Morgunblaðið - 24.10.2003, Síða 42

MINNINGAR
42 FÖSTUDAGUR 24. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Halldór Alfreðs-son fæddist í Mið-
dalsgröf í Stein-
grímsfirði 22. apríl
1929. Hann andaðist
á Landspítalanum í
Fossvogi 15. október
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Alfreð
Halldórsson, f. í Mið-
dalsgröf í Stein-
grímsfirði 22.5. 1902,
d. 15.11. 1981, og Sig-
ríður Sigurðardóttir,
f. í Stórfjarðarhorni í
Kollafirði 26.11.
1903, d. 15.11. 2001.
Systkini Halldórs eru Sigríður, f.
24.1. 1928, Samúel, f. 25.3. 1934,
og Jón Eðvald, f. 5.5. 1940.
Halldór kvæntist árið 1960 eft-
irlifandi eiginkonu sinni Birnu
Fjólu Valdimarsdóttur, f. á Völl-
um í Ytri-Njarðvík 19.3. 1932.
Foreldrar Birnu Fjólu voru Valdi-
mar Björnsson, f. 31.12. 1893, d.
28.8. 1972, og Sigríður Árnadótt-
ir, f. 27.7. 1892, d. 14.6. 1977.
Börn Halldórs og Birnu Fjólu
eru: a) Sigrún, f. 24.7. 1954, sonur
hennar er Egill Arnarsson, f. 20.8.
1980, sambýlismað-
ur Sigrúnar er Jó-
hann Hjaltason, f.
30.7. 1966, b) Sigríð-
ur Kristín, f. 18.11.
1960, gift Birni Dav-
íð Kristjánssyni, f.
30.3. 1961, sonur
þeirra er Davíð
Freyr, f. 24.9. 1992,
c) Alfreð, f. 10.4.
1963, sambýliskona
Elín Sigurðardóttir,
f. 28.7. 1966, og d)
Valdimar, f. 9.12.
1967, kvæntur Sig-
ríði Sólveigu Heið-
arsdóttur, f. 19.11. 1969, börn
þeirra eru Birna Fjóla, f. 9.2.
1994, Matthildur Jóna, f. 17.2.
1997, og Vilbert Árni, f. 12.1.
2003.
Eftir skólagöngu Halldórs á
Reykjum í Hrútafirði vann hann
sem atvinnubílstjóri í Keflavík og
Reykjavík til fjölda ára. Einnig
starfaði hann hjá Íslenskum aðal-
verktökum um tíma.
Útför Halldórs fer fram frá Bú-
staðakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Elsku pabbi.
Þá er kallið komið og þú vonandi
kominn á góðan stað. Það var erfitt að
vera langt í burtu þegar ég heyrði um
andlát þitt. Við bjuggumst ekki við
svo snöggu brotthvarfi og nú er kom-
ið stórt skarð í fjölskylduna sem erfitt
verður að fylla. Sorgin og söknuður-
inn er mikill á þessari stundu og von-
andi á það eftir að breytast í góðar
minningar.
Þegar ég hugsa til baka til næstum
fimmtíu ára samskipta er af mörgu að
taka. Það var eins og þú gerðir þér
ljóst frá unga aldri að þú vildir til-
einka þér gjafmildi og þjónustulund.
Þú hefur gefið mikið af sjálfum þér á
lífsleiðinni og látið gott af þér leiða.
Alltaf glaðlegur og hjálpsamur bæði
við þína nánustu og aðra umhverfis
þig. Ekki var laust við stríðni í fari
þínu sem lyfti oft andrúmsloftinu á
léttara plan. Ég minnist æskuára
minna í Njarðvíkunum þegar við
bjuggum hjá afa og ömmu. Ótrúlega
góðs sambands og gagnkvæmrar
virðingar milli þín og tengdaforeldra
þinna. Þau settu þig alltaf í guðatölu
og báru einstaklega mikla virðinu
fyrir þér.
Ég minnist þess þegar þú kenndir
mér að hjóla á alltof stórt hjól og
hættir ekki fyrr en ég var búin að ná
tökum á hjólinu. Ég minnist þess
þegar þú varst að raka þig með raf-
magnsrakvélinni og ég heimtaði að
þú rakaðir mig líka. Þú varst fljótur
að bregðast við, settir lok á rakhníf-
inn og rakaðir síðan vanga mína með
mikilli natni. Þetta var auðvitað svo
að ég fengi að vera með.
