Pressan - 18.06.1992, Page 30

MIÐVIKUDAGUR PRESSAN 17.JÚNÍ 1992
TÓMSTUNDIR
VALBERG LARUSSON NEMI
TEYCJUHOPP
ÞAí> NÝJASTA
Hjá sumum ættbálkum í Afr-
íku verða drengir ekki menn
nema þeim takist að sanna að
þeir standi undir þeirri nafnbót. I
þeim tilgangi tíðkast að fara með
drengina upp á bjargsbrún, tága-
kaðall er reyrður um ökklann á
þeim og síðan eiga þeir að gjöra
svo vel að sanna manndóm sinn
með því að henda sér fram af.
Láti þeir sig hafa það eru þeir
teknir í mannatölu, verði óhapp
eru þeir dauðir og þori þeir ekki
er þeim útskúfað.
Þessa þolraun hafa Vestur-
landabúar nú apað eftir á sína
vísu. Leikurinn kallast á íslensku
teygjuhopp eða teygjufall og
gengur út á það að teygja er
bundin um búkinn og við svo
búið henda menn sér fram af
krana úr mismunandi hæð, allt
eftir því hvað hugrekkið leyftr.
Nú stendur til að kynna þessa
íþrótt fyrir íslenskum. Sá sem
ætlar að standa fyrir því er Val-
berg Lárusson ásamt félögum
sínum í sportklúbbi Menntaskól-
ans við Sund.
Er þetta ekki kjörið tækifæri
til að fara á fund forfeðranna?
„Það eru til þrjú teygjufalls-
kerfi í heiminum. Við ætlum að
nota þýska kerfið svokallaða.
Það kerfi hefur verið í notkun
síðustu sex ár og enn hefur ekk-
ert einasta slys orðið, þannig að
þetta er ekki svo hættulegt.
Kostur þessa þýska kerfis felst
í því að öryggið er tvöfalt miðað
„ Við ætlum að kynna
teygjuhopp fyrir íslendingum
i sumar.1
við önnur kerfi. Það er mun
meira lagt í búnaðinn sem festur
er við lappimar og hann er einn-
ig festur annars staðar við líkam-
ann, sem ekki tíðkast í öðrum
kerfum.“
Er þetta vinsælt spoit erlend-
is?
„Þetta er vinsælt í Danmörku,
Frakklandi, Bandaríkjunum og í
Ástralíu, en þar hafa verið
byggðir sérstakir pallar fyrir
þetta og teygjufallsstöðvar eru út
um allt.“
Er keppt í ftessu?
„Já, keppnin felst í því að
menn fara upp í krana með kefli,
líkt og í boðhlaupi, stökkva nið-
ur og rétta næsta manni fyrir
neðan keflið, sem sfðan fer eins
að og svo framvegis. Menn geta
bæði stokkið yfir jörðu og vatni.
Við höfum fengið iánaðan
krana sem verður staðsettur við
Reykjavíkurhöfn og þar ætlum
við að kynna þetta fyrir íslend-
ingum síðar í sumar og gefa
þeim tækifæri til að prófa.“
„Þetta er ein mesta ofsasæla sem ég hef komist í."
BJÖRK 6UÐMUNDSDÓTTIR í SYKURMOLUNUM
ÞETTA ERSVO
MIKIÐ FRELSI
„Maður er þyngdarlaus og áhyggjulaus."
MIKAEL R. ÓLAFSSON KAFARI
í KÖFUNERU
MI5TÖK EKKI
VIÐURKENNP
Hvemig má það vera að fólk
borgi fyrir að láta reyra teygju
utan um sig og kasta sér síðan
niður úr krana í 50 metra hæð?
Við fengum Björk í Sykurmol-
unum til að svara þessari spum-
ingu. Hljómsveitarmeðlimimir
prófuðu þetta nefnilega á Nýja-
Sjálandi á dögunum þegar þeir
vom þar á tónleikaferðalagi.
„Menn geta víst orðið háðir
þessu teygjuhoppi. Á Nýja-Sjá-
landi em menn sem ferðast um á
litlum tmkkum og binda teygj-
una sína við hvað sem er og
hoppa svo fram af. Þeir verða að
bytja daginn á því að hoppa, eins
og venjulegir menn verða að fá
sérkaffi.
