Pressan - 07.11.1991, Qupperneq 32

32
FIMMTUDAGUR PRESSAN 7. NÓVEMBER 1991
Ég er mikill
lukkunnar pamfíll
segir Jón Kristófer kadett, sem barist hefur á j mörgum vígstöðvum^/
Jón Krislófer kudeti, sem
Steinn Steinarr iferdi ódaud-
legun í samnefndu kuwdi <>g
Jónus Arnason ritudi um
bókinu „Syndin er lævis og
lipur", er nú vistmadur ó
Hrufnistu út vid sundin blú.
Eftir œvintýralegt lif, sem fúir
þekkja uf eigin ruun, er þessi
fyrrverandi hermadur í þjóm-
ustu guds og seinnu bresku
hersins sestur i helgan stein
med þridju eiginkoriu sinni,
sem hunn kynntist ú Hrufn-
istu og gekk ad eigu sjótíu og
þriggju úru. Hunn vur geröur
burtræhur úr Hjúlpræöis-
hernum og lidhluupi úr
bresku hernum og nú hefur
hunn einnig sugt sig úr þjón-
ustu liukkusar. En hunn er
enriþú í þjónustu guds:
. ,,Eg er ennþá hjálprædis-
hermadur að innri gerð," sei>-
ir Jón, ,,þ« aó éi> kynni ekki
við mii> undir ai>a hersins. Éi>
trúi ennþá á nákvæmlei>a
sömu hlutina oi> éi> i>erði þei>-
ar éi> fermdist. Trúarlífið er
i>eysilei>a mari>sluni>ið. I>að
er óútskýranlegt »g kristileg
afstaða útheimtir hetjur «g
Jón Sigurðsson með núverandi eiginkonu sinni, Guð-
rúnu Karlsdóttur, en henni kynntist hann á elliheimil-
inu.
stórmenni, en það þarf einnig
mikla »g góða greind lil að
ganga í herhögg við lógík-
Ó KOMDU OG
HÖNDLAÐU HERRANN
Hið fræga kvæði Steins
Steinars um þig var einmitt
»rt um hurtför þína úr Hjálp-
ræöishernum.
EG LAGÐIST
í DRYKKJUSKAP
„Kynni mín af Hjálpræöis-
hernum hófust þegar ég var
aö vaxa úr grasi í Stykkis-
hólmi. Ég fékk síðan trúar-
lega staðfestu, sem varð til
þess að ég fór i herskóla í
London og útskrifaöist þaðan
með foringjatign »g starfaði
sem foringi í hernum hér
heima."
Hvað varð til þess að þú
snerir haki við hernum?
„Ég sneri aldrei haki við
hernum, heldur var ég rekinn
þaðan. Ég var mjög opinn að
eðlisfari og hafði ógrynui af
áhugamálum. Slíkir menn
verða gjarnan lausir í rásinni.
Að lifa er ekki hara að vera til.
það er engin lífsreynsla sem
slík fólgin í tilvistinni einni
saman. Sumir rata alltaf bein-
ar brautir meðan aðrir eru
alltaf í brekkum að príla og
rata þarafleiöandi í ýmiskon-
ar vandræði, bæði af eigin
völdum og annarra. Ég var
þannig ekki við eina fjölina
felldur. Ég fór út á galeiöuna.
eins og svo margir aðrir sem
hafa þurft að sæta aga og
þreyst á honum. Ég lagðist
Jóii Kristófer kinlctl i licnmin
í kriilil rcrdur stiiiikiiinii luii)
iifí IjuiIciiiiiiI Valgeriiur ritiuir
iim rci’iiiii iiii ilrnttins rnii)
nfi sru rcrdur smifiii) ng spilui)
i'i sílur iif! iiminliiliit tru
i'i kiinnlti iifi lniiullai)ii licrriiiin
þtii) licfst kliikkiin riiiiilcfin sja
l’annig hefst kva-ðið um
Jón Kristófer. Kn þú ortir
einnig kvæði um Stein Stein-
ar?
„Ég orti baki brotnu. mikið
af kvæðum, en sló aldrei í
gegn sem skáld. Ég náði aldr-
ei því sem til þurfti og hirti því
aldrei um að halda kvæðun-
um mínum til liaga. Við
Steinn kynntumst bara þann-
ig að við áttum einhvern veg-
inn saman og hélduin mikið
saman í frístundum. Kg held
að við höfum veriö nánari en
gengur og gerist um óskylda
menn. Kvæðið orti hann í
galsa eitthvert skiptið er við
sátum að sumbli. Petta var
allt til gamans gert. Krist-
ófersnafnið skaut upp kollin-
SS&.wW'-
um þegar Stein vantaði stuð-
ul í upphafserindið. Það loddi
síðan við mig og sjálfur hef ég
notað það þegar ég hef þurft
að senda eitthvað frá mér í
blööin. en það er smáræöi."
