Morgunblaðið - 22.10.2003, Blaðsíða 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. OKTÓBER 2003 31
✝ Ólöf Hafdís Guð-mundsdóttir
fæddist í Reykjavík
17. október 1949.
Hún lést á heimili
sínu að morgni 12.
október síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Guðmundur
Ingvar Ágústsson,
skósmiður og kaup-
maður í Reykjavík, f.
13. mars 1917, d. 26.
mars 1978, og Guð-
finna Sigrún Ólafs-
dóttir frá Stóra
Knarrarnesi á Vatns-
leysuströnd, f. 2. júlí 1918. Systk-
ini Ólafar eru Maja Þuríður, f. 1.
maí 1941, Sigrún
Hrefna, f. 29. apríl
1947, Kristján Arn-
fjörð, f. 30. október
1951, og Ingibjörg
Linda, f. 1. apríl
1956.
Ólöf Hafdís giftist
23. maí 1981 eftirlif-
andi eiginmanni sín-
um, Sigurjóni Guð-
mundssyni, f. 7.
nóvember 1948. Út-
för Ólafar Hafdísar
verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag
og hefst athöfnin
klukkan 13.30. Jarðsett verður í
Gufuneskirkjugarði.
Að morgni sunnudagsins 12. okt.
sl. hringdi síminn og mér var tjáð að
Hafdís væri látin. Hún lést snögg-
lega á heimili sínu, tæplega 54 ára,
það hefði hún orðið 17. október.
Hafdísi, eins og við kölluðum
hana, kynntist ég fyrir rúmum 30 ár-
um sem mágkona hennar. Fyrstu
búskaparár mín bjó ég í sama húsi,
hún uppi hjá foreldrum sínum en við
niðri í kjallaranum. Hafdís gekk ekki
heil heilsu til lífsins eins og við hin en
bar sína fötlun vel.
Við Hafdís áttum margar stundir
saman. Hún var tíður gestur niðri í
kjallara, síðan í Kópavoginum, og nú
síðast í Garðabænum eftir að ég
flutti þangað.
Hafdís var hörkudugleg, bar út
blöðin sem barn og unglingur, seinna
tók við barnapössun, hún var sér-
staklega barngóð, þau voru ófá
skiptin sem börnin mín nutu pöss-
unar Hafdísar, sérstaklega tók hún
ástfóstri við Guðmund son minn.
Kannski var það nafnið, því hann ber
nafn föður hennar. Þegar Guðmund-
ur fæddist var Hafdís stödd í Lúx-
emborg að gæta barna Maju systur
sinnar, en fæðingargjöfin var send
heim til Íslands engu að síður, það
varð að vera.
Eftir heimkomuna frá Lúxemborg
réði Hafdís sig til vinnu hjá afurð-
arstöð Goða og vann þar um 11 ár.
Hana munaði ekkert um að bera
fulla matarpoka heim, þar sem hún
gat keypt matvæli á hagstæðara
verði fyrir fjölskylduna, þar nutum
við góðs af.
Þeir voru margir matarpokarnir
sem hún útvegaði mínu heimili á
meðan hún vann þar. Er fækka
þurfti starfsfólki hjá Goða fékk Haf-
dís vinnu hjá B&L við þrif nýrra bíla
og vann hún þar um nokkurn tíma.
Bæði þessi störf voru henni erfið en
aldrei kvartaði hún, enda dugnaðar-
forkur.
Mikið var hún stolt þega hún gat
keypt sína fyrstu íbúð í Rauðagerði
8, komin í sína eigin höll.
Hafdís giftist eftirlifandi eigin-
manni sínum, Sigurjóni Guðmunds-
syni, 23. maí 1981. Ekki var minna
stoltið er þau skiptu um húsnæði og
fluttu í Vesturbergið enda orðin tvö
og stækka varð húsnæðið.
Hún var mjög minnug og enginn
afmælisdagur var í fjölskyldunni
sem Hafdís mundi ekki eftir, alltaf
hringt til að óska afmælisbarninu til
hamingju. Ættfræði var á hreinu hjá
henni, ef einhver þurfti að vita um
skyldleika var nóg að spyrja Hafdísi.
