Pressan - 07.11.1991, Blaðsíða 29

FIMMTUDAGUR PRESSAN 7. NÓVEMBER 1991
29
\
HÆTII
mm
VERÐfl m
HAFMEYJA
segir
myndlistarkonan
Ásta Guðrún
Eyvindardóttir sem
nú sýnir á tveimur
stöðum í Reykjavík,
í verslun og
veitingastað.
Hún vildi verða
leikari en var
hafnað, valdi því
þann
myndlistarskóla
sem var í fallegasta
húsinu og endaði
sem málari.
..Eger búin ad upplifa ým-
islegt. Og eitt er víst ad ég œtl-
aöi alls ekki aö verda málari,
miklu frekar leikari. En þaö
átti greinilega ekki fyrir mér
að liggja því ég sótti tvisvar
um í Leiklistarskólanum hér
og á mörgum stöðum t Lond-
on en var alls staðar hafnað.
Ég hef alltaf haft mikiö
ímyndunarafl, geng með
trilljón hugmyndirí hausnum
og málverkið heldur mér
niðri á jörðinni því í því fœ ég
útrás fyrir ímyndunarafliö.
Það voru foreldrar mínir sem
ýttu mér upphaflega út t
þetta, þeim fannst ég hafa
hœfileika til þess og það hef-
ur sjálfsagt verið rétt hjá
þeim, en fyrir mér voru rónar
og málarar alveg það sama
og ég efaðist stórlega um að
foreldrum mínum þœtti vœnt
um mig fyrst þeir vildu að ég
gerðist málari."
Ásta er 32 ára Selfyssingur.
Fyrir skömmu lauk sýningu
hennar í Eden í Hveragerði
og þessa dagana sýnir hún á
tveimur stöðum í Reykjavík: í
tískuversluninni 17 á Lauga-
vegi, þar sem eru olíumyndir
frá 1986, og á veitingastaðn-
um Torfunni, myndir málað-
ar á síðastliðnum tveimur ár-
um þar sem þemað er ástin.
Ásta segir að hún sýni á
tveimur stöðum núna til að
gefa fólki sem vilji kynna sér
myndlistarferil hennar kost á
því og til að undirstrika þann
ásetning sinn að vera stað-
fastur málari.
VALDI SKÓLANN í
FALLEGASTA HÚSINU
Ásta fékk inngöngu í Mynd-
lista- og handíðaskóla Islands
þegar hún var 17 ára og sett-
ist á skólabekk ári síðar. Eftir
þriggja ára nám og tvær
árangurslausar umsóknir í
Leiklistarskóla íslands fór
hún til London i þeim tilgangi
að komast inn í leiklistarskóla
en var alls staðar hafnað.
,,Ég greip þá til þess ráðs að
ég tók leigubíl og lét bílstjór-
ann aka mér um alla borgina
til að skoða myndlistarskóla.
Að lokum fann ég einn;
Central School of Art and De-
sign, sem mér fannst vera í
flottasta húsinu. Ég fór inn og
teiknaði fyrir skólastjórann
og fékk strax inngöngu og
var boðin ókeypis skólaseta
með efniskostnaði og öllu, af
því að skólagjöldin voru svo
há í þessum skóla. Ég þáði
það en ég grét af sorg í fyrstu
því mér fannst að ég mundi
aldrei losna undan myndlist-
inni. Ég vildi verða leikari en
ekki málari, en núna er ég
búin að sjá fyrir löngu að ég
átti aldrei neitt hundserindi í
leiklist."
Meðan Ásta var í skólanum
bjó hún í Brixton í London,
þar sem óeirðirnar miklu
brutust út árið 1984 milli lög-
reglu og svartra íbúa hverfis-
ins. Það voru einmitt félagar
hennar þar sem komu óeirð-
unum af stað, meðal annars
þáverandi sambýlismaður
hennar frá Kongó. Þá fékk
Ásta nóg af útiverunni og
flaug heim til íslands.
VINNUSTOFA UM BORÐ í
SKIPI HAFSKIPS
„Ég var alveg eyðilögð á
allan hátt af ýmsum ástæðum
sem ég nenni ekki að útskýra
hér, enda er það of flókið
mál. Skömmu eftir að ég kom
heim pantaði ég mér far með
Hafskip og sagði öllum að ég
ætlaði að nota tímann til að
mála. Ég tók með mér striga
og liti og setti upp vinnustofu
um borð. En fyrir mér vakti
ekki að mála. Þetta var bara
ástæða sem ég notaði til að
komast út á sjó þar sem ég
ætlaði að láta mig hverfa í
hafið. Mér fannst það alls
ekki slæmur kostur. Ég var
búin að fá ógeð á lífinu og
orðin fullsödd á að láta
stjórna mér, fá ekki að gera
hlutina eins og ég vildi. Mér
fannst ég vera búin að kasta
fimm árum á glæ með mynd-
listarnáminu. En þegar ég fór
að mála þarna um borð upp-
götvaði ég eitthvað skemmti-
legt í því sem ég var að gera,
nú fannst mér allt í einu að ég
væri að gera nákvæmlega
það sem ég vildi, eins og ég
vildi og ekkert annað.
Kannski það hafi verið litirnir
eða veltingurinn í skipinu —
því það var snarvitlaust veð-
ur mestallan tímann — ég
veit ekki, ég hætti að minnsta