ÚTI Á REGINHAFI
l’egar Jón Sigurðsson lét af
störfum sem foringi í Hjálp-
ræðishernum fór hann í sigl-
ingar:
„Ég hóf siglingar í stríðs-
byrjun. þá tuttugu og sjö ára
gamall. I’að hafði lengi verið
erfitt um vik með vinnu í
hinni illræmdu kreppu en eft-
ir að stríðið hófst — blessað
stríðið. eins og einhver sagði
— fengu allir vinnu. Pegar er-
lend skip lögöust við land-
festar hérna gengu yfirleitt
einhverjir sjómenn á land. en
þeim fannst lítiö púður í því
mörgum að vera skotnir nið-
ur úti á reginhafi.
RETTDRÆPUR EF TIL
MANNS NÆST
„Kftir siglingar um árabil
agðist skipið við landfestar á
Knglandi vegna viðgerða. I>á
gekk ég í breska herinn. Það
kom þannig til að ég var mjög
mikill andfasisti og fann tján-
ingu minni gegn fasisma best
borgið þannig. Kg var síöan
undirforingi í setuliöinu
hérna heima og strauk síöar
og strokan úr hernum kom
mér á þá verstu hrakhóla sem
ég hef fengið að kynnast. Það
er nefnilega vandi að vera
hermaður. en sýnu meiri
vandi að vera strokuhermað-
ur. Maður er réttdræpur ef
næst til mannsog í flestum til-
fellum er það kúlan sem end-
ar feril liðhlaupans."
Kn af hverju fórstu úr hern-
um?
„Æ. ég hef aldrei verið
neitt blessaö blómabarn. Mér
fannst bara ekkert varið í það
að fara eitthvaö út í heim upp
á von og óvon. Kg var ný-
kvæntur."
MIKIL KVENHYLLI
Naustu ekki gífurlegrar
kvenhylli þegar þú spígspor-
aðir í foringjagallanum um
götur Reykjavíkur?
„Ég hef alltaf haft mikla
kvenhylíi." segir Jón kotrosk-
inn. „og yrði hreint ekkert
hissa þó að þú bættist í hóp-
inn."
„Birtan er jafnísmeygileg
og blaöamaöur," segir Jón
kankvíslegur, og beinir máli
sínu til Spessa, sem er farinn
að eiga viö gluggatjöldin.
„Ég skil ekki hvernig fólk fær
það á tilfinninguna að það sé
meira en sjálfsagt aö það
labbi inn einn daginn og togi
upp úr manni hin helgustu
leyndarmál."
SUM HJÓNABÖND ERU
EKKI VANDAMÁL
„Hjónaband er náttúrlega
sjálfvaliö vandamál — sum
þeirra eru svo hreint ekki
vandamál. eins og það sem
ég er í núna. Þetta var auövit-
að ööruvísi. eins og svo
margt var. þegar maöur var
enn ungur og ófyrirleitinn.
Þessi hjónabönd mín í þá tíð
voru skammlíf." segir Jón og
kyrjar því næst vísu sem
hann segir vera húsgang er
hann lærði sem barn:
Þud cr rinnli ni) rclju scr
ríf i slaiuli þrifu
(Uiiits fjiinth cf illn fcr
i þri hiiiuli ui) lifn.
„Ég hef nú oft haft þessa
vísu yfir mér til ánægju. Nei.
ég átti ekkert sökótt við þess-
ar konur og hef þó sjálfsagt
gert þeim lífið jafnleitt og þaö
var sjálfum mér um tíma.
Þetta voru sómakonur."
MEÐ ALLT ÞETTA
HÁR Á HÖFÐINU
Nú ertu kominn fast að átt-
ræðu og nýkvæntur í þriðja
sinn. Er pláss fyrir fleiri ævin-
týri?
„Ég er fjarskalega góður
ennþá til heilsunnar, þó að ég
hafi gert hér um bil allt til að
eyðileggja hana. Það var
maður hérna um daginn aö
setja út á fas mitt og fram-
komu og hann sagði: „Þú ert
eins og stútungskall svona
líka gamall og með allt þetta
hár á höfðinu!" Hann sagði
þetta si svona. eins og það
væri ódæði."
Nú drakkstu mikiö um
tíma. ertu alveg hættur því?
„Já, ég er algerlega hættur
að drekka. Það reyndist mér
heldur ekki vera neitt erfitt.
Ég er svo vel kvæntur og þá
eru engir erfiðleikar til. Éina
ráðið til að hætta drykkju-
skap er góö kona. en það eru
ekki allar góðar konur ákjós-
anlegar eiginkonur, — kolvit-
lausar sumar."
EG ER
LUKKUNNAR PAMFÍLL
Þú ert nú svolítið kjöftugur.
Kom það þér ekki stundum i
vandræði?
„Það kann nú að hafa gert
óskunda af og til. Það þótti
ekki alltaf tekið út með sæld-
inni að hafa mig uppi á móti
sér."
Ef þú ættir að lifa lífinu upp
á nýtt. mundiröu haga því
öðruvísi?
„Það eru ekki nema örfá
augnablik sem ég vildi
breyta. Ég er mikill lukkunn-
ar pamfíll. Ég hef síðan engin
sérstök plön um eilífðina.
nema bara náðina, en það er
einkamál." segir hann og
bætir hvíslandi við: „Ég stíla
dálítið upp á heppnina."
Þóra Kristin Asgeirsdottir