Hafdís passaði systkinabörn sín flest
og átti mikið í þeim, sjaldan fór hún í
bæinn eða eitthvað nema taka eitt-
hvert þeirra með.
Hafdís var tíður gestur hjá mér
enda hafði hún gaman af að heim-
sækja skyldmenni og rifja upp fyrri
tíma. Síðasta heimsókn hennar til
mín var fyrir stuttu.
Allt í einu er við vorum að rifja
upp gamlar minningar sagði hún
„Helga, manstu þegar ég fór með
Guðmund með mér í sjónvarpssal til
að horfa á keppni fatlaðra í blaki?“
Þessu var ég löngu búin að gleyma
en hún æfði blak með Sjálfsbjörgu í
nokkurn tíma og oft fylgdi Guð-
mundur með.
Er ég flutti á milli húsa í fyrra
mættu Hafdís og Sigurjón til að að-
stoða við flutninginn óbeðin. Nokkr-
um dögum síðar var komið með
garðhúsgögnin af svölunum til að
færa mér, því þau pössuðu mikið bet-
ur á sólpallinn minn en svalirnar
heima hjá þeim, þannig var hún, að
hugsa um að gleðja aðra.
Einkunnarorð Hafdísar voru, að
vera góð við alla, sérstaklega börnin,
og gera ekki upp á milli, ef einhverj-
um var gefið, var öllum gefið eins,
það brást aldrei.
Við Hafdís áttum margar góðar
stundir saman. Hún kom oft við í
kaffi. Börnin mín urðu þeirrar gæfu
aðnjótandi að eiga Hafdísi sem
frænku, veit ég að þau eiga margar
góðar minningar um hana, hún var
þeim góð frænka. Sennilega hefur
hún verið búin að vera lasin einhvern
tíma, þó hún hafi ekki minnst á það,
því sjaldan var kvartað, þótt heilsan
væri slæm.
Elsku Hafdís, þakka þér fyrir all-
ar stundirnar, minning þín mun lifa í
hjarta okkar áfram, ég veit að það
hefur verið tekið vel á móti þér hin-
um megin.
Ég vil kveðja þig með ljóðum afa-
systur minnar og langafa míns.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Þú brosir þó vonirnar brygðust þér hér,
þú brostir þó magnaðist kífið
með bliknuðum vörum þú brosir við mér
og brosandi kvaddir þú lífið.
Þó hugraunarþokan sé svipþung og svört
og svölun sé erfitt að finna,
þín minning hún lifir svo blessuð og björt
í brjóstunum ástvina þinna.
Haf þökk fyrir allt sem þú gjörðir oss gott
uns gengin var lífsól að viði
hvert svalandi orð og hvern samúðarvott
og sofðu í eilífum friði.
(Sigurður Óli Sigurðsson.)
Helga.
Elsku Hafdís.
Við fengum fréttir sunnudaginn
12. október sem við áttum ekki von á.
Pabbi var niðri í sjoppu hjá
Gumma og hann sagði okkur hvað
hefði gerst, að hann hefði verið að
koma frá heimili ykkar Sigurjóns.
Einnig að Sigurjón hefði farið með
fallegar bænir við rúmið ykkar þenn-
an morgun þar sem þú hvíldir.
Hafdís og Sigurjón, þið voruð allt-
af svo góð og vilduð gera hvað þið
gætuð til að hjálpa til.
Þegar mamma og pabbi fluttu þá
voruð þið á fullu að hjálpa til við
flutningana. Eitt okkar fékk að eiga
flaggstöngina og það voruð þið sem
hjálpuðuð okkur að flytja hana en
þegar þið sáuð að fáninn var ekki
nógu stór gáfuð þið stóran fána á
stöngina.
Fánann munum við nota til að
kveðja þig, elsku Hafdís.
Hefðir þú ekki sagt okkur frá fjöl-
skyldu pabba hefðum við ekki vitað
neitt um hana og fyrir það erum við
þér því ætíð þakklát. Það var svo
gaman að heyra þegar þú varst að
segja frá hvað þú værir sterkari en
pabbi, dugleg að vinna og hve mikið
þú vissir um ættina þína. En aðal-
áhugamál þitt var að umgangast
börn. Þegar við eignuðumst okkar
börn komuð þið Sigurjón með fyrstu
baukana handa þeim. Þið voruð allt-
af að þakka fyrir ykkur með gjöfum
og gættuð þess að gefa öllum alveg
eins.
