Morgunblaðið - 11.07.2003, Page 38

MINNINGAR
38 FÖSTUDAGUR 11. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Halldóra Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
13. desember 1926.
Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Sóltúni
í Reykjavík hinn 1.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Magnússon, f. 10.
júlí 1876, d. 1957,
og Sigríður Helga-
dóttir, f. 16. sept-
ember 1889, d. 18.
mars 1980. Halldóra
var yngst af níu
systkinum, en þrjú þeirra eru nú
á lífi. Þau eru Magnús, María og
Sigurmunda. Foreldrar Halldóru
sáu lengi um rekstur Verka-
mannaskýlisins við Tryggvagötu
í Reykjavík og ólst hún þar upp.
Eiginmaður Halldóru var
Baldvin Lúðvík Sigurðsson, frá
Hælavík á Hornströndum, f. 26.
janúar 1928, d. 12. maí 1990.
Bjuggu þau í Reykjavík allan
sinn búskap. Þau eignuðust sjö
börn, en fyrir átti Halldóra son-
inn Sævar Jensson, f. 1. febrúar
1949, d. 7. mars 1980. Börn Hall-
dóru og Baldvins eru: 1) Anna
og eiga þau eina dóttur, Bjarn-
eyju Lindu, b) Silju, f. 18. ágúst
1985, c) Ernu Rakel, f. 18. febr-
úar 1991; 4) Hafþór, f. 6. júlí
1957, og á hann tvo syni. Með
Sigurlínu Skaftadóttur á hann
Eirík Axel, f. 28. apríl 1976, í
sambúð með Björgu Ágústu
Kristinsdóttir; og með Steinunni
E. Þorsteinsdóttur á hann Jó-
hann Þóri, f. 5. júní 1986. 5) Sig-
urður Stefán, f. 2. október 1958,
6) Arnór, f. 8. desember 1961, en
hann ólst upp hjá föðursystur
sinni Sigurborgu Sigurðardóttur
og manni hennar Jóhanni Björg-
vinssyni bónda í Grænuhlíð á
Reyðarfirði. Arnór er kvæntur
Susan Pichotta frá Bandaríkjun-
um og eru þau búsett í Banda-
ríkjunum. Þau eiga eina dóttur,
Lailu Sigurborgu, f. 3. apríl
2001. 7) Þórir, f. 2. apríl 1963, d.
12. apríl 1980.
Halldóra og Baldvin bjuggu
lengst af í Ásgarði 141 í Reykja-
vík en þaðan fluttu þau á árinu
1979 í Bergstaðastræti 43A þar
sem þau bjuggu saman til ævi-
loka Baldvins og bjó Halldóra
þar til ársins 1997 er hún flutti í
Lönguhlíð 3 í Reykjavík.
Hinn 7. janúar 2002 flutti Hall-
dóra þaðan á hjúkrunarheimilið
Sóltún, þar sem hún dvldi til ævi-
loka.
Útför Halldóru fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
María, f. 5. október
1952, gift Hrafni
Karlssyni, f. 29. maí
1950, og eiga þau
fjögur börn: a) Karen
Ósk, f. 23. júní 1971,
í sambúð með Jóni
Hlyni Gunnlaugssyni,
f. 16. desember 1968,
og eiga þau saman
eina dóttur, Söru Dís,
en fyrir á Karen
dótturina Sigrúnu
Maríu Svavarsdóttur,
b) Baldvin, f. 20.
ágúst 1973, í sambúð
með Guðleifu Sunnu
Sævarsdóttur, þau eiga soninn
Guðmund Hrafn, c) Sæþór Árna,
f. 7. nóvember 1980, d) Elfu
Dögg, f. 3. mars 1994; 2) Garðar,
f. 26. nóvember 1954, og á hann
þrjú börn með fyrrverandi eig-
inkonu sinni, Kristínu Viðars-
dóttur. Börn þeirra eru a) Þórir
f. 14. september 1988, b) Viðar, f.
6. desember 1991 og c) Védís, f.
6. desember 1991; 3) Baldvin, f.
