Morgunblaðið - 11.07.2003, Side 34

MINNINGAR
34 FÖSTUDAGUR 11. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Svanborg Elin-bergsdóttir fædd-
ist í Ólafsvík 1. maí
1950. Hún lést á Líkn-
ardeild Landspítal-
ans í Kópavogi að
morgni fimmtudags-
ins 26. júní síðastlið-
ins. Foreldrar henn-
ar eru Gestheiður
Guðrún Stefánsdótt-
ir, f. 21. desember
1926 og Elinbergur
Sveinsson f. 14. júlí
1926. Bræður Svan-
borgar eru Sigurður,
f. 23. apríl 1949,
Sveinn Þór, f. 28. september 1956
og Stefán Rafn, f. 16. desember
1961.
Hinn 26. desember 1971 giftist
Svanborg Birgi B. Gunnarssyni, f.
1. janúar 1951. Foreldrar hans eru
Ebba Guðbjörg Jóhannesdóttir, f.
23. september 1931 og Gunnar
Björgvin Jónsson, f. 1. ágúst 1916,
d. 30. júlí 1983. Svanborg og Birg-
ir skildu. Þau eignuðust tvo syni.
Þeir eru 1) Bergur Heiðar, versl-
unarstjóri, f. 2. júní 1968. Sam-
býliskona hans er Guðbjörg Er-
lingsdóttir, f. 5.
september 1964.
Sonur þeirra er Dag-
ur Leó, f. 26. maí
1994. 2) Birgir Örn,
viðskiptafræðingur,
f. 9. desember 1975.
Sambýliskona hans
er Telma Garðars-
dóttir, f. 27. maí
1973. Börn þeirra
eru Victor, f. 5. októ-
ber 1998 og Tekla, f.
7. júní 2001.
Eftirlifandi sam-
býlismaður Svan-
borgar er Birgir
Lárusson, f. 12. nóvember 1951.
Svanborg bjó í Ólafsvík allt til
ársins 1983 er hún fluttist til
Reykjavíkur með syni sína tvo. Í
Ólafsvík vann hún ýmis störf en
lengst af sem læknaritari hjá
heilsugæslustöð bæjarins. Eftir að
hún fluttist til Reykjavíkur starf-
aði hún aðallega við skrifstofu-
störf þar til veikindi hennar gerðu
henni ókleift að stunda fulla vinnu.
Útför Svanborgar verður gerð
frá Ólafsvíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Ég vil minnast á flugferðina sem
við bæði fórum í án þess að þekkjast.
Við félagarnir að fara í stutta
skemmtiferð til Kaupmannahafnar.
Ég kasta kveðju á sessunaut minn
sem var Svana. Hún segist vera að
fara til Danmerkur til að heimsækja
bróður sinn og frændfólk, ferð sem
synir hennar gáfu henni í afmælisgjöf
og brosir þessu breiða fallega brosi
sem kom beint frá sálinni, bros sem
átti eftir að fylgja henni alla tíð síðan.
Þegar til Khafnar var komið skildu
leiðir okkar en við færibandið tek ég
eftir að hún er eitthvað ráðvillt og
einmana með allar töskurnar. Ég býð
henni aðstoð mína til að koma tösk-
unum út úr flughöfninni og til örygg-
is skildi ég eftir símanúmer mitt ef
eitthvað kæmi upp á. En mánuði síð-
ar hringir síminn. Fljótlega upp frá
því myndast djúpstæð og sterk kynni
sem leiddu til okkar sterka ástarsam-
bands. Á lífsbraut okkar voru ein-
hverjar hæðir sem okkur tókst að
fara yfir eins og gengur og gerist í lífi
fólks. Minningarnar hlaðast upp
núna, allar ferðirnar sem við fórum í
vítt og breitt um landið, allar góðar
og afslappandi hvíldarferðir. Við
þurftum ekki að tala svo mikið sam-
an, við vissum hug, hugsanir og til-
finningar hvort annars, bara nálægð-
in dugði yfirleitt alveg í okkar
látlausa og nægjusama lífi sem var
laust við fals og alla tilgerð, sambandi
sem var byggt á fullkomnu trausti,
virðingu og heiðarleika. Við gáfum
hvort öðru loforð um að lifa saman
allt til æviloka. Því máttum við bæði
treysta. Það þurfti enga gjörninga til
að staðfesta það.
