Morgunblaðið - 16.05.2003, Blaðsíða 32

MINNINGAR
32 FÖSTUDAGUR 16. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
V
ink, vink í pottinn
fyrir Gumma! er
kallað glaðlega úti í
garði og í kjölfarið
þramma 40 fætur í
allar áttir. Það er komið sumar
á ný í Hlíðunum þar sem ég bý
og tölvuleikirnir fá frí fram á
haustið. Þess í stað leika krakk-
arnir í götunni sér úti langt
fram á kvöld í ýmsum eltinga-
og feluleikjum. Það er geðveikt
fjör og ekkert barn fer sjálfvilj-
ugt inn í háttinn. Samstaðan
meðal barnanna í Hlíðunum
kom mér á óvart er ég flutti
þangað fyrir nokkrum árum. Ég
hef síðan heyrt að Hlíðarnar
hafi einmitt verið þekktar fyrir
þetta í gegnum árin (eða það
segja mér uppkomnir Hlíð-
arbúar!). Í hverri götu og hverj-
um garði er leikið fram eftir
kvöldi allt
sumarið og
einnig þeg-
ar vel viðrar
á veturna.
Ég get ekki
annað en
verið himinlifandi með þetta, þó
að það þýði að ég þurfi að hrópa
og kalla á son minn í háttinn á
hverju kvöldi og hlusta á hann
malda í móinn þegar ég segi að
það sé kominn háttatími.
Ef leikgleði krakka í öðrum
hverfum í Reykjavík er eitthvað
í líkingu við þá sem fyrirfinnst
meðal ungra Hlíðarbúa er ég
handviss um að við þurfum ekki
að hafa áhyggjur af því að þeir
breytist í tölvuleikja-svefn-
gengla. Sonur minn, sem er
mjög hrifinn af tölvuleikjum, lít-
ur vart við tölvunni á sumrin. Í
það minnsta var það svoleiðis
síðasta sumar og ég vona að svo
verði einnig þetta sumarið. Ósk
mín virðist ætla að rætast því sá
stutti hefur vart sést inni frá því
fyrstu fíflarnir sprungu út.
Hver sagði að börnin okkar
væru sjónvarps- og tölvu-
leikjakynslóðin? Hver sagði að
þau kynnu ekki leiki á borð við
Fallin spýtan og Eina krónu?
Krakkarnir í Hlíðunum eru alla
vega vel með á nótunum þegar
kemur að þessum gömlu og
góðu leikjum. Ein króna er vin-
sælust að ég tel þessa dagana og
sömuleiðis Vink, vink í pottinn
sem er nokkurs konar nútíma
útfærsla af þeim leik. Það er
reyndar líka farið í einhverja
furðulega Harry Potter-leiki og
nú nýverið hefur Matrix-
leikurinn litið dagsins ljós en
allt eru þetta útileikir og koma
tölvum og sjónvarpi lítið við að
öðru leyti en því að þangað eru
fyrirmyndirnar sóttar. En börn-
in búa sjálf til leikina, fara í
hlutverk hetja sinna með það að
markmiði að sigrast á hinu illa.
Þetta eru fyrstu persónu-leikir
eins og þeir gerast bestir.
Ég og vinkona mín tókum
okkur til í fyrrasumar og brugð-
um á leik með börnunum. Eða
réttara sagt við gengum til liðs
við þau, lékum okkur í Vink,
vink í pottinn og Útilegumaður
fundinn í heilan dag. Fyrst vor-
um við smátíma að komast inn í
leikina og vorum mikið skamm-
aðar fyrir að vera á augljósum
felustöðum en svo fór slægðin
að ná yfirhöndinni og fyrr en
varði vorum við orðnar tíu ára á
ný, í hörkubaráttu við „jafn-
aldra“ okkar og bárum meira að
segja stundum sigur úr býtum.
Dagurinn endaði á því að það
vorum VIÐ sem suðuðum í
krökkunum að halda leikjunum
áfram. Þessi dagur er alveg
örugglega einn skemmtilegasti
dagur síðasta sumars, og kemst
sennilega á topp-tíu lista yfir
skemmtilegustu daga allra tíma!