25. júní 1956, kvæntur Bjarneyju
Lindu Ingvarsdóttur, f. 20. ágúst
1954, og eiga þau þrjár dætur: a)
Ellen Rós, f. 8. apríl 1979, í sam-
búð með Heiðari Má Antonssyni
Elsku mamma mín, nú er komið
að kveðjustund í bili og langar mig
að kveðja þig með nokkrum orðum.
Það er ekki ætlun mín að fara að
rekja hér æviferil þinn, heldur bara
að kasta á þig kveðju. Mig grunaði
ekki, þegar síminn hringdi árla
morguns hinn 1. júlí síðastliðinn að
þú værir öll, þó oft áður hafi ég búist
við því að fá slíka upphringingu. Þú,
sem vegna erfiðra veikinda þinna
undanfarin ár, varst svo oft nærri
því að falla fyrir manninum með ljá-
inn, stóðst þig eins og hetja við að
komast á fætur aftur því þú áttir svo
margt ógert áður en yfir lyki, eins
og þú orðaðir það sjálf. Það sem ég
hafði svo oft búist við og óttast svo-
lítið í gegnum veikindi þín undanfar-
in ár, var nú orðið, og eitt andartak
fannst mér tíminn stöðvast. Við
höfðum kvöldið áður ákveðið að ég
kæmi til þín um miðjan þennan dag,
þegar Elfa Döggin mín væri farin í
sumarbúðirnar. Það fór á annan veg
og eftir sitjum við hljóð, ég og fjöl-
skylda mín, í bljúgri bæn og þökk-
um þér samfylgdina. Með andláti
þínu hafa tónar þínir þagnað, og
minningarnar sækja nú á hugann.
Ég man sem lítið barn, að þú kennd-
ir okkur systkinunum ógrynni söng-
laga og oft sungum við þau saman.
Þú varst alls staðar hrókur alls
fagnaðar. Í hinum árlegu berjaferð-
um stórfjölskyldunnar, systkina
þinna og fjölskyldna þeirra varstu
gjarnan forsöngvarinn, sem gafst
tóninn svo hægt væri að syngja lög
eins og „Það var um kvöld eitt að
Kötu ég mætti“ eða „Sestu hérna
hjá mér ástin mín“ svo fátt eitt sé
nefnt. Þetta rifjaðist allt svo vel upp
fyrir okkur ekki alls fyrir löngu,
þegar ég fékk tækifæri til að vera
með þér á góugleðinni í Sóltúninu.
Þá sungum við saman þegar Raggi
Bjarna, hinn eini sanni, kom og
skemmti íbúum Sóltúns með söng
sínum og fékk alla til að syngja með.
Þú geislaðir af gleði þrátt fyrir það
að vera þá nýlega búin að liggja á
sjúkrahúsi fárveik. Við skemmtum
okkur mjög vel saman þetta kvöld.
Þú elskaðir lífið þó ekki hafi það allt-
af farið um þig mjúkum höndum.
Eftir að þú komst í Sóltúnið var
eins og þú öðlaðist nýtt líf þar sem
þú gast notið þín miklu betur en þú
hafðir oft gert áður. Ég leyfi mér að
lokum fyrir þína hönd að koma til
skila því þakklæti sem þú barst í
brjósti til alls starfsfólksins í Sól-
túninu og íbúanna sem þú virtist
eiga svo auðvelt með að kynnast og
tengjast. Sjálfri er mér ofarlega í
huga þakklæti fyrir þau tækifæri
sem ég fékk til að taka þátt í sum-
arfagnaði, vetrarfagnaði, jólahlað-
borði og góugleði með móður minni
þar sem hún naut sín vel. Þú varst
einnig mjög þakklát öllu starfsfólki
lungnadeildar Landspítala – há-
skólasjúkrahúsi í Fossvogi fyrir
góða umönnun í sjúkradvölum þín-
um þar.
Mig langar elsku mamma að
kveðja þig með barnalegum ljóðlín-
um sem urðu til er ég var við nám í
öldungadeild Menntaskólans við
Hamrahlíð og vann ritgerðarverk-
efni upp úr ljóðabók sem bar titilinn
„Til móður minnar“. Voru þessar
ljóðlínur hugrenningar mínar til þín
að lokinni þeirri vinnu, en þær
hljóða svo:
Þegar þunga þröngvar að
þínu unga hjarta.