Núna þegar sléttlendi lífsbrautar-
innar ætti að vera komið, börnin í
góðum málum, barnabörnin yndis-
legu sem veita gleði og ánægju kom-
in, þá kom hún þessi mikla brekka
sem aldrei var klifin til fulls, þetta
djúpstæða mein sem hún var búin að
ganga með mánuðum eða árum sam-
an án þess að til þess sæist. Svo
lúmskt var það þrátt fyrir allar rann-
sóknirnar, myndatökur, speglanir og
blóðrannsóknir. Það var ekki fyrr en
sjúkdómurinn var langt genginn sem
hann fannst. Af æðruleysi tókum við
á þessum mikla sjúkdómi, reyndum
að berjast af alefli en því miður þrátt
fyrir hennar mikla dugnað og sterka
vilja og að leggja allt í sölurnar þá
tókst það ekki.
Núna þegar farið er yfir farinn veg
sem var alltof stuttur í okkar sam-
bandi koma upp í hugann allar fram-
tíðarsýnirnar okkar, skipta um hús-
næði, ferðast eða bara njóta lífsins,
allt framtíðarsýnir sem aldrei rætast.
Strákarnir hennar, foreldrar hennar
og bræður hennar eru ákaflega
sterkur hópur sem stóð þétt saman
til að efla hana enn frekar í þessari
hörðu baráttu að ógleymdum vinkon-
um og frænkum.
Eftir situr minningin um trausta,
heiðarlega og tilfinningaríka konu.
Megi sú minning lifa.
Birgir Lárusson.
Elskuleg mamma mín. Þessu er
loks lokið og friður kominn í þitt fal-
lega hjarta. Baráttuþrek þitt var
ótrúlegt og verður það mér vísir að
því hvernig hægt verður að glíma við
vandamál framtíðarinnar, sama hver
þau munu verða.
Efst í huga mér er söknuður og
stolt. Söknuður vegna þess að nú
þegar allt bjart blasti við eftir mikla
baráttu síðastliðið sumar ertu tekin
frá mér. Einnig stolt yfir því að hafa
átt þig fyrir móður og vin sem ég gat
alltaf leitað til er vanda bar að garði.
Sama hvað erfiðleikar okkur hrjáðu
var hjarta þitt opið fyrir öllum þeim
er þig þekktu. Þú gerðir alltaf þitt
besta með því einu að láta hjarta þitt
ráða för. Þú gafst mér allt það er
móðir getur gefið barni sínu. Hreina
ást, huggun og leið að sáttum. Leið
sem snerti hug allra er að máli komu.
Lausnin var einföld og snerist um að
setja sig í spor annarra. Þannig lærði
ég að virða náungann og sýna honum
tillitssemi.
Þrátt fyrir mikla erfiðleika í lífi
okkar var það markmið þitt í lífinu að
koma þaki yfir höfuð fjölskyldunnar
og sjá til þess að okkur bræðurna
skorti aldrei neitt. Við upplifðum
mjög erfiða tíma saman. Þessa tíma
er erfitt að geyma í hjarta sínu en um
leið er það þó mikilvægt. Það þjapp-
aði okkur saman og kenndi okkur
margt um hversu lífið getur breyst á
skömmum tíma.
Stund okkar síðastliðið sumar þeg-
ar þú komst aftur var ómetanleg. Þá
var mamma mín komin aftur eins og
ég þekkti hana best. Þú hafðir horfið
á braut í langan tíma en varst nú
komin aftur eftir að hafa tekist á við
lífið að nýju í réttu ljósi. Þessi stutta
heimsókn þín þetta sumarkvöld er
besta minning mín um þig. Hún var
kannski ósköp látlaus, en fyrir okkur
bæði var hún það besta sem við höf-
um átt. Það gladdi líka hjarta mitt
þegar þú minntist þessarar stundar
við mig á dánarbeði þínum, því þín
upplifun var sú sama. Það er kannski
þess vegna sem það er svo erfitt að
kveðja þig. Ég bara get ekki sleppt
þér því það var svo gott að fá þig aft-
ur.
Victor er mjög dapur. Honum líður
illa yfir því að amma komi ekki aftur.
Hann vill bara að þú hoppir niður úr
skýjunum og komir aftur heim. Ef þú
kemst ekki þá fer hann reglulega
með bænirnar til þess að biðja Guð,
Jesú, Batman, Superman og Spid-
erman að passa ömmu sína vel.
Skynjun hans er ótrúleg og því sann-
ur vitnisburður um það hversu hlýjan
hug hann ber til þín.
