Morgunblaðið - 26.02.2004, Blaðsíða 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. FEBRÚAR 2004 45
✝ Leó Guðlaugs-son, húsasmíða-
meistari í Kópavogi,
fæddist á Kletti í
Geiradal í Barða-
strandarsýslu 27.
mars 1909. Hann lést
í Hjúkrunarheim-
ilinu Sunnuhlíð 14.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar Leós voru
Guðlaugur Guð-
mundsson og Sigur-
lína Guðmundsdótt-
ir, bæði ættuð af
Ströndum. Sigurlína
lést ung frá barna-
hópnum og voru börnin þá tekin í
fóstur hjá vinum og skyldmennum
á Ströndum og í Barðastrandar-
sýslu. Systkini Leós, sem öll eru nú
látin, voru: Pétur, skósmiður í
Reykjavík, Guðmundur, sölumað-
ur lengst af í Bandaríkjunum og
síðar í Reykjavík, Magðalena, ljós-
móðir og húsfreyja á Þambárvöll-
um í Bitrufirði, Guðrún, húsmóðir
á Drangsnesi og Akranesi, Bene-
dikt, garðyrkubóndi í Víðigerði í
Borgarfirði, og Arnór Aðalsteinn,
lengst af starfmaður hjá Samband-
inu í Reykjavík, bjó í Kópavogi.
Eyjólfsdóttir. Synir þeirra eru:
Valgeir vélvirki, f. 14.4. 1961,
kvæntur Sigurbjörgu J. Vilhjálms-
dóttur, þau eiga eina dóttur; Jón
Helgi, tæknifræðingur, f. 17.11.
1962; og Birgir f. 13.5. 1965,
kvæntur Árnýju S. Eggertsdóttur.
Þau eiga tvö börn.
Leó nam húsasmíði á Borðeyri,
lauk sveinsprófi árið 1931 og fékk
meistarabréf árið 1940. Hann vann
við smíðar í Húnavatns- og
Strandasýslu, m.a. við síldarverk-
smiðjurnar á Djúpavík og Hjalt-
eyri, og sá um byggingu SR-46 á
Siglufirði. Árið 1947 vann hann við
byggingu Gönguskarðsárvirkjun-
ar í Skagafirði og frá 1947 til 1952
var hann starfsmaður Kveldúlfs
við síldarverksmiðjuna á Hjalteyri
við Eyjafjörð. Eftir það starfaði
Leó við byggingar á höfuðborgar-
svæðinu, utan tvö sumur sem hann
vann við byggingu Rjúkandavirkj-
unar í Ólafsvík. Leó tók mikinn
þátt í félagsmálum og stjórnmála-
umræðu. Hann var m.a. formaður
Sósíalistafélags Kópavogs, í stjórn
og samninganefndum Meistara-
félags húsasmiða, sat í byggingar-
nefnd og fleiri nefndum í Kópa-
vogi, var í stjórn Lionsklúbbs
Kópavogs og um árabil var hann
formaður Skógræktarfélags
Kópavogs.
Útför Leós fer fram frá Digra-
neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Leó ólst upp hjá Skúla
Guðmundssyni, föður-
bróður sínum, og
Ólöfu Jónsdóttur, eig-
inkonu hans, á Þamb-
árvöllum í Bitrufirði.
Þar var systir hans
Magdalena einnig
fóstruð.
Leó kvæntist 18.
desember 1943 Soffíu
Eygló Jónsdóttur frá
Stóra-Skipholti á
Bráðræðisholti í
Reykjavík, f. 3. nóv-
ember 1916, d. 3. jan-
úar 1999. Synir Leós
og Soffíu eru: 1) Trausti bygginga-
fræðingur, f. 31.8. 1946, kvæntur
Þyri K. Árnadóttur menntaskóla-
kennara. Börn Trausta og Þyriar
eru: Silja arkitekt, f. 27.2. 1974,
gift dr. Florian Zink, þau eiga eina
dóttur; Tumi, líffræðingur og
doktorsnemi í skógarvistfræði í
Alaska, f. 26.7. 1975, sambýliskona
Jennifer Arsenau þjóðgarðsvörð-
ur; og Sindri líffræðinemi, f. 2.3.
1981. 2) Guðlaugur leiðbeinandi, f.
1.8. 1955. 3) Þórir Jón Axelsson f.
