Morgunblaðið - 23.04.2004, Side 34

MINNINGAR
34 FÖSTUDAGUR 23. APRÍL 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Vigga SvavaGísladóttir fædd-
ist í Reykjavík 2.
október 1927. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni
mánudaginn 12. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Gísli
Jóhannsson verslun-
armaður í Reykjavík,
f. 11.6. 1875, d. 1.4.
1950, og Margrét
Sigurðardóttir hús-
móðir, f. 11.6. 1884,
d. 17.7. 1961. Systk-
ini Viggu Svövu voru
Aðalheiður Ingibjörg Jóhanna, f.
7.9. 1911, d. 27.11. 2003, Sigurður
Viggó, f. 27.1. 1915, d. 30.3. 1922,
og Sigurbjörg, f. 23.9. 1916, d.
19.10. 1992.
Hinn 8. apríl 1949 giftist Vigga
Svava Ragnari Þorkelssyni, flug-
vélstjóra, f. 7.10. 1923, d. 15.11.
1978. Þau eignuðust þrjú börn.
Þau eru: 1) Reynir Már, f. 1.7.
1949, útvarpsvirki og stuðnings-
fulltrúi. Kona hans var Dagný
Sigurmundardóttir, f. 20.11. 1959,
þau skildu. Þeirra börn eru Elín
Ósk, nemi, Sólveig, nemi, og Aron
Örn, nemi. 2) Gísli Ragnar, f. 1.3.
1955, viðskiptafræðingur, maki
Þórdís Ingólfsdóttir, hjúkrunar-
fræðingur, f. 24.10. 1955. Þeirra
börn eru Vigdís
Svava, nemi, Snorri,
nemi, og Ásdís
Hrund, nemi. Fyrir
átti Gísli með Jónínu
Arinbjarnar Halldór
Ragnar, sjávarút-
vegsfræðing, maki
Jónína Guðmunds-
dóttir, viðskipta-
fræðingur. 3) Mar-
grét, f. 2.2. 1962,
matreiðslumaður,
maki Sigurbjartur
Halldórsson, 23.6.
1956, byggingar-
tæknifræðingur.
Börn Margrétar með Arnari Ey-
þórssyni eru Jóhanna Astrid,
nemi, og Ragnar Aron, nemi.
Vigga Svava ólst upp í Reykja-
vík, en bjó sín búskaparár í
Reykjavík og Kópavogi.
Að lokinni skólagöngu í Reykja-
vík stundaði Vigga Svava nám í
húsmæðraskóla í Holte í Dan-
mörku. Hún vann við verslunar-
störf á yngri árum, en helgaði
heimilinu starfskrafta sína eftir
að hún gekk í hjúskap. Eftir að
hún varð ekkja vann hún sem
starfsstúlka hjá Landspítalanum í
Hátúni.
Útför Viggu Svövu verður gerð
frá Laugarneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Kær tengdamóðir mín Vigga
Svava er látin. Hún lést á hjúkrun-
arheimilinu Sóltúni 12. apríl síðast-
liðinn. Vigga var yngsta barn
hjónanna Margrétar Sigurðardóttur
húsmóður og Gísla Jóhannssonar,
verslunarmanns í Reykjavík. Systur
Viggu voru þær Alla (Aðalheiður) og
Bagga (Sigurbjörg), en bróðirinn
Sigurður Viggó lést sjö ára gamall.
Vigga var skírð eftir bróður sínum
og bar hún nafnið hnarreist en
margir vildu ekki trúa því að Vigga
væri hennar skírnarnafn. Þegar við
vildum skíra elstu dóttir okkar
þessu nafni bað hún okkur um að
gera það ekki því ekki hafi alltaf
verið auðvelt fyrir sig sem barn að
heita Vigga. Æskuheimilið var að
Grundarstíg 21 í Reykjavík, en það-
an átti hún margar góðar minningar
m.a. frá sínum fyrstu búskaparár-
um.
Vigga lauk gagnfræðaprófi og hóf
síðan nám við Verslunarskóla Ís-
lands en vann síðan við verslunar-
störf m.a. í Haraldarbúð og Sápu-
húsinu. Frá þeim tíma kunni hún frá
ýmsu skemmtilegu að segja af
mönnum og skemmtilegum atvik-
um. Árið 1946 fór Vigga fór til náms
í húsmæðraskóla í Holte í Dan-
mörku ásamt Sillu vinkonu sinni. Sá
tími var henni mjög minnisstæður,
enda ævintýri fyrir ungar stúlkur og
margt nýtt og spennandi að sjá. Á
korti, sem hún skrifar til Öllu systur
sinnar vorið 1946, stendur m.a. „Í
dag fórum við Silla að skoða Frið-
riksborg Slot. Það er það lekkerasta
sem ég hef séð, salirnir og mubl-
urnar, þú getur ekki hugsað þér
það.“ Þótt aldursmunur væri á þeim
systrum voru þær alla tíð mjög nán-
ar og góðar vinkonur allar þrjár og
kært var á milli fjölskyldnanna.
