Íslendingaþættir Tímans - 30.12.1971, Blaðsíða 21

Una Zóphoníasdóttir
í Baugaseli
Og málað ýmsar myndir er prýða
í>jóðminjasafnið.
Stefán fluttist með foreldrum
sínum frá Keflavík í hið fagra hér-
að Borgarfjarðar, en þar tók faðir
hans við embætti héraðslæknis.
Stefán bar mikla ást til föður síns
og fylgdi honum hvert fótmál.
„Björt voru bernskuárin" liefði
Stefán sagt um dvöl sína í Borgar-
firði hjá ástríkum foreldrum. En
svo kvaddi sorgin dyra. Aðeins 8
ára gamall sá hann á bak föður
sínum. Það var honum mikið áfall,
svo mjög er hann unni honum.
Hinn aldni fræðimaður Kristleif
ur Þorsteinsson á Stóra-Kroppi,
margfróður og lífsreyndur, og
kona hans Snjáfríður reyndust
Stefáni sem beztu foreldrar er
liann tregaði föður sinn. Sumar-
dvalirnar milduðu harminn eftir
föðurmissinn. Stefán batt ungur
tryggð við Borgarfjörðinn. Þar
undi liann löngum við atlæti gott.
Áfram streymir elfan mikla. —
Söknuðurinn víkur fyrir kalli lífs-
ins.
Anna Þorbjöng Kristjánsdóttir
er nú kveður mann sinn Stefán
batzt honum ung tryggðaböndum.
Mér er í minni haustkvöld fyrir
þrem áratugum er litli kvisturinn
á Ljósvallagötu 8 ljómaði af æsku-
fegurð og hamingju. Ungu skóla-
systkinin hétu hvort öðru ævilöng-
um tryggðum. Þar var enginn flysj
ungsbragur. Saman stóðu þau til
hinztu stundar, er hann hné fyrir
aldur fram.
Synir þeirra Jón, verkfræðingur,
Kristján, laganemi, Þorgrímur,
tæknifræðingur og Páll nemandi
bera þeim báðum gott vitni.
Stefán unni náttúrunni og dýrð
sköpunarverksins og hafði yndi af
því að afla sér fróðleiks um rnarg-
breytni tilverunnar. Náttúrufræði
var honum hugfólgin fræðigrein.
Það var gott að vita Stefán að
vini. Hann var hógvær. Karlmenni
er kveinkaði sér aldrei og beið þess
er verða vildi.
Hann, sem fellir mynztrið á
væng fuglsins við þang fjörunnar
og geymir þyt skógarins í fræ-
korni smáu, markar okkur ævi-
Skeið.
Farðu vel.
Pétur Pétursson.
f
Kveðjuorð frá samstarfsfólki.
Hið skyndilega fráfall Stefáns
Einn hinna afskekktu dala á
Norðurlandi, sem lagzt hafa í eyði
við uppgjöf þeirrar kynslóðar, sem
nú er að hverfa af sviðinu, er
Barkárdalur í Skriðulireppi, há-
lendur afdalur Hörgárdals. Hans
getur ekki víða vegna byggðasögu,
enda hvort tveggja, að bólfesti var
hér stopult og býli fá, og íbúarnir
löngum meðal hinna hljóðlátu í
landinu. Umferð var þó mikil um
Jónssonar, skrifstofustjóra, kom
okkur, samstarfsfólki hans, ótrú
lega á óvart, þar sem við þó viss-
um hversu lífshættulegum sjúk-
dómi hann var haldinn, en karl-
mennska hans og öflugur lífsþrótt
ur, sem kom fram í hinum ánægju
legu og uppörvandi samtölum við
hann nú eftir að hann kom heim
úr hvíldarfríi eftir veikindi sín,
kom okkur til að hlakka til að fá
hann frískari, hressan og glaðan
starfa nú næstu daga. Þess vegna
er okkur tregt að trúa, að hann
sé nú allur.
Stefán kom til starfa hjá Sölu-
sambandi íslenzkra fiskframleið-
enda fyrir rúmum 20 árum og
starfaði fyrst sem bókari fyrirtæk-
isins en síðar lengst sem skrif-
stofustjóri og síðustu níu árirt sem
nánasti samstarfsmaður fram-
kvæmdastjórans.
Það kom strax í ljós, þegar Stef-
án hóf störf sín hét, að fyrirtæk-
inu hafði bætzt sterkur liðsmaður.
Hann gekk að vinnu sinni reifur
og starfsglaður, var glöggskyggn,
úrræðagóður, öruggur og liraðvirk
ur. Hann var viðtalsreifur, hrein-
skilinn og opinskár og aflaði sér
strax vinsælda og álits samstarfs-
manna sinna.
Við nánari kynni komu æ fleiri
kostir hans fram. Hin nærgætna
hjálpfýsi hans, umburðarlyndi og
sanngirni, urðu til þess, að auk
þess, sem öll ágreiningsatriði og
vandamál i hinu daglega starfi,
Barkárdal fyrrum. Skemmsta leið
milli innanverðra Eyjafjarðar-
byggða að Hólum í Hjaltadal ligg-
ur um dalinn og Héðinsskörð, en
þar er vegur viðsjárverður á
sprungnum jökli ogí meira en
tólf hundruð metra hæð. — Neðst
í dalnum standa Féeggstaðir í
bröttu túni. Byggð er þar forn og
kemur jörðin við skjöl snemma á
öldum. Nafnið er séíkennilegt, aug
voru borin undir hans álit og úr- ,
skurð, urðu okkar persónulegu
áhyggjur einnig að hans vandamál
um, sem hann gaf sér tíma til að
leita úrlausnar á, með hollum ráð-
um og vinsamlegri aðstoð.
Vinsældir þær, sem hann strax
naut meðal okkar, urðu því fljótt
að verðskulduðu trausti og ein-
lægri vináttu.
Það var engin tilviljun, að Stef-
án ' gerðist framkvæmdasamur
starfsmaður okkar fjölmennu sölu
samtaka, heldur en að gerast ötull
höldur eigin fyrirtækis og njóta
þannig starfshæfni sinnar, afls og
áræðni við öflun arðs til eigin hags
muna. Hans heilbrigða lífsviðhorf,
og jákvæða afstaða til náungans
gerði honum það að ómeðvitaðri
nautn, að reyna að leysa hvers
manns vanda, og vinna sem flest-
um gagn, greiða leiðina og létta
ganginn fram eftir veginum.
Hinn sterki og aðlaðandi per-
sónuleiki Sfcefáns Jónssonar aflaði
honum trausts og virðingar hinna
mörgu aðila sölusamtakanna, sem
hann starfaði svo lengi fyrir. og
störf hans í þeirra þágu öfluðu hon
um óvenjulegra vinsælda þeirra og
þakklætis.
Þessi fátæklegu flýtisorð flvtja
saknaðarkveðjur til hins látna
starfsbróður okkar, félaga og vin-
ar og við vottum eiginkonu hans,
börnum og öðrum bans nánustu
okkar innilegustu samúð.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
21