Getur mamma gefið það
sem gleði veitir bjarta.
Hvíldu í friði elsku mamma mín,
og berðu pabba og bræðrum mínum
Sævari og Þóri ástarkveðjur frá
mér. Öðrum aðstandendum þínum
votta ég mína dýpstu samúð, og bið
þeim guðs blessunar.
Þín elskandi dóttir,
Anna María.
Mig langar að kveðja hana ömmu
mína með nokkrum orðum.
Það er með söknuði að ég kveð
þig, elsku Dóra amma og um leið
minnist ég margra stunda sem við
áttum saman í gegnum árin. Hlátur
og léttleiki var allsráðandi í návist
þinni og þýddi lítið að vera þungur á
brún.
Eitt það besta sem ég minnist og
jafnframt það sem ég mun sakna
hvað mest er faðmlag þitt. Þegar þú
umluktir mig með örmum þínum
vildi ég helst ekki sleppa takinu.
Núna verð ég hins vegar að gera
það, elsku amma mín. Þú munt
ávallt eiga stórt pláss í hjarta mínu
og minningar um þig munu aldrei
hverfa úr huga mér. Ég minnist þín
með bros í hjarta en tár í augum.
Þínum anda fylgdi glens og gleði
gamansemin auðnu þinni réði,
því skaltu halda áfram hinum megin
með himnaríkisglens við mjóa veginn.
Ég vona að þegar mínu lífi lýkur
ég líka verði engill gæfuríkur.
Þá við skoðum skýjabreiður saman
og skemmtum okkur, já það verður gam-
an.
(Lýður Ægisson.)
Hvíl í friði.
Þinn
Baldvin.
Elsku besta amma mín, mig lang-
ar að segja þér svo margt. Nú ertu
komin til guðs og allir englarnir
vaka yfir þér og passa okkur öll hin.
Mér fannst svo gaman þegar ég var
minni og þú gast sofið hérna hjá
okkur alltaf á gamlárskvöld. Þá gát-
um við boðið hvor annarri góða nótt
eins og við mamma gerum alltaf. Ég
býð þér góða nótt, og sofðu rótt í alla
nótt, guð geymi þig.
Ég mun alltaf sakna þín, elsku
amma mín.
Þín
Elfa Dögg.
Elsku Dóra amma er dáin.
Eins og svo oft vill verða fannst
mér þetta allt of snemmt. En við
getum víst lítið stjórnað vegi örlag-
anna og kannski var þetta ekki of
snemmt fyrir hana. Hún var búin að
vera léleg til heilsunnar undanfarið
ár, liggja á spítala nokkrum sinnum
og einu sinni var hún mjög hætt
komin, en læknarnir komu henni til
og sögðu svo að hún hefði ekki náð
svona vel heilsu aftur nema af því að
hún var svo andlega hress.
Það er einmitt það sem við mun-
um við ömmu. Hún var mjög hlát-
urmild og hress, alveg var sama
hvað bjátaði á, alltaf var stutt í hlát-
urinn. Enda á ég eftir að sakna þess
mest að heyra hana ekki hlæja og
grínast oftar. Hún hafði líka gaman
af því að syngja og söng ófá lögin
fyrir mig þegar ég var lítil. Mörg
þeirra lifa með mér enn.
Hún var alls staðar gleðigjafi og
fór ekki á milli mála hvar hún var,
það bar ætíð á henni. Hún var meira
að segja fengin til að segja brandara
í húsmæðrafélaginu og skemmti þar
nokkur kvöld og hafði mikið gaman
af. Amma gaf okkur mikla ást, við
föðmuðumst og kysstumst alltaf hæ
og bæ, það tíðkaðist bara við ömmu.
Hún var alltaf hlý og góð, gaf sér
nægan tíma til að spjalla, spila og
grínast og hafa gaman.
Það skapast stórt skarð í fjöl-
skylduna við fráfall ömmu og það
verður seint fyllt. Við sem eftir er-
um höfum hvort annað til að muna
hana og minnast hennar.
Húmar að kveldi, hljóðnar dagsins ys,
hnígur að Ægi gullið röðulblys.