26.8. 1936, sonur Eyglóar, er fóst-
ursonur Leós. Kona Þóris er Lilja
Mig langar að minnast afa míns
Leós með fáeinum orðum. Honum á
ég margt að þakka en ekki síst skóg-
ræktaráhugann. Afi var einn af
frumherjurm skógræktarmanna í
landinu og boðaði nauðsyn skóg-
ræktar af staðfestu og sannfæringu.
Við áttum margar líflegar samræður
um hvernig best væri að klæða land-
ið og seinna þegar ég fór að vinna hjá
skógræktinni á Mógilsá vorum við
afi jafn stoltir hvor af öðrum. Hæst
bar þó þegar við fórum saman í
Gunnarsholt þar sem afa voru veitt
landgræðsluverðlaunin fyrir afburða
starf í þágu skógræktar í landinu,
einkum fyrir birkifræsöfnun.
Ég sakna þess að hafa ekki náð að
kveðja hann hinsta sinni þar sem ég
er staddur erlendis við nám í skóg-
arvistfræði, en hugsa hlýlega til hans
og með þakklæti fyrir allar góðu
stundirnar.
Tumi Traustason,
Fairbanks, Alaska.
Hann Leó, föðurbróðir okkar og
nábúi, er látinn á nítugasta og
fimmta aldursári. Hann var næst-
yngstur systkina sinna, en þau eru
nú öll látin.
Leó og Eygló eiginkona hans, sem
lést fyrir nokkrum árum, voru ein af
frumbyggjum Kópavogs. Þau reistu
sér hús á Víghólastíg 20 árið 1952, og
á næstu lóð byggðu foreldrar okkar
hús sitt. Bjuggu þau um hríð hjá Leó
og Eygló, meðan á byggingu húss
þeirra stóð. Leó og Eygló reyndust
okkur mjög vel á þessum tíma. Leó,
sem var húsasmíðameistari, aðstoð-
aði okkur eftir megni við bygg-
inguna. Það varð talsverður sam-
gangur á milli heimilanna enda lágu
lóðirnar saman og fjölskyldurnar
þar að auki tengdar bræðraböndum.
Leó var mikill framkvæmdamaður
og starfaði sem húsasmíðameistari
fyrir Almenna byggingafélagið um
árabil. Á sínum yngri árum tók hann
þátt í byggingu þekktra mannvirkja
bæði hér í Reykjavík og úti á lands-
byggðinni. Meðal þeirra bygginga
eru verslunarmiðstöðin Suðurver í
Reykjavík, hús Sölu varnarliðseigna
við Grensásveg og Síldarverksmiðj-
an á Siglufirði, svo nokkrar bygging-
ar séu nefndar, en auk þess átti hann
þátt í byggingu nokkurra smærri
mannvirkja bæði á Norðurlandi og á
Vesturlandi. Hann sat um tíma í
stjórn meistarafélags húsasmiða.
Leó var mikill hugsjónamaður og
fékk snemma mikinn áhuga á skóg-
rækt. Lóð hans við Víghólastíg ber
skýr merki þessa áhugamáls hans.
Hann safnaði birkifræi um árabil og
fékk fyrir það viðurkenningu Land-
græðslunnar fyrir nokkrum árum.
Hann var um árabil í forystusveit
Skógræktarfélags Kópavogs og fékk
meðal annars viðurkenningu fyrir
ræktunarmál frá Umhverfisráði
Kópavogs fyrir störf sín í þágu skóg-
ræktar. Hann var einnig einn af
frumkvöðlum skógræktar að Fossá í
Hvalfirði.
Hann var virkur félagi í Lions-
klúbbi Kópavogs um áratuga skeið
og sótti þar reglulega fundi þrátt
fyrir háan aldur og þann síðasta að-
eins nokkrum dögum fyrir andlát
sitt.
Leó hafði mjög ákveðnar skoðanir
á stjórnmálum og var mjög vinstri-
sinnaður alla sína ævi. Hann tók á
sínum tíma virkan þátt í starfi
Sósíalistafélags Kópavogs. Hann sat
í ýmsum pólitískum nefndum og ráð-
um í bænum, meðal annars í bygg-
ingarnefnd, í umferðarnefnd og auk
þess í framtalsnefnd.
Þó ekki hafi verið mikill beinn
samgangur milli okkar og Leós síð-
ustu árin fylgdumst við með honum í
gegnum móður okkar sem ennþá býr
í sínu húsi við Digranesheiðina. Leó
hélt heimili með Guðlaugi yngri syni
sínum og var það heilsuhraustur að
hann gat búið heima á Víghólastígn-
um allt þar til fyrir nokkrum vikum
að hann var lagður inn í Sunnuhlíð
sér til hressingar. Þar lést hann hinn
14. febrúar sl., réttu ári eftir að faðir
okkar dó.
