Pressan - 03.11.1988, Qupperneq 5

Fimmtudagur 3. nóvember 1988
5
„Eg ætla að fá mér leyninúmer." segir þekkfur I
lendingur. sem fengið hefur sig fullsaddan af síir
hringingum á ókristilegum tíma sólarhringsins.
Þekkt fjölmiðlafólk og stjórnmála
menn eiga það sameiginlegt að
verða fyrir töluverðu ónœði í frí-
tíma sínum á kvöldin og að
nœturlagi.
Sumir halda, að það sé afskaplega eftirsóknarvert að
vera þekktur. Að vera persóna, sem öll þjóðin kannast
við í sjón og veit einhver deili á. Fólk, sem er í þeirri
stöðu, er hins vegar ekki endilega á sama máli.
Sífellt fleiri bætast í hóp hinna
„frægu“ i þjóðfélaginu. Þar er lík-
lega blessuðu sjónvarpinu um að
kenna — eða þakka — þvi það
færir okkur fjölda manns heim á
stofugólf á degi hverjum. Sumir
heimsækja okkur oftar en aðrir og
brátt eru þessar persónur orðnar
nákunnugar manni. Gamlir fjöl-
skylduvinir, eða því sem næst.
Maður þekkir þá í sjón á hundrað
metra færi og röddina hvar sem er.
Það kemur m.a.s. fyrir besta fólk að
heilsa þessum „kunningjum“
sínum á götum úti, en átta sig
andartaki síðar á þvi að þetta var
einn af veðurfræðingunum í sjón-
varpinu, dagskrárkynnir, frétta-
maður eða pólitíkus.
Ýmsir kunnir einstaklingar
virðast njóta þess innilega að baða
sig í sviðsljósinu og láta taka eftir
sér hvar sem þeir eru á ferð. Þeir
ganga um með tilbúið bros á vör,
ávallt reiðubúnir að kinka kolli til
nærstaddra ef þörf krefur, og
göngulagið minnir einna helst á fas
tískusýningarslúlkna á sviði. Við-
komandi er með öðrum orðum til
sýnis, veit af því og er ánægður með
það!
Vissulega verður t'rægðin fólki
oft til framdráttar. Ýmislegt reynist
auðveldara fyrir þá þekktu en Jón
Jónsson, þó það kunni að vera
óréttlátt — svo sem að komast inn
á vínveitingastaði, fá miða á upp-
seldar sýningar eða í fullar ferðir og
svo framvegis. En það eru aðrar
hliðar á frægðinni en þær, sem fólk
sér í hillingum. Hliðar, sem flestir
myndu eflaust prísa sig sæla að
sleppa við, ef þeir vissu um þær.
PRESSAN hafði samband við
nokkra þjóðþekkta einstaklinga í
fjölmiðla- og stjórnmálaheiminum
og spurði hvort þeir yrðu fyrir
miklu ónæði i einkalífinu. Hver
einn og einasti svaraði spurning-
unni játandi og allir báðu um að
nöfn þeirra yrðu ekki birt í þessu
sambandi „til þess að ýta nú ekki
undir enn frekari ágang“, eins og
einn viðmælenda okkar komst að
orði. Hér á siðunni birtast glefsur
úr svörum þessa fólks.
, J-inu siimi fékk ét* u/)fibriii)’-
iiifiii frá íikajlet’íi knrteisniii
iiuiiini, sem scitfrii ck) sit’ langaöi
sro mikiö til a<) kyniuist méi:
l’et’cir é)> sci)>()ist rerci f’i/t /uikk-
ciöi bciiin bcirci />ent fyrir <))> bcic)
cifsökiincir ci óuceöinu. Mér
J'cmnst /lettci i rciiin <>)’ rerit bctrci
ffott hjci hoiiiiin... ciö reyiui ciö
herci si)> sronci eftir björf’inni.
Þetta rcir eif’inlegci riröingar-
rerö s/cilfsbjar)(cirri()leitni. "
,,Ég er nú ýmsu vanur, en
það sló held ég öll met
þegar maður úti á landi
hringdi klukkan fögur um
nótt og sagðist ekki geta
sofið fyrir höfuðverk. í
fyrsta lagi var ég í allt
öðrum landsfjórðungi. í
öðru lagi er ég þingmaður
en ekki læknir. I þriðja lagi
er ég ekki einu sinni þing-
maður þess kjördæmis,
sem maðurinn býr í, og
hafði aldrei heyrt hans
getið.“
„Eg hef mikla ánægju af þvi að fara
út að ganga mér til hcilsubótar, en i
seinni tið er það orðið stórhættulegt.
Ekki þó fyrir mig, heldur „bilistana".
Það hefur mörgum sinnum legið við
stórslysi, þegar ökumenn hafa verið
um það bil að fara úr hálsliðnum við
að glápa á mig óg alveg gleymt að
horfa á veginn framundan."
„Þad cr afska|)lcga crlilt aó ná í
mig í vimmnni, cins og llcsta mcnn
í áhrifastöðum, cn þannig cr þclta
mi cinu sinni. Maður cr alllaf
imnuni kafími og þvrft i raunar nnm
flciri líma í sólarlu'ingiim lil þcss
komasl yfir allt, scm lyrir liggur.
