíma, bæði með hesta og kindur.
Ég man alltaf hvað Halldór var
stoltur þegar hann kom að sýna okk-
ur Hnappvellingum hana Sigrúnu
sína og eflaust hefur henni þótt nóg
um dálæti hans á staðnum. Hún
reyndist mannkostakona. Þegar þau
höfðu stofnað sitt heimili átti ég og
mitt fólk þar fastan samastað þegar
komið var til Hafnar. Það var ruðst
inn til Halldórs og Sigrúnar í hverri
ferð, alltaf var maður velkominn og
alltaf leið manni vel í þeirra húsi
hvort sem viðstaðan var stutt eða
löng. Þau bjuggu fyrst á Sverrisstöð-
um og síðan að Miðtúni 5 en eftir að
börnin voru vaxin úr grasi minnkuðu
þau smám saman við sig. Síðustu
misserin dvaldi Halldór á hjúkrunar-
heimilinu, illa haldinn af Alzheim-
ersjúkdómnum sem heltók hann
skyndilega. Hann hefur nú verið
leystur frá þrautum og að endingu
vil ég þakka honum samfylgdina og
tryggðina við mig og mína. Sigrúnu
og öðrum ástvinum sendi ég samúð-
arkveðjur.
Gunnþóra Gunnarsdóttir.
HALLDÓR
SVERRISSON
✝ Sigrún Stefáns-dóttir fæddist í
Landbrotum í Kol-
beinsstaðahreppi í
Hnappadalssýslu 13.
ágúst 1940. Hún and-
aðist 18. apríl síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Sesselja
Sigurðardóttir og
Stefán Sigurðsson
sem þá bjuggu í
Landbrotum en síðar
í Akurholti í Eyja-
hreppi. Þau eru bæði
látin. Sigrún var
næstyngst sjö systk-
ina. Á lífi eru: Anna, f. 1933, Frið-
geir, f. 1935, Guðrún, f. 1936, og
Borghildur, f. 1942. Látnir eru
Sigurður, f. 1932, og Hinrik, f.
1938.
Sigrún giftist 1964
Jóni Borgþóri Sigur-
jónssyni frá Reykja-
vík. Þau bjuggu í Ak-
urholti og síðar í
Hafnarfirði. Þau
slitu samvistir. Dæt-
ur þeirra eru Kristín
Björg, f. 1964, Rósa
Karen, f. 1966, og
Sylvía Marta, f.
1968. Dóttir Sigrún-
ar og Ævars Sveins-
sonar er Sesselja
Sigríður, f. 1960.
Sambýlismaður Sig-
rúnar til 13 ára var
Gunnar Guðmundsson frá Rafn-
kelsstöðum í Garði. Þau slitu sam-
vistir.
Útför Sigrúnar fór fram frá
Garðakirkju í kyrrþey 25. apríl.
Það er svo stutt síðan ég átti sím-
tal við Rúnu, eins og hún var ávallt
kölluð. Hún var hress í tali og byrjaði
iðulega á samtali við mig á þessa leið:
„Mikið er gott að heyra í þér“, síðan
komu hlýleg og falleg orð í minn
garð. Þá fékk ég samviskubit því
mér fannst ég ekki eiga skilið öll
þessi fallegu orð. Það er nefnilega
svo að við berumst svo hratt með
straumnum og erum alltaf að flýta
okkur að við gleymum því að það eru
aðrir sem hafa ekki tök á því að vera
með í þessu kapphlaupi við að skapa
betri „lífsgæði“ og eigum til að
gleyma þeim sem hafa þurft að
hægja á ferðinni. Rúna hefði örugg-
lega viljað halda áfram með okkur í
þessu kapphlaupi en veikindi hennar
gripu þar í taumana sem gerðu henni
ekki kleift að vinna að betri lífsaf-
komu.
