Morgunblaðið - 01.11.2003, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 LAUGARDAGUR 1. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Garðar Jónssonfæddist á Reyðar-
firði 22. nóvember
1919. Hann lést á
lungnadeild Land-
spítalans í Fossvogi
laugardaginn 25.
október síðastliðinn.
Foreldrar Garðars
voru Jón Pálsson
dýralæknir á Selfossi,
f. í Þingmúla í Skrið-
dal 7. júní 1891, d. 19.
desember 1988, og
kona hans Áslaug
Ólafsdóttir Stephen-
sen, f. á Mosfelli í
Mosfellssveit 23. apríl 1895, d. 30.
október 1981. Bræður Garðars eru
Ólafur framkvæmdastjóri, kvænt-
ur Hugborgu Benediktsdóttur (lát-
in), Páll tannlæknir, kvæntur Þór-
hildi Svövu Þorsteinsdóttur, og
Helgi bankaútibússtjóri, kvæntur
Hallbjörgu Teitsdóttur (látin), nú í
fjarbúð með Margréti Ingvarsdótt-
ur hjúkrunarfræðingi. Fóstursyst-
ir Garðars er Steinunn Helga Sig-
urðardóttir, gift Halldóri Jónssyni
verkfræðingi.
Garðar kvæntist 1. janúar 1944
Móeiði Helgadóttur, f. á Syðra Seli
í Hrunamannahreppi 12. maí 1924.
Foreldrar Móeiðar voru Helgi
Ágústsson fulltrúi hjá Kaupfélagi
Árnesinga á Selfossi, f. 6. febrúar
1891, d. 3. desember 1977, og kona
hans Anna Valgerður Oddsdóttir,
f. 22. október 1894, d. 6. janúar
1965. Börn Garðars og Móeiðar
eru: 1) Anna tann-
smiður, f. 4. júní
1944, gift Þorvarði
Örnólfssyni lögfræð-
ingi. Þau eiga fjögur
börn: Helgu Móeiði,
Örnólf, Garðar og
Arnþór Jón. 2) Jón
kennari, f. 18. októ-
ber 1946, d. 28. maí
1973. 3) Helgi húsa-
smíðameistari, f. 18.
september 1948,
kvæntur Kristínu
Ólafsdóttur leik-
skólakennara. Þau
eiga þrjú börn: Ólaf,
Móeiði og Jón Garðar. 4) Haukur
verkfræðingur, f. 9. ágúst 1954,
kvæntur Ragnhildi Guðrúnu Guð-
mundsdóttur hjúkrunarfræðingi.
Þau eiga fjóra syni: Guðmund,
Garðar, Þorstein og Hörð. Barna-
barnabörn Garðars og Móeiðar
eru tólf að tölu.
Garðar stundaði nám við Flens-
borgarskóla í Hafnarfirði 1934–
1936 og við Búnaðarskólann að
Hólum 1937. Hann lærði skógrækt
í Danmörku, Noregi og á Íslandi
1938–1940 og hóf þegar eftir það
störf hjá Skógrækt ríkisins. Skóg-
arvörður á Suðurlandi var hann
1944–1986. Heimili Garðars og
Móeiðar var á Tumastöðum í
Fljótshlíð 1945–1962 en eftir það á
Selfossi.
Útför Garðars verður gerð frá
Selfosskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Víst var hann Garðar tengdafaðir
okkar kominn á virðulegan aldur, orð-
inn nærri 84 ára er hann lést, en samt
er erfitt að trúa og sætta sig við að
honum skyldi ekki verða lengra lífs
auðið. Þá er haft í huga óvenju mikið
langlífi í föðurætt hans – bæði faðir
hans og afi komust t.d. hátt á tíræð-
isaldur – og einnig hitt hve sálarkraft-
ar hans voru enn lítt skertir: hugur-
inn vökull og hugsunin skýr.
Eitt af því eftirminnilegasta við
Garðar er hvað hann var hlýr og
elskulegur í viðmóti en jafnframt
glettinn og kankvís. Ekki er síður
minnisstætt hve traustur hann var,
fumlaus og úrræðagóður. Gott var til
dæmis að hafa hann nærri eða í kall-
færi ef eitthvað fór eða gat farið úr-
skeiðis á verklega sviðinu. Reyndi þá
iðulega á meðfædda verklagni hans
og þá reynslu og kunnáttu sem hann
viðaði að sér í fjölþættu starfi skóg-
arvarðar um áratugi.