Við minnumst Leós með virðingu,
hlýhug og þakklæti og vottum
frændum okkar Trausta og fjöl-
skyldu, og Guðlaugi dýpstu samúð
okkar.
Hvíl þú í friði, Guð blessi minningu
þína.
Arnór, Þuríður, Guðbjörn og
Svanfríður I. Arnkelsdóttir.
Með örfáum orðum langar okkur
að minnast föðurbróður okkar, Leós
Guðlaugssonar, sem lést á 95. ald-
ursári hinn 14. febrúar síðastliðinn.
Leó var næstyngstur sjö systkina.
Hann var fæddur á Kletti í Geiradal
27. mars 1909. Frá fjögurra ára aldri
ólst hann upp á Þambárvöllum í
Bitru.
Strax á unga aldri hneigðist hann
mjög til alls kyns smíða og stefndi
hugur hans til náms í vélsmíði. Hann
sótti um í Vélsmiðju Guðmundar
Sigurðssonar á Þingeyri, en fékk
ekki. Um sama leyti bauðst honum
nám í húsasmíði hjá Ólafi Jónssyni á
Borðeyri og lauk hann þar sveins-
prófi árið 1931. Eftir það vann hann
við byggingar víða um land, meðal
annars við síldarverksmiðjur og
orkuver.
Fyrstu minningar okkar um Leó
eru frá því hann aðstoðaði foreldra
okkar við uppbyggingu á garðyrkju-
býlinu Víðigerði í Borgarfirði. Þar
var hann viðloðandi meira og minna
á árunum 1940–1945. Minntist hann
þess oft síðar með mikilli ánægju að
hafa tekið þátt í þessum fram-
kvæmdum. Þegar við vorum börn í
Víðigerði þótti okkur mikið til þess
koma þegar Leó kom í heimsókn, því
ætíð kom hann akandi á eigin bíl,
sem var ekki algilt í þá daga. Hann
var bíleigandi og ók sínum bíl þar til
um nírætt.
Ekki verður hans minnst án þess
að upp komi í huga manns hversu af-
burða handlaginn og útsjónarsamur
hann var við allar smíðar, bæði á tré
og járn. Á seinni árum stundaði hann
nokkuð trérennismíðar og liggja eft-
ir hann margir forkunnarfagrir grip-
ir, sem meira að segja voru notaðir
sem gjafir til erlendra þjóðhöfðingja.
Eftir að hann komst á eftirlaunaald-
ur taldi hann ekki eftir sér að koma
og byggja heimilisgróðurhús eða
dytta að sumarbústöðum fyrir okk-
ur. Allt þetta fórst honum jafn vel úr
hendi. Leó var mikill áhugamaður
um skógrækt. Þar áttu þeir sameig-
inlegt áhugamál, hann og faðir okk-
ar. Hann var formaður Skógræktar-
félags Kópavogs um árabil og það
var gaman að fara með honum að
Fossá í Hvalfirði en félagið á þá jörð.
Um árabil safnaði hann ógrynni af
birkifræi sem hann afhenti Land-
græðslu ríkisins, og hlaut heiður fyr-
ir.
Síðustu mánuðina dvaldi Leó á
hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í
Kópavogi. Fram að þeim tíma bjó
hann heima og naut umhyggju Guð-
laugs sonar síns.
Við biðjum honum blessunar Guðs
og vottum sonum hans og fjölskyld-
um þeirra okkar dýpstu samúð.
Systkinin frá Víðigerði,
Gunnar, Kristján, Guðrún
og Kirstin Benediktsbörn
og fjölskyldur.
Kveðja frá
Skógræktarfélagi Kópavogs
Látinn er í hárri elli Leó Guð-
laugsson fv. formaður Skógræktar-
félag Kópavogs.
Leó var mikill hugjónamaður þeg-
ar skógrækt bar á góma og sinni því
áhugamáli sínu af mikill elju meðan
kraftar leyfðu. Við sem störfuðum
með Leó í Skógrætarfélagi Kópa-
vogs hrifumst af þeim áhuga, dugn-
aði og trúmensku sem hann sýndi fé-
laginu alla tíð. Hann sat í stjórn
félagsins í rúma tvo áratugi og
gengdi þar af formennsku í nokkur
ár.
