Íslendingaþættir Tímans - 30.12.1971, Blaðsíða 2

t
Enginn dagur lícSur svo, að mað-
ur heyri ekki dánarklukku gjalla.
Að vísu misjafnlega nálægt' og
með mismunandi blæbrigðum. Nú
hefur sá ómur borizt að eyra mér,
sem bæði er nálægur, saknaðar-
fullur og friðandi í senn. Slík voru
hughrifin, þegar mér var tjáð lát
vinar míns og jafnaldra Magnúsar
Böðvarssonar hreppstjóra á Laug-
arvatni. Hann lézt á sjúkrahúsinu
á Selfossi þann 12. nóv. s.l. eftir
langa og þunga sjúkrahúslegu, á
sjötugasta aldursári.
Magnús var af góðu bergi brot-
inn, einkasonur hinna landskunnu
hjóna Böðvars Magnússonar og Ing-
unnar Eyjólfsdóttur á Laugar-
vatni. Hann ólst þar upp ásamt
11 systrum sínum á hinu unaðs-
lega heimili, sem rómað var ívrir
glaðværð og góðvild til manna og
málleysingja. Mörgum civeng í
Magnúsar sporum, — einkasyni í
hópi 11 systra — myndi iiafa orð-
ið nokkur freisting ao líta á sjálf-
an sig borinn ti! einhv:rra forrétt-
inda við slíkar aðstæður en eðlis-
kostir hans og uppeldisáhrií mót-
uðu hann á allt annan hátt og öll-
um systrum hans b?r saman um,
að elskulofTri oe hiálnfúsari bróð-
ur gætu þær ekki hugsað sér að
nokknr s''stir eæti átt.
Magnús var snemma mjög bráð-
gjör og þroskavænlegur. Strax á
æskusikeiði óvenjulega starfsfús og
kappsfullur. Hin sífellda önn var
því æskuleikur hans og íþrótt,
enda varð hann brátt verkmaður
meiri og betri en almennt gerist.
Um tvítupsaldur fór hann til náms
á bændaskólann á Hvanneyri v;nd-
ir handleiðslu Halldórs Vilhjálms-
sonar skólastjóra, sem Magnús
virti og dáði framar öðrum mönn-
r. Næstu árin eftir búfræðinám-
vann hann á búi foreldra sinna
sem verkstjórnarmaður við öll dag
lag störf, og fórst það svo vel úr
hendi, að orð var á gert og þótti
öllum einsýnt að hann tæki við óð-
ali feðra sinna.
En atvikin höguðu því á annan
veg. Eins og kunnugt er var hér-
aðsskólinn reistur á Laugarvatni
og fébk til eignar og afnota jörð
og bú. Var hlutverki Magnúsar því
lokið þar. Árið 1929 kvæntist Magn
ús eftirlifandi konu sinni, Aðal-
björgu Haraldsdóttur frá Einars-
stöðum í Reykjadal í Þingeyjar-
sýslu, gáfaðri og góðri konu, sem
var honum samboðin og samhent
í einu og öllu. Hófu þau hjón bú-
skap í Miðdal og bjuggu þar rausn
arbúi við miklar vinsældir í þrjá
áratugi. Ekki skorti verkefnin, þeg
ar að Miðdal var komið. Jörðin var
allstór en mjög erfið, túnið lítið
og þýft og engjar mjög fjarlægar
og torsóttar.
Fljótt var hafizt handa um al-
hliða umbætur. Stóraukin ræktun
og nýjar byggingar bættust við á
hverju ári, rafstöð byggð og vegir
lagðir. Þótti Magnús vart einham-
ur við uppbyggingu jarðarinnar.
Magnús var mikill verkstjóri og
alveg einstakiega skemmtilegur
starfsfélagi. í návist hans hurfu
allir erfiðleikar fyrir starfsgleði
hans og starfsleikni. Hann var
gæddur miklu skopskyni og var
tiltakanlega laginn að lífga upp
umhverfi sitt með græskulausri
glettni. sem engan meiddi né særði,
en feykti burt áhyggjum og þreytu
eftir langan og strangan vinnudag.