En aftur að Hlíðunum. Ég get
ímyndað mér að fyrir fimmtíu
árum síðan, þegar hverfið var að
byggjast upp, hafi börnin sippað
á götunum, farið í Fallin spýtan
og aðra eltinga- og feluleiki. Það
gleður mig mikið að í dag fara
krakkarnir í hverfinu í nákvæm-
lega sömu leiki, fela sig á sömu
stöðunum og þramma sömu
gangstéttirnar. Það er gott til
þess að hugsa að ekkert af
þessu hefur breyst nema að
barn hefur komið í barns stað.
En eitt hefur vissulega breyst
og það er að mömmurnar eru
ekki heima til að fylgjast með
leikjum barnanna allan daginn
og gefa þeim kannski kakó og
brauðsneið þegar hungrið steðj-
ar að í miðjum klíðum. Núna eru
nefnilega allar mömmur að
vinna (eða svona hér um bil all-
ar) og þegar þær koma þreyttar
heim á kvöldin eru þær nú
sennilega fæstar æstar í það að
sletta í form og bjóða götugeng-
inu í kökuveislu þó að það væri
reyndar rosalega svalt!
Tíu ára krakkar vilja ekki
vera í „pössun“ á skóladagheim-
ili fram á vor og eru því margir
hverjir einir heima lungann úr
deginum, eða hjá eldri systk-
inum þar til mamma og pabbi
koma heim úr vinnunni. Svoleið-
is er það altént í mínu tilfelli.
Sonurinn tók það ekki í mál að
fara á skóladagheimilið enn eina
önnina. En hvernig fer þá fyrir
uppeldinu? Er að vaxa úr grasi
sjálfstæðasta kynslóð allra tíma
eða kannski „uppalninga-
kynslóðin“ ógurlega? Erum við
nútímamæður alveg brjálaðar að
skilja börnin okkar eftir ein
heima klukkutímum saman á
þessum viðkvæma aldri? Hvern-
ig í ósköpunum vitum við hvað
þau eru að bralla þegar við er-
um ekki við eldhúsgluggann all-
an daginn að fylgjast með þeim?
Nú, við hringjum bara í þau!
Biðjum þau að hringja reglulega
og gefum þeim fyrirmæli, mis-
vinsamleg, með hjálp fjarskipta-
tækninnar. Með samskiptum í
gegnum símann ráðlegg ég
drengnum mínum t.d. hvað best
sé að snæða þegar skóla lýkur,
hvernig öruggast sé að klæða
sig með tilliti til veðurs og brýni
fyrir honum að koma á skikk-
anlegum tíma heim. Þetta „fjar-
uppeldi“ hentar okkur mæðg-
inum ágætlega og
samviskusamlega hringjumst
við á daglega. Hann tilheyrir því
kannski ekki tölvuleikjakynslóð-
inni heldur „fjaruppeld-
iskynslóðinni“ og mun árangur
hennar fyrst skýrast innan fárra
ára.
En þegar upp er staðið erum
við mæður allar sífellt að reyna
að gera okkar besta. Það voru
heimavinnandi mæður í götunni
minni líka að reyna fyrir fimm-
tíu árum. Það er eitt af því sem
hefur alls ekki breyst.
Krakkarnir
í hverfinu
Börnin búa sjálf til leikina, fara í hlut-
verk hetja sinna með það að markmiði
að sigrast á hinu illa. Þetta eru fyrstu
persónu-leikir eins og þeir gerast bestir.
VIÐHORF
Eftir Sunnu Ósk
Logadóttur
sunna@mbl.is
✝ Róslaug Þórðar-dóttir fæddist á
Griphaldi í Reyðar-
firði 26. febrúar
1926. Hún lést 7. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Þórð-
ur Kristinn Sveins-
son, f. í Hvammi í
Fáskrúðsfirði 28. júlí
1893, d. 29. mars
1981, og Sigríður
Þórdís Eiríksdóttir, f.