Ég minnist áranna í Keflavík og
þann dugnað sem þú sýndir. Þú
byggðir þar tvö hús með þínum eigin
kröftum og dugnaði. Börnunum fjölg-
aði og þú varst einstaklega natinn við
að leiðbeina mér og útskýra, hvað það
skipti máli að vera góð við systkini
mín og passa vel upp á þau. Alltaf
hélstu jafn góðu sambandi við
tengdaforeldra þína og tókst þau upp
á þína arma eftir að við fluttum frá
þeim. Þetta varð til þess að við systk-
inin fengum tækifæri til að alast upp
með afa okkar og ömmu sem hefur
verið sérlega gott veganesti fyrir
okkur síðar á lífsleiðinni. Við munum
alltaf búa vel að þeirri reynslu og
visku sem þau veittu okkur.
Það var með eindæmum hvað þú
varst jafnvígur á inniverkin og úti-
verkin. Alltaf boðinn og búinn til að
setja á þig svuntuna og taka til hend-
inni heima fyrir og veigraðir þér ekki
við neitt í þeim efnum. Þú varst langt
á undan þinni samtíð í þeim efnum.
Ég man eftir að æskuvinkonum mín-
um þótti þú sérstakur pabbi og báru
sérlega virðingu fyrir natni þinni og
hjálpsemi.
Þú varst einstaklega natinn við mig
á unglingsárunum. Oft á tíðum var ég
óstýrilát og heimtufrek eins og ung-
lingar eru á erfiðum tíma. Þú varst
ekki mikið að röfla og rausa í mér þó
svo framkvæmdir hjá mér væru ekki
eftir settum reglum. Nei, þú notaðir
þínar uppeldisaðferðir sem vel eiga
heima í nútímaskólabókum. Ég minn-
ist þess með bros á vör þegar ég
nennti ekki að bursta skítuga skóna
mína eins og þú baðst mig um. Næsta
dag þegar ég vildi nota þá varstu bú-
inn að bursta annan skóinn þannig að
ég varð að bursta hinn. Þetta kenndi
mér mína lexíu enda dugleg að bursta
skóna mína fram á þennan dag. Eða
þegar ég henti úlpunni á stól og
nennti ekki að hengja upp á herðatré.
Næsta dag þegar átti að nota úlpuna
var búið að binda hana í marga hnúta
sem tók mig langan tíma að leysa.
Jafnvel á þessum tíma gat maður séð
húmorinn í uppeldisfræðunum.
Ég vil að lokum, pabbi minn, þakka
þér innilega fyrir hjálpina með Egil
og að hafa tekið þátt í uppeldi hans.
Það var alltaf tilhlökkunarefni fyrir
okkur að koma til Íslands um jólin og
vera með ykkur mömmu, systkinum
og fjölskyldum þeirra. Þú varst alltaf
boðinn og búinn að sækja okkur og
keyra á flugvöllinn og einstaklega
skilningsríkur í okkar garð.
Ég á eftir að sakna þín mikið og
verð ávallt þakklát fyrir þá ást, um-
hyggju og virðingu sem þú barst í
minn garð.
Megi friður vera með þér.
Sigrún.
Það var fyrir nokkrum vikum að
við Davíð Freyr áttum góða samveru-
stund með þér og mömmu uppi á spít-
ala deginum fyrir mikla aðgerð sem
þú varst búinn að undirbúa þig vel
undir, fullur af bjartsýni. En það er
undarleg tilfinning að hugsa til þess
að þetta hafi verið okkar kveðju-
stund. Það er eins og okkur sé ætl-
aður ákveðinn tími í þessari jarðvist
og að önnur verkefni bíði annars stað-
ar.
Elsku pabbi, þegar ég hugsa til
baka þá nutum við systkinin mikillar
hlýju og alúðar í uppvexti okkar, þú
varst rólegur og yfirvegaður og hafð-
ir svo góða nærveru og skemmtilega
kímnigáfu. Margs er að minnast frá
þessum tíma s.s. ferðirnar til Reykja-
víkur til að heimsækja ættingja,
sleðaferðirnar á Þorbjörn og öll þau
ferðalög sem við fórum á sumrin
ásamt ættingjum og vinum. Sérstak-
lega voru þær minnisstæðar heim-
sóknirnar til ömmu og afa í sveitinni
og Laugarvatnsferðirnar.
Seinna þegar við systkinin fluttum
hvert af öðru til Reykjavíkur til frek-
ara náms ákváðuð þið að flytja búferl-
um eftir margra ára dvöl í Keflavík
og byggðuð ykkur hús í Rauðagerði í
Reykjavík.