Tekla er hins vegar of ung til að
skilja allt það sem er að gerast í lífinu
þessa dagana. Hún skynjar þó sorg-
ina hjá okkur og tekur fullan þátt í
henni eins og öðru enda þrjósk eins
og amma sín.
Telma á eftir að sakna þín mikið.
Þú varst henni ekki bara tengdamóð-
ir heldur líka vinkona. Þið gátuð rætt
hluti sem við bræðurnir gátum aldrei
rætt við þig um. Þið áttuð góðar
stundir saman og er það mér mik-
ilvægt að þú hafir tekið svona vel á
móti henni er við kynntumst. Þið náð-
uð strax vel saman og er þetta því
mikil sorg fyrir hana að missa þig.
Það var gott að geta verið hjá þér
þessar síðustu vikur, ástin mín. Það
var erfitt að sjá þig þjást og geta ekk-
ert að gert til þess að lina þjáningar
þínar. Þú varst sannkölluð hetja og
barátta þín var ótrúleg. Við fundum
fyrir gleði þinni yfir því að hafa okkur
öll hjá þér og yndislegt að sjá þig
kveðja alla svo fallega fyrir ferðina
löngu. Hvíldin er komin og það skipt-
ir öllu. Tíminn mun styrkja minn-
inguna um bestu mömmu í heimi og
vil ég fá að kveðja þig með sömu orð-
um og þú kvaddir mig þennan örlaga-
ríka morgun: Ég elska þig.
Birgir Örn.
Elsku Svana amma. Þú varst
amma mín í huga og hjarta. Við hitt-
umst fyrst þegar þú hélst á mér viku
gömlum og dáðist að mér. Þú brostir
alltaf svo hlýlega til mín og varst svo
góð við mig. Við áttum allt of fáar en
góðar stundir saman. Þín verður
saknað þegar farið er til Bigga afa.
Guð geymi þig, amma mín.
Birgir Jarl Aðalsteinsson.
Fallin er í valinn í blóma lífsins,
hún Svana, einstaklega kær systir
mín. Synir hennar syrgja nú móður
sína, foreldrar mínir syrgja nú barn
sitt, bræður og fjölskyldur sakna sárt
einu systur sinnar.
Réttlæti, ranglæti! Sanngirni eða
ósanngirni? Hún Svana systir varð-
veitti og gætti vel barnstrúarinnar
sinnar og okkar allra; hún stefnir nú
á fund genginna ættingja og vina.
Stundum fannst mér hún einnig
vera forlagatrúar, að hverjum manni
væri fyrirfram búin örlög sín. Ef eitt-
hvað slíkt er til þá voru henni Svönu
búin margvísleg forlög hamingju og
óhamingju, láns og óláns. Hún arkaði
lífsins ólgusjó vanheilsu sl. ár með
reisn stoltrar, kjarkaðrar og duglegr-
ar móður tveggja sona sinna og fjöl-
skyldna þeirra. Umhyggja fyrir vel-
ferð annarra, hluttekning og
gjafmildi einkenndi persónuleika
hennar alla tíð, líka þegar hún átti
sjálf við erfiðleika að glíma.
Lífssaga Svönu segir sögu glæsi-
leiks hennar og atgervis; fjallkona á
þjóðhátíðardegi í heimabæ, fegurðar-
drottning í héraði, handverk og hann-
yrðir, heimilishald elju og atorku, hin
besta móðir húss og sona.
„Maístjörnuna“ kölluðu mamma
og pabbi hana ætíð því hún er fædd 1.
maí sem ætíð var svo eftirminnilegur
dagur í lífi fjölskyldunnar okkar
vegna forystustarfs pabba fyrir
verkalýðsfélagið í Ólafsvík. Því hafði
dagurinn sá ávallt tvöfalt gildi um
margra ára skeið því tíður var gesta-
gangur ræðumanna og skemmti-
krafta á heimili okkar þennan dag í
mat og kaffi, afmælisveislan þennan
merka dag.
Fæðingu Svönu bar svo brátt að að
grípa þurfti til þess ráðs að leggja
hana í þvottabala meðan vaggan var
útbúin handa litlu sætu stelpunni for-
eldra sinna. Stolt var mamma af þeim
systkinum Sigga og Svönu þegar hún
hafði klætt þau upp á sunnudögum
og horfði á eftir þeim leiðast hönd í
hönd niður í pláss að heimsækja
ömmur sínar og afa. Þannig rifjast
upp fyrstu árin í lífi systur minnar í
mörgum minningarmyndum pabba
og mömmu sem sækja á sorgmædda
huga þeirra þessa dagana.