Skógræktin var Garðari í senn at-
vinna og kært áhugamál, og árang-
urinn af því er augsýnilegur víða um
Suðurland. Ómetanlegt var hvað kon-
an hans, hún Móeiður, deildi þessum
áhuga með honum alla tíð og var hon-
um öflug stoð og stytta. Er ekki að
undra þótt börn þeirra hneigðust öll
afdráttarlaust til trjáræktar.
Þótt Garðar væri mætavel gefinn
og nyti virðingar og trausts samferða-
manna kom eðlislæg hógværð hans í
veg fyrir að hann yrði áberandi á op-
inberum vettvangi. Þeim mun betur
gat fjölskyldan notið umhyggju hans
og einlægs áhuga á velferð hennar,
allra sem eins, og þar voru þau Móeið-
ur vissulega samtaka.
Eftir tvo mánuði, á nýársdag, verða
liðin 60 ár frá giftingu þeirra Garðars
og Móeiðar. Árum áður höfðu þau
bundist þeim ástar- og tryggðabönd-
um sem þau staðfestu þá fyrir guði og
mönnum. Svo vel ræktu þau þessi
bönd að allir sem gerst til þekkja
hugsa til þeirra sem væru þau einn
maður. Sú hugsýn varir þótt annað
þeirra sé nú horfið úr heimi.
Tengdabörnin.
Mig langar til að minnast hans afa
míns í fáeinum orðum.
Snemma vaknaði hjá honum áhugi
á skógrækt og varð það að hans ævi-
starfi, lengst af sem skógarvörður á
Suðurlandi.
Segja má að afi hafi alla tíð verið
umvafinn fjölskyldu sinni. Eftir að
amma og hann fluttust frá Tumastöð-
um á Selfoss bjuggu bræður hans
lengi vel í næstu húsum við hann, og
pabbi hans og mamma bjuggu í hús-
inu á móti. Var þetta nánast eins og
lítill „einkabær“ inni í Selfossi. Það
var því mjög sérstakt fyrir mig að fá
að alast að hluta til upp í þessu um-
hverfi, alltaf hægt að flakka á milli
húsa og leika við frændsystkinin.
Ég á margar góðar minningar af
samverustundum mínum við afa og
þó að flestar þeirra hafi verið á fyrstu
æviárum mínum eru þær enn ofar-
lega í huga mér. Margar þeirra tengj-
ast vinnu hans enda fékk ég sem barn
að vera löngum stundum með afa og
ömmu á sumrin og ferðast með þeim á
milli staða sem afi var að vinna á.
Naut ég þá þess hversu laginn afi var
um ýmsa hluti, minnist ég þess að
hann bjó til flautu handa mér úr
hvönn og hann kenndi mér að tálga
mína fyrstu spýtu. Einnig var ég svo
lánsöm að fá sumarvinnu hjá honum
þegar ég hafði aldur til. Þó að við
leystum ekki heimsmálin ræddum við
oft um daginn og veginn og það sem
var að gerast í kringum okkur. Það
var alltaf gott að njóta návistar hans
og öryggis.
Afi fylgdist vel með uppvexti lang-
afabarnanna og fengu þau stundum
að fara með langafa og langömmu
upp í Stapa. Þegar við hittumst eða
ræddum saman í síma spurði hann
ávallt frétta af börnunum.
Síðustu dagana þegar ég heimsótti
afa á spítalann náðum við ágætu sam-
bandi með því að haldast í hendur,
það þurfti engin orð. Fann ég þá fyrir
sömu öryggistilfinningu og ég upp-
lifði í æsku.
Sofðu vært og rótt elsku afi minn.
Mig mun alltaf dreyma þig. Við systk-
inin og fjölskyldur okkar vottum
ömmu okkar dýpstu samúð.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Helga Móeiður.