Vanga minn strýkur blærinn blíðri hönd,
og báran kveður vögguljóð við fjarð-
arströnd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró. –
Kom, draumanótt, með fangið fullt af friði
og ró.
Syngdu mig í svefninn, ljúfi blær.
Sorgmæddu hjarta er hvíldin jafnan vær.
Draumgyðjan ljúfa, ljá mér vinarhönd,
og leið mig um þín töfraglæstu friðarlönd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.–
Kom draumanótt, með fangið fullt af friði
og ró.
(Jón frá Ljárskógum.)
Karen Ósk.
HALLDÓRA
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Birgir Baldurssonfæddist á Vopna-
firði 31. október 1940.
Hann lést á Amts-
sjúkrahúsinu í Hró-
arskeldu í Danmörku
27. júní síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Baldur Eiríks-
son skrifstofustjóri, f.
á Ísafirði 14. júlí 1913,
d. 13. ágúst 1988, og
Hólmfríður Svein-
björnsdóttir húsmóð-
ir, f. í Vopnafirði 22.
júlí 1911, d. 19. sept-
ember 1967, en þau
bjuggu á Siglufirði. Birgir ólst frá
unga aldri upp hjá föðurafa sínum
og -ömmu, hjónunum Eiríki B.
Finnssyni verkstjóra, f. að Kirkju-
bóli í Valþjófsdal í Önundarfirði
10. nóvember 1875, d. 9. nóvember
1956, og Kristínu S. Einarsdóttur
húsmóður, f. á Hríshóli í Reykhóla-
sveit 29. ágúst 1888, d. 18. maí
1968, sem bjuggu í Neðstakaup-
stað á Ísafirði. Eftirlifandi systkini
Birgis eru Guðmundur Eiríksson,
f. 1937, tvíburarnir Kristín og
Daníel, f. 1942, Elsa, f. 1945, Anna
Þóra, f. 1950 og Eiríkur, f. 1952.
Hinn 10. júlí 1959 kvæntist Birg-
ir Ólafíu Auðunsdóttur banka-
starfsmanni í Reykjavík, f. 17. nóv-
ember 1937. Foreldrar hennar
voru hjónin Auðunn Sigurðsson
lögreglumaður, f. 22. september
1904, d. 4. apríl 1970, og Ragnheið-
ur Sigurðardóttir húsmóðir, f. 8.
desember 1909, d. 26. janúar 1998.
Birgir og Ólafía eign-
uðust tvo syni. Þeir
eru: 1) Ragnar Auð-
unn arkitekt í
Reykjavík, f. 23. jan-
úar 1960, kvæntur
Maríu Vigdísi Sverr-
isdóttur hjúkrunar-
fræðingi, f. 1. desem-
ber 1963, og eiga þau
tvö börn: a) Sæunni,
f. 1993 og b) Arnar
Snæ, f. 1994. 2) Krist-
ján Hólmar kerfis-
fræðingur í Reykja-
vík, f. 26. september
1967, sambýliskona
hans er Gyða Sigurbjörg Karls-
dóttir geislafræðingur, f. 20. jan-
úar 1971. Birgir og Ólafía skildu.
Birgir fluttist til Kaupmanna-
hafnar árið 1985 og kvæntist þar
Miu Schödt Mortensen skrifstofu-
manni, f. 1. apríl 1944. Mia á tvo
syni, Frank og Allan og eitt barna-
barn, Lenu. Birgir var rafmagns-
tæknifræðingur að mennt og
stundaði nám í Bretlandi. Hann
starfaði lengst af hjá varnarliðinu í
Keflavík, um hríð í Bandaríkjunum
og síðan 1985 í Danmörku, þar sem
hann fékk tækifæri til að taka þátt
í stórum verkefnum, s.s. á Kastrup-
flugvelli, við Stórabeltisbrú, Eyr-
arsundsgöngin og nú síðast neðan-
jarðarlestina í Kaupmannahöfn.
Bálför Birgis fór fram í Dan-
mörku hinn 2. júlí sl., en minning-
arathöfn verður í Árbæjarkirkju í
dag og hefst hún klukkan 15. Jarð-
sett verður í Gufuneskirkjugarði.