Við fjölskyldan í Ásgarði minn-
umst margra góðra stunda með þér
og mömmu í grillveislunum, jólaboð-
unum og ferðalögunum innanlands
sem utan og ekki síst í bústaðnum
fína að Reykjum. Í þessum veislum
var oft þröngt setinn bekkurinn og
margt gert til skemmtunar og skipaði
þar tónlistin veglegan sess. Við gát-
um setið heilu kvöldin og rætt saman
m.a. um óhefðbundnar lækningar,
heilsufar og eilífðarmálin. Þessara
stunda eigum við eftir að sakna sárt.
Þið mamma veittuð okkur fjöl-
skyldunni ómetanlegan stuðning með
hvatningu ykkar, bjartsýni og aðstoð
þegar Davíð Freyr okkar fæddist og
síðar þegar ég veiktist. Það verður
seint fullþakkað.
Við þökkum þér fyrir öll árin sem
þú veittir okkur og biðjum allar góðar
vættir að vera með þér um ókomna
tíð.
Sigríður Kristín og Björn Davíð.
Það var fyrir nokkrum vikum sem
þú ákvaðst að fara í aðgerðina og
koma síðan heim. Þetta átti ekki að
vera nokkurt mál, þú hress og bjart-
sýnn um að þetta gengi eins og í sögu.
Það var erfitt fyrir þig að taka þessa
ákvörðun en kostirnir voru víst engir.
Ekki datt mér í hug eitt augnablik
annað en að þetta færi vel. Stuttu áð-
ur en þú kvaddir þessa jarðvist tjáðu
færustu sérfræðingar okkur að þú
hafir aldrei átt neina von eftir aðgerð-
ina, þrátt fyrir góða og óeigingjarna
umönnun starfsfólksins á spítalanum.
Aðeins tæpum tveimur árum eftir
að amma kvaddi okkur kveður þú
okkur, eitthvað sem engum hefði
dottið í hug á þeim tíma. Ég var ávallt
sannfærður um að þú yrðir manna
elstur.
Elsku pabbi, þú sem varst rólegur,
mjög næmur og íhugull maður þó svo
að þú hafir ekki ávallt deilt öllum þín-
um skoðunum með orðum heldur oft-
ar en ekki með æðruleysi og góð-
hjartaðri framkomu og háttalagi.
Fyrir mér voru þetta auðskilin sam-
skipti sem þurfti lítið að útskýra eða
að ræða með mörgum orðum. Stuttar
setningar, hljómfall og líkamstjáning
hafa ávallt sagt mér miklu meira en
mörg orð. Á síðustu árum hef ég upp-
götvað æ meir hve þín lífsgildi hafa
gefið mér mikið, sem áður voru frek-
ar ómeðvitaðar og sjálfsagðar stað-
reyndir.
Það má segja að þú hafir ávallt ver-
ið nokkuð jarðbundinn, trygglyndur
og vinnusamur sem gagnaðist þér vel
við að framfleyta fjölskyldu þinni,
fjölskyldu sem þú unnir mikið, fjöl-
skyldu sem gaf þér margar bestu
stundir lífs þíns. Það var þér og
mömmu mikið kappsmál að koma
börnum ykkar til mennta og það
sýnduð þið okkur systkinunum með
væntumþykju, ötulli vinnusemi og
verklegum ráðagerðum. Það var ykk-
ur mikið í mun að gera ekki upp á
milli barna ykkar og skyldi eitt yfir
alla ganga, þó svo að ólíkum meðulum
hafi þurft að beita á hvert okkar.
Mér er minnisstæð þín sterka þörf
fyrir að fylgjast með flestu sem var að
gerast í kringum þig og einnig því
sem var að gerast almennt í þjóð-
félaginu. Alla tíð hafðir þú sterka þörf
fyrir að segja frá því sem þú hafðir
lesið í blöðunum eða hlustað á í út-
varpinu, sem síðar kom mér og öðr-
um oft í góðar þarfir í samræðum við
aðra seinna meir.
Ég man eftir mörgum skemmtileg-
um ógleymanlegum samverustund-
um. Þú að tala mig til og temja þegar
ég var óþekkur á yngri árum. Þegar
þú eldaðir hafragraut fyrir mig og
fleiri á morgnana, kenndir mér að
keyra bíl löngu fyrir bílprófsaldur,
gönguferðum, ferðalögum bæði inn-
an lands og utan. Ég minnist bygg-
ingaframkvæmdanna, þegar við fór-
um að sækja svarta Benzinn í
Hafnarfjörðinn, mörgum ógleyman-
legum stundum í sveitinni hjá ömmu
og afa. Einnig þegar þú keyrðir mig
svo oft um helgar til ömmu í Njarð-
víkunum með nammi eins og Smakk
og Malta í nesti. Á seinni árum voru
það heimsóknir til Köben og ferðir til
Krítar, samverustundir um jólin,
sumarbústaðurinn o.fl.
