Morgunblaðið - 23.06.2003, Blaðsíða 22

MINNINGAR
22 MÁNUDAGUR 23. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Lundi V/Nýbýlaveg
564 4566 • www.solsteinar.is
GÍSLI RÚNAR HJALTASON
prófessor við
Waterloo University í Kanada,
lést fimmtudaginn 19. júní síðastliðinn.
Eiginkona, foreldrar, systir
og aðrir aðstandendur.
✝ Kristín Þ. Magn-úsdóttir fæddist í
Viðey, 25. júlí 1913.
Hún lést á Landspít-
ala Háskólasjúkra-
húsi í Fossvogi, 16.
júní síðastliðinn. Hún
var þriðja yngst sjö
barna hjónanna Jón-
ínu Guðmundsdóttur
og Magnúsar Jóns-
sonar. Magnús og
elsta systirin, Guð-
björt, létust úr
spænsku veikinni
1918. Önnur systkini
Kristínar voru þau
Guðmundur, Margrét, Sigríður,
Haraldur, Ragna og hálfsystkinin
Ingvar sem lést á unga aldri og
Pálína sem ein lifir systkini sín.
Kristín giftist Vilhelm Davíðs-
syni blikksmíðameistara 31. maí
1936. Hann lést langt fyrir aldur
fram 1967. Synir þeirra hjóna eru:
1) Davíð, f. 1938, kvæntur Ursulu
Eichenherr. Börn þeirra eru:
Svala, gift Eric van Reem. Synir
þeirra eru Dennis Ragnar og Nils
Magnús. Kristján, kvæntur Man-
uelu Renger og eru synir þeirra
Eric og Henrik. 2) Guðbjartur, f.
1944, sem kvæntist Sigríði Birnu
Guðmundsdóttur
(lést 2000). Börn
þeirra eru: Vilhelm,
kvæntur Guðnýju
Arnarsdóttur.
Þeirra börn eru:
Sandra Björk, Dór-
othea Birna, Davíð
Birkir og Kristín
Björt. Guðmundur
Örn, og er kona hans
Ingifríður Ragna
Skúladóttir. Börn
Guðmundar eru Ás-
dís Erna, Grétar Örn
og sonur Guðmund-
ar og Ingigerðar er
Patrik. Eydís Erna, sem er gift
Sigurbergi Loga Benediktssyni.
Börn þeirra eru Guðbjartur Ingi
og Birna Særós. 3) Hafsteinn, f.
1949, kvæntur Helgu Unni
Georgsdóttur. Börn þeirra eru:
Alma Björk, Elfa Ýr, Hafsteinn
Már og Íris Björk, sem er dóttir
Hafsteins frá fyrra hjónabandi.
Íris er gift Vilhjálmi Andra Ein-
arssyni. Börn Ölmu eru Helgi
Mikael og Sara Líf og barn Írisar
og Andra er Hekla Eir.
Útför Kristínar verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Elsku amma mín. Þó að maður
vissi að hverju stefndi er samt svo
sárt að þú skulir vera farin.
Mér fannst alltaf svo gaman og
notalegt að koma til þín og þú lést
mig alveg finna hversu vænt þér
þótti um mig. Ég mun sakna þín
mikið og það er mjög sárt að hugsa
til þess að ég muni aldrei aftur geta
heimsótt þig á Laugarnesveginn. Nú
hefurðu yfirgefið þennan heim, ert
komin á nýjan stað og laus við allar
þjáningar.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga’ og rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir í góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgr. Pét.)
Elsku hjartans amma mín, þakka
þér fyrir allar góðu stundirnar sem
við áttum. Minningin um þig mun
ávallt lifa í hjarta mínu.
Íris Björk.