Elsku hjartans besta systir. Ég
þakka þér kærleiksríka samfylgd,
umhyggju þína og gjafmildi í minn
garð og fjölskyldu minnar allt frá
fyrstu tíð. Það sefar sorg mína að
hafa haft tækifæri til rúmrar kveðju-
stundar þar sem æðruleysi þitt og
styrkur tókust hressilega á við illvíg-
an sjúkdóm sem fáum eirir.
Sömu hlýju minningarnar fylla
hjörtu fjölskyldu minnar allrar sem
þú umvafðir öllum stundum hlut-
tekningu og umhyggju, ætíð til stað-
ar að hlúa að öllum. Sú minning verð-
ur okkur öllum dýrmæt. Birta tilveru
þinnar lýsir upp minningar okkar
bræðranna um elskulega systur.
Megi sú birta sefa sorg og söknuð
Bergs Heiðars og Birgis Arnar og
fjölskyldna þeirra, síðast en ekki síst
foreldra okkar en samband ykkar var
alltaf sterkt og sérstakt.
Elsku Svana. Velkomin heim aftur
í víkina fallegu við fjörðinn sem nú
skartar sínu fegursta sólarlagi sem
aldrei fyrr.
Dagur lífs þíns er kominn að
kvöldi. Hvíl þú í friði, elsku besta
systir mín.
Sveinn Þór og fjölskylda.
Elsku Svana. Tárin streymdu nið-
ur þegar við fengum þær slæmu
fréttir að þú værir komin með
krabbamein, þau streyma enn. Þú
áttir marga góða að í þessari erfiðu
baráttu. En nú er baráttunni lokið og
þér líður vel.
Sú minning sem er mér efst í huga
er brosið þitt, Svana mín. Og að
heyra í þér hlæjandi að gríninu í
pabba mínum. Ég man að þér þótti
ómissandi að hafa útsýni frá stofunni
yfir Snæfellsnesið, geta horft til
heimaslóða.
Það er erfitt að sjá hann pabba
minn missa svona góða konu. Þú
reyndist honum svo vel. Þú varst
yndisleg kona og þín er sárt saknað,
við munum hugsa til þín og biðja. Þú
lifir áfram í huga okkar og þar er lífið
eilíft.
Snertirðu eitt einasta hjarta með gjörð
þinni nærðu meiri árangri en þúsund
manns sem beygja höfuð sitt í bæn.“
(Mahatma Gandhi.)
Elsku pabbi, Bergur, Birgir og
aðrir aðstandendur Guð gefi okkur
styrk í þessari sorg.
Hrafnhildur Birgisdóttir
(Habbý),
Aðalsteinn Sigurðsson.
Elsku Svana.
Einhvers staðar einhvern tímann aftur
liggur leið þín um veginn til mín…
(M. Eiríksson.)
Þessi ljóðlínur komu í hugann
minn þegar ég fékk upphringingu um
andlát þitt. Eftir að hafa verið með
þér síðustu daga þína og fylgst með
baráttu þinni við illvígan sjúkdóm, af
aðdáun yfir að þú sættir þig við það
óumflýjanlega.
Og þó svo að þú yrðir að lúta í
lægra haldi nú, var baráttuvilji ein-
kennandi fyrir þig. Af ótrúlegri
seiglu komstu svo oft í gegnum boða-
föll lífsins. Ég mun minnast þín þann-
ig og minnast einstakrar umhyggju
þinnar fyrir fjölskyldu minni. Ég
mun líka minnast þín með þökk fyrir
allar þær góðu stundir, sem við höf-
um átt saman síðustu tuttugu ár og
sérstaklega heimsóknar þinnar til
okkar til Danmerkur vorið 2000.
Ég bið góðan Guð að gefa okkur
öllum sem syrgjum styrk á þessum
tímum. Megi minning þín lifa meðal
okkur. Þín verður sárt saknað.
Þín mágkona
Elísabet.
Dauðinn má svo með sanni
samlíkjast, þykir mér,
slyngum þeim sláttumanni
er slær allt, hvað fyrir er:
grösin og jurtir grænar,
glóandi blómstrið frítt,
reyr, stör sem rósir vænar
reiknar hann jafnfánýtt.
(Hallgr. Pét.)
Erindi þetta úr Passíusálmunum
kom okkur í hug er við fréttum lát
bróðurdóttur okkar, Svanborgar, eða
Svönu eins og hún var jafnan kölluð.