Hafdís, við munum sakna þín. Við
vonum að þú hafir fengið góða hvíld
og að þér líði vel þarna uppi hjá Guð-
mundi afa. Guð geymi þig, við þökk-
um stundirnar sem við áttum saman.
Elsku Sigurjón, amma, pabbi og
aðrir aðstandendur, Guð gefi ykkur
styrk.
Guðmundur, Guðrún, Díana,
Björn, Sylvía, Vignir, Ólína,
Sesselja og Arnar.
Nú ertu farin frá okkur kæra Haf-
dís. Ég læt hugann reika og leyfi
minningunum að birtast í huganum.
Veröld mín væri fátækari ef þín
hefði ekki notið við. Ég var lítil
stelpa í Rauðagerðinu, fyrsta systk-
inabarnið. Þú varst alltaf svo barn-
góð. Þær voru ófáar ferðirnar sem
ég átti með þér niður í bæ, á róló í
Hlíðunum og heimsóknir til vina og
kunningja.
Ég fór með þér í mína fyrstu utan-
landsferð til Lúxemborgar þegar ég
var níu ára. Við fórum líka saman í
bæinn þar. Þú hafðir komið þangað
áður og gast bjargað þér, ég man ég
var stolt af okkur þá.
Við áttum okkar stundir og spjöll-
uðum um heima og geima er þú
komst heim úr vinnunni í Goða, ang-
andi af hangikjötslykt. Þú hafðir allt-
af þínar skoðanir á hlutunum og
varst ekki alltaf sammála síðasta
ræðumanni. Fróð varstu um ættir
afa og ömmu og hafði ég gaman af
því. Þú varst harðdugleg og ósérhlíf-
in. Þú keyptir þér íbúð og bíl þótt þú
gengir ei heil til skógar og ekki hafð-
ir þú bílpróf. Þú kynntist Sigurjóni,
þið keyptuð ykkur stærri íbúð og
bíla. Stundir okkar urðu færri með
árunum en alltaf áttir þú stað í
hjarta mínu.
Með þessum fátæklegu orðum
langar mig að kveðja þig og þakka
þér fyrir allt sem þú gerðir fyrir mig,
þú varst mér sem önnur móðir. Megi
góður Guð gæta Sigurjóns þíns og
styrkja hann í komandi framtíð.
Þín
Guðfinna Sif.
Elsku Ólöf Hafdís.
Ég þakka þér fyrir að hafa kynnst
þér. Þú varst alltaf svo góð við mig.
Við vorum mikið saman, fórum í
ferðalög með Sjálfsbjörg, til Ísa-
fjarðar og á Kirkjubæjarklaustur og
með foreldrum mínum í Galtalæk.
Eftir að við fórum að búa vorum við
ekki í eins miklu sambandi. Ég elska
þig mikið. Þakka þér fyrir allt.
Gegnum Jesú helgast hjarta
í himininn upp ég líta má.
Guðs míns ástar birtu bjarta
bæði fæ ég að reyna og sjá.
Hryggðarmyrkrið sorgar svarta
sálu minni hverfur þá.
(Hallgrímur Pétursson.)
Ég votta móður hennar og fjöl-
skyldu mína innilegustu samúð.
Þórhalla Guðmundsdóttir.
ÓLÖF HAFDÍS
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Lovísa BílddalRuesch fæddist á
Siglufirði 15. desem-
ber 1935. Hún lést á
heimili sínu í Orlando
í Flórída í Bandaríkj-
unum 12. september
síðastliðinn. Foreldr-
ar Lovísu voru hjónin
Eugenía Guðmunds-
dóttir frá Laugalandi
í Fljótum og Gunnar
Bílddal, kaupmaður
á Siglufirði, sem ætt-
aður var úr Svarfað-
ardal. Þau eru bæði
látin. Systkini Lovísu
eru: Guðmundur Bílddal, f. 9.7.
1931, d. 1931, Jóna Ríkey Bílddal,
f. 11.8. 1926, d. 1994, Valgerður
Bílddal, f. 21.6. 1928, Sigríður
Bílddal Freymóðsson, f. 27.2.