Elsku Stína amma. Núna ertu far-
in til Guðs og Villa afa. Þú varst svo
falleg og mikill friður yfir þér þegar
ég kvaddi þig í síðasta skipti. Við
höldum alltaf að við höfum endalaus-
an tíma og ætlum alltaf að gera allt á
morgun. Ég er ofsalega þakklát fyrir
að hafa átt þig sem ömmu og mest af
öllu fyrir hann pabba minn. Guð er
svo góður og veit alltaf nákvæmlega
hvað það er sem við þurfum og svo
sannarlega var hann með það á
hreinu í mínu lífi. Það besta sem ég
gat upplifað í mínu lífi var að kynnast
ykkur. Og Guð vissi nákvæmlega
hvaða engill skyldi vera mamma
hans pabba og fyrir hann pabba
minn verð ég þér ævinlega þakklát.
Það koma ótal minnningar í huga
minn þegar ég hugsa um þig. T.d.
það þegar ég var niðursokkin í sápu-
óperur og missti af nokkrum þáttum
og í hvern var þá betra að hringja í
en þig og þú sagðir mér allar nýjustu
fréttirnar og við töluðum heillengi
um þetta alveg eins og þetta væru
vinir okkar. Þú varst alveg einstök
og falleg kona og reyndist mér og
börnunum mínu sönn amma og
langamma og það var svo fallegt
þegar Sara Líf kvaddi þig í síðasta
sinn, kyssti þig á ennið í kveðjuskyni.
Það var eins og englarnir hefðu sagt
henni að nú værir þú að fara.
Elsku Stína amma, ég bið til Guðs,
að ég megi gefa börnunum mínum þó
ekki væri nema helminginn af því
sem þú gafst pabba, til að þau megi
vera eins og afi.
Nú veit ég að þú hvílir í friði hjá
Drottni. Mig langar að kveðja þig
með bæn sem er mér mjög kær:
Guð gefi mér æðruleysi til að sætta mig við
það sem ég fæ ekki breytt, kjark til að
breyta því sem ég get breytt og vit til að
greina þar á milli.
Þín sonardóttir,
Alma Björk.
Elsku Stína amma mín. Ég get
varla ímyndað mér hversu erfiðir
síðustu dagar hafa verið fyrir þig en
nú er biðinni loksins lokið og þú ert
komin heim til Guðs þar sem þú færð
eilífa hvíld. Nú er ekki lengur myrk-
ur hjá þér, heldur ljós, ljós Guðs sem
þú þráðir svo heitt síðustu dagana
þína.
Ég er svo fullviss í hjarta mínu að
Jesús tekur á móti þér með opnum
örmum og býður þig velkomna í ríki
sitt þar sem gleði, friður og fögnuður
ríkir að eilífu.
Amma, ég virkilega dáist að þér,
styrk þínum, hugrekki og baráttu-
vilja. Þú gafst aldrei upp og þú stóðst
á eigin fótum allt til enda alveg eins
og þú þráðir. Ég dáist einnig að því
hversu þakklát þú varst öllum þeim
sem hjálpuðu þér og voru þér góðir.
Þú varst virkilega yndisleg og góð
kona og þú hefur alltaf verið mér góð
amma og ég elska þig ótrúlega heitt.
Ég á mjög erfitt með að átta mig á
því að þú skulir vera farin og að ég
muni ekki fá að hitta þig oftar. Ég á
virkilega eftir að sakna þín. Þú ert og
munt alltaf vera dýrmæt perla í
hjarta mínu.
Ég sé þig og afa, hann Villa þinn,
alveg fyrir mér í huga mínum leiðast
inn í eilífa Paradís Guðs hamingju-
samari en nokkru sinni fyrr.
Ég þakka Guði fyrir þig og þakka
þér fyrir allt og ég legg þig í Guðs
hendur og bið hann að blessa þig og
minningu þína að eilífu.
Drottinn minn og Guð minn, þú gefur
lífið og þú einn getur tekið það aftur.
Þú hylur það eitt andartak í leyndardómi
dauðans til að lyfta því upp í ljósið
bjarta, sem eilífu lífi til eilífrar gleði
með þér.
