Morgunblaðið - 26.02.2004, Blaðsíða 45

Morgunblaðið - 26.02.2004, Blaðsíða 45
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 26. FEBRÚAR 2004 45 ✝ Leó Guðlaugs-son, húsasmíða- meistari í Kópavogi, fæddist á Kletti í Geiradal í Barða- strandarsýslu 27. mars 1909. Hann lést í Hjúkrunarheim- ilinu Sunnuhlíð 14. febrúar síðastliðinn. Foreldrar Leós voru Guðlaugur Guð- mundsson og Sigur- lína Guðmundsdótt- ir, bæði ættuð af Ströndum. Sigurlína lést ung frá barna- hópnum og voru börnin þá tekin í fóstur hjá vinum og skyldmennum á Ströndum og í Barðastrandar- sýslu. Systkini Leós, sem öll eru nú látin, voru: Pétur, skósmiður í Reykjavík, Guðmundur, sölumað- ur lengst af í Bandaríkjunum og síðar í Reykjavík, Magðalena, ljós- móðir og húsfreyja á Þambárvöll- um í Bitrufirði, Guðrún, húsmóðir á Drangsnesi og Akranesi, Bene- dikt, garðyrkubóndi í Víðigerði í Borgarfirði, og Arnór Aðalsteinn, lengst af starfmaður hjá Samband- inu í Reykjavík, bjó í Kópavogi. Eyjólfsdóttir. Synir þeirra eru: Valgeir vélvirki, f. 14.4. 1961, kvæntur Sigurbjörgu J. Vilhjálms- dóttur, þau eiga eina dóttur; Jón Helgi, tæknifræðingur, f. 17.11. 1962; og Birgir f. 13.5. 1965, kvæntur Árnýju S. Eggertsdóttur. Þau eiga tvö börn. Leó nam húsasmíði á Borðeyri, lauk sveinsprófi árið 1931 og fékk meistarabréf árið 1940. Hann vann við smíðar í Húnavatns- og Strandasýslu, m.a. við síldarverk- smiðjurnar á Djúpavík og Hjalt- eyri, og sá um byggingu SR-46 á Siglufirði. Árið 1947 vann hann við byggingu Gönguskarðsárvirkjun- ar í Skagafirði og frá 1947 til 1952 var hann starfsmaður Kveldúlfs við síldarverksmiðjuna á Hjalteyri við Eyjafjörð. Eftir það starfaði Leó við byggingar á höfuðborgar- svæðinu, utan tvö sumur sem hann vann við byggingu Rjúkandavirkj- unar í Ólafsvík. Leó tók mikinn þátt í félagsmálum og stjórnmála- umræðu. Hann var m.a. formaður Sósíalistafélags Kópavogs, í stjórn og samninganefndum Meistara- félags húsasmiða, sat í byggingar- nefnd og fleiri nefndum í Kópa- vogi, var í stjórn Lionsklúbbs Kópavogs og um árabil var hann formaður Skógræktarfélags Kópavogs. Útför Leós fer fram frá Digra- neskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Leó ólst upp hjá Skúla Guðmundssyni, föður- bróður sínum, og Ólöfu Jónsdóttur, eig- inkonu hans, á Þamb- árvöllum í Bitrufirði. Þar var systir hans Magdalena einnig fóstruð. Leó kvæntist 18. desember 1943 Soffíu Eygló Jónsdóttur frá Stóra-Skipholti á Bráðræðisholti í Reykjavík, f. 3. nóv- ember 1916, d. 3. jan- úar 1999. Synir Leós og Soffíu eru: 1) Trausti bygginga- fræðingur, f. 31.8. 1946, kvæntur Þyri K. Árnadóttur menntaskóla- kennara. Börn Trausta og Þyriar eru: Silja arkitekt, f. 27.2. 1974, gift dr. Florian Zink, þau eiga eina dóttur; Tumi, líffræðingur og doktorsnemi í skógarvistfræði í Alaska, f. 26.7. 1975, sambýliskona Jennifer Arsenau þjóðgarðsvörð- ur; og Sindri líffræðinemi, f. 2.3. 1981. 2) Guðlaugur leiðbeinandi, f. 1.8. 1955. 3) Þórir Jón Axelsson f. 26.8. 