Skógræktarfélag Kópavogs var
stofnað fyrir liðlega 30 árum og fljót-
lega gekk Leó til liðs við félagið og
vann alla tíð við plöntun og sinnti
öðrum trúnaðarstörfum fyrir félag-
ið. Árið 1972 réðist Skógræktarfélag
Kópavogs í það verkefni að kaupa
hálf jörðina Fossá í Hvalfirði. Leó
átti stóran þátt í þeim kaupum og
upp frá því átti Fossá hug hans allan.
Þær voru ófáar ferðirnar sem Leó
fór að Fossá í Hvalfirði til að ditta að
húsum og búnaði féagsins. Þær voru
ófáar ferðirnar sem hann fór að
Fossá og stóð við plöntun og leið-
beindi ungu fólki og unglingum frá
vinnuskóla Kópavogs. Í dag er kom-
inn á Fossá hinn vöxtulegasti skógur
sem er mikill fengur fyrir skógrækt-
arfélagið að geta státað af. Eygló
kona hans studdi mann sinn heils-
hugar í skógræktarstarfinu, fór hún
oftar en ekki með í ferðir hans á
Fossá á meðan heilsa og kraftar ent-
ust. Skógræktarfélagið Kópavogs
vill þakka Leó, Egló og fjölskyuldu
þeirra þetta mikla framlag til efling-
ar félagsins og skógræktarinnar í
landinu. Stjórn Skógræktarfélags
Kópavogs vottar börnum hans,
tendabörnum og barnabörnum sam-
úð á þessari sorgarstundu.
F. h. Stjórnar Skógræktarfélags
Kópavogs
Sigríður Jónasdóttir,
Bragi Michaelsson.
Kveðja frá félögum í
Lionsklúbbi Kópavogs
Leó Guðlaugsson gekk í Lions-
klúbb Kópavogs árið 1976. Hann var
góður félagi og tók jafnan þátt í
verkefnum klúbbsins af áhuga og
eljusemi. Það breyttist ekki þótt ald-
ur færðist yfir, hann var alla tíð jafn-
ötull. Dæmi um þetta er að Leó sat
félagsfund í klúbbnum aðeins þrem-
ur dögum fyrir andlátið, næstum því
hálftíræður að aldri.
Leó sinnti mörgum trúnaðarstörf-
um fyrir Lionsklúbbinn, bæði sem
stjórnarmaður og þátttakandi í
mörgum nefndum og starfshópum.
Skógrækt og landgræðsla voru Leó
ofarlega í huga og var hann á marg-
an hátt brautryðjandi í þeim efnum.
Hann var um árabil formaður Skóg-
ræktarfélags Kópavogs, en á þeim
tíma gekkst félagið meðal annars
fyrir mikilli skógrækt við Fossá í
Kjós.
Árið 1991 var Leó sæmdur nafn-
bótinni Melvin Jones félagi, en það
er æðsta viðurkenning sem Lions-
klúbbur getur veitt fyrir gifturík
störf að samfélagsmálum. (Melvin
Jones stofnaði Lionshreyfinguna í
Chicago árið 1917.)
Leó Guðlaugsson hélt andlegum
styrk og góðu minni fram í háa elli.
Til marks um það langar mig til þess
að segja frá því að fyrir nokkrum ár-
um var á vegum Lionsklúbbs Kópa-
vogs farið norður á Strandir í svo-
nefnda vorferð. Leiðin lá um
Hrútafjörð, æskuslóðir Leós. Á
norðurleið var hann fenginn til þess
að segja fólkinu í rútunni frá mann-
lífi í sveitinni. Leó talaði lengi og
greindi frá áhugaverðum persónum
og atburðum í sínu ungdæmi. Þegar
leiðin síðan lá suður daginn eftir, hélt
hann frásögninni áfram, endurtók
aldrei neitt, en sagði sem fyrr frá af
þess konar list að ferðafélagarnir,
allir sem einn, lögðu hlustir við með
óskiptri athygli.
Við, sem höfum notið þeirrar gæfu
að kynnast Leó Guðlaugssyni, kveðj-
um nú hugsjónamanninn og vorhug-
ann. Aðstandendum er vottuð sam-
úð. Það á vel við að ljúka þessum
orðum með tilvitnun í kvæði eftir
Guðmund Guðmundsson, sem kall-
aður var skólaskáld.
Vormenn Íslands yðar bíða
eyðiflákar, heiðarlönd.
Komið grænum skógi’ að skrýða
skriður berar, sendna strönd.