Það var í fyrrahaust sem ég ákvað
að flytjast aftur í Rauðagerði eftir
nokkurt umbrotaskeið í mínu lífi.
Með hagkvæmni að leiðarljósi var
þessi ráðagerð bæði ávinningur fyrir
ykkur mömmu og mig, en ekki síst
sterkur vilji minn að kynnast ykkur á
nýjan og breyttan hátt og þá við
breyttar aðstæður. Þetta síðasta ár
ásamt árunum tveimur á undan hafa
verið mikið þroskaskeið í lífi mínu,
sérstaklega í nærveru þinni. Í dag er
ég afar þakklátur fyrir þessa ráða-
gerð og þá nærveru og samveru-
stundir sem við áttum saman.
Þegar ég horfi yfir farinn veg,
minnist ég samræðna þinna við mig
og aðra, hnyttnar setningar og tilsvör
þín, aðdáun og jákvæð afstaða þín til
mála og manna. Það hefur sérstak-
lega verið gaman að fylgjast með þér
að leik við barnabörn þín. Þar fékkst
þú nefnilega ávallt lausan tauminn til
tjáninga á þinni innri persónu.
Með þá trú að leiðarljósi að það séu
aðrar og meiri víddir til í alheiminum
þá eiga leiðir okkar eftir að liggja aft-
ur saman. Það er þó ljóst að þinni lík-
amlegu baráttu er lokið. Það er trú
mín og von að við taki betri tilvist á
öðrum stöðum. Megi guð og englar
ætíð vernda þig.
Þinn sonur,
Alfreð.
Þegar ég heyrði að pabbi væri far-
inn á miðvikudagsmorgni kom fram
þessi mikla væntumhyggja sem ein-
kenndi mitt samband við pabba.
Hann var maðurinn sem var ávallt
tilbúinn að aðstoða mig og aðra þegar
þess þurfti með, og ávallt tilbúinn til
að tala við mig, ráðleggja og hug-
hreysta. Hann var með eindæmum
trygglyndur pabbi þegar reyndi á í
mótvindi lífsins. Hann notaði oft setn-
ingar á borð við „þetta kemur allt
saman að lokum“ og „þetta tekur sinn
tíma“.
Mín æskuminning um pabba er sú
að hann vann myrkranna á milli, til að
framfleyta fjölskyldunni. Markmiðið
var ávallt sett hátt hvað varðar lífs-
gæði fjölskyldunnar.
Ég lærði mikið af pabba eins og
seiglu, ákveðni, vinnusemi og að læra
að sjá hlutina í réttu ljósi. Eftir að
pabbi hætti að vinna lagði hann mikla
áherslu á að viðhalda góðri heilsu.
Honum voru tamar setningar á borð
við „það þýðir ekkert volæði“ og „það
verður að halda áfram“.
Alla tíð hafði pabbi mikið yndi af
verklegum framkvæmdum hvort
heldur við húsbyggingar og garðrækt
eða viðhald eigna sinna. Nú síðustu ár
byggðum við í sameiningu tvö sum-
arhús sem gáfu okkur báðum langar
og skemmtilegar samverustundir.
Það var ávallt ofarlega í huga hans að
hafa gaman af því sem hann tók sér
fyrir hendur með skemmtilegum
setningum og tilsvörum. Hann var
fyrstur manna að bjóða kaffi og með-
læti ef honum fannst þreyta komin í
mannskapinn þó svo að hann hafi
einnig viljað sjá framkvæmdirnar
ganga vel.
Oft þegar ég lagði leið mína til
pabba og mömmu í kaffi snemma
morguns var mér tamt að spyrja
hvort búið væri að hella upp á könn-
una. Ekki skorti tilsvörin og
skemmtilegar samverustundir þessa
morgna.
Ég minnist pabba sérstaklega í leik
við börnin mín sem gáfu honum
ógleymanlegar samverustundir með
þeim. Hann var ávallt tilbúinn að gefa
stelpunum uppbyggilegar ráðlegg-
ingar og stuðning þegar þær þurftu á
að halda.
Ég man vel eftir þeim seinni part
sunnudags þegar pabbi var að fara
upp á spítala þar sem hann hafði ráð-
gert að vera aðeins í nokkra daga.
Setningin sem hann sagði hljómar
enn í eyrum mér: „Þetta verður ekk-
ert mál.“ Við tók tveggja mánaða erf-
ið barátta og á hverjum degi sterk
von mín um að ég gæti farið fljótlega
með pabba heim í Rauðagerði eftir
sjúkraleguna. Í huga mér var ég oft
búinn að sjá heimkomu hans í faðmi
fjölskyldu sinnar.