1936, sonur Eyglóar, er fóst- ursonur Leós. Kona Þóris er Lilja Mig langar að minnast afa míns Leós með fáeinum orðum. Honum á ég margt að þakka en ekki síst skóg- ræktaráhugann. Afi var einn af frumherjurm skógræktarmanna í landinu og boðaði nauðsyn skóg- ræktar af staðfestu og sannfæringu. Við áttum margar líflegar samræður um hvernig best væri að klæða land- ið og seinna þegar ég fór að vinna hjá skógræktinni á Mógilsá vorum við afi jafn stoltir hvor af öðrum. Hæst bar þó þegar við fórum saman í Gunnarsholt þar sem afa voru veitt landgræðsluverðlaunin fyrir afburða starf í þágu skógræktar í landinu, einkum fyrir birkifræsöfnun. Ég sakna þess að hafa ekki náð að kveðja hann hinsta sinni þar sem ég er staddur erlendis við nám í skóg- arvistfræði, en hugsa hlýlega til hans og með þakklæti fyrir allar góðu stundirnar. Tumi Traustason, Fairbanks, Alaska. Hann Leó, föðurbróðir okkar og nábúi, er látinn á nítugasta og fimmta aldursári. Hann var næst- yngstur systkina sinna, en þau eru nú öll látin. Leó og Eygló eiginkona hans, sem lést fyrir nokkrum árum, voru ein af frumbyggjum Kópavogs. Þau reistu sér hús á Víghólastíg 20 árið 1952, og á næstu lóð byggðu foreldrar okkar hús sitt. Bjuggu þau um hríð hjá Leó og Eygló, meðan á byggingu húss þeirra stóð. Leó og Eygló reyndust okkur mjög vel á þessum tíma. Leó, sem var húsasmíðameistari, aðstoð- aði okkur eftir megni við bygg- inguna. Það varð talsverður sam- gangur á milli heimilanna enda lágu lóðirnar saman og fjölskyldurnar þar að auki tengdar bræðraböndum. Leó var mikill framkvæmdamaður og starfaði sem húsasmíðameistari fyrir Almenna byggingafélagið um árabil. Á sínum yngri árum tók hann þátt í byggingu þekktra mannvirkja bæði hér í Reykjavík og úti á lands- byggðinni. Meðal þeirra bygginga eru verslunarmiðstöðin Suðurver í Reykjavík, hús Sölu varnarliðseigna við Grensásveg og Síldarverksmiðj- an á Siglufirði, svo nokkrar bygging- ar séu nefndar, en auk þess átti hann þátt í byggingu nokkurra smærri mannvirkja bæði á Norðurlandi og á Vesturlandi. Hann sat um tíma í stjórn meistarafélags húsasmiða. Leó var mikill hugsjónamaður og fékk snemma mikinn áhuga á skóg- rækt. Lóð hans við Víghólastíg ber skýr merki þessa áhugamáls hans. Hann safnaði birkifræi um árabil og fékk fyrir það viðurkenningu Land- græðslunnar fyrir nokkrum árum. Hann var um árabil í forystusveit Skógræktarfélags Kópavogs og fékk meðal annars viðurkenningu fyrir ræktunarmál frá Umhverfisráði Kópavogs fyrir störf sín í þágu skóg- ræktar. Hann var einnig einn af frumkvöðlum skógræktar að Fossá í Hvalfirði. Hann var virkur félagi í Lions- klúbbi Kópavogs um áratuga skeið og sótti þar reglulega fundi þrátt fyrir háan aldur og þann síðasta að- eins nokkrum dögum fyrir andlát sitt. Leó hafði mjög ákveðnar skoðanir á stjórnmálum og var mjög vinstri- sinnaður alla sína ævi. Hann tók á sínum tíma virkan þátt í starfi Sósíalistafélags Kópavogs. Hann sat í ýmsum pólitískum nefndum og ráð- um í bænum, meðal annars í bygg- ingarnefnd, í umferðarnefnd og auk þess í framtalsnefnd. Þó ekki hafi verið mikill beinn samgangur milli okkar og Leós síð- ustu árin fylgdumst við með honum í gegnum móður okkar sem ennþá býr í sínu húsi við Digranesheiðina. Leó hélt heimili með Guðlaugi yngri syni sínum og var það heilsuhraustur að hann gat búið heima á Víghólastígn- um allt þar til fyrir nokkrum vikum að hann var lagður inn í Sunnuhlíð sér til hressingar. Þar lést hann hinn 14. febrúar sl., réttu ári eftir að faðir okkar dó. Við minnumst Leós með virðingu, hlýhug og þakklæti og vottum frændum okkar Trausta og fjöl- skyldu, og Guðlaugi dýpstu samúð okkar. Hvíl þú í friði, Guð blessi minningu þína. Arnór, Þuríður, Guðbjörn