Lít í náð til mín í sorg minni og
söknuði. Lauga sorg mína friði
þínum og blessa minningarnar, jafn
þær björtu og þær sáru. Lát mig
treysta því að öll börn þín séu óhult
hjá þér. Í Jesú nafni. Amen.
(Karl Sigurbjörnsson biskup.)
Ömmustelpan þín
Elfa Ýr.
Nú er víst komið að kveðjustund-
inni hjá okkur, Stína amma mín. En
eitt gleður mig samt núna við þetta
allt og það er að vita það að þessi
kveðjustund er bara tímabundin,
hún varir einungis þangað til við hitt-
umst aftur á himninum hjá Jesú og
verður það gaman að hitta þig aftur
og að fá loksins að hitta Villa afa.
Núna þegar ég sit hérna að skrifa
þessa grein kemur ekkert annað í
hug en það hvað þú varst æðisleg. Þú
varst alltaf bara Stína amma. Þú
varst ekki þessa „týpíska“ amma
eins og þær eru í bíómyndunum, nei
alls ekki, þú varst amma mín. Gæti
ekki óskað mér betri ömmu en þig.
Þegar ég rifja upp allar stundirn-
ar sem við áttum saman koma stund-
irnar sem við áttum síðustu vikurnar
þínar fyrst í huga minn. Hvað þú
náðir að vera glöð þegar ég kom til
þín á spítalann. Þú varst meira að
segja það jákvæð að þér þótti meira
að segja spítalamaturinn góður. Mig
langar að leyfa þér að hafa þessar
fallegu línur í hjarta mínu til minn-
ingar um þig og þær eru:
Drottinn er minn hirðir
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum
þar sem ég má næðis njóta.
(Úr 23. Davíðssálmi.)
Ég held að nú sért þú komin á
þann stað þangað sem allir vilja
komast, þú ert komin til Jesú. Þú
hefur fundið ljósið sem þú varst að
tala um um daginn þegar þú sagðir
að þú værir að bíða eftir að hitta Guð,
því þú sagðir að þú vissir að hann
ætlaði að taka vel á móti þér. Ó, hvað
ég væri til í að heyra frá þér hvað þú
ert að gera núna. Ég geri ráð fyrir að
þú sért búin að hitta hann Villa afa
og alla hina. Það gleður mig líka að
vita að þú fékkst það sem þú alltaf
þráðir og það var að sjá fyrir þér
sjálfri alla ævi þína og það gerðir þú
með stakri prýði alveg þangað til þú
fórst til Paradísar.
Elsku Stína amma, þú veist að ég
hef og mun alltaf elska þig af öllu
mínu hjarta og þú átt risastóran stað
í hjarta mínu.
Lof sé Guði fyrir þig, amma, því án
þín væri ekkert eins.
Takk fyrir að hafa verið þú.
Ég elska þig, amma.
Þinn ömmustrákur,
Hafsteinn Már.
KRISTÍN Þ.
MAGNÚSDÓTTIR
✝ Sigurður Guð-mundsson fædd-
ist í Selárdal í
Hörðudalshreppi í
Dalasýslu 8. febrúar
1909. Hann andaðist
á hjartadeild Land-
spítala við Hring-
braut fimmtudaginn
12. júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Guðrún Sigríður
Sigurðardóttir frá
Arnarstapa á Snæ-
fellsnesi, f. l6. mars
1879, d. 9. nóvember
1968, og Guðmundur
Jónasson, kennari frá Stóra-
Skógi í Dalasýslu, f. 6. júlí 1873,
d. 12. nóvember 1952. Systkini
Sigurðar eru: Margrét Sigrún, f.
1. ágúst 1907, d. 16. maí 1997;
Una f. 3. júlí 1910, d. 13. mars
2003; Ólöf, f. 17. mars 1913; og
Ragnheiður, f. 28. nóvember
1919, d. 5. janúar
2003.
Hinn 2. júní 1934
kvæntist Sigurður
Huldu G. K. Sigurð-
ardóttur, f. 17. júní
1910, d. 3. maí 1999.
