Pressan - 16.06.1994, Blaðsíða 24

Hverjir
voru hvar í
hálfa öld?
ullyrða má að á upp-
hafsárum lýðveldisins
Islands hafi stjarna
Hafharfjarðar skinið
hvað skærast í skemmt-
analífi Stór-Reykjavík-
ursvæðisins. Aldrei síð-
ar hefiir neinn staður
utan Reykjavíkur náð
álíka vinsældum sem
skemmtanabæli. Það
var fyrst og ffemst veit-
ingastaðurinn Gúttó
sem dró að sér Reykvík-
inginga árið eftir að ís-
land fékk endanlega
sjálfstæði, en Reykvík-
ingamir lögðu það á sig
að taka strætó ffam og til baka enda
kvað við nýjan tón í skemmtanalífinu
sem barst með Gunnari Ormslev og
saxófóni hans. „Gunnar hafði það ffam
yfir aðra að hann las ekki nótur heldur
hljóma. Hann kom með Glen Miller-
hljóminn ffá Danmörku,“ segir Guð-
mundurSteingrímsson, trommuleik-
ari og samstarfsmaður Gunnars um
árabil. Meðal þeirra sem síðar urðu
þekktir og sóttu Gúttó til að hlýða á
„tóninn“ voru Ólafúr Gaukur, Pétur
Guðjónsson rakari, SteiniSteingríms
og Daddi brasi, sem við víkjum aftur
að síðar. Fleiri voru eftirminnilegir ffá
þessum tíma sem komu oft við í Gúttó,
menn eins og Doddi kúla og nafni
hans Doddi rotari, Dengsi Rúnu og
Halli Amelíu, en Hafnfirðingar og
reyndar menn úr mörgum öðrum
sjávarplássum voru gjaman kenndir
viðmæðursínar.
Ekkert vændi — allt
frítt
Ekki er þar með sagt að Gúttó hafi
verið dautt úr öllum æðum áður en
Gunnar Ormslev kom, sá og sigraði,
því á undan starfaði þar hljómsveit
Jónatans Ólafssonar við nokkrar vin-
sældir. Það sem hefúr hins vegar farið
hljóðar, en ögraði engu að síður höfúð-
borgarbúanum nokkru fyrir „tón“
Gunnars, var Hótel Bjöminn við
Strandgötu í Hafnarfirði. Mikið óorð
fór af þeim stað og hann var oftast kall-
aður búlla. Gámngamir uppnefndu
hann gjaman Honkí tonk, sem var
sama nafn og á illræmdri alþjóðamel-
luknæpu í Kina. Guðmundur Stein-
grímsson þorir þó að fúllyrða að þar
hafi ekkert vændi átt sér stað. „Þetta var
allt ffítt. „The best things in live are al-
ways ffee,“ segir hann kíminn, en þess
má geta að hann á ftmmtíu ára djass-
24 PRESSAN FIMMTUÐAGURINN 16. JÚNI 1994
trommaraafmæli á næsta ári. Og
Gvendur klykkir út með því að segja:
„Þetta var svoleiðis rosalegt í Hafhar-
firðinum á sínum tíma.“
Þá fféttist af því að Halla Linker,
ræðismaður Islands í LA, og vinkonur
hennar hefðu oft komið við í Gúttó, en
nokkm síðar, enda bjó hún þá í Hafn-
arfirði. Síðar sótti Halla sem kunnugt er
Hótel Borg, þar sem hún kynnist til-
vonandi eiginmanni sínum Hal Lin-
ker.
Áðumefndur Pétur Guðjónsson
var á þessum tíma eitt mesta dansfifiið í
bænum, eins og hann orðaði það sjálf-
ur og skemmti sér víða — ekki bara í
Hafharfirði — heldur til dæmis í Ris-
inu í Mjólkurstöðinni og í Iðnó. Ekki
vitum við hvort aUt verður svona fagurt
í endurminningunni en hann lýsir tíð-
arandanum svo að ekki hafi verið mik-
ið um drykkju á þessum ámm. „Það
var ekki drukkið vín úti á götu. Ef menn
vildu fá sér sopa fóru þeir út í port.“
Júlli Sesar og Stjáni
Magg
Næsti hápunktur í íslensku
skemmtanalífi má segja að hafi verið í
Sjálfstæðishúsinu um og upp úr 1950.
