Íslendingaþættir Tímans - 30.12.1971, Blaðsíða 5
Ásmundur Kristjánsson,
bóndi, Lindahlíð
Fæddur 10. okt. 1899.
Dáinn 28. júní 1971.
„Milli mín og dauðans er aðeins
eitt fótmál“.
Þessi orð komu í huga mér, er
ég frétti lát vinar míns Ásmundar
í Lindahlíð. Fyrir nokkrum dögum
hafði ég hitt hann glaðan og starf-
andi sem jafnan fyrr. — Svo kom
fi'éttin. Ásmundur hafði hnigið nið
ur við starfa sinn. Og innan stund-
ar var hann allur.
Ég var ekki heima og gat ekki
fylgt honum til grafar. En ég vil
minnast hans hér með fáum orð'-
um um leið og ég þakka kynningu
alla og samstarf um langt skeið.
Ásmundur fæddist að Mýlaugs-
stöðum í Aðaldal 10. október 1899.
Foreldrar hans voru hjónin Guð-
björg Jónsdóttir frá Vaði í Reyk-
dælahreppi og Kristján Jónsson frá
Mýlaugsstöðum. Var faðir Kristj-
áns Jón blindi, sem kunnur var
hér víða fyrir óvenju næmi að
þekkja liti hesta og segja til um
aldur þeirra. þótt blindur væri.
Einnig fyrir sérstakan hæfileika að
segja frá. Var Blindi-Jón aufúsu-
gestur á mörgum heimilum fyrir
fróðleik sinn og snilli í frásögn.
Minntist Ásmundur oft afa síns
góðan dxæng, verða gimsteinar, er
alltaf glitra jafnskært í hugum
þeirra.
Þegar leiðir skilja nú, — um
sinn, — finn ég það betur en áð-
ur, live mikið ég hef að þakka hin-
um látna mági mínum. Fram í hug-
ann koma minningar um margar
samverustundir, allt frá unglings-
érurn okkar. Yfir þeim öllum er
skuggalaus heiðríikja, er mun
varpa birtu á leið mína til hinzta
dags.
Kæri vinur. Ég bið þér blessun-
ar Guðs.
Guðrn. Guðmundsson.
af þakklæti. Svo gerðu ýmsir eldri
menn, er ég kynntist hér í sveit fyr
ir meir en tveimur áratugum.
Kristján á Mýlaugsstöðum var
líka sérkennilegur persónuleiki er
gleymist vart þeim er kynntust
honum. Háreistur, tinandi og lá
hátt rórnur. Setti skoðanir sínar
fram skýrt og skorinort og kom
gjarna víða við í málflutningi sín-
um.
Guðbjörg rnóðir Ásmundur var
aftur á móti kona hæglát, ljúf í
fasi og viðmóti öllu.
Þau Mýlaugsstaðahjón voru
öldruð orðin er ég kynntist þeim,
en gaman þótti mér að sitja hjá
þeim og spjalla við þau.
Hjá þeim ólst Ásmundur upp
ásamt-systkinum sínum.
Mýlaugsstaðir eru ekki nein sér-
stök kostajörð. En löngum hefur
verið búið þar snotru búi. En þeg-
ar vélamenning hófst liér varð erf-
iðara um vik á Mýlaugsstöðum.
Bærinn stendur í brekku, og vtföa
er torvelt og jafnvel hættulegt að
korna vélurn við. En þeir Mýlaugs-
staðabræður, Ásmundur og Jón
létu ekki slíkt aftra sér. Þeir bættu
jörðina að ræktun og byggingum.
Ásmundur kvæntist 12. júlí
1923 heimasætunni af næsta bæ
Helgu Ilernitsdóttur frá Sýrnesi.
Þau hófu búskap á Mýlaugsstöð-
um, bjuggu þar í sambýli við föð-
ur Ásmundar og síðar Jón bróður
hans.
Jarðnæði var þröngt og húsa-
kynnin lágreist. En með .xnikilli
iðni og ástundun og þeirri seigíu,
sem löngum hefur einkennt ís-
lenzka bændur, reistu þau árið
1936 nýbýli i landi Mýlaugsstaða,
er þau nefndu Lindahlíð.
Það var vissulega mikið átak á
þeim árum að ráðast í slíkt. Þá
voru minni styrkir og lán en síðar
urðu. — En þau hjónin, Ásmund-
ur og Helga, voru samtaka þá eins
og ætíð síðar í lífinu. Og sameig-
inlega lyftu þau því Grettistaki, og
von bráðar gátu þau litið til baka
í fögnuði yfir unnum sigri. Túnið
var stærra en áður. hús risin fyr-
ir menn og skennur og skulda-
bagginn orðinn léttbær.
Þau nutu þess að starfa og gei'ðu
allt vel. Snyrtimennskan einkenndi
allt utanhúss og innan hjá Ás-
mundi og Helgu. En einnig hagsýni
í daglegum störfum og hófsemi um
kröfur til daglegs lífs og þarfa.
Þau hjón eignuðust tvö böi’n,
Kristján Blæ, sem nú er bóndi í
Lindahlíð og Þóru Kai’itas, sem er
gift og búsett í Reykjavík.
Börnin uxu upp og fiölskyldan
öll var samhent. Þau byggðu upp
heimilið af ástúð og skilningi fyr-
ir þörfum hvers annars.
í Lindahlíð var ætíð gott að
'koma. Þar varð gestum hlýtt í geði.
— Margur átti þar leið um hlað
og staldraði við, einkum hér áður
fyrr, er aðallega var farið fótgang-
ÍSLHNDINOAÞÆTTIR
5