Fyrst þegar ég hitti Rúnu þá bjó
hún í sveit ásamt manni sínum, for-
eldrum og systkinum. Þetta var erf-
iður búskapur og þar þurfti fólk
virkilega að taka til hendinni. Þarna
bjó gott og vandað fólk sem tók á
móti gestum með slíkum hlýhug að
leitun er að slíku.
Búskapurinn var lagður niður á
þessum bæ. Rúna flutti til Hafnar-
fjarðar ásamt manni sínum og börn-
um og hefur búið þar síðan, fyrir ut-
an nokkur ár í Keflavík.
Milli okkar Rúnu skapaðist góð
vinátta og þó svo að langur tími liði á
milli símtala eða heimsókna þá var
alveg eins og við hefðum talað saman
deginum áður, slíkur var vinskapur-
inn. Þegar ég spurði um líðan hennar
þá var svarið hjá henni iðulega þetta:
„Elskan mín, tölum um eitthvað
skemmtilegra.“ Svona var Rúna, hún
vildi ekki tala um sín veikindi en vildi
endilega tala um lífið og tilveruna á
öðrum nótum og sýndi hlýhug eða
samúð með öðrum ef því var að
skipta. Hún bar börnin sín og barna-
börn mjög fyrir brjósti og sagði einu
sinni við mig að það sem skipti hana
mestu máli væri að börnunum sínum
liði vel og að henni liði illa þegar eitt-
hvað væri að hjá þeim. Rúna var
sönn móðir og amma sem vildi um-
fram allt vernda börnin sín.
Hér á árum áður þegar ég stóð í
flutningum milli íbúða var Rúna
fyrsta manneskjan til að koma og
hjálpa mér við að þrífa og ganga frá
íbúðunum. Rúna gekk rösklega til
verks enda alin upp við sveitastörf
sem þýddi ekkert annað en að bretta
vel upp ermarnar og vinna vel.
Ég á margar góðar minningar um
Rúnu og ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast slíkri vinkonu. Við
sjáum það oft ekki fyrr en eftir á,
þegar við tínum upp gullkornin frá
þeim, hvað þau eru okkur mikils
virði eins og Kahlil Gibran segir í
Spámanninum: „Þegar þú ert sorg-
mæddur, skoðaðu þá aftur huga
þinn, og þú munt sjá, að þú grætur
vegna þess, sem var gleði þín.“
Ég votta börnum og öðrum að-
standendum mína dýpstu samúð.
Blessuð sé hennar minning.
Erla S. Sig.
SIGRÚN
STEFÁNSDÓTTIR
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför ástkærrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
AÐALHEIÐAR PÁLÍNU GUÐMUNDSDÓTTUR,
áður til heimilis
í Furugrund 70, Kópavogi,
síðast til heimilis
á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á deildum 1 og 3 á Hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi fyrir einstaka umönnun og elskusemi við
móður okkar.
Baldur Sveinsson Kristín I. Jónsdóttir,
Hjálmar Sveinsson, Linda Rogers Sveinsson,
Guðný Ása Sveinsdóttir, Lennart Bernram,
Jóhanna Elínborg Sveinsdóttir, Bruno Hjaltested,
Sveinn Baldursson, Bára Traustadóttir,
Árni Jón Baldursson, Margrét Lísa Óskarsdóttir,
Sigríður Björk Baldursdóttir
og langömmubörn.
Ástkær eiginmaður minn,
ÓLAFUR ÞÓRÐARSON
bóndi á Ökrum,
á Mýrum,
sem andaðist mánudaginn 28. apríl sl., verður
jarðsunginn frá Borgarneskirkju mánudaginn
5. maí kl. 14.00. Jarðsett verður að Ökrum.
Fyrir mína hönd og annarra vandamanna,
Ingibjörg Jóhannsdóttir.
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
GUÐLAUGAR HELGU SVEINSDÓTTUR.
Fyrir hönd ættingja,
Sigríður R. Ólafsdóttir
og Jón Ólafsson.