Hvar sem Magnús var að starfi
með öðrum mönnum, sem eitthvað
amaði að, eða áttu óleyst vanda-
mál var hann óðar orðinn trúnað-
arvinur og ráðgjafi þeirra. Má
segja um Magnús eins og Jón frá
Liárskógum sagði um Bjarna Jens-
son í Ásgarði í fögru minningar-
lióði: „Enginn var skjótari á ör-
lagastund að aðstoða vin sinn í
raunum“.
Þau Miðdalshjón eignuðust tvö
börn, Böðvar gjaldkera í Búnaðar-
bankanum í Reykjavík og Ásrúnu,
húsfreyju á Selfossi. Bæði eru þau
hinum beztu kostum búin eins og
þau eiga kyn til.
Eins og getið er um hér áður
brugðu þau Magnús og Aðalbjörg
búi árið 1959. Reistu þau glæsilegt
íbúðarhús á Laugarvatni og hafa
búið þar síðan. Enda þótt Magnús
hefði með höndum ýmis félags-
málastörf meðan hann bjó í Mið-
dal, þá hlóðust á hann eftir að
hann kom að Laugarvatni, flest
þau félagsstörf, sem til falla í einu
svéitarfélagi. Auk hreppstjóra-
starfsins var hann oddviti og sýslu-
nefndarmaður. Einnig veitti hann
sjúkrasamlagi hreppsins forstöðu
um áratugi. Hafði hann því mörgu
að sinna, þó hættur væri búskap.
öll þessi störf leysti hann af hendi
af mikilli árvekni og trúnaði. Hann
var hygginn fjármálamaður fyrir
sveit sína, traustur og reglusamur.
Hvers konar viðskipti og samninga
tókst honum að leysa á hinn far-
sælasta hátt.
Það kom í hans hlut, meðan
hann var oddviti, að koma áfram
byggingu barnaskóla og félags-
heimilis, sem ættu a ðnægja þörf-
um sveitarinnar um nokkra fram-
tíð.
Öll sú framkvæmd var til fyrir-
myndar um alla hagsýni og nota-
gildi. Það er mikið og margþætt
starf, sem liggur eftir Magnús Böð-
varsson. Lengi munu handaverk
hans í Miðdal bera vitni um dug
hans og dáð, og hygg ég, að óhætt
sé að fullyrða, að umbótastörfin
hans í Miðdal hafi verið honum
kærari og veitt honum meiri full-
nægju en öll önnur viðfangsefni á
lífsleiðinni.
í langri og erfiðri sjúkdómsraun
annaðist kona Magnúsar hann af
frábæru þreki, til hinztu stundar.
Henni og börnunum eru hér færð-
ar innilegar samúðarkveðjur.
Páll Diðriksson.
t
Föstudaginn 12. nóvember 8.1.
andaðist eftir langa og erfiða sjúk-
dómslegu, Magnús Böðvarsson,
hreppstjóri, LaugarvatnL Hann
fæddist í Útey í Laugardal 18. júní
1902, sonur þeirra landskunnu
hjóna Böðvars Magnússonar,
hreppstjóra og konu hans Ingunn-
ar Eyjólfsdóttur. Árið 1907 flutt-
ist hann með foreldrum sinum að
Laugarvatni og ólst þar upp á
stóru og myndarlegu heimili —■
sonurinn, næstelztur 13 systkina.
Böðvar og Ingunn menntuðu
böm sín eins og kostur var, höfðu
góða heimiliskennara og eftir því
sem börnin stækkuðu voru ÞaU
send í skóla. Magnús fór að Hvann-
eyri og varð búfræðingur þaðan.
Á Böðvar, föður Magnúsar, hlóð
ust möng félaigsmálastörf og var
hann því oft að heiman um lengri
tíma. Magnús varð því snemma að
liafá verkstjórn á þessu stóra heim
ili. Hann vann að byggingu Héraðs
skólans, kenndi nemendum stein-
steypugerð fyrstu ár skólans, auk
þess sem hann stjórnaði margs
feonar verkum og framkvæmdum.
Ég átti þvi láni að fagna að starfa
með Magnúsi á þessum órum og
ÍSLENDINGAÞÆTTIR