og Svanfríður I. Arnkelsdóttir. Með örfáum orðum langar okkur að minnast föðurbróður okkar, Leós Guðlaugssonar, sem lést á 95. ald- ursári hinn 14. febrúar síðastliðinn. Leó var næstyngstur sjö systkina. Hann var fæddur á Kletti í Geiradal 27. mars 1909. Frá fjögurra ára aldri ólst hann upp á Þambárvöllum í Bitru. Strax á unga aldri hneigðist hann mjög til alls kyns smíða og stefndi hugur hans til náms í vélsmíði. Hann sótti um í Vélsmiðju Guðmundar Sigurðssonar á Þingeyri, en fékk ekki. Um sama leyti bauðst honum nám í húsasmíði hjá Ólafi Jónssyni á Borðeyri og lauk hann þar sveins- prófi árið 1931. Eftir það vann hann við byggingar víða um land, meðal annars við síldarverksmiðjur og orkuver. Fyrstu minningar okkar um Leó eru frá því hann aðstoðaði foreldra okkar við uppbyggingu á garðyrkju- býlinu Víðigerði í Borgarfirði. Þar var hann viðloðandi meira og minna á árunum 1940–1945. Minntist hann þess oft síðar með mikilli ánægju að hafa tekið þátt í þessum fram- kvæmdum. Þegar við vorum börn í Víðigerði þótti okkur mikið til þess koma þegar Leó kom í heimsókn, því ætíð kom hann akandi á eigin bíl, sem var ekki algilt í þá daga. Hann var bíleigandi og ók sínum bíl þar til um nírætt. Ekki verður hans minnst án þess að upp komi í huga manns hversu af- burða handlaginn og útsjónarsamur hann var við allar smíðar, bæði á tré og járn. Á seinni árum stundaði hann nokkuð trérennismíðar og liggja eft- ir hann margir forkunnarfagrir grip- ir, sem meira að segja voru notaðir sem gjafir til erlendra þjóðhöfðingja. Eftir að hann komst á eftirlaunaald- ur taldi hann ekki eftir sér að koma og byggja heimilisgróðurhús eða dytta að sumarbústöðum fyrir okk- ur. Allt þetta fórst honum jafn vel úr hendi. Leó var mikill áhugamaður um skógrækt. Þar áttu þeir sameig- inlegt áhugamál, hann og faðir okk- ar. Hann var formaður Skógræktar- félags Kópavogs um árabil og það var gaman að fara með honum að Fossá í Hvalfirði en félagið á þá jörð. Um árabil safnaði hann ógrynni af birkifræi sem hann afhenti Land- græðslu ríkisins, og hlaut heiður fyr- ir. Síðustu mánuðina dvaldi Leó á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi. Fram að þeim tíma bjó hann heima og naut umhyggju Guð- laugs sonar síns. Við biðjum honum blessunar Guðs og vottum sonum hans og fjölskyld- um þeirra okkar dýpstu samúð. Systkinin frá Víðigerði, Gunnar, Kristján, Guðrún og Kirstin Benediktsbörn og fjölskyldur. Kveðja frá Skógræktarfélagi Kópavogs Látinn er í hárri elli Leó Guð- laugsson fv. formaður Skógræktar- félag Kópavogs. Leó var mikill hugjónamaður þeg- ar skógrækt bar á góma og sinni því áhugamáli sínu af mikill elju meðan kraftar leyfðu. Við sem störfuðum með Leó í Skógrætarfélagi Kópa- vogs hrifumst af þeim áhuga, dugn- aði og trúmensku sem hann sýndi fé- laginu alla tíð. Hann sat í stjórn félagsins í rúma tvo áratugi og gengdi þar af formennsku í nokkur ár. Skógræktarfélag Kópavogs var stofnað fyrir liðlega 30 árum og fljót- lega gekk Leó til liðs við félagið og vann alla tíð við plöntun og sinnti öðrum trúnaðarstörfum fyrir félag- ið. Árið 1972 réðist Skógræktarfélag Kópavogs í það verkefni að kaupa hálf jörðina Fossá í Hvalfirði. Leó átti stóran þátt í þeim kaupum og upp frá því átti Fossá hug hans allan. Þær voru ófáar ferðirnar sem Leó fór að Fossá í Hvalfirði til að ditta að húsum og