Þar var Daddi brasi einnig á ferð og fór
sögum af því að hann og Flosi Ólafs-
son, leikari og nú óðalsbóndi á Stóra-
Aðalbergi (Bergi) í Reykholtsdaþhefðu
dansað þar uppi á sviði óumbeðnir.
Flosi segist hafa átt góðar stundir í Sjálf-
stæðishúsinu. Þar vom líka áberandi
menn á borð við Bidda dansara,
Bjama Armann Jónsson, sem einnig
er sagður hafa verið mikUl gleðimaður,
Júlla Sesar, Stjána Magg, Gunnar Eg-
ilson, Bjössa R. og Gvend bróður hans
sem og Guðmund Steingríms og
Gunnar Ormslev. Hljómsveit Aage
Lorange var þar mest áberandi á þess-
um tíma. Erfitt reyndist hins vegar að fa
uppgefin nöfn kvennanna sem sóttu
þangað mest. Lengst af var opið í Sjálf-
stæðishúsinu til klukkan þrjú að nóttu,
líkt og nú tíðkast. Stuðið þar féll þó um
sjálft sig þegar einhver fékk þá snilldar-
hugmynd að loka skemmtistaðnum
klukkan eitt. Að sama skapi jókst þá
ásóknin í heimahúsapartí og nætur-
klúbbar blómstruðu.
1 ársbyijun 1957 vom þrjár rokk-
myndir sýndar í kvikmyndahúsum
borgarinnar við miklar vinsældir ung-
linganna. Eins og svo oft fýrr og síðar
litu málsmetandi menn á rokkið sem
mestu lágkúm. Breiðfirðingabúð var
þá heitasti staður í bænum, en þangað
flykktist fólk til að dansa, ekki drekka.
Sæmi rokk var meðal fastagesta í Breið-
firðingabúð, en hann segist hafa dans-
að „nýju dansana" þar á sunnudögum
og í Iðnó á laugardagskvöldum. „Ég fór
út að dansa átta sinnum í viku; um
miðjan daginn á sunnudögum og öll
kvöld. Þetta gerði ég í mörg ár,“ segir
hann en Magnús tvíburabróðir hans
var gjaman með honum úti á djamm-
inu á þessum ámm. Eitt sinn boðaði
Hosi Ólafsson þá til fegurðarsam-
keppni karla. „Við vomm einmitt
staddir í Breiðfirðingabúð þegar Flosi
borgaði okkur vikulaun — ég man
ekki 1.500 eða 2.500 á mann—fyrir að
koma þama og taka þátt í fegurðar-
samkeppni karla. Við vomm þama
einir tíu til tólf, þar á meðal Valbjöm
Þorláksson, Edvin Magnússon, Þor-
steinn Löve og fleiri. Ég tók þetta bara
sem grín, en þegar ég ffétti að þetta væri
fúlasta alvara og við ættum að koma
ffam á skýlum þá neitaði ég.“
Ý msir fleiri skemmtistaðir vom vin-
sælir um og upp úr þessum tima eins
og Storkklúbburinn, sem Guðlaugur
Bergmann sótti gjaman, svo og Þórð-
ur Ásgeirsson, forstjóri Fiskistofú, og
Hilmar Helgason, stofnandi SÁÁ. Þá
má einnig nefna Lídó við Skaftahlíð,
Hótel Sögu, Vetrargarðinn í Vatns-
mýrinni, Klúbbinn í Borgartúni og
Röðul við Skipholt, sem varð fyrsti vín-
veitingastaðurinn á íslandi rétt fyrir
1960.