Eg ákvað að prófa þetta af því
ég vil prófa allt einu sinni. Þama
varð ég hrædd í fyrsta skipti á
ævinni. Eg hef aldrei upplifað
flughræðslu, bfihræðslu, myrk-
fælni og svoleiðis. Svo fer ég
þama upp í hífukrana við höfn-
ina. Fætumir á mér vom bundnir
saman neðst við ökklana. Með
mér var maður sem taldi niður;
þrír, tveir, einn og ... Þá lamað-
ist ég í hnjánum, en slíkt hafði ég
bara lesið um í bókum. Eg varð
brjálæðislega hrædd. Maðurinn
hughreysti mig og byijaði aftur
að telja. Þá þurfti ég að taka á
öllu sem ég átti, klifraði ein-
hvem veginn áfram á stómtám,
og fór íram af.“
Og hvemig var?
, Jfiesta daga líður manni alla-
vega; einn daginn er maður voða
glaður en kannski líka oggu
kvíðinn, það er svona kokkteill
af öllu. Kikkið við þetta var að
þarna var enginn kokkteill í
gangi. Fyrst ertu 150 prósent
hræddur og eftir að þú stekkur
ertu 150 prósent ftjáls. Þetta er
ein mesta ofsasæla sem ég hef
komist í.
Við vorum tíu saman í hóp
þama og helmingurinn hoppaði.
Þegar við hittum restina af liðinu
sem var að túra gátu þau undir
eins séð hverjir af okkur hefðu
hoppað og hveijir ekki, því þeir
sem hoppuðu vom uppi í skýj-
unum — andliúð á þeim og allt
— í að minnsta kosú sólarhring
á efúr. Þetta er svo mikið ífelsi."
Æúarðu að prófa þetta aftur?
„Ég held ég þurfi það ekki á
næstunni. Maður þarf ekki að
prófa þetta nema á tíu ára ffesú.“
ÓLAFUR ÓLAFS-
SON GOLFARI
ALPREI
5PILAÐ
MEIRAEN
NÚ
Ekki verður skrifað um íþrótt-
ir og áhugamál án þess að rninn-
ast á golf. Golfið hóf innreið sína
á Islandi árið 1934 þegar stofn-
aður var Golfklúbbur íslands í
Laugardal. Síðan þá hafa golf-
vellir sprotúð upp hver á fætur
öðmm og nú er svo komið að
slíka velli má finna á ótrúlegustu
krummaskeijum. I dag em 37
golfvellir á landinu.
Ólafur Ólafsson, landsliðs-
maður og einn okkar fremsti
golfari í gegnum tíðina, var 12
ára þegar Golfklúbbur íslands
var stofnaður. Hann hefur stund-
að golfið síðan og aldrei eins og
nú, að eigin sögn.
„Gísli bróðir var margfaldur
Islandsmeistari og líklegast ein-
hver sá albesti hérlendis. Eg bar
pokann hans og byijaði að spila
upp Ifá því.“
Geta allir stuudað golf óháð
aldrí?
„Ef heilsan leyfir. Taka varð
bæði hnén af Jóhanni Eyjólfs-
syni, íyrmrn Islandsmeistara, og
setja í hann gervihné. Hann
keypti sér bara rafmagnsbfi og
spilar enn á fullum dampi.“
Hvemig er aðstaða hérlendis
úl golfiðkunar?
„Tímabilið er heldur stutt eða
frá maí fram f lok september.
Sumir spila þó allan veturinn.
Pabbi, Ölafur Gíslason, fékk
naglalakk hjá mömmu og lakk-
aði kúlumar rauðar. Vetumir em
nú orðið mildari þannig að hægt
er að vera meira útivið og and-
skotast á kúlunum. Kosturinn
við ísland er sá að hér er hægt að
spila ífamyfir miðnætú
Áhugi á golfi er orðinn svo
mikill að það er búið að loka
Golfklúbbi Reykja-
víkur. Ef menn æúa
að spila klukkan þrjú
eða fjögur um eftir-
miðdaginn verða
þeir að panta tíma
fýrir hádegi. Menn
geta ekki verið tveir
saman heldur minnst
fjórir.