Bróðir okkar, Birgir Baldursson,
er látinn eftir erfið veikindi sem stað-
ið hafa undanfarið ár. Á slíkum tíma-
mótum er margs að minnast í stórum
systkinahópi. Birgir ólst frá unga
aldri upp á Ísafirði hjá afa og ömmu.
Á þeim árum voru ferðalög milli
þessara staða töluvert meira fyrir-
tæki en þau eru í dag og ferðir því
ekki tíðar, meira notast við síma og
bréfaskriftir. Ferðalög vestur á Ísa-
fjörð á þessum árum eru því minn-
isstæð, einkum þegar fjölskyldan
sigldi með Esjunni vestur til að vera
viðstödd fermingu Birgis. Síðar kom
hann og dvaldi stundum á Siglufirði
á sumrum og vann í síldinni eins og
margt ungt fólk gerði á þeim árum.
Á Ísafirði átt Birgir sér gott skjól
hjá afa og ömmu í „Neðsta“, en þau
bjuggu í Faktorshúsinu í Neðsta-
kaupstað á Ísafirði. Þarna í fjörunni
var ævintýraheimur fyrir ungan
dreng og undi hann sér þar við leik
og starf, því viðfangsefnin sem um-
hverfið bauð upp á voru mörg. Strax
á unga aldri stefndi hugur hans til
flugnáms, en slys olli því að ekkert
gat orðið úr þeim áformum. Hann
var ætíð mikill áhugamaður um flug
og margfróður um þau mál. Reyndar
var hann margfróður um margvísleg
málefni og við hann var gaman að
spjalla um heima og geima. Þá var
hann einnig radíóamatör og átti sú
tómstundaiðja hug hans alla tíð. Átti
hann samskipti við fjölmarga aðila
vítt og breitt um heiminn, suma ára-
tugum saman.
Eftir að Birgir fluttist til Dan-
merkur hélt hann miklum tengslum
við ættingja og vini á Íslandi og
fylgdist vel með þróun mála hér
heima. Svo vel að á stundum virtist
sem hann vissi oft betur um menn og
málefni en við sem bjuggum heima.
Gott var að sækja hann og Miu heim
og njóta samvista við þau á notalegu
heimili þeirra. Sitja í garðstofunni
innan um öll blómin og nytjajurtirn-
ar sem þau ræktuðu þar og ávallt
sýndi Birgir okkur garðinn sem hann
hafði tekið ástfóstri við og ræktaði
vel. Auðfundið var að í Kaupmanna-
höfn átti hann gott og gjöfult líf. Þar
vann hann kannski stærstu sigra
sína bæði í lífi og starfi.
Að leiðarlokum hvarflar hugurinn
yfir farinn veg og liðnar samveru-
stundir. Með Kristínu, elstu systur-
inni, og Birgi var ávallt sérstaklega
kært, en hún dvaldi mest okkar
systkina á Ísafirði við sumarstörf.
Anna Þóra þakkar fyrir öll árin í Sig-
túninu og hún og fjölskylda hennar
fyrir margar ánægjustundir ýmist
Svíþjóðar- eða Danmerkurmegin við
Eyrarsundið. Eiríkur þakkar nota-
legar samverustundir á ferðum sín-
um til Kaupmannahafnar og systk-
inabörn sem dvalið hafa við nám og
störf í Danmörku og Svíþjóð þakka
fyrir góða aðstoð, leiðbeiningar og
ánægjulegar samverustundir.
Hugurinn dvelur hjá Miu, Ragnari
og Kidda og fjölskyldum þeirra og
þeim vottum við innilega samúð okk-
ar og biðjum góðan Guð að blessa
þau. Við systkinin, makar okkar,
börn og barnabörn kveðjum Birgi og
þökkum allar liðnar stundir. Blessuð
sé minning hans.
Guðmundur, Kristín,
Daníel, Elsa, Anna Þóra og
Eiríkur.
Kveðja frá systur.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Hafðu þökk fyrir allt, elsku bróðir,
og Guð geymi þig.
Kristín G. Baldursdóttir.
BIRGIR
BALDURSSON
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf
útprentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda
(vinnusíma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu
greina, enda þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfar-
ardegi, en aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum)
eða um 50 línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við
eitt til þrjú erindi.