búnaði féagsins. Þær voru ófáar ferðirnar sem hann fór að Fossá og stóð við plöntun og leið- beindi ungu fólki og unglingum frá vinnuskóla Kópavogs. Í dag er kom- inn á Fossá hinn vöxtulegasti skógur sem er mikill fengur fyrir skógrækt- arfélagið að geta státað af. Eygló kona hans studdi mann sinn heils- hugar í skógræktarstarfinu, fór hún oftar en ekki með í ferðir hans á Fossá á meðan heilsa og kraftar ent- ust. Skógræktarfélagið Kópavogs vill þakka Leó, Egló og fjölskyuldu þeirra þetta mikla framlag til efling- ar félagsins og skógræktarinnar í landinu. Stjórn Skógræktarfélags Kópavogs vottar börnum hans, tendabörnum og barnabörnum sam- úð á þessari sorgarstundu. F. h. Stjórnar Skógræktarfélags Kópavogs Sigríður Jónasdóttir, Bragi Michaelsson. Kveðja frá félögum í Lionsklúbbi Kópavogs Leó Guðlaugsson gekk í Lions- klúbb Kópavogs árið 1976. Hann var góður félagi og tók jafnan þátt í verkefnum klúbbsins af áhuga og eljusemi. Það breyttist ekki þótt ald- ur færðist yfir, hann var alla tíð jafn- ötull. Dæmi um þetta er að Leó sat félagsfund í klúbbnum aðeins þrem- ur dögum fyrir andlátið, næstum því hálftíræður að aldri. Leó sinnti mörgum trúnaðarstörf- um fyrir Lionsklúbbinn, bæði sem stjórnarmaður og þátttakandi í mörgum nefndum og starfshópum. Skógrækt og landgræðsla voru Leó ofarlega í huga og var hann á marg- an hátt brautryðjandi í þeim efnum. Hann var um árabil formaður Skóg- ræktarfélags Kópavogs, en á þeim tíma gekkst félagið meðal annars fyrir mikilli skógrækt við Fossá í Kjós. Árið 1991 var Leó sæmdur nafn- bótinni Melvin Jones félagi, en það er æðsta viðurkenning sem Lions- klúbbur getur veitt fyrir gifturík störf að samfélagsmálum. (Melvin Jones stofnaði Lionshreyfinguna í Chicago árið 1917.) Leó Guðlaugsson hélt andlegum styrk og góðu minni fram í háa elli. Til marks um það langar mig til þess að segja frá því að fyrir nokkrum ár- um var á vegum Lionsklúbbs Kópa- vogs farið norður á Strandir í svo- nefnda vorferð. Leiðin lá um Hrútafjörð, æskuslóðir Leós. Á norðurleið var hann fenginn til þess að segja fólkinu í rútunni frá mann- lífi í sveitinni. Leó talaði lengi og greindi frá áhugaverðum persónum og atburðum í sínu ungdæmi. Þegar leiðin síðan lá suður daginn eftir, hélt hann frásögninni áfram, endurtók aldrei neitt, en sagði sem fyrr frá af þess konar list að ferðafélagarnir, allir sem einn, lögðu hlustir við með óskiptri athygli. Við, sem höfum notið þeirrar gæfu að kynnast Leó Guðlaugssyni, kveðj- um nú hugsjónamanninn og vorhug- ann. Aðstandendum er vottuð sam- úð. Það á vel við að ljúka þessum orðum með tilvitnun í kvæði eftir Guðmund Guðmundsson, sem kall- aður var skólaskáld. Vormenn Íslands yðar bíða eyðiflákar, heiðarlönd. Komið grænum skógi’ að skrýða skriður berar, sendna strönd. Huldar landsins verndarvættir vonarglaðar stíga dans, eins og mjúkir hrynji hættir, heilsa börnum vorhugans. Jónas Frímannsson. Okkur langar til að minnast með nokkrum orðum nágranna okkar og góðvinar til margra ára Leós Guð- laugssonar húsasmíðameistara. Leó lést í Sunnuhlíð í Kópavogi laugar- daginn 14. febrúar tæplega 94 ára gamall. Þegar við fluttum á Víghólastíginn vorið 1985 var okkur og hundunum okkar, þeim Bangsa og Tátu, tekið opnum örmum af Leó og konu hans, Soffíu Eygló, sem lést fyrir nokkrum árum, og syni þeirra, Guðlaugi. Soffía Eygló og