Pressan - 05.12.1991, Blaðsíða 38

38
FIMMTUDAGUR PRESSAN 5. DESEMBER 1991
Vel flestar þjóðir í heiminum hafa eitthvað út á nágranna sína í öðrum löndum að klaga. Norðmenn þola ekki Svía.
Islendingurinn ekki Þjóðverja og svo framvegis. En fólki er ekki bara misjafnlega við útlendinga. Það þolir ekki samlanda
sína í hinum landsfjórðungnum, hinum enda bæjarins, næsta húsi í sömu götu né heldur manninn á hæðinni fyrir ofan.
•<
•■c
Flestar þjóðir á jarðarkringlunni
búa sér til skoðanir á nágrönnum
sínum nær og fjær. Skoðanirnar
birtast líka í hinum gamalkunna ná-
grannaríg. I saklausustu mynd sinni
kemur rígurinn fram í því þegar til
dæmis Svíar segja brandara um
Norðmenn, Spánverjar um Portú-
gali, Islendingar um Dani eða Fær-
eyinga.
Rígurinn er ekki aðeins milli
þjóða heldur líka milli bæjarfélaga
og milli fólks í austurbæ og vestur-
bæ, milli fólks í sömu götu og þeirra
sem búa í sama stigagangi.
Svo er til annað sem lýsir sér sem
einhvers konar ótti við útlendinga
og verður greinilegri eftir því sem
þeir verða meira áberandi í kring-
um okkur. Þá er stundum talað um
fordóma gagnvart útlendingum.
Þannig þykir hjónaband aðila af
tvennu þjóðerni sjaldnast skynsam-
legur ráðahagur. íslendingar sem
kjósa að sækja sér maka til annarra
landa þykja með því vera að reisa
sér óþarfa hurðarás um öxl. Sagt er
að fjölskyldutengslin slitni, að siði
tveggja landa sé ekki hægt að sam-
eina, of erfitt sé að gera upp við sig
í hvoru landinu eigi að búa, heim-
þráin kvelji og svo framvegis.
TALAÐ FRAMHJÁ
ÚTLENDINGUM
„Okkur finnst skrítið að það er
stundum talað framhjá Ann. Hún er
búin að búa á íslandi í 8 ár og talar
mjög góða íslensku en samt er ég
spurður oftar en hún hvernig henni
líki, jafnvel þótt hún sé á staðnum til
að svara. Þetta stafar sjálfsagt af at-
hugunarleysi en er leiðigjarnt þrátt
fyrir það," segir Sigurjón Sigurjóns-
Sigurjón Sigurjónsson og Ann Sigurjónsson: „Eldum ekki sviöakjamma."
son, sem er giftur franskri stúlku frá
Strasbourg, Ann Sigurjónsson.
Sigurjón segir að vandamálin sem
plöguðu þau í upphafi hafi fyrst og
fremst stafað af ólíkum siðum land-
anna. Það sé ekki lítið lagt á útlend-
ing, sem kemur hingað til að búa til
sitt eigið heimili, að venjast lífs-
gæðakapphlaupi lslendinga og hinu
gífurlega mikla vinnuálagi.
,,Ég þekki íslenskt dæmi um 16
ára skólastúlku sem vinnur í tveim-
ur söluturnum auk þess sem hún
skúrar á kvöldin. Þetta orsakar fjöl-
skyldurpf og þekkist ekki annars
staðar. í Frakklandi er bannað að
þiggja laun á fleiri en einum stað í
einu.“
MAMMA ÁTTI ERFITT MEÐ
AÐ SÆTTA SIG VIÐ HANA
Þrítugur piltur, sem ekki vill láta
nafns getið, segir að foreldrar sínir
hafi átt erfitt með að sætta sig við
ítalska unnustu sína. Þau eru nú bú-
in að vera gift í rúm tvö ár og búa í
Reykjavík.
„Þetta var þannig hjá okkur í upp-
VIRÐISAUKASKATTUR
Gjalddagi
virðisaukaskatts er
5. þessa mánaðar
Skýrslum til greiðslu, þ.e. þegar
útskattur er hærri en innskattur,
og núllskýrslum má skila til banka,
sparisjóða eða pósthúsa. Einnig
má gera skil hjá innheimtumönnum
ríkissjóðs en þeir eru tollstjórinn
í Reykjavík, bæjarfógetar og sýslu-
menn úti á landi og lögreglustjór-
inn á Keflavíkurflugvelli.