kosti við að verða hafmeyja."
SKÖPUÐ EINS OG TÖLVA
Eftir ferðina orti Ásta þetta Ijóð:
Guö skapaöi heiminn meö
oröum
og skipulagöi hann síöan meö
moröum
ég er hans fósturdóttir hann
ueit ég elska þig
hann kom til mín og sagöi
„Ásta treystu samt á mig".
Eg held ég sé sköpuö sem eins
konar tölva.
Ég á leikföng urn allt og sé eins
og völva.
Þaö viröist engu skipta hvaö ég
vil eöa vona
vatn eöa vindur kurl eöa kona
ég er bara svonu.
/ sumar er leiö sór London mér
eiö
kvaddi mig „Vertu ekki leiö þvi
þá átt mig í neyö"
ég sannreyndi þá aö ég er
velkomin „home"
er ég teygöi mig mól sólu og
opnaöist sem hlóm.
Erœknin jú og tæknin gefa mér
yi
í minni brjáluöu leit í blindhriö
og byl
mitt lif ogyndi er listin og máliö
er „you see".
Kjarni þessa hérna „to be or
not to be".
KLÆÐIR SIG UPP ÁÐUR
EN HÚN MÁLAR
Þegar Ásta málar klæðir
hún sig í fallegan kjól áður en
hún hefst handa á parketinu
heima í stofu. Vinnustofa
Ástu er því ekki í hefðbundn-
um stil, útötuð í málningu,
heldur segist hún umgangast
oliutúpurnar á jafn nærfær-
inn hátt og dagkremið sem
konur bera á andlitið.
„Fyrir mér er málverkið
heilagt og ég nálgast það
með þeim hætti. Tranan virk-
ar á mig eins og jólatré," segir
Ásta.
Að hvaða leyti finnst þér
öðruvísi að sýna í Reykjavík
en til dœmis á Selfossi eöa í
Eden í Hverageröi?
„Það er gerólíkt. Úti á landi
fréttist allt milli húsa og allir
vita hvað er að gerast í bæn-
um. Hér er maður miklu háð-
ari fjölmiðlunum, því það
gerist svo margt í einu."
SÝNIR í VERSLUNUM OG
Á VEITINGASTÖÐUM
Er einhver sérstök ástœða
fyrir því að þú sýnir á veit-
ingastööum en ekki í galler-
íum?
„Ég vil að sýningarnar
mínar standi lengi en ekki
bara í tvær til þrjár vikur eins
og í galleríunum. Þar eru
listamennirnir varla búnir að
hengja upp þegar þeir pakka
saman á ný. Annars sótti ég
um í öllum galleríunum í
Reykjavík árið 1987 en var
hafnað. Þá var nýja málverk-
ið svokallaða í tísku og ég
þótti svo lummó af því ég var
með dýramyndir. Mér var
nánast sagt að fara bara aftur
austur og mjólka mínar belj-
ur. En höfundargáfa mín ligg-
ur ekki í sjálfu viðfangsefninu
heldur í handbragðinu og
hugmyndinni að baki við-
fangsefninu."
Ásta segir að það hafi ef til
vill verið lán í óláni fyrir sig
að komast ekki að í galleríun-
um á sínum tíma. Hún taki
mikið mið af franskri menn-
ingu og eins og allir viti séu
Frakkar mikil menningar-
þjóð, bæði á sviði myndlistar
og matargerðar. Þar mætist
þessi tvö svið á miðri leið. Því
sé tilvalið að njóta góðrar
myndlistar á góðum veitinga-
stað en ekki bara á snobb-
samkomum þar sem skálað
er í víni, t.d. við opnanir á
Kjarvalsstöðum.
Bolli Valgarðsson
tcngsl
Höskuldur
Jónsson for-
stjóri ÁTVR
er fyrrverandi
ráðuneytisstjóri
eins og
Hannes Haf-
stein aðal-
samningamað-
ur íslands í
EFTA-EB-við-
ræðunum
sem reykir pípu
eins og
4É8NH| Ólafur Þ. Harð-
arson lektor í
|^8§||M kennaraskólann
eins og
Ólafur Þ. Þórð-
arson alþingis-
maður
en hann er bú-
fræðingur eins
og
Pálmi Jónsson
alþingismaður
sem er fyrrver-
andi ráðherra
eins og
Júlíus Sólnes
prófessor
sem er faðir
fréttamanns
eins og
Markús Örn
JÉ Antonssdh
borgarstjóri
SSk ítúdent frá MR
Ómar Ragnars-
son fréttamað-
ur
sem hefur sam-
ið dægurlaga-
texta eins og
Þórður Árna-
son tónlistar-
maður
sem stjórnað
hefur tónlistar-
þáttum í út-
varpi eins og
Ingólfur Guö-
brandsson
ferðamálafröm-
uður
sem unnið hef-
ur að ferðamál-
um eins og
Höskuldur
Jónsson.

STRAKAR .VILTIBI KftUPA
3bLASVE\HABÚNIH6.bPÝ«T
BINDINDI
ERKVÖl'
6LEÖOEG 3Ói
6I.5KURIIAA*.*
T.SVO SAGOI ÉG VlÐ T
sj'ALFÁN KIG..SUKIUR
ISA6ÐI É6...HVERS i
VE6NA EKK\ A6BYR3A
[3ÓUN J
ENGAN DONASKAP
PILTURMINN*1.!!
fmlíllLi
.... EREKKISOLDIÐNUÓG
Vjðwí? SNEMTAÐ HALDATOUN
V NÚNA^illbVErtBERV.j

,r>A6A

PST..ÞIÐ ÞARNA UJI.Tf ALDREl
ÞAD ERU KOMIH 3 OL.. |SNEMT AL. _..,
, EF HÐ EfalP PENINC.!! flCMÐURWfcf/E
HEYRÐ0 GAMU..EG FRETTI
AÐ PAÐ KOSTAR H2000 AÐ
DAHSAVIÓ KONUNA ÞTNA

HVAÓ KOSTAR ÞA AE>....