Hulda og Sigurður
bjuggu á Langholts-
vegi 59 frá 1942 eða
í sextíu ár. Dóttir
þeirra er Björk Sig-
urðardóttir hjúkr-
unarfræðingur, gift
Einari H. Jónmunds-
syni lækni og eiga
þau tvö börn, Sigurð
Einarsson rafeindavirkja og Ey-
rúnu Einarsdóttur, BA í mann-
fræði, hennar maður er Carlos
Cardoza, iðnaðarverkfræðingur
frá Kostaríku í Mið-Ameríku.
Útför Sigurðar verður gerð frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Kvaddur er nú vinur til fjörutíu
ára. Sigurði kynntist ég 1964 er ég
kvæntist dóttur hans, Björk, og
tengdist honum þar með fjölskyldu-
böndum. Bjuggum við ungu hjónin á
Langholtsveginum í húsi Sigurðar og
Huldu fyrstu búskaparárin okkar í
kærleiksríku umhverfi. Tókst strax
með okkur góður vinskapur sem hélst
alla tíð og mér tekið sem syni og veitt-
ur allur sá stuðningur sem tekjulítill
námsmaður þurfti á að halda.
Sigurður sleit barnsskónum í
Geirshlíð í Miðdölum. Var hann um
tíma vinnumaður hjá Ólafi á Fells-
enda og vann þá meðal annars við
vegagerðina frá Norðurárdal og yfir
Bröttubrekku. Um tvítugt fluttist
hann til Reykjavíkur, settist í Iðn-
skólann og lærði húsasmíði og tók síð-
an meistarapróf í þeirri grein. Ól
hann þá ósk í brjósti að læra arkitekt-
úr en ekki voru fjárráð til þess.
Sigurður vann lengst af við húsa-
smíðar, síðar innréttingasmíði á verk-
stæði en þoldi þá vinnu illa vegna
astma. Gerðist þá húsvörður og um-
sjónarmaður í Iðnskólanum í Reykja-
vík þar sem hann starfaði í nær fimm-
tán ár eða til sjötíu og fjögurra ára
aldurs.
Á þeim árum keypti ég fokhelt rað-
hús. Naut ég þá fagkunnáttu Sigurð-
ar við að fullgera það hús, vinnu hans
og tilsagnar svo lítið var um aðkeypta
trésmíðavinnu.
Sigurður var meðlimur í Oddfell-
ow-reglunni, en sótti lítið fundi á
seinni árum eftir að vinur hans í þeirri
reglu, Stefán Bachmann, féll frá. Sig-
urður var glaðvær í vinahópi, hafði
fallega söngrödd og næmt tóneyra.
Hann var vel hagmæltur og liggja eft-
ir hann margar vísur og hann kunni
utanað fjölda vísna og ljóða. Á yngri
árum lærði hann að leika á fiðlu en
ekki hélt hann þeirri kunnáttu við.
Sigurður missti konu sína fyrir
fjórum árum. Hafði hún lengi átt við
vanheilsu að stríða. Sigurður var
henni stoð og stytta og hjúkraði henni
svo aðdáunarvert var.
Að frátöldum astma var Sigurður
mjög heilsugóður alla tíð og sérlega
ern. Fyrir tæpum fimm árum fór að
bera á hjartsláttaróreglu. Fékk hann
þá gangráð til hjartans og varð eins
og nýr maður. Andlegur styrkur var
alltaf óskertur. Fram á það síðasta
fylgdist hann vel með gangi þjóðmála
bæði hér heima og erlendis og las
mikið. Má segja að ellin hafi lagt hann
að velli 94 ára gamlan eftir stutta
glímu.
Einar H. Jónmundsson.
Á einum fegursta degi þessa sum-
ars kvaddi aldinn fjölskylduvinur
þennan heim. Upp kemur söknuður
og minningar leita á hugann. Sigurð-
ur tilheyrði þeirri kynslóð er nú er
smám saman að hverfa og hafði svo
sannarlega lifað miklar þjóðfélags-
breytingar. Hann var af bændafólki
kominn, en fór ungur að heiman til
náms í trésmíði, eins og það hét þá.