Garðar Jónsson, skógarvörður á
Selfossi, er látinn nærri 84 ára að
aldri. Með Garðari er genginn einn af
þessum traustu og hæversku heiðurs-
mönnum, sem eru orðnir alltof fáséðir
á þessum síðustu skyndigróðatímum.
Sá sem hér heldur á penna minnist
Garðars fyrst í heimsóknum hans til
föðurbróður síns, Hákonar Bjarnason
skógræktarstjóra. Einhvern veginn
meitlaðist ásýnd og fas Garðars strax
í mig. Hann hafði einhverja útgeislun
sem gerði hann strax auðþekkjanleg-
an í hópi manna. Röddin var þýð og
áheyrileg, hárið ljóst og slétt og and-
litið frítt og svipmikið. Hann var her-
mannlegur á velli og bar sig vel.
Framkoman var yfirveguð og háttvís.
Hann var glaður í bragði og hafði
ágætt skopskyn eins og þeir frændur
margir.
Garðar var lengi skógarvörður á
Tumastöðum í Fljótshlíð og sem slík-
ur var hann alþekktur. Þar var oft
margt um manninn enda rekin þar
öflug skógræktarstöð árum saman.
Þarna var Steinunn fóstursystir hans
í umsjá þeirra hjóna eina ógleyman-
lega sumartíð. Þarna stjórnaði Garð-
ar miklum rekstri og þurfti því stund-
um að hitta frænda sinn skógræktar-
stjórann heima á Snorrabraut eins og
áður sagði. Seinna var hann skógar-
vörður á Suðurlandi og hafði stórt
umdæmi með höndum. Allt fór
Garðari farsællega úr hendi enda
maðurinn vandaður og traustur til
orðs og æðis.
Síðar átti ég eftir að kynnast
Garðari í fjallaferðum á jeppum um
hálendi Íslands. Hann var skemmti-
legur og traustur ferðafélagi og fór
betur með vín en við margir hinir.Að
minnsta kosti bar hann það betur en
flestir okkar og sýndist jafnan með
öllu ódrukkinn þegar sást á öllum öðr-
um. En það þótti nú ekki tiltökumál á
fjöllum í þá daga, að menn fengju sér
einn laufléttan. Enda hét ferðafélagið
Áfangar og fallbeygðist ....til Áfengis,
– að því er gárungarnir sögðu. Ekki
minnist ég þó annars áfengisvanda-
máls þessa félags en hins landlæga
bjórskorts á þessum árum.
Áfangafararskjótarnir þættu sjálf-
sagt ekki merkilegir nú til dags. En
Áfangamenn fóru sinna ferða um Ís-
land þvert og endilangt á fimmtán-
tommu dekkjum og höfðu hvorki spil
né dísil. Það var lagnin og vatnsaugað
sem réðu úrslitum. Áfangar voru
virðulegt mektarfélag sem víða var í
förum. Það átti stór koffort með mat-
aráhöldum og prímusum, item með
tjöld og tilbehör. Nú er orðið nokkuð
síðan að hringlað hefur í þessu far-
teski – enda margir ferðafélagarnir
farnir að binda trúss sín á æðri plön-
um.
Í þessum ferðum var Garðar oft
fljótastur að koma auga á leiðir úr
þeim torfærum, sem eknar voru áður
en fjallaferðir urðu jafn algengar og
síðar varð.Vatnabílstjóri var hann
með afbrigðum góður og hafði forystu
og leiðsögn yfir mörg foraðsfljót sem
á veginum urðu. Einnig fórum við til
rjúpna saman. Þá skaut Garðar rjúp-
ur við fæturna á okkur þar sem við
hinir sáum ekki neitt í blindunni, svo
haukfránar voru sjónir hans.
Þegar heim var komið var notalegt
að eiga góðar konur, sem biðu ferða-
langanna þolinmóðar. Garðar gekk
ungur að eiga myndarkonuna Móeiði
Helgadóttur frá Sunnuhvoli. Börnin
urðu 4, öll hin mannvænlegustu. Það
var mikil sorg þegar elsti sonurinn,
Jón kennari, lést langt fyrir aldur
fram. Hin eru öll fyrirmyndarfólk á
lífi. Barnabörnin eru fjölmörg talsins
og hafa verið afa og ömmu hugfólgin
alla tíð. Fjölskyldan var líka samheld-
in í besta máta eins verið hefur meðal
afkomenda foreldra Garðars, þeirra
Jóns Pálssonar dýralæknis og Ás-
laugar Stephensen, sem hvert manns-
barn á Suðurlandi þekktu á sinni tíð.