1930, d. 2002 og Katrín Bílddal, f.
21.2. 1938.
Lovísa á tvær dæt-
ur: Sigríði Bílddal
Ruesch, f. 23.8. 1953,
átti hún með Sigur-
jóni Jónssyni, f. 9.4.
1926, d. 24.6. 1991,
eiginmaður Sigríðar
er Stefán Þröstur
Halldórsson, f. 6.4.
1951. Seinni dótt-
urina Svönu Carolyn
Tolf, f. 28.7. 1963
átti hún með eftirlif-
andi eiginmanni sín-
um Robert K. Ru-
esch, f. 5.12. 1939.
Eiginmaður Svönu
er Ronald Tolf, f. 4.5. 1963. Börn
þeirra eru Ashley Lovísa Tolf, f.
15.7. 1989 og Zachariah Kevin
Tolf, f. 22.6. 1992.
Útför Lovísu verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Lovísa bjó sem barn á Siglufirði til
1947 en þá fluttist fjölskyldan til
Sauðárkróks þar sem hún var til
1949 er þau fluttu suður. Hún var,
sem barn, á sumrum hjá móðurbróð-
ur sínum Jónmundi á Laugalandi í
Fljótum og konu hans Valey. Siglu-
fjörður var henni kær alla ævi og
voru tengsl hennar þangað sterk þó
hún hefði ekki tök á því að koma þar
eins oft og hún kysi.
Lovísa vann margt um ævina. Hún
var á símanum hjá hernum, vann hjá
Íslenskum aðalverktökum og Tím-
anum. Í Bandaríkjunum lærði hún til
sjúkraliða og starfaði við það um
tíma. Auk þess vann hún við ýmiss
konar skrifstofuvinnu. Lovísa hafði
gaman af því að taka ljósmyndir og
var mjög fær í því. Lovísa hafði góða
söngrödd og hafði mjög gaman að
því að syngja. Hún söng í stuttan
tíma með hljómsveit. Hún spilaði á
gítar og hafði alla ævi gaman af að
taka lagið í góðra vina hópi.
Lovísa giftist Robert K. Ruesch
19. janúar 1963 og áttu þau því 40 ára
brúðkaupsafmæli á þessu ári. Árið
1965 fluttist Lovísa til Bandaríkj-
anna og bjó í nágrenni Chicago til
1986. Þá fluttist hún ásamt manni
sínum til Orlando í Flórída og
bjuggu þau þar þangað til hún lést.
Lovísa átti marga vini á Íslandi.
Þegar hún kom heim þá gerði hún
sér far um að hitta sem flesta og var
oft á þeytingi vítt og breitt um land-
ið. Þá var oft glatt á hjalla og ósjald-
an var vakað fram undir morgun á
björtum sumarnóttum við söng og
gítarspil. Ef ekki var hægt að heim-
sækja vinina þá hringdi hún alltaf og
hélt tengslum við þá.
Lovísa varð höfðingi heim að
sækja í Bandaríkjunum og hafði
mjög gaman af því að fá Íslendinga í
heimsókn til sín. Þar gerði hún sér
far um að greiða götu þeirra eins og
hægt var.
Elsku mamma. Við systur kvödd-
um þig saman í Bandaríkjunum 24.
september sl. og var það ógleyman-
leg stund. Nú er kveðjan frá okkur
hér á Íslandi. Þú varst alltaf Íslend-
ingur þrátt fyrir að búa erlendis og
Ísland stóð þér alltaf nærri. Því fer
vel á að við systur kveðjum þig á báð-
um stöðum.
Hví skyldi ég yrkja um önnur fljóð,
en ekkert um þig, ó, móðir góð? –
Upp, þú minn hjartans óður!
Því hvað er ástar og hróðrar dís,
og hvað er engill úr paradís
hjá góðri og göfugri móður?
(Matthías Jochumsson.)
Sigríður Bílddal Ruesch
og Svana Tolf.
Elskuleg systir okkar, Lovísa, var
mjög músíkölsk og hafði undurfagra
söngrödd.
Lovísa var snemma send í sveit að
Laugalandi til Jónmundar móður-
bróður síns og Valeyjar konu hans.