Námsárin voru ólík því sem iðnnemar
búa við í dag. Launalaus ár, en fæði og
húsnæði hjá meistaranum og síðan
skóli að kvöldi að vinnudegi loknum.
Húsasmíði varð lífsstarf Sigurðar,
en hann vann sem húsasmíðameistari
til margra ára.
Kynni foreldra okkar og þeirra
Sigurðar og Huldu, konu hans, hófust
skömmu eftir að Sigurður og Hulda
fluttu ásamt ungri dóttur sinni í ný-
byggða húsið við Langholtsveg 59.
Sigurður hafði byggt húsið af elju og
dugnaði, að mestu í helgar- og kvöld-
tímum að loknum vinnudegi. Heimili
okkar stóðu sitt hvorum megin göt-
unnar. Kynnin urðu að vináttu er stóð
í 40 ár og hélt áfram milli þeirra og
okkar systra eftir lát foreldra okkar.
Sigurður og Hulda voru góðir og
trygglyndir vinir og eftir lát foreldra
okkar var missir þeirra og söknuður
mikill.
Þegar foreldrar okkar ákváðu að
byggja sumarbústað við Hafravatn á
árum áður var Sigurður sjálfkjörinn
til þessa verks. Margar eru minning-
arnar frá þessum árum er báðar fjöl-
skyldurnar dvöldu þarna um helgar
en móðir okkar og Hulda ásamt
Björk, dóttur þeirra, og oft önnur
hvor okkar systra mest allt sumarið.
Í gömlum myndaalbúmum frá
þessum árum eru myndir af pabba og
Sigurði á bátnum á Hafravatni með
veiðistangir. Lítil var veiðin, nokkrar
smámurtur, en samveran var veiðinni
dýrmætari.
Þessi ár eru svo minnisstæð enda
oft um þau rætt. Í minningunni eru
þessi ár ætíð sólrík og yndisleg.
Sumarbústaðurinn var seldur en
við tóku ýmsar sameiginlegar ferðir
þeirra.
Afmælisdagur Huldu var á þjóðhá-
tíðardaginn 17. júní. Þá var hefð til
margra ára að þau fóru alltaf saman
fjögur í afmæliskaffi og jafnan á sama
veitingahúsið.
Sigurður gerðist félagi í Oddfellow-
reglunni og varð félagi í sömu stúku
og faðir okkar. Samfylgd þeirra í regl-
unni stóð í 35 ár. Ávallt urðu þeir sam-
ferða og ekkert breyttist þótt foreldr-
ar okkar flyttu af Langholtsveginum.
Sigurður söðlaði um, hætti hús-
byggingum og starfaði sem húsvörð-
ur í Iðnskólanum í Reykjavík síðustu
starfsárin. Hann var vinsæll í því
starfi, var bæði samviskusamur og
lipur í samstarfi.
Sigurður missti lífsförunaut sinn
hana Huldu fyrir fjórum árum. Hulda
missti sjónina og varð að dvelja á
Hjúkrunarheimilinu Skjóli síðustu
æviárin. Trygglyndi og umhyggja
Sigurðar var aðdáunarverð. Hvern
dag fór hann í heimsókn til konu sinn-
ar, las dagblöðin eða annað lesefni og
stytti henni þannig stundirnar. Eftir
fráfall Huldu fór hann oftast vikulega
í heimsókn á Skjól og hélt tengslum
við það ágæta fólk er annast hafði
Huldu. Hann mat það og störf þess
mikils.
Nú er Sigurður allur. Blessuð sé
minning hans. Við systur og fjölskyld-
ur okkar sendum einkadótturinni,
Björk, eiginmanni og börnum innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Susie og Greta Bachmann.
SIGURÐUR
GUÐMUNDSSON