Leó höfðu búið á Víghólastíg síðan um 1952 og voru fyrstu íbúar götunnar. Betri nágranna getur enginn mað- ur hugsað sér og Bangsi og Táta okkar eignuðust mikinn vin. Leó hafði þann sið að ganga alltaf með bita af harðfiskroði í jakkavasanum til að rétta þeim. Leó var mikill dýra- vinur og þegar hundarnir okkar fóru voru þau grafin, með viðhöfn, í garð- inum okkar í fallegum fóðruðum kistum sem Leó hafði nostrað við að smíða og mála. Íslenska tíkin okkar, hún Ragn- heiður, hefur líka fengið ómælt magn af harðfiskroði úr jakkavasanum hans. Hún skilur ekki af hverju Leó opnar ekki lengur fyrir henni úti- dyrnar þegar hún er að gá að honum. Það voru miklir fagnaðarfundir þeg- ar Ragga kom í heimsókn til hans í Sunnuhlíð um daginn og það lýsir vel væntumþykju hans að á einum veggnum í herberginu hans var mynd af Leó með vinkonu sinni Röggu og önnur mynd af henni einni. Alltaf var hægt að leita til Leós með ráðleggingar varðandi endur- bætur á húsinu og garðinum, hjá honum var hjálpsemin í fyrirrúmi. Leó var skógræktarmaður af hug- sjón og var formaður Skógræktar- félags Kópavogs árum saman. Hann átti áreiðanlega heimsmet í birkifræsöfnun. Þegar hann var kominn á efri ár og að mestu hættur að vinna á verkstæðinu sínu varði hann heilu dögunum, vikum saman, á haustin í fræsöfnun og var ótrúlega afkastamikill í þeim efnum. Fyrir þetta afrek hlaut hann Land- græðsluverðlaunin árið 1999. Það var alltaf gaman að fá Leó í kaffi, hann hafði frá mörgu að segja, var víðsýnn maður og hafði áhuga á flestum málefnum. Það var um margt spjallað og spekúlerað. Leó upplifði miklar breytingar í þjóðfélaginu og við fengum að heyra margar sögur um það hvernig lífið gekk fyrir sig þegar hann var ungur maður á fyrri hluta síðustu aldar. Pólitík bar oft á góma, Leó var gam- all kommúnistahugsjónamaður og var ekki hrifinn af auðvaldsstefnu. Hann vildi að allir menn væru jafnir. Hann hafði brennandi áhuga á Grænlandi og Grænlendingum og las allt sem hann komst yfir um land þeirra og þjóð. Einnig sendi hann margsinnis fatasendingar til bág- staddra Grænlendinga. Siggi var þeirrar ánægju aðnjótandi að geta boðið honum í nokkrar ferðir til Kulusuk og voru þær ferðir þeim báðum mjög eftirminnilegar. Leó hefur dvalið síðastliðna mán- uði í Sunnuhlíð. Alltaf kom hann þó heim öðru hvoru og leit þá gjarnan við hjá okkur. Heimsókna hans verð- ur sárt saknað og lífið hér á Víghóla- stígnum tómlegra fyrir vikið. En við erum þakklát fyrir að hafa átt góðan vin og nágranna í öll þessi ár. Blessuð sé minning hans. Við sendum fjölskyldu hans okkar innilegustu samúðarkveðjur. Sigurður Elli og Guðmunda. LEÓ GUÐLAUGSSON AFMÆLIS- og minningar- greinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er sent sjálfvirkt um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disk- lingi þarf útprentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusíma og heima- síma). Ekki er tekið við hand- skrifuðum greinum. Um hvern látinn einstakling birtist ein aðalgrein af hæfi- legri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar séu um 300 orð eða 1.500 slög (með bilum) en það eru um 50 línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn- anir í sálma eða ljóð takmark- ast við eitt til þrjú erindi. Frágangur afmælis- og minningar- greina
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.