I;j(")lmargir virðast hins vcgar
ckki liafa nokkurn skilning á því aö
maöui' sc uppgcfínn á kvöldin og
hafi þar aö auki jiörf lyrir aö lilii
cinhvcrju Ijölskyldulíli. Þaö cr
ckkcrl hcilagt. Stjórninálamaöur
cr grcinilcga álitinn algjör almcnn-
inyscign. Hg cr a.m.k. ckki l’yrr
koniinn hcim cn síminn byrjar aö
hringju, cn ónæöiö nær |>ú hámarki
um kvöldmaturlcvtiö og á mcöan
frcltirnur cru í sjónvurpimi. Þácru
stanslausar hringingar, j>ó lang-
flcsl crindin t’cIi vcl bcöiö næsta
dags cöa varöi citthvaö, scni cg hcl'
ckkcrt mcö aö gcra.
Um hcli'ar vcrö cg svo skilyrðis-
laust aö taku símuim úr sambandi
aö nælurlagi, j>ví j)á cr cnt’inn
friður fyrir fyUibyttum. Guö lijál])i
mcr, cfþuö jivrfli aö láta munn viia
um cinhvcr alvarlct’ líöindi, cn
svona vcrdur jictta aö vcra.“
,,Það leið mjög stuttur
tími frá því ég fór að koma
fram í sjónvarpinu þar til
símhringingarnar byrj-
uðu. Yfirleitt var hringt um
miðja nótt eða undir morg-
un og langoftast var við-
komandi áberandi drukk-
inn. Þetta voru alltaf karl-
menn — menn, sem ég
þekkti ekki neitt — og ég
skellti alltaf á eftir
nokkrar sekúndur.
Ég á aldraða foreldra,
sem gætu hvenær sem er
þurft á mér að halda, svo
það er neyðarbrauð að
taka símann úr sambandi á
næturnar — en ég verð að
gera það. Öðruvísi fæ ég
ekki almennilegan nætur-
svefn. Sérstaklega um
helgar. En auðvitað finnst
mér þetta skítt...“
„Eg læt mii’ sko ckki lcnj’itr
dicyma um aö furu á (ildmhús.
Fólk starir á inuiiii á Lauj’avci’iu-
um, cu |)aö kássast upp á manu á
skcmmlislööum. Þaö cr hrcinasla
kv(»l.“
..liitt siiin rcir é)> stöclcl i incil-
riirubtiö ot) beiö meö niína inn-
kciu/icikörjii eftir þrí ciö f’ela
borj’aö. hcí siteri sér ciö niérkonci
<>{’ scif’öi hcitt <>)> skýrl, sro {flunuli
iiiii cillci rerslunina: Jcí, þiö
þurfiö i’íst líkci aö boröa eins <>{’
riö hin!
„Það er mjög algengt að gamalt
fólk hringi á milli klukkan átta og tiu
á sunnudagsmorgnum. Þá er það
klætt og komið á ról og gerir sér enga
grein fyrir þvi að útjaskaður pólitikus
er á þessum tima að sofa úr sér þreytu
vikunnar."
,,1'ólk er cilref’ ótniief’ct skiln-
ini’slcmst. hciö 'hriiif’ir ci keölclin
<>{’ uin helffcir <>)> talcir leiif’i leiif’i
iiin alls kyns ..traf’ec/íur " í fjöl-
skylctuiini, sem inaöiir f’etur
ekkert hjcilþaö þri meö <>)> befur
enf’cin tinia til aö hlusta cí. Flest
reröa seonci síintöl ci fösluclcif’s-
<>{( /ciutfci rc/atfsk rö/clu in, sro
iiuiiiii tfruiiar mi ciö Ihikkns teiif’-
isl þessn <>J't, þó ekki heyrisl þciö
cilltcif cí inceli Jölksins. "
„Svo er náttúrulega vonlaust fyrir
mann að fara á skemmtistaði. Þar
kemsl maður ekki skrefið fyrir lólki,
sem þarf annaðhvort endilega að
skammast eða hrósa manni. Það
hefur ekki sncfil af skilningi á þvi að
maður sé úti að skemmla sér með
maka sinum og vinum og vilji fá að
vera i íriði."
„Maður einn fékk mig
algjörlega á heilann og ég
var víst ekki sú fyrsta, sem
hann lét svona við. Hann
sendi mér stóra blómvendi
og hringdi í tíma og ótíma.
Ef eiginmaður minn svar-
aði í símann jós maðurinn
yfir hann svívirðingum og
lét öllum illum látum. Ég
held hann hafi alls ekki
alltaf verið drukkinn.“
„Ivi> hcl oröiö fyrir hrcimiin of-
sókinun, cn mcr skilst uö jicttu sc
nokkuö, scm kurlkyns kollcj’ur
míiiir vcröi lítid fvrir.“
„Mér er hætt að standa á
sama um það hvað börnin
mín eru orðin flínk að ljúga
að ég sé ekki heima..."
,,Ég er ákveðin i þvi að
fá mér leyninúmer."