Margir hafa feng-
ið golfdellu eftir há-
skólanám í Amer-
íku, því þar þurfa
menn að taka íþróttir
með. Golfarar hafa
líka gert mikið af því
að fara utan saman á
hveiju ári.“
„Hér er hægt að
spila golf framyfir
miðnætti."
Stórveldin hafa lengi keppst
við að stinga mönnum í blikk-
dósir og skjóta þeim upp í loft
langt í burtu frá þessum heimi.
Aðrir heimar úti í geimi em þó
enn fjarlægir flestu venjulegu
fólki, þótt sumir spái því að stutt
sé í að pakkaferðir bjóðist þang-
að. Menn þurfa þó ekki að leita
langt yfir skammt vilji þeir
skoða annan heim gjörsamlega
frábrugðinn þessum. Og vilji
þeir skoða þennan heim ætti það
ekki að vera miklum vandkvæð-
um háð. Menn þurfa að fara á
námskeið, kaupa sér kafarabún-
ing og halda síðan niður í hyl-
dýpin.
Köfun hefur lengi þótt spenn-
andi íþrótt, en hún krefst þess að
menn séu í góðu formi. Mikael
R. Ólafsson er kafari af h'fi og sál
og hefur undanfarið kafað fyrir
björgunarsveitina Ingólf þegar
neyðarúlfelli koma upp.
Hvemig líður manni þama
niðri?
„Þegar gaman er, þá er þetta
eins og maður sé núll til níu
mánaða, maður er þyngdarlaus
og áhyggjulaus. Þegar maður
kafar er auðvelt að gleyma öllu
sem ofar er og maður sér alltaf
eitthvað óvænt ef augun era op-
in. Stundum er maður svo hepp-
inn að finna toll, sem einhver
hefur fargað til að forða frá toll-
urum.
Stór hluú af þessu sporú er fé-
lagsskapurinn. Dæmigerð köf-
unarferð um helgi tekur svona
fimm klukkustundir, en þar af
fara bara fjörutíu mínúmr í köf-
unina sjálfa. Menn hittast, koma
sér á staðinn, grilla, þrífa búnað-
inn og þess háttar.“
Er erfiðara að kafa á ísland-
smiðum en víða erlendis?
„Umhverfið hér er rniklu erf-
iðara en til dæmis í Suðurhöfum.
Kuldinn gerir að verkurn að það
þarf dýrari búnað hér, menn
þurfa í flestum tilfellum að eiga
þurrgalla. Öndunarbúnaður þarf
að vera af góðri tegund, einnig
þurfa menn að vera í mun betra
líkamlegu ástandi héren erlendis
vegna kuldans."
Stunda margir köfun hér?
„Það er um fimmtíu manna
hópur sem stundar sportköfun af
einhveiju viú og svo hefur tölu-
verður fjöldi manna kynnst
þessu í björgunarsveitum. At-
vinnukafarar hér era um þrjá-
tíu.“
Hvert á áhugasamt fólk að
snúa sér úl að koma sér af stað í
köfún?
„Þá er best að fara úl leiðbein-
enda sem hafa réttindi. Hvað
varðar áhugamannaköfun, þá
þurfa menn að passa sig á því
hvaða kennara þeir fá. Sumir
hugsa því miður um peninginn,
halda sig samt alltaf innan
rammans sem á að kenna, en það
er hægt að kenna misvel. Stað-
reyndin er sú að í köfun era mis-
tök ekki viðurkennd. Ef þú gerir
mistök þama niðri, þá pikkar Pó-
seidon í þig og fær þig. Það er
ljóst að í flestum slysatilfellum
er það mannlegi þátturinn sem
klikkar, ekki búnaðurinn. Bili
búnaðurinn geta menn misst
stjóm á sér af ótta, en vel þjálf-
aðir menn halda alltaf ró sinni og
þeir þekkja þær reglur sem
gilda.“