Bent skal á að bankar, sparisjóðir
og pósthús taka aðeins við skýrsl-
um sem eru fyrirfram áritaðar af
skattyfirvöldum. Ef aöili áritar
skýrsluna sjálfur eða breytir áritun
verður að gera skil hjá innheimtu-
manni ríkissjóðs.
Inneignarskýrslum, þ.e. þegar
innskattur er hærri en útskattur,
skal skilað til viðkomandi skatt-
stjóra.
Til að komast hjá álagi þarf
greiðsla að hafa borist á gjald-
daga. Athygli skal vakin á því að
ekki er nægilegt að póstleggja
greiðslu á gjalddaga.
RSK
RÍKISSKATTSTJÓRI
JOLAUOS
Eigum fyrirliggjandi hin eftirspurðu sænsku
aðventuljós og Ijósastjaka fró KONST SMIDE.
Verð fró 2.450 - Sendum í póstkröfu.
RAMMA
GERÐIN
HAFNARSTRÆTI 19, SÍMI 17910, KRINGLUNNI SÍMI, Ó89960
hafi að ég fór til Ítalíu sumarið 1987
að vinna á litlu hóteli í Verona og
kynntist þar konunni minni. Ég fór
heim um haustið og hélt áfram í há-
skólanum og hún átti einu ári ólokið
í skóla í Verona. Vorið eftir kom hún
til íslands.
Ég var náttúrlega búinn að segja
fjölskyldunni frá henni, bæði um
sumarið í bréfum og svo var ég
spurður í þaula þegar ég kom heim
um haustið. Mamma reyndi mikið
að tala um fyrir mér og sagði að
svona ráðahagur borgaði sig alls
ekki. Það var ekki það að hún hefði
eitthvað á móti stúlkunni, en þetta
var henni svo framandi. Hún sá
fram á að geta ekki talað við hana
þegar hún kæmi. Ég hafði á tilfinn-
ingunni að hún væri hrædd um að
þurfa að skammast sín fyrir heimil-
ið, matinn og að missa mig að lok-
um úr landi.“
SPURNING UM AÐ VENJAST
„Lífið hjá mér hefði sjálfsagt orðið
afslappaðra á margan hátt og hefð-
bundnara ef ég hefði bara farið yfir
í næstu götu og náð mér í kvonfang
þar. Fólki finnst alltaf tungumál vera
ákveðinn múr. Það er óþægilegt að
geta ekki tjáð sig til fulls, það þekkja
allir sem hafa verið í útlöndum,"
segir Skúli Sigurdsson hjá Bílaum-
boðinu. Hann er kvæntur Arielle
Mabilat sem hefur frönsku að móð-
urmáli en er í raun föðurlandslaus,
því hún er fædd á Frönsku-Gíneu,
var lengi í Laos, Indlandi, Madaga-
skar og víðar. Nú búa foreldrar
hennar á lítilli eyju í Indlandshafi.
„Við höfum kynnst tungumála-
vandamálinu eins og aðrir sem eru
í svipaðri aðstöðu. Mataræðið er
líka ólíkt milli þjóða. Sumir íslend-
ingar fyllast þrjósku ef gesturinn
getur ekki borðað það sem lagt er á
borð fyrir hann. Það eru til dæmis
fáar þjóðir sem borða rolluhausa.
Það er ekki skrýtið þótt útlending-
um finnist það ógeðslegt, fjölmörg-
um íslendingum verður flökurt við
tilhugsunina. Mundu íslendingar
leggja sér slöngur og snáka til
munns óhikað ef þeir væru gest-
komandi í öðru landi, þar sem slíkt
væri þjóðarréttur? Þetta er bara
spurning um að venjast."
VELKOMIÐ SVO FREMI
SEM ÞAÐ FER AFTUR
Útlendingar sem koma sem ferða-
menn til annarra landa eru litnir
misjöfnum augum eftir því hvaða
land á í hlut. Potúgalir eru til að
mynda frægir fyrir að vilja lítið sem
ekkert með útlendinga hafa. ísland
er enn s^em komið er nær eingöngu
byggt íslendingum, enda hefur