Íslendingaþættir Tímans - 30.12.1971, Blaðsíða 19

vél. Stýrði Gísli honum fram yfir
1930. Þeir bræður byggðu 13 kw.
heimilisrafstöð 1929. Er hún enn
í góðu gildi og hefur hin síðari
ár séð Brek'kuþorpinu (sjö heim
ili) fyrir rafmagni til ljósa og
heimilistækja, þótt eklki sé hún
fullnægjandi til suðu og hitunar.
Árið 1931 reisti Gísli íbúðarhús
í túninu á Brekku og nefndi Brún.
Það stendur nokkuð hátt og not
aði hann Valinn til að draga bygg
ingarefnið upp frá sjónum að
byggingarstað. Blökk var komið
fyrir við húsgrunninn og dreginn
í kaðall, sem náði á sjó fram, og
flot á báðum endum. Sleði var
festur við kaðalinn en báturinn lát
inn kippa í endana á víxl. Gengu
þessir flutningar eins og í sögu.
Þetta sama ár kvæntist Gísli
Sveinbjörgu Guðmundsdóttur frá
Seyðisfirði. Þau bjuggu á Brún i
23 ár eða fram til 1954 er þau
fluttust til Neskaupstaðar. Á Brún
hafði Gísli nokkurn búskap og
stundaði jafnframt sjó á opnum
báti. Gott þótti að koma skóla
börnum úr sveitinni til vetrardval
ar á Brún, því Gísli var laginn að
létta þeim skólalærdóminn og við
urgerningur rausnarlegur hjá
Sveinbjörgu. í Neskaupstað vann
hann við fiskverkun meðan kraft
ar entust, en Sveinbjörg var um
skeið ráðskona við elliheimili kaup
staðarins, sem þá var á Bjargi,
jafnframt því sem hún annaðist
heimili þeirra.
Börn þeirra Gísla og Sveinbjarg
ar eru tvö, Vilhjálmur, starfsmað
ur á Keflavíkurflutvelli, og Svan
björg, frú í Neskaupstað. Unnur,
dóttir Sveinbjargar af fyrra hjóna
bandi, var ung þegar móðir henn
ar giftist öðru sinni og gekk Gísli
henni í föðurstað. Hún reyndist
honum og góð dóttir, en þau hjón
in bjuggu í lítilli íbúð í húsi henn
ar og Einars, manns hennar, síð
ustu árin.
Gisli andaðist á Fjórðungssjúkra
húsinu í Neskaupstað 23. apríl síð
ast liðinn. Að eigin ósk voru jarð
neskar leyfar hans fluttar til Mjóa
fjarðar og jarðsettar við hlið dóttur
dóttur hans, sem lézt ung og ver-
ið hafði sérstakur augasteinn afa
síns.
Að minni hyggju var Gísli,
frændi minn, á margan hátt
óvenjulega heilsteyptur maður.
Strangheiðarlegur var hann í öll
um viðskiptum og rækti störf sín
Stefán Jónsson
skrifstofustjóri
Fæddur 31. desember 1920.
Dáinn 23. ágúst 1971.
„Skjótt hefur sól brugðið sumri“
Hann fæddist í Keflavíik þar sem
faðir hans þá var aðstoðarlæknir
hjá tengdaföður sínum, Þorgrími
lækni Þórðarsyni. Foreldrar hans
voru Jón Bjarnason, læknir, Páls-
sonar, prófasts að Steinnesi í Húna
vatnssýslu og Anna Þorgrímsdótt-
ir, Þórðarsonar, læknis í Keflavík-
urlæknishéraði.
Á fyrsta ári 1921 fluttist hann
með foreldrum sínum að Stafholts-
ey í Borgarfirði. Hafði faðir hans
þá fengið veitingu fyrir því héraði.
í Stafholtsey og síðar að Klepp-
járnsreykjum ólst hann upp með
foreldrum og systkinum. Alls eign
uðust þau hjón 7 mannvænleg
börn, sem öll lifa nema yngsta
dóttirin, sem dó í frumbernsku og
nú Stefán, sem kveður langt um
aldur fram.
Stefán og systkinin voru æsku-
glöð og tápmikil. Faðirinn sam-
vizkusamur og mikilsvirtur, bæði
sem læknir og maður. Framtíðin
brosti við hinni samhentu fjöl-
skyldu og framtíðardraumarnir
voru glæsilegir. En snögglega og
óvænt syrtir að, er fjölskyldufaðir-
inn andaðist árið 1929 aðeins 37
ára gamall. — Fluttist þá ekkjan
með barnahópinn sinn til Reykja-
víkur, þar sem hún áframhaldandi
bjó þeim gott heimili og hélt þeim
til mennta.
Stefán var snemma áhugasamur
og tápmikill. Dýravinur mikill og
hafði ánægju af að umgangast þau
bæði til gagns og gamans. Þegar
hann hafði aldur til stundaði hann
nám í Verzlunarskóla íslands og
lauk þaðan prófi. Hann hóf störf
hjá togarafélaginu Alliance, sem á
af nákvæmni og samvizkusemi,
jafnt skipstjórn sem algenga verka
mannavinnu. Og í mörg ár beitti
hann sig hörðu og gekk til starfa
sárþjáður, af því hann taldi það
blátt áfram skyldu sína að starfa
á meðan dagur entist. Umhyggja
hans fyrir fjölskyldunni var mikil
og einlæg.
Gísli var fjarskalega barngóður.
Og hann var líka afbragðs kennari.
Kom þar til allt í senn, skýr hugs
un, glögg framsetning og jákvæð
viðhorf til þeirra, sem yngri voru.
Þessi einkenni koniu raunar einnig
fram í samskiptum við þá, sem
komnir voru af barnsaldri,
því að Gísli þótti skemmtilegur
félagi og naut vinsælda hjá undir
mönnum sínum jafnt og vinnufé
lögum. Elskusemi hans í minn
garð, þegar ég var barn og æ síð
an, er mér ógleymanleg og verð
ur aldrei fullþökkuð. En persónu
legar minningar um þennan föður
bróður minn rek ég ekki að þessu
sinni.
Vilhjálmur Hjálmarsson.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
19