Pressan - 23.01.1992, Qupperneq 41

FIMMTUDAGUR PRESSAN 23. JANÚAR 1992
41

'Jh)jnv
íolcitðUnf
{•jóööögitr
Guðfinnur Halldórsson
bílasali seldi Steingrími
Hermannssyni, sem þá var
forsætisráðherra, jeppa
sem Guðfinnur hafði flutt
notaðan til landsins. Þetta
var glæsilegur amerískur
jeppi.
Blaðamaðurá DV hringdi
til Guðfinns og spurði hvort
rétt væri að forsætisráð-
herrann hefði verið að
kaupa af honum notaðan
jeppa. í fyrstu þrætti Guð-
finnur ákveðið fyrir, en eftir
harðan atgang blaða-
mannsins svaraði Guðfinn-
ur loks:
„Allt í lagi, allt í lagi. Ég
skal staðfesta þetta. En það
bvðir ekkert að vera að núa
Steingrími því um eyru."
Blaðamaðurinn og Guð-
finnur ræddu lengur saman
um alla heima og geima.
Fljótlega kom i Ijós aö Guö-
finnur virtist sjá eftir að
hafa staðfest að Steingrím-
ur hefði keypt af sér bílinn.
í lok samtalsins spurði
Guðfinnur blaðamanninn:
„H vað á ég að gera þegar
ég er spurður svona? Þetta
er auðvitað trúnaðarmál.
Viltu segja mér hvað ég á
að gera? Þú hefur vitið en
ekki ég."
(Úr bílasalasögum)
„FOLK SEM E R I
NÁNUM TENGSLUM
V I Ð NÁTTÚRUNA
VIRDIST RÚA YFIR
ÁBYRGÐAR-
TILFINNINGU,
SEGIR GÍSLI Þ Ú R
GUNNARSSON
BÚKAÚTGEFANDI,
RITHOFUNDUR
0 G BÚDDISTI.
Gísli Þór Gunnarsson er
fœddur í Bandaríkjunum,
heillaður af Tíbet og indíán-
um, bókaútgefandi, rithöf-
undur og búddisti med mast-
ersgráöu í sálfrœði. Hann
lœtur móöan mása frá sveita-
setri sínu rétt fyrir utan
Grindavík.
Gísli hefur sent frá sér tvær
skáldsögur; Kærleiksblómið
og Á bláþræði. í kjölfarið
fylgdu tvær þýðingar, sú fyrri
Ævisaga Dalais Lama og hin
síðari Fantatak eftir Jerzy
Kosinski, sem kom út fyrir
jólin.
„Ég er ekki óánægður með
umfjöllun bókarinnar sem
slíka heldur hefði hún mátt
vera meiri og þá í áhrifameiri
fjölmiðlum. Eg gaf bókina út
sjálfur og hafði ekki bolmagn
til að auglýsa hana.
Ævisaga Dalais Lama kom
út í fyrra, en hún er þriðja
bókin um Tíbet sem komið
hefur út á íslandi. Mér þykir
það svo sárgrætilegt þegar
svona mikii þögn ríkir um eitt
ákveðið málefni. Þessi þögn
hefur hreinlega neytt Tíbeta
út í harðar aðgerðir."
Þú fórst til Indlands sama
ár og Dalai Lama fékk Nób-
elsverdlaunin.
„Það má segja að ég hafi
farið til Indiands á vegum
Vikunnar til að eltast við Dal-
ai Lama, en það var vegna
fyrri skrifa minna um hann
sem ég fékk viðtalið. Samtal
okkar varð svo uppistaðan í
útvarpsþætti sem ég gerði.
Stuttu áður en senda átti þátt-
inn út komst ég að því að búið
var að taka hann af dagskrá.
Að iokum tókst að útvarpa
honum en þá kom í ljós að
hann var allur klipptur. Með
þrýstingi tókst að senda hann
út í fullri lengd síðar.
Ég sótti síðan ráðstefnu fjöl-
miðlafólks sem var haldin á
indlandi árið 1990, en þar var
fjallað um málefni Tíbets.
Ráðstefnuna sóttu einnig Ri-
chard Gere og Petra Kelly,
sem stofnaði flokk Græningja
í Þýskalandi. Græningjar
voru eina stjórnmálaaflið í
Evrópu sem tók upp málefni
Tíbets á sínum tíma.
Ég fékk það hlutverk að
mæla með einhverjum ís-
lenskum stjórnmáiamönnum
sem gætu haft áhuga á þessu
málefni. Ég skrifaði niður
fimmtán nöfn úr Alþýðu-
flokki, Alþýðubandalagi,
Sjálfstæðisflokki, Framsókn
og af Kvennalista, en það var
eingöngu Steingrímur Her-
mannsson sem sýndi þessu
einhvern áhuga."
Þú hefur þrisvar sinnum
heimsótt verndarsvœdi ind-
íána í Arizona en þar búa lid-
lega 100.000 Navaho-indíán-
ar.
„Það má segja að málefni
Tíbeta og Navaho-indíána
tengist, þar sem þeir fyrr-
nefndu sitja á mestu úran-
íumnámum Kínverja og þeir
síðarnefndu á stærstu úran-
íumbirgðum Bandaríkjanna.
Trúarleiðtogi Navahoanna
var kaliaður Don Juan, en
hann stofnaði Kirkju inn-
fæddra Ameríkumanna. Má
segja að hann hafi byggt upp
sjáifsvirðingu sem þeir töp-
uðu stríðinu við landnemana.