22. okt. 1893, d. 2.
mars 1949. Systkini
Róslaugar eru Sveinn
Snjólfur, Rósbjörg,
látin, Eiríkur, látinn, Ellert, látinn,
Magnea, Sölver, Haukur og Helga.
Eiginmaður Róslaugar var Vil-
hjálmur Sigurðsson, f. á Hóli í Nes-
kaupstað 2. feb. 1923, d. 10. júlí
1984. Börn Vilhjálms og Róslaug-
ar eru: Halldóra, f. 27. maí 1947,
sambýlismaður Haraldur Bjarna-
son, f. 13. sept. 1945, börn þeirra
eru Vilhjálmur Bjarni, f. 25. jan-
úar 1965, maki Lena Jonsson, þau
eiga eina dóttur, Jós-
efín, f. 18. apríl 2003,
þau búa í Svíþjóð;
Hafdís, f. 20. mars
1966, gift Per Wist-
röm, þau eiga tvær
dætur, Önnu, f. 21.
feb. 1994, og Lindu,
f. 4. nóv. 1996, þau
búa í Svíþjóð; Sig-
urður Þór, f. 9. júlí
1949, kvæntur Rob-
yn Elisabeth, f. 26.
janúar 1956, börn
þeirra eru Rósa
Dóra, f. 12. nóv.
1989, og Vilhjálmur
Þór, f. 25. sept. 1991, þau eru bú-
sett í Neskaupstað; og Sigríður
Þórbjörg, f. 7. ágúst 1952, gift
Gunnari Ólafssyni, f. 12. júlí 1958,
börn þeirra eru Davíð, f. 18. júlí
1984, Gísli, f. 7. des. 1986, og Una,
f. 4. jan. 1991, þau eru búsett í Nes-
kaupstað.
Útför Róslaugar verður gerð
frá Norðfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku amma mín, ég vil bara þakka
þér fyrir samveruna og ég sakna þín
rosalega mikið. Ég er náttúrulega bú-
inn að alast upp við það að hafa þig
alltaf hjá mér og alltaf til staðar, þess-
vegna er þetta svo erfitt fyrir mig. Ég
minnist þess þegar ég var lítill og þú
hér hjá okkur, þegar ég gisti hjá þér á
Nesbakkanum og þegar við fórum í
alla göngutúrana saman.
Þú varst mér alltaf svo góð og ég
man það líka hve mér fannst þú alltaf
sæt og góð og besta amma í heimi.
Núna þegar þú ert farin voru mér
gefnir fullt af munum sem þú áttir,
eins og kertastjakarnir þínir, borðið
og alls konar leirtau sem ég mun
passa fyrir þig alla mína ævi.
Takk fyrir alla góðu og hlýju sokk-
ana og peysurnar sem þú prjónaðir á
okkur systkinin og hvað það var gam-
an að spila við þig, þú þreyttist aldrei
á því. Hvíl í friði.
Kveðja,
Davíð Gunnarsson.
Elsku amma. Takk fyrir sam-
veruna, nú ertu búin að fá hvíldina
eftir langvarandi veikindi sem voru
þér erfið og sigruðu þig að lokum.
Takk fyrir allar góðu stundirnar, það
var alltaf gott að koma til þín og fá
eitthvað gott í svanginn. Og sokkana
og peysurnar sem þú prjónaðir á okk-
ur systkinin, það yljaði okkur. Takk
fyrir mig, elsku amma. Hvíl í friði.
Gísli Gunnarsson.
Elsku amma.
Nú ert þú farin frá okkur. Takk
fyrir allar góðu stundirnar sem við
áttum saman eins og þegar að við sát-
um saman og spiluðum rommý og
kasínu og þú kenndir mér að prjóna.
Það var alltaf svo gott að koma til þín
eftir skóla og fá góðan mat og ég fór
fyrir þig í búðina. Við fórum líka oft í
berjamó því þú varst svo fljót að tína
og fylltir föturnar fyrir mig.