Pabbi, þú varst ávallt tilbúinn að
taka á móti mér hvernig sem á stóð,
hjálpa og ráðleggja með einstæðri
umhyggju þinni gagnvart mér. Eitt
gott faðmlag frá þér, hvort sem ég
var lítill eða stór, hefur ávallt breytt
miklu fyrir mig. Nú er ég fullviss um
að þú munt ávallt fylgja mér og
vernda mig í öllu sem ég tek mér fyrir
hendur. Þegar kaffið er komið í boll-
ann mun ég ávallt hugsa til þín og
segja „þetta kemur allt saman“.
Þinn sonur,
Valdimar.
Tengdafaðir minn, Halldór Al-
freðsson, lést að morgni 15. október
sl. eftir erfiða tveggja mánaða bar-
áttu. Ég vil kveðja hann með þessum
orðum og þakka fyrir samverustund-
irnar sem því miður voru allt of fáar.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elín Sigurðardóttir.
Ef öndvert allt þér gengur
og undan halla fer,
skal sókn í huga hafin,
og hún mun bjarga þér.
Við getum eigin ævi
í óskafarveg leitt
og vaxið hverjum vanda,
sé vilja beitt.
Þar einn leit naktar auðnir,
sér annar blómaskrúð.
Það verður, sem þú væntir.
Það vex, sem að er hlúð.
Þú rækta rósir vona
í reit þíns hjarta skalt,
og búast við því bezta,
þó blási kalt.
Þó örlög öllum væru
á ókunn bókfell skráð,
það næst úr nornahöndum,
sem nógu heitt er þráð.
Ég endurtek í anda
þrjú orð við hver mitt spor:
Fegurð, gleði, friður –
mitt faðirvor.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Elsku tengdapabbi, takk fyrir allar
góðu stundirnar.
Sigríður S. Heiðarsdóttir.
Elsku afi, nú ertu farinn frá okkur.
Við söknum þinnar nærveru af því að
núna er enginn til að leika við okkur
eins og þú gerðir alltaf. Nú er enginn
til að spyrja okkur um gáturnar. Nú
er enginn til að kitla okkur. Nú er
enginn til að stríða okkur á skemmti-
legan hátt og svo að faðma okkur.
Núna verður amma að passa okkur
alein. Núna verður einhver annar að
keyra ömmu í sumarbústaðinn.
Það var svo gaman að gera alla
hlutina með þér. Raka blettinn, tína
ber, læra landafræði, læra íslensku
og læra vísur.
Nú ertu farinn til Guðs. Við mun-
um sakna þín sárt. Við munum alltaf
muna eftir þér, alla daga og allar næt-
ur, alltaf. Vertu bless elsku besti afi.
Þín barnabörn
Davíð Freyr, Birna Fjóla,
Matthildur Jóna
og Vilbert Árni.
Elsku afi minn. Nú ertu horfinn og
kemur aldrei aftur. Það er svo margt
sem ég vildi segja við þig áður en þú
yfirgafst okkur. Mér fannst við
mamma vera óskaplega langt í burtu
þegar við heyrðum um lát þitt. Við
fundum verulega fyrir návist þinni í
flugvélinni á leið til Íslands. Það var
eins og þú værir að aðstoða okkur við
að komast heilu og höldnu yfir hafið í
faðm fjölskyldunnar á svo erfiðri
stundu.
Ég hugsa til þín með sorg í hjarta
þegar ég skrifa þér þessa hinstu
kveðju. Ég minnist æskuáranna á Ís-
landi þegar ég var í pössun hjá þér og
ömmu í Rauðagerði. Ég man eftir
hafragrautnum á morgnana, þið
amma að keyra mig til og frá fótbolta-
æfingu, ég man eftir útiverunni með
þér, sundferðunum, boltaleikjunum á
bílaplaninu og ástinni og umhyggj-
unni frá þér alla tíð. Afi minn ég mun
sakna þín alla ævi og minnast hlýj-
unnar, húmorsins og gleðinnar sem
þú smitaðir okkur hin af og breyttir
umhverfinu með. Sem elsta og lengi
vel eina barnabarnið naut ég
óskertrar samveru með þér. Ég vona
að þér eigi eftir að líða vel þar sem þú
ert niðurkominn og að við eigum eftir
að hittast að nýju.
Hvíldu í friði elsku afi minn.
Þinn dóttursonur
Egill.
HALLDÓR
ALFREÐSSON