Vísir - 15.11.1980, Page 24

Laugardagur 15. nóvember 1980
Ljódid í dag
Ljóðið I dag velur Páll Arnarsson, 10 ára,
Lundarbrekku 14.
r
Kristin litla, komdu hér
með kalda fingur þina.
Ég skal bráðum bjóða þér
báða lófa mina.
Eitthvað tvennt á hné ég hef,
heitir annað Stina.
Hún er að láta litið bréf
i litlu nösina sina.
Fuglinn segir bi bi bi,
bi bi, segir Stina.
Kveldúlfur er kominn i
kerlinguna mina
Sveinbjörn Egilsson.
Getið þið hjálpað svertingjanum að komast i gegnum frumskóginn að
kofanum sinum?
Flóttafólk
islensk börn hafa undanfarið verið mjög dugleg að safna peningum til að senda
svöngum og veikum börnum í Afríku. Sum hafa haldið tombólur, önnur hafa gefið
út blöð. Sagan Flóttafólkið, sem hér er á síðunni er tekin úr einu slíku blaði. Blaðið
heitir Hjálpum Afríku og 10 ára börn í Snælandsskóla gáfu það út nú nýlega. Pen-
ingana, sem ipn komu fyrir blaðið, gáfu þau i Afríkuhjálpina.
„Ég heiti Hrotosa og á
heima á bænum Lolosi.
AAamma og pabbi eru
ekki rík en við eigum
jörð. A henni ræktum við
hveiti. Einu sinni sagði ég
þetta við mann. Ég man
ekki hvers vegna, en eitt-
hvað vorum við að
spjalla.
Nú er þetta allt breytt,
nú á ég ekki pabba hann
dó í fyrradag, og nú ætla
ég að segja þér hvers
vegna. Við sátum við
borðið. Pabbi var eitt-
hvað svo daufur í dálk-
inn. Loks sagði hann. Það
hefur ekki komið deigur
dropi úr lofti i mánuð. Ég
óttast, að kornið lifi ekki
af þurrkinn. Allir urðu
hálf-daprir nema Gidosir
(æ, já, ég gleymdi alveg
að segja ykkur frá hon-
um,hann er litli bróðir
minn. Hann sagði að við
skyldum bara vökva
kornið. Ég brosti í kamp-
inn, en mamma skýrði
það út fyrir honum, að
það væri ekki hægt. Nú
liðu dagarnir og kornið
fór að skrælna og loks fór
svo að plönturnar dóu. Og
nú fór að gæta hungurs.
Nú fór að kárna gamanið.
Við vorum ekki neitt eins-
dæmi. öll sveitin, já, allt
landið var í þessum
vanda.
A sunnudaginn borðuð-
um við síðustu brauð-
leifarnar okkar og þriðja
daginn vorum við orðin
hálf slöpp. Pabbi ákvað,
að við skyldum fara í
aUmsjón:
dóttir
burtu. Það leist mér ekki
á, að yfirgefa mitt eigið
heimili, en pabbi sagði,
að annars myndi ég
svelta í hel. Þetta er
hræðilegt. I landinu eru
farnar að ganga margar
pestir og hættulegar veik-
ir. Pabbi fékk einn af
þessum sjúkdómum. Við
gátum nær ekkert gert og
nú veiktist bróðir minn
lika. Næsta dag dó pabbi
og þar næsta dag bróðir
minn. Daginn eftir andlát
bróður míns, kom löng
lest af fólki. AAamma
spurði þau hvert þau
væru að fara. Þau sögð-
ust vera að fara yfir
landamærin, og spurðu,
hvort við vildum koma
með. Við tókum boðinu
fegins hendi. Þegar við
komum yfir landamærin,
leituðum við uppi flótta-
mannabúðirnar. Þar er-
um við núna og bíðum
eftir ykkar hjálp.
Ýr Vésteinsdóttir,
lOára.
Gátur
Hvað er það sem logar
stöðugt, en brennur þó
aldrei upp til agna?
Hvaða tveggja stafa
tala er það, sem er
jafnstór hvernig sem
maður snýr henni?
Hver átti fyrsta dýra-
garðinn?
Hvað gefur matnum
besta bragðið?
•QuSunn l iom £ 69 ‘Z ujios l uoas