Takk fyrir allt, elsku amma, nú líð-
ur þér vel hjá afa. Kveðja,
Una Gunnarsdóttir.
Eftir því sem aldurinn færist yfir
verða minningar frá æskudögunum
skýrari og jafnvel verðmætari, hafi
maður á annað borð átt góða æsku og
uppvaxtarár. Ég varð þeirrar gæfu
aðnjótandi að alast að miklu leyti upp
í Steinsnesi í kringum Laugu og Villa,
þótt langmest hafi ég verið með Sigga
syni þeirra í stöðugu rollustússi.
Lauga fóstra mín var eins og svo
margt fólk af hennar kynslóð, sam-
viskusemin, dugnaðurinn og áreiðan-
leikinn holdi klædd. Og rétt eins og
önnur mannanna börn var Lauga
mótuð af aðstæðum sínum og gat
virkað nokkuð hörð og köld í sam-
skiptum. En skelin hennar var ör-
þunn og næstum gegnsæ á köflum.
Því kynntist ég vel og fékk í ríkum
mæli að njóta þess hlýja hjarta sem
sló í brjósti hennar. Allt sem ég gerði
og gat til að létta undir með Steins-
nesfólkinu var mikils metið og þakk-
lætið sýnt af heilum hug. Hún leiddi
hjá sér hin ýmsu strákapör okkar
Einsa Manna eins og þegar við tókum
hárkolluna hennar sem var nýkomin
úr greiðslu fyrir þorrablót sem var
um kvöldið, og fórum í kúrekaleik
með hana á hausnum. Eða þegar við
RÓSLAUG
ÞÓRÐARDÓTTIR
✝ Jóna KarítasEggertsdóttir
fæddist í Reykjavík
18. nóvember 1913.
Hún lést á hjúkrun-
ardeild Hrafnistu í
Reykjavík 7. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Eggert
Bjarnason vélstjóri,
f. 6. ágúst 1887 á
Björgum á Skaga-
strönd, d. 2. október
1966, og Ólafía Þóra
Jónsdóttir húsfreyja,
f. 21. október 1892,
d. 9. ágúst 1955.
Systkini Jónu Karítasar voru 16
talsins og var hún þeirra elst, þrjú
þeirra dóu í frumbernsku: Guðrún
Kristjana, f. 2. febrúar 1915, d. 24.
desember 1990, Sigrún Svala, f.
24. apríl 1920, Guðrún Sigríður, f.
18. febrúar 1922, Ólafía Svanhvít,
f. 11. júlí 1925, d. 4. október 1963,
Eggert, f. 5. júlí 1926, Hafsteinn, f.
14. apríl 1928, d. 6. febrúar 1946,
Ingólfur, f. 16. nóvember 1929, d.
9. maí 2001, Hafdís Erla, f. 8. maí
1932, Inga Hulda, f. 16. október
er Ásta Hauksdóttir og eiga þau
eitt barn og eitt fósturbarn. Líney
Björk, f. 26. apríl 1966, eiginmað-
ur hennar er Ólafur E. Ólafsson, f.
5. apríl 1966 og eiga þau þrjú börn.
Dagný, f. 30. nóvember 1967, á tvö
börn. 3) Rafn Guðmundsson, tré-
smiður, f. 16. mars 1940, eigin-
kona hans var Guðbjörg Guð-
mundsdóttir og eiga þau eina
dóttur, Guðlaugu, f. 22. maí 1966,
eiginmaður hennar er Baldur
Baldursson, f. 21. ágúst 1967 og
eiga þau tvö börn. Einnig á Rafn
börnin Hafdísi Ingu, f. 21. septem-
ber 1973, sambýlismaður hennar
er Tómas Ágústsson, f. 18. febrúar
1974 og eiga þau eitt barn. Ingi
Freyr, f. 14. september 1976, og
Rafn Stefán, f. 13. október 1978. 4)
Svanberg Guðmundsson,
blikksmíðamaður, f. 4. maí 1949,
eiginkona hans er Jakobína Eygló
Benediktsdóttir sjúkraliði, f. 7.
maí 1952, þeirra börn eru Guð-
mundur Þór, f. 5. september 1978,
og Helga Rut, f. 29. desember
1982. Fyrir átti Jakobína Eygló
dótturina Sigríði Dögg Guðjóns-
dóttur, f. 21. desember 1973, sam-
býlismaður hennar er Gunnar
Magnússon, f. 22. nóvember 1973
og eiga þau eitt barn.