Huldar landsins verndarvættir
vonarglaðar stíga dans,
eins og mjúkir hrynji hættir,
heilsa börnum vorhugans.
Jónas Frímannsson.
Okkur langar til að minnast með
nokkrum orðum nágranna okkar og
góðvinar til margra ára Leós Guð-
laugssonar húsasmíðameistara. Leó
lést í Sunnuhlíð í Kópavogi laugar-
daginn 14. febrúar tæplega 94 ára
gamall.
Þegar við fluttum á Víghólastíginn
vorið 1985 var okkur og hundunum
okkar, þeim Bangsa og Tátu, tekið
opnum örmum af Leó og konu hans,
Soffíu Eygló, sem lést fyrir nokkrum
árum, og syni þeirra, Guðlaugi.
Soffía Eygló og Leó höfðu búið á
Víghólastíg síðan um 1952 og voru
fyrstu íbúar götunnar.
Betri nágranna getur enginn mað-
ur hugsað sér og Bangsi og Táta
okkar eignuðust mikinn vin. Leó
hafði þann sið að ganga alltaf með
bita af harðfiskroði í jakkavasanum
til að rétta þeim. Leó var mikill dýra-
vinur og þegar hundarnir okkar fóru
voru þau grafin, með viðhöfn, í garð-
inum okkar í fallegum fóðruðum
kistum sem Leó hafði nostrað við að
smíða og mála.
Íslenska tíkin okkar, hún Ragn-
heiður, hefur líka fengið ómælt magn
af harðfiskroði úr jakkavasanum
hans. Hún skilur ekki af hverju Leó
opnar ekki lengur fyrir henni úti-
dyrnar þegar hún er að gá að honum.
Það voru miklir fagnaðarfundir þeg-
ar Ragga kom í heimsókn til hans í
Sunnuhlíð um daginn og það lýsir vel
væntumþykju hans að á einum
veggnum í herberginu hans var
mynd af Leó með vinkonu sinni
Röggu og önnur mynd af henni einni.
Alltaf var hægt að leita til Leós
með ráðleggingar varðandi endur-
bætur á húsinu og garðinum, hjá
honum var hjálpsemin í fyrirrúmi.
Leó var skógræktarmaður af hug-
sjón og var formaður Skógræktar-
félags Kópavogs árum saman.
Hann átti áreiðanlega heimsmet í
birkifræsöfnun. Þegar hann var
kominn á efri ár og að mestu hættur
að vinna á verkstæðinu sínu varði
hann heilu dögunum, vikum saman,
á haustin í fræsöfnun og var ótrúlega
afkastamikill í þeim efnum. Fyrir
þetta afrek hlaut hann Land-
græðsluverðlaunin árið 1999.
Það var alltaf gaman að fá Leó í
kaffi, hann hafði frá mörgu að segja,
var víðsýnn maður og hafði áhuga á
flestum málefnum. Það var um
margt spjallað og spekúlerað.
Leó upplifði miklar breytingar í
þjóðfélaginu og við fengum að heyra
margar sögur um það hvernig lífið
gekk fyrir sig þegar hann var ungur
maður á fyrri hluta síðustu aldar.
Pólitík bar oft á góma, Leó var gam-
all kommúnistahugsjónamaður og
var ekki hrifinn af auðvaldsstefnu.
Hann vildi að allir menn væru jafnir.
Hann hafði brennandi áhuga á
Grænlandi og Grænlendingum og las
allt sem hann komst yfir um land
þeirra og þjóð. Einnig sendi hann
margsinnis fatasendingar til bág-
staddra Grænlendinga. Siggi var
þeirrar ánægju aðnjótandi að geta
boðið honum í nokkrar ferðir til
Kulusuk og voru þær ferðir þeim
báðum mjög eftirminnilegar.
Leó hefur dvalið síðastliðna mán-
uði í Sunnuhlíð. Alltaf kom hann þó
heim öðru hvoru og leit þá gjarnan
við hjá okkur. Heimsókna hans verð-
ur sárt saknað og lífið hér á Víghóla-
stígnum tómlegra fyrir vikið.
En við erum þakklát fyrir að hafa
átt góðan vin og nágranna í öll þessi
ár. Blessuð sé minning hans.
Við sendum fjölskyldu hans okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Sigurður Elli og Guðmunda.
LEÓ
GUÐLAUGSSON
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Ekki er tekið við hand-
skrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmark-
ast við eitt til þrjú erindi.
Frágangur
afmælis- og
minningar-
greina