Heimili þeirra Garðars og Móeiðar
hefur staðið á Hlaðavöllum um ára-
tugaskeið og þangað hefur ekki verið í
kot vísað. Þau áttu sér líka sumarbú-
stað í Þjórsárdal þar sem gott var að
koma. Bæði höfðu þau græna fingur
og notuðu þá óspart. Garðar hélt all-
góðri heilsu og óskertum andans
krafti til æviloka, lifði reglubundnu og
heilbrigðu lífi og gerði að gamni sínu
til hinsta dags.
Við kveðjum Garðar Jónsson með
þakklæti fyrir samfylgdina í gegnum
lífið og vottum fjölskyldu hans samúð
á þessum tímamótum.
Halldór og Steinunn.
Látinn er í allhárri elli lærifaðir og
góður vinur Garðar Jónsson fyrrver-
andi skógarvörður á Suðurlandi.
Garðar og eftirlifandi konu hans
Móeiði Helgadóttur hef ég þekkt alla
ævi. Foreldrar mínir voru nágrannar
tengdaforeldra Garðars um langt
GARÐAR
JÓNSSON
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
SKÚLI EINARSSON,
Hvassaleiti 56,
Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum miðvikudaginn
15. október.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Þökkum auðsýnda samúð.
Brynja Þórðardóttir,
Edvard Skúlason, Þuríður Gunnarsdóttir,
Börkur Skúlason, Katrín Þorkelsdóttir,
Ólöf G. Skúladóttir, Sigurður I. Guðmundsson,
Brynja Viðarsdóttir, Björn Magnússon,
barnabörn og langafabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
STEFANÍA GUÐMUNDSDÓTTIR,
hjúkrunarheimilinu Eir,
áður Hjaltabakka 28,
andaðist fimmtudaginn 30. október.
Jörundur S. Guðmundsson, Anna Vigdís Jónsdóttir,
Jón Guðmundsson, Kristjana Eiðsdóttir,
Finnur Guðmundsson,
Sigríður S. Guðmundsdóttir, Örn Steinar Sigurðsson,
Gísli S. Guðmundsson, Þórdís Baldursdóttir
og fjölskyldur.
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR RÓSA ÞÓRÐARDÓTTIR,
Hrafnistu, Hafnarfirði,
andaðist fimmtudaginn 30. október.
Ingibjörg F. Björnsdóttir, Guðjón Ragnarsson,
Svava Björnsdóttir,
Kristín Björnsdóttir, Geir Magnússon,
Sigríður Björnsdóttir, Axel Þórarinsson,
Hallur Björnsson, Guðrún Guðmundsdóttir,
Guðrún Björnsdóttir, Örnólfur Sveinsson,
Þórður Björnsson, Helga Á. Einarsdóttir,
Lúðvík Björnsson, Halldóra Magnúsdóttir,
Stefanía Björnsdóttir, Manit Saifa.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir,
tengdafaðir og afi,
SIGURJÓN KRISTBJÖRNSSON
húsasmíðameistari,
Glaðheimum 12,
Reykjavík,
lést föstudaginn 17. október síðastliðinn.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Helga Andrea Lárusdóttir,
Kristján Sigurjónsson, Dúna Magnúsdóttir,
Helga Sigurjónsdóttir, Katla Henrysdóttir,
Unnur Stephensen, Margeir Daníelsson,
Haukur Harðarson, Svanlaug Thorarensen,
Hörður Harðarson, Brynhildur Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
HULDA SIGURÐARDÓTTIR,
Brekkugötu 22,
Hafnarfirði,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi miðvikudaginn 29. október.
Sigurður B. Stefánsson, Kristín Bjarnadóttir,
Stefán B. Sigurðsson, Lilja María Sigurðardóttir,
Sveinn B. Sigurðsson, Claudia Avila.