Það var á baráttu- og hátíðisdegi
verkalýðshreyfingarinnar 1. maí sem
lítil stúlka fæddist vestur í Ólafsvík
fyrir röskum 53 árum. Þetta var
sannarlega gleðidagur í fjölskyldunni
þegar þessi Maístjarna fæddist því
afi hennar og faðir stóðu um langt
árabil í forustu verkamanna og sjó-
manna á staðnum. Afmæli hennar
mun þó æði oft hafa staðið í skugga
þeirra almennu hátíðahalda sem fjöl-
skyldu hennar þótti rétt og skylt að
standa að í byggðarlaginu þennan
dag.
Þessi frænka okkar óx úr grasi í
hlýjum fjölskyldufaðmi í Ólafsvík og
vakti hvarvetna athygli á barnsaldri
fyrir óvenjulega fegurð og mildi í svip
og allri framgöngu. Hún reyndist líka
hafa fengið marga aðra góða kosti í
vöggugjöf. Við föðursysturnar vorum
því sannarlega stoltar og glaðar að
eiga svo glæsilega frænku í okkar
fjölskylduranni.
Árin liðu og er Svana varð full-
þroska taldist hún með glæsilegustu
ungum stúlkum. Og þó fjölskyldu-
fundum fækkaði með árunum og við
systkinin dreifðumst sitt í hverja átt-
ina með okkar fjölskyldum var ávallt
sami hlýleikinn og vinsemdin sem
stafaði frá henni þegar fundum bar
saman.
Á síðustu árum átti hún við alvar-
leg veikindi að stríða, en bar sig jafn-
an vel og þegar lokastundirnar nálg-
uðust og séð varð að hverju stefndi
sýndi hún okkur yfir hve miklum sál-
arstyrkleika hún bjó um leið og hún
naut frábærrar umhyggju sinna nán-
ustu.
Við minnumst Svönu frænku okk-
ar í ljóma ljúfra minninga frá æsku-
og samveruárunum í Ólafsvík og
vottum sonum hennar og fjölskyldum
þeirra, sambýlismanni, foreldum og
öðrum aðstandendum innilegustu
samúð og biðjum guð að blessa þeim
minninguna og milda söknuðinn. Við
kveðjum hana með ljóðlínum Jónasar
Hallgrímssonar:
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
María, Sólveig og Sæunn.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga’ rauna frí,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
(Hallgr. Pét.)
Þegar við hugsum til baka og
minnumst stunda sem við áttum með
Svönu frænku okkar, kemur fyrst
upp í hugann hve okkur þótti Svana
falleg og fín með sitt dökka krullaða
hár og brúnu augu þegar við vorum
litlar. Það kom okkur því ekki á óvart
seinna meir þegar hún var valin feg-
urðardrottning Snæfellinga, 17 ára
gömul.
Við áttum margar góðar stundir á
heimili Svönu í Ólafsvík. Þar var
spjallað um allt mögulegt og ekki síst
pólitík en á henni hafði Svana
ákveðnar skoðanir, enda konan mjög
pólitísk.
Eins og kvenna er gjarnan siður
stofnuðum við frænkur saumaklúbb
ásamt fleirum. Þar var margt sér til
gamans gert annað en að sýsla við
hannyrðir og er sérstaklega eftir-
minnileg ferð á þjóðhátíð á Búðum
1974, sem Svana vitnaði oft í við okk-
ur. Þá minnumst við hennar á fót-
boltavellinum þegar hún var að
hvetja Birgi son sinn til dáða.
Hin síðari ár höfum við hitt Svönu
öðru hvoru og hefur þá gjarnan verið
slegið á létta strengi. Einnig stofn-
uðum við frænkuklúbb ásamt fleiri
frænkum til að hittast oftar og
styrkja fjölskylduböndin og áttum
þar ánægulegar samverustundir með
henni.
Við og fjölskyldur okkar þökkum
Svönu samfylgdina og minnumst
hennar með söknuði. Einnig vottum
við fjölskyldu hennar okkar dýpstu
samúð og biðjum Guð að veita þeim
styrk í sorginni.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir.
Þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Sigríður, Sjöfn, Guðrún
og Þórheiður.
Elskuleg frænka mín, hún Svan-
borg, eða Svana eins og hún var alltaf
kölluð, verður borin til grafar heima í
Ólafsvík í dag. Í mínum huga var
Svana ekki bara frænka mín, eitt-
SVANBORG
ELINBERGSDÓTTIR