Árið 1949 gekk Vigga að eiga
Ragnar Þorkelsson, flugvélstjóra og
eignuðust þau þrjú börn. Búskap-
arár sín bjuggu þau í Reykjavík og
Kópavogi, lengst af á Hlíðarvegi 18.
Þau áttu sér athvarf í Þúfukoti í
Kjós, en þá jörð keyptu þau í félagi
við Öllu og Jakob eiginmann hennar
ásamt Aage Lorange og Stellu konu
hans. Þangað var gjarnan brunað
um leið og Ragnar kom heim úr flugi
og útivistarinnar notið.
Þau hjónin nutu þess að bregða
sér út fyrir landsteinana hvort sem
það var til Evrópu eða vestur um haf
til Bandaríkjanna, þar sem systur
Ragnars þær Magga og Heiða hafa
búið til margra ára, og voru ófáar
ferðirnar farnar til þeirra systra.
Alla tíð var náinn vinskapur og hlýja
milli Ástu systur Ragnars og Ágúst-
ar eiginmanns hennar og þeirra
Viggu og Ragnars.
Vigga varð ung ekkja, en hún
missti mann sinn í flugslysi á Sri
Lanka árið 1978. Eftir það breyttist
líf hennar töluvert en hún hafði ver-
ið heimavinnandi öll þeirra hjúskap-
arár. Hún hóf störf sem starfstúlka
hjá Landspítalanum í Hátúni en þar
vann hún þar til hún lét af störfum
67 ára að aldri.
Vigga veiktist fyrir um tíu árum
af Alzheimer-sjúkdómi sem ágerðist
mjög á nokkrum árum. Fyrstu árin
voru henni mjög erfið, bæði meðan
hún var að átta sig á að ekki var allt
eins og það átti að vera og eins vildi
hún ekki að börn og tengdabörn
hefðu áhyggjur af henni. Fyrstu ár-
in eftir að hjún veiktist bjó hún í
íbúð sinni í Marklandinu en fyrir
fimm árum flutti hún á sambýlið
Foldabæ í Grafarvogi þar sem hún
bjó í eitt ár. Vigga dvaldist á Landa-
koti í tvö ár þangað til hún flutti á
hjúkrunarheimilið Sóltún. Alls stað-
ar mætti hún hlýju og naut hún
góðrar umönnunar
Það var fyrir rúmum tuttugu ár-
um sem Gísli kynnti mig fyrir móður
sinni. Þessi ljúfa og yndislega kona
tók mér opnum örmum og var mér
og börnum okkar alla tíð hlý og
hjálpleg. Vigga bar hag barna sinna,
barnabarna og tengdabarna mjög
fyrir brjósti og vildi þeim allt hið
besta. Halldór Ragnar elsta barna-
barnið var augasteinn ömmu sinnar
og afa enda lengi eina barnabarnið.
Eftir að Ragnar dó naut Vigga þess
mjög þegar tækifæri gáfust að hafa
hann hjá sér. Smám saman fjölgaði
barnabörnunum og var hún alltaf
tilbúin að gæta þeirra, enda voru
þau alltaf spennt að fara til ömmu,
ekki síst þegar þau fengu að gista.
Það er með söknuði sem ég kveð
tengdamóður mína. Minningin um
hlýja og glaðværa konu mun lifa.
Þórdís.
Á endanum koma þeir dagar sem
maður kvíðir mest fyrir, þeir dagar
þegar maður þarf að kveðja sína
nánustu í hinsta sinn. Nú hefur hún
amma Vigga kvatt þennan heim og
eftir sit ég og syrgi og hugsa um alla
þá góðu tíma sem ég fékk að deila
með henni.
Um hana ömmu Viggu á ég marg-
ar góðar minningar enda var amma
eins og ömmur eiga að vera, spillti
barnabörnunum sínum, gaf af sér
mikla ást og var góður vinur.
Á mínum yngri árum dvaldi ég oft
hjá ömmu og skemmtilegast var að
vera hjá henni yfir helgi enda bröll-
uðum við margt saman og áttum
góðar stundir. Ég fékk að leigja mér
spólu, sem þótti ekki sjálfsagt í þá
daga, við fórum saman á bókasafnið,
spiluðum og margt fleira. Við fórum
líka oft í heimsókn til ættingja og
eru ferðirnar til Öllu systur hennar
minnisstæðastar, enda voru þær
systur miklar vinkonur og gaman að
koma til Öllu. Ferðirnar sjálfar gátu
líka verið mikið ævintýri fyrir lítinn
mann, því henni ömmu líkaði ekki að
keyra að vetri til og fórum við því í
strætó á þeim tíma. Þá hvíldi sú
mikla ábyrgð á mínum herðum að
hringja bjöllunni. Á kvöldin passaði
amma síðan upp á að ég færi með
faðirvorið, sem hún kenndi mér, sem
mér þótti mjög vænt um seinna meir
enda barnstrúin jafn holl og lýsið.