Útför Jónu Karítasar fer fram
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
1934, Hreiðar Bragi,
f. 4. apríl 1937, Svan-
hildur Jóna, f. 21.
október 1939.
Hinn 18. september
1933 giftist Jóna Kar-
ítas Guðmundi Krist-
jánssyni, matsveini og
síðar fisksala, frá
Bræðramynni í Bíldu-
dal, f. 25. júní 1908, d.
25. janúar 2003. Börn
Guðmundar og Jónu
Karítasar eru: 1)
Randver S. Guð-
mundsson, f. 28. októ-
ber 1932, d. 22. októ-
ber 1936. 2) Ívar S. Guðmundsson
vélstjóri, f. 29. júní 1937, eigin-
kona hans var Lovísa Tómasdótt-
ir, f. 13. júní 1938. Börn þeirra eru
Jóna Karítas, f. 4. janúar 1958, eig-
inmaður hennar er Árni Harðar-
son, f. 29. október 1956 og eiga
þau fjögur börn. Tómas, f. 6. ágúst
1959. Aldís, f. 9. október 1961, eig-
inmaður hennar er Flosi Karlsson,
f. 26. mars 1960 og eiga þau fimm
börn. Guðmundur Birgir, f. 11.
október 1964, sambýliskona hans
Elsku amma mín. Ég vil fá að
þakka Guði fyrir að hafa fengið að
kynnast þér. Þú varst og ert enn í
mínum huga stórglæsileg kona. Hafð-
ir sterkan persónuleika og stórt
hjarta. Þú lifðir í nær níutíu ár sem
segir margt um dugnað þinn og hve
lífsreynd manneskja þú varst. Ég átti
margar og ómetanlegar stundir með
þér og afa í gegnum árin. Við Róbert
Nökkvi viljum sérstaklega þakka þér
og afa fyrir jólin 2001. Þau eru okkur
mjög kær. Það var alltaf mikil gleði og
húmor í kringum ykkur afa.
Guð geymi þig og varðveiti þig,
amma mín.
Sigríður Dögg Guðjónsdóttir
og Róbert Nökkvi Gunnarsson.
Þegar við hugsum til þess að þú
sért farin frá okkur, elsku amma, þá
fyllist hugur okkar miklum söknuði,
því þú varst okkur systkinunum svo
mikils virði. Þú áttir góðu lífi að fagna
og hugsaðir ætíð vel fyrir ástvinum
þínum og þeim sem voru þér nærri.
Við erum þér ævinlega þakklát fyrir
allar þær samverustundir sem við átt-
um saman, elsku amma. Við minn-
umst þess helst hversu gestrisin þú
varst og fór enginn heim á leið nema
saddur og sællegur á svip. Ávallt
varstu tilbúin að hjálpa okkur og
fylgdist þú vel með hvað var að gerast
í lífi okkar hverja stundina. Við vitum
að þú munt halda áfram að fylgjast
með, bara úr fjarlægð héðan í frá.
Stutt er síðan afi kvaddi okkur í
sinni jarðnesku mynd og gott er að þú
sért nú komin aftur í návist hans. Því
ætíð áttuð þið erfitt með að vera að-
skilin enda búin að vera gift í rúmlega
70 ár. Við trúum í hjarta okkar að þið
séuð nú saman komin á betri stað.
Með söknuði kveðjum við þig með
þessum orðum, elsku amma:
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guð sé lof fyrir fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi ,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Megi Guð geyma þig að eílífu.
Þín barnabörn,
Guðmundur Þór
og Helga Rut.
JÓNA KARÍTAS
EGGERTSDÓTTIR