Íslendingaþættir Tímans - 22.04.1970, Qupperneq 15

MINNING
Friðrik Friðriksson, kaupmaður, Þykkvabæ
F. 17. maí 1894.
D. 11. marz 1970.
TJtför hins dugandi athafna-
nianns, Friðri'ks í Miðkoti fór fram
að viðstöddu miklu fjölmenni 21.
marz, — frá heimili hans og báðum
bykkvabæjarkirkjum. — En nýja
kirkjan var það langt komin í
byggingu að hún veitti fjölda af
jarðarfarargestum, sem voru rúm
lega 400 alls, — gott skjól við at-
höfnina — þetta var fyrsta notkun
nýju kirkjunnar en aðalathöfn fór
fram í gömlu kirkjunni.
Samstarfs- og samferðafólk hans
á lífsbrautinni er orðið æði margt,
svo vinsæll og ötull maður sem
hann var á löngum starfsferli í
fæðingar- og heimabyggð sinni.
Það hafa því aðrir minnzt hans
nánar, mér kunnugri og þeim
mörgu störfum, þeim framfaramál
Um er Friðrik studdi að með ráð
um og dáð sveit sinni til handa.
Mig langar aðeins til að koma á
framfæri þakklæti mínu fyrir að
hafa haft þá ánægju að kynnast
samstarfsfúsum, traustum og
tryggum, góðu-m dren-g.
Þe-gar ég kynntist Friðriki Frið-
rikssyni fyrir rúmlega 10 árum,
fann ég fljótt að þar var trausbur
persónuleiki á fe-rð. Maður gætinn
en jafnvel aðeins þungstígur ef
vandamálin virtust ætla að hlaðast
upp í stað þess að fá úrlausn. En
að dagsverki loknu var líka oft á
ferð Friðrik Friðriksson í Miðkoti,
Téttur á fæti, miðlandi ómetanlegri
glettni, -gríni og gleði a-f vöru-m,
éllum til „heilsubóta“. — Já það
Var græskulaust gaman laust við
aHa illkvittni í garð náungans.
En aldrei var hann samt ei-ns
tétt-ur í spori, broshýr með stolt í
®vipi, og þ-egar hann v!ar virkur þátt
takandi að gera skoðanakönnun
a uppskeruhorfum sveitunga sinna
°g viðskiptavina. Ef vel horfði með
sPrettu, gladdist hann með sv-eit-
Ungunum sem m-eð samstilltu
ataki og elj-u hefur tekizt að um
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
breyta eyðisöndum og fúafenj'Um í
gróðursæla a-kra og þannig byggt
upp menningu og velmegun
Þykkvabæjar.
Verzlun Friðriks Friðrikssonar í
Þyk-kvabæ hefur í mörg ár verið
stærsti markaðshafi kartöflufram-
leiðslunnar hérlendis. Það reyndi
því oft á að gott sa-mstarf væri
milli þeirrar stofnunar, er ég veiti
forst-öðu og þess umboðs er Verzl
un F. Friðrikssonar hafði fyrir
Grænm-etisverzlun landbúnaðarins.
Og sem kunnu-gt er þá er hér
um að ræða viðkvæma framleiðslu,
— vandasama vöru í öllum með-
förum allt f-ra ræk-tanda til neyt
anda. Búvara se-m getur, ekki sízt
við okkar staðhætti, — vafið upp
á sig óteljandi vandamálum áður
en í aska-na er kornin.
Það er mér því sérst-ak-t gleði
efni að hafa aðeins -góðar minning-
ar um þennan mæta samstarfs
mann, hvað þetta sne-rtir, frá mínu
fremur óþak-kaða umvöndunar
sta-rfi við framleiðsliuna.
F-riðrik skildi mætavel að þróuð
vöruvöndun var bænd-um og Verzl-
un þeirra fyrir beztu, enda var
hann um margt til fyri-rmyndar
ein-s og fram-koma h-ans, dagsfars
prýði o-g verk hans báru glög-gt
v-itni um.
Ég þafcka vinsamlegt sam-starif
að leiðarlokum og þær góðu
móttökur er ég og ferða-félagar
mínir hafa off orðið aðnjótandi á
heimili Friðrifcs heitins og eftirlif-
andi konu hans, Jónínu V. Sigurð
ardóttur, en þau merkishjón hefðu
átt 50 ára hjúsk'aparafmæli 22.
nóvember næstkomandi.
Frú Jónín-u, börnum hennar,
tengdabörnum og öllu-m nánustu
sendi ég og samstarfsfólk Gærn
metisverzl-unar land-búnaðarins
innilegustu samúðarkveðjur me-ð
-þökk fyrir liðna tíð.
E.B. Malmquist.
f
Lítin-n bin-d ég ljóðasvei-g
látnum heiðursmanni.
Friðrik hér að fol-du hnei-g,
félagi og granni.
Eðlan þokka af sér -bauð,
ei þó -manni-nn igylli.
Veit ég dýran vann sér a-uð:
vi-rða margra hylll
ótal vi-ni átti‘ um storð,
öll-um velviljaðu-r.
Vel hann stóð æ við sín orð,
vinur, hress og g-laður.
Kaupmennsk-una fcunni við,
fcottu-ngs — fjarri — geði,
þjónustan við hennar hlið
hagsældin-ni réði.
Átlti ríkan ork-usjóð,
— útsjón -giftuslynga.
Vel og lengi á verði stóð,
vinur Þyfcbbæin-ga.
Læt ég en-d-a Ijóðaskrá.
Lifir Fiiðriks minni-ng.
Han-s af starfi sveit við sjá
-sóma hla-ut og vinnin-g.
✓
A.B.S.
15