Þeir berjast ennþá fyrir til-
verurétti sínum. Mormónskir
auðhringir vilja komast yfir
auðlindir þeirra. í dag fara
nokkrar milljónir gallona af
vatni vikulega frá verndar-
svæði þeirra til raforkustöðv-
ar sem framleiðir orku fyrir
Suður-Kaliforníu.
Fólk sem er í nánum tengsl-
um við náttúruna virðist búa
yfir meiri ábyrgðartilfinningu
gagnvart lífríki jarðar og því
er ég baráttumaður fyrir
sjálfsákvörðunarrétti Nava-
hóa og Tíbeta, og þá sérstak-
lega hvað varðar nýtingu úr-
aníumnáma þeirra."
En hvab adhefst Gísli sál-
frœdingur þessa dagana?
„Ég hef lítið starfað við sái-
fræðina síðan ég lauk mast-
ersprófi. Næst á dagskrá hjá
mér er útvarpsþáttagerð í
anda Orsons Welles. Fyrsta
verkefnið verður einmitt bók
Jerzys Kosinski, Fantatak.
Þessu verður síðan útvarpað
hjá Útvarpi Sól. Ég vil hvetja
allt áhugafólk um leiklist til
að mæta á Bíóbarinn á
þriðjudagskvöldið og bjóða
fram krafta sína.“
Anna Har. Hamar
GRINDAVÍK
R I M S í R A M S
Hvar er fólkið frá í fyrra?
fagurfræði pistilsins: það og alls konar fólk að
verð ég sjálfur sem segi allt skvaldra í kringum okkur,
Afhverju eru götur Reykjavíkur ekki
yfirfullar af fólki yfir fertugt þegar
kvöldin eru slík og þvílík sem þau
hafa verið? Afhverju hittir enginn
neinn?
Ekkert þykir hallærislegra
í svona pistlum en þegar
menn kveðja til kunningja
sína sem illa dulbúnar mál-
pípur fyrir alls konar fárán-
legar skoðanir sem pistla-
höfundurinn þorir ekki að
standa við sjálfur; pistlar
sem byrja: Ég hitti kunn-
ingja minn á götu ... og
enda í einhverju fimbul-
fambi um Perluna.
En ég get ekkert gert að
því: ég hitti kunningja.minn
um daginn. Og frekar vil ég
leyfa honum að vera með í
þessum pistli en að skelfast
ímynduð hallærislegheit.
Sé út í það farið; það er
ekkert hallærislegt á þess-
um tímum þegar ekkert er
out nema að vera in og ekk-
ert in nema að vera out —
ekkert hallærislegt nema að
vera ekki hallærislegur. Og
auk þess verður þetta ekki
hallærislegt — og því hallær-
islegt — vegna þess að ég
hef nýjung fram að færa í
það andríka og fráleita,
kunninginn hins vegar jánk-
ar bara og neitar og hristir
hausinn og segir: Ja, það
sem þér dettur í hug, ekki er
öll vitleysan eins, er þetta nú
ekki eitthvað orðum auk-
ið.. .
Og svo framvegis. Við sát-
um á krá og það var sunnu-
dagskvöld og það var ein-
hver músík í hátölurunum
skáld og hættulegir menn
með hatta og frjálslyndar
skáldkonur að drekka með
börnunum sínum — þarna
var líka fullur maður. Við
höfðum hætt okkur inn á
raunverulega listamanna-
krá, nokkuð sem ég hefði
aldrei þorað að gera einn.
Útúrdúr: það er svo merki-
legt með þessi kaffihús og
þessar krár þar sem maður á
víst að vera ef maður telur
sjálfan sig málið og aðal-
númerið: þegar ég hætti
mér þar inn líður mér alltaf
eins og ég hafi villst inn í ein-
hverja fermingarveislu sem
mér var aldrei boðið í, það
er einhvern veginn horft
þannig á mann ...
Við sátum þarna súpandi í
reykslæðurökkrinu og ég
sagði honum að ég þyrfti að
skrifa pistil þegar ég kæmi
heim og spurði um hvað ég
ætti að hafa hann. Hann
sagði: Hafðu hann um að þú
hittir æðislega skemmtileg-
an kunningja þinn sem segir
eitthvað ofjalega snjallt um
Perluna. Ég sagðist ekki
nenna því og það væri ekki
hægt að segja neitt snjallt
um Perluna, þetta sjálfvís-
andi hringtákn hins mann-
hverfa sjálfumleika á öld
hinnar bláþráðóttu fléttu
sem spinnst um sjálfa sig
handan merkingar og nánd-
ar. Hann sagði: Hefurðu tek-
ið eftir því að það er enginn
yfir fertugt hérna? Skrifaðu
um það. Eg sagði: Nei, ég er
að hugsa um að skrifa um
hvort ég ætti að fá mér
hund, finnst þér að ég ætti
að fá mér hund? Hann sagði:
Nei, fólk skiptist í hunda og
ketti og þú ert köttur.
Ég heiti köttur, ég er ljón.
En þegar ég sit hérna núna
er þetta mér umhugsunar-
efni. Af hverju var enginn yf-
ir fertugt þarna? Hvar er
fólkið frá í fyrra? Af hverju
eru götur Reykjavíkur ekki
yfirfullar af fólki yfir fertugt
þegar kvöldin eru slík og
þvílík sem þau hafa verið?
Af hverju hittir enginn
neinn? Við dýrkum æskuna
ailtof mikið. Sértu ekki nýr
ertu ekki til og skalt fela þig
heima hjá þér. Þetta helst í
hendur við hatur okkar á há-
skólamenntuðum mönnum
og sérfræðingum og öllum
þeim sem hugsanlega vita
eitthvað um eitthvað, og dá-
læti okkar á fúski og brjóst-
viti og náðargáfu; þetta er
angi af íslenska drauminum.