Þó er mér minnisstæðast þegar
ég fékk að fara með ömmu í tveggja
vikna ferð til Bandaríkjanna, þá tólf
ára gamall, þar sem við dvöldum hjá
systur afa í tvær vikur. Sú ferð var
frábær og ógleymanleg, en mér er
minnisstætt hve amma var hrædd
um mig í hinni stóru Ameríku og var
örugglega alltaf með augun á mér
og ríghélt í mig ef við fórum á fjöl-
farna staði.
Það sem var einna skemmtilegast
við ömmu var hve stutt var í brosið
hjá henni og góða skapið, eins og
mér finnst með okkur flest afkom-
endur hennar. Það er varla að ég
muni eftir að amma hafi skipt skapi.
Ég man þó að hún var ekki ánægð
þegar ég var búinn að taka alla pott-
ana og pönnurnar út úr skápnum og
byrjaður að tromma af öllum lífs- og
sálarkröftum með pottasleifum og
öðrum eldhústólum, en það er líka
skiljanlegt.
Þegar ég síðan flutti til Akureyr-
ar fyrir um sjö árum var amma farin
að berjast við sjúkdóm sinn og hrak-
aði henni mjög með árunum. Á þeim
tíma sem liðinn er hitti ég ömmu
mjög sjaldan en hugsaði mikið til
hennar enda á hún stóran stað í
hjarta mínu.
Nú er amma farin og örugglega
verða fagnaðarfundir með henni og
afa. Þótt þú sért farin, elsku amma
mín, muntu lifa í huga mínum alla
tíð. Þinn
Halldór Ragnar.
Elsku amma. Það er með söknuði
sem við kveðjum þig. Margs er að
minnast frá heimsóknum okkar til
þín, bæði á Hlíðarveginn og í Mark-
landið. Síðustu æviár þín þjáðist þú
af ólæknandi sjúkdómi, sem smám
saman varð þess valdandi að það
gleymdist sem var nær í tíma, en
gömlu tímarnir tóku yfirhöndina.
Minningin um bros þitt, kátínu og
hlýju mun ylja okkur í framtíðinni.
Við munum aldrei gleyma þér.
Amma kær, er horfinn okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
en hafa mest að þakka, muna og geyma.
Þú vart amma yndisleg og góð
og allt þitt besta gafstu hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafði elsku sinni.
Þú gættir okkar, glöð þér undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sig.)
Elsku amma. Hvíl þú í friði.
Vigdís Svava, Snorri
og Ásdís Hrund.
VIGGA SVAVA
GÍSLADÓTTIR
Elskuleg eiginkona mín, móðir, 3tengdamóðir, amma og langamma,
HREFNA ORMSDÓTTIR
Safamýri 43,
Reykjavík.
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi fimmtudaginn 22. apríl.
Þórður Guðjónsson,
Kolbrún Þórðardóttir, Stefán Jónsson,
Matthías Þórðarson, Guðrún Harðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur sonur okkar, bróðir, mágur og
frændi,
HRAFN JÓNASSON
frá Melum,
verður jarðsunginn frá Hallgrímskirkju föstu-
daginn 23. apríl kl. 15.00.
Blóm vinsamlega afþökkuð, en þeir, sem vilja
minnast hans, láti líknarstofnanir njóta þess.
Elín Þ. Þórhallsdóttir, Jónas R. Jónsson,
Elsa Jónasdóttir, Gunnar Guðjónsson,
Ína H. Jónasdóttir, Eggert Sv. Jónsson,
Þóra Jónasdóttir,
Birna Jónasdóttir, Gunnar Vignisson,
systrabörn og fjölskyldur.
Fósturfaðir minn,
JÓHANNES HELGASON
bifreiðarstjóri,
Álfhóli 3,
Húsavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Þingeyinga fimmtu-
daginn 8. apríl.
Útför hans hefur farið fram.
Þökkum samúð og vinarhug.
Sigurveig Jónasdóttir og fjölskylda.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og útför ástkærs eigin-
manns míns, föður okkar, tengdaföður og
afa,
SIGURÐAR KRISTINSSONAR
frá Hafranesi,
Eyjabakka 2,
Reykjavík.
Eins fær starfsfólk á deild V4 á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund
alúðarþakkir fyrir frábæra umönnun síðustu fimm árin.
Anna B. Stefánsdóttir,
Víðir Sigurðsson, Hlín Baldursdóttir,
Sigríður Sigurðardóttir, Jónas Vignir Grétarsson
og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓN KRISTINN HAFSTEIN
tannlæknir,
sem lést á Landspítalanum í Fossvogi föstu-
daginn 16. apríl, verður jarðsunginn frá Dóm-
kirkjunni þriðjudaginn 27. apríl kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á líknar-
sjóði.
Sigrún Kr. Tryggvadóttir,
Þórunn Hafstein, Harald Snæhólm,
Tryggvi Hafstein, Auður Bjarnadóttir,
Kristín Ásta Hafstein, Ingólfur Jörgensson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Útför
MÁS HARALDSSONAR
bónda og oddvita,
Háholti,
verður gerð frá Skálholtsdómkirkju laugar-
daginn 24. apríl kl. 13:30.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir,
en þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Krabbameinsfélag Íslands.
Jarðsett verður á Stóra-Núpi.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Margrét Steinþórsdóttir.