Var alltaf mikil tilhlökkun að fara í
sveitina sem hún leit á sem sitt ann-
að heimili og tók miklu ástfóstri við
þetta móðurfólk okkar sem og við
allar gerðum.
Laugalandsfjölskyldan flutti til
Akraness og þegar Lovísa kom heim
til Íslands var það efst á lista hjá
henni að heimsækja sitt frændfólk
þar.
Lovísa var alla tíð mjög vinsæl.
Hún var afar hjartahlý, tilfinninga-
rík og mjög trygg vinum sínum og
greiddi götu þeirra ef hún gat. Þegar
Lovísa var í vinnu á Keflavíkurflug-
velli tók hún alla þá flugtíma sem
þurfti til einkaflugmannsréttinda en
þrátt fyrir hvatningu tók hún ekki
einkaflugmannsprófið. Þegar hún
var sextug sendi hún okkur myndir
af sér í fallhlífarstökki, faðmandi
himingeiminn skælbrosandi af
ánægju.
Síðasta starf Lovísu hér heima var
að syngja með hljómsveit á Keflavík-
urflugvelli. Þar kynntist hún manni
sínum Robert, sem kallaður er Bob.
Þau fluttu til Chicago árið 1965. Með
Bob átti Lovísa dótturina Svönu.
Meðan Lovísa bjó í Chicago var
hún formaður Íslendingafélagsins í
nokkur ár.
Elsku Lova. Nú kveðjum við þig
með sárum trega og þökkum mikið
vel fyrir samfylgdina í blíðu og
stríðu, sorg og gleði og allar
skemmtilegu stundirnar.
Þínar elskandi systur,
Valgerður Bílddal (Didda) og
Katrín Bílddal (Kæja).
Elsku Lovísa.
Nú þegar leiðir okkar skilja vil ég
þakka þér fyrir hvað þú varst mér
ætíð góð. Ég þakka þér hvað þú
varst krökkunum mínum, þau dýrk-
uðu þig og dáðu, þú varst þeim eins
og góð amma. Seint líður okkur úr
minni ferð okkar til þín árið 1984,
þegar þú varst búsett í St. Charles.
Hvernig þú tókst á móti okkur og
vafðir okkur þínum mjúku örmum.
Maturinn sem þú lagðir alla þína sál
í. Glaðværð þín og húmor. Kertaljós
og spilað á gítar og sungin íslensk
ættjarðarlög, því fyrir þér átti að
liggja að búa fjarri ættlandi þínu
mesta hluta ævi þinnar. Far þú í
friði.
Bob, Svana, Sigga, tengdasynir og
barnabörn, okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Já þannig endar lífsins sólskinssaga
vort sumar stendur aðeins fáa daga.
En kannski á upprisunnar mikla morgni
við mætumst öll á nýju götuhorni.
(Tómas Guðmundsson.)
Jóhanna Elín Guðmundsdóttir
og fjölskylda.
Lovísa ömmusystir mín er látin.
Hún var þó mun meira en ömmu-
systir mín því ég leit alltaf á hana
sem ömmu mína. Ég á erfitt með að
skrifa hvað mig langar að segja um
hana Lovísu ömmu því mig langar að
segja svo mikið.
En eitt mun ég alltaf segja og
halda fram og það er að ég elskaði
hana mjög mikið.
Hún bjó í Bandaríkjum og hjá
henni fékk ég að upplifa hluti sem ég
mun aldrei gleyma. Hún gaf mér
fyrstu háhæluðu skóna þegar ég var
aðeins níu ára og hjá henni losnaði
fyrsta barnatönnin mín þegar ég beit
í grillað maískorn í Chicago 1984.
Örlögin haga því þannig að þegar
ég skrifa þetta bý ég á Siglufirði. Ör-
lögin eru undarleg því á Siglufirði
fæddist Lovísa og ólst hér upp. Eftir
að ég fékk fréttirnar um Lovísu leit
ég út um eldhúsgluggann hjá mér og
horfði á fjöllin. Horfði á sömu fjöllin
og Lovísa þekkti og elskaði.
Elsku Sigga og Svana, hugur minn
er hjá ykkur á þessum erfiða tíma.
Áslaug Lovísa Bílddal,
Siglufirði.
LOVÍSA BÍLDDAL
RUESCH