Egg rolls og camparí
Næsta bylting í íslensku skemmt-
analífi varð upp úr 1967 í Hábæ á
Skólavörðustíg, sem var í upphafi fínn,
kínverskur veitingastaður þar sem
menn snæddu „egg rolls“ og dreyptu á
camparíi, enda var léttvínsmenningin
ekki búin að ná tökum á íslenskri þjóð.
Kínverski garðurinn við húsið, sem var
alsettur lækjum, gosbmnnum og öðm
óviðjafnanlegu, var jafnan kaflaður
„garðurhins himneska ffiðar“. Ogþeg-
ar best lét söng Haukur Morthens fýrir
gestistaðarins.
Það var fýrst þá sem bóhemlífið náði
að festa rætur á íslandi, en Naustið og
Borgin komu einnig mikið við sögu
þegar bóhemamir vom annars vegar. I
Hátúni 4 má hins vegar segja að form-
legur stofnfúndur Bóhemafélagsins
hafi farið ffam, en þar vom fastagestir
Þorsteinn frá Hamri, Jón Sigurðsson,
síðar skólastjóri á Bifföst, Svavar
Gestsson alþingismaður, Megas,
Kjartan Ólafsson, fýrrverandi alþing-
ismaður, Guðvarður Kjartansson
skrifstofúmaður, Einar G. Þórhallsson
gullsmiður, Steinunn Oddsdóttir
meinatæknir, Bergþóra Gísladóttir,
Bima Þórðardóttir blaðamaður, öm
Ólafsson bókmenntaffæðingur, Ólaf-
ur Ormsson, Vemharður Linnet
djassgeggjari og síðast en ekki síst
Gunnar S. Magnússon, sem var páf-
inn í Vatíkaninu. Allt þetta gengi var
einnig meira og minna viðloðandi Há-
bæ. En fáir Iögðu hins vegar í að eta
matinn og smátt og smátt fór svo fýrir
Hábæ að hann varð drykkjusvolum
bæjarins að bráð. Var í senn kallaður
rónabar, hommabar og sóðabúlla. Þeir
sem hvað gleggst til hans þekktu líkja
honum við „algjört keisaradæmi".
Á hádegisbamum á hinni lífseigu
Hótel Borg á svipuðum tíma voru
fastagestir um langt skeið Þórður Guð-
johnsen, Tómas Einarsson efnaffæð-
ingur, Halldór Stefánsson þýðandi,
Sturla Tryggvason, fiðluleikari í Sin-
fóníunni, Ásgeir Beinteinsson píanó-
leikari, Þorgeir Þorgeirsson rithöf-
undur, Þrándur Thoroddsen kvik-
myndatökumaður og Ingi Hrafit
Hauksson myndlistarmaður. Ung-
skáld vom einnig tíðir gestir þama;
menn eins og Pjetur Hafstein Lárus-
son og EinarÓlafsson.
Naustið geymdi menn á borð við Al-
ffeð Hóka, Þórð Ben Sveinsson
myndlistarmann, Atla Heimi Sveins-
son tónskáld og Sigurjón Jóhannsson
myndlistarmann.
Á svipuðum tíma vom að skemmta
sér í Silfúrtunglinu þær Brynja Nord-
quist, sem mikið hefúr síðan komið við
sögu í íslensku skemmtanalífi, Henny
Hermanns og Matthildur Guð-
mundsdóttir, betur þekkt sem Lóló,
Sigurður L Hall var þar einnig oft á
ferð og Gústi rótari, Sigurjón Sig-
hvatsson, nú sjónvarpskóngur á ís-
landi, og klíkur sem kölluðu sig Wild
Thing og Saklausu svallarana.
Davíð Oddsson og
Hrafn Gunnlaugsson
Glaumbær hefúr mikla sérstöðu í ís-
lensku skemmtanalífi, en „Glaumbær
brann og fólkið fann sér annan saman-
stað“... Umfáa aðra skemmtistaði á Is-
landi hefúr eins mikil nostalgía ríkt.