Íslendingaþættir Tímans - 30.12.1971, Blaðsíða 3

minnist þess elcki a3 hafa unnitJ
með manni, sem var jafn kappsam
ur og verMaginn sem hann. Vann
hann oft lamgan vinnudag og hlífði
sér hvergi við erfiðustu verMn.
Þegar Héraðsskólinn tók til
starfa haustið 1928 réðst þangað
sem ráðskona Aðalbjörg Haralds-
dóttir frá Einarsstöðum í Reykja-
dal, gáfuð kona og myndarleg. Þau
felldu hugi saman og giftu sig 9.
desember 1929. Ári síðar keyptu
þau jörðina og Mrkjustaðinn Mið-
dal í Laugardal og byrjuðu þar bú-
skap. Þau hófu strax umfangsmikl
ar framkvæmdir á jörðinni. Byggð
var rafstöð til ljósa og hitunar,
sem enn er í gangi. Þau endur-
byggðu öll hús jarðarinnar og tún-
ið margfaldaðist að stærð og gæð-
um. Fór orð af myndarskap þeirra
og gestrisni, voru t.d. kirkjugestir
jafnan velkomnir til stofu eftir
messu og þá bornar fram rausnar-
legar veitingar.
Á miðjum aldri fór Magnús að
fá þrautir í bakið, sem leiddu að
lokum til þess, að hann varð að
hætta búskap. Vorið 1959 fluttu
þau hjónin að Laugarvatni. Þar
byggðu þau sér snoturt íbúðarhús
og bjuggu síðustu 12 árin.
Eftir að Magnús fluttist að Laug-
arvatni, sá hann um ýmsar fram-
kvæmdir á vegum hreppsins, svo
sem byggingu barnaskóla, sem er
mjög vandaður að öllum frágangi
og húsmunum, en þó mun ódýrari
en sambærilegar byggingar á þeim
tíma og mátti þakka verkstjórnar-
hæfileikum Magnúsar, að svo vel
tókst til.
Magnúsi voru snemma falin mörg
félags- og trúnaðarstörf og skulu
hér nokkur nefnd. Hann var for-
maður Ungmennafélags Laugdæla
frá 1919—‘29. Deildarfulltrúi Laug
dæla í Kaupfélagi Árnesinga og
Búnaðarsambandi Suðurlands frá
1938. í sóknarnefnd frá 1940.
Stefnuvottur frá 1940. Gjaldkeri
sjúkrasamlags Laugardals frá
1942. Formaður Búnaðarfélags
Laugdæla frá 1942—‘59. í stjórn
Ræktunársambandsins Ketilbjarn
ar frá 1947—‘59. í hreppsnefnd
frá 1954 og oddviti frá 1966—‘70.
Hreppstjóri frá 1961. Sýslunefnd-
maður frá 1966—‘70 og í skóla-
nefnd Héraðsskólans á sama tíma.
Að öllum þessum störfum, sem
öðrum vann Magnús af stakri trú-
mennsku, var hann í senn tillögu-
góður og réttsýnn og vildi leysa
hvers manns vanda.
Magnús Böðvarsson var myndar-
legur maður, glaðlyndur í viðmóti
og gamanyrtur. Ilann var gæfu-
maður, eignaðist mikilhæfa konu,
sem var hans tryggi förunautur.
Þau eignuðust tvö efnileg börn:
Böðvar bankagjaldkera í Reykja-
vík, kvæntan Sigrúnu Guðmunds-
dóttur myndhöggvara og Ásrúnu,
gifta Skúla Guðjónssyni, bifreiðar-
stjóra á Selfossi.
Frá heimili Magnúsar og Aðal-
bjargar á margur góðs að minnast.
Leiðir okkar Magnúsar lágu oft
saman í þau 40 ár, sem ég bjó á
Laugarvatni og tókst fljótlega með
okkur góður kunningsskapur, sem
varð að einlægri vináttu, sem ég
vil þakka með þessum fátæklegu
línum.
Frú Aðalbjörgu, börnum þeirra
hjóna og öðrum vandamönnum,
sendum við hjónin innilegar sam-
úðarkveðjur.
Þórarínn Stefánsson.
t
Er vinur kveður vakna
minningar,
sem væru geymdar djúpt í huga
manns,
og bregða ljósi á veg, sem
genginn var,
og verða að mynd af ævistarfi
hans.
Við finnum það að verðug er
hans vist
að vígjast nú í skaut síns
föðurlands.
Við fundumst svo ungir að
árum
í æskunnar paradís.
Við útsýn til margra átta
óskin í brjósti rís.
Löngum er flest svo auðvelt
og allt eins og hugurinn kýs.
Við sáumst svo margoft síðan
og saman hugina bar.
Við bundumst vináttuböndum
tveir þændur, sem ætlað var.
. Nú á ég þann auð í sjóði
þær ágætu minningar.
Við urðum búendur báðir.
Hver bóndi á sínum reit.
Þú áttir þér yndislegt heima
í þinni fögru sveit.
Ég vissi þig glaðastan vera
með vinum í hamingjuleit.
Dagsverk dugnaðarmannsins
i draumi fyrst eru þreytt
óræktarlandi í iðavelli
atorkan getur breytt.
Erfiði vrkjunarhandar
í yndisjtundum er greitt
Nú kveðja þeir fuglar sem
kváðu
en komu til okkar í vor.
Beztu landar sem löngum áður
leysa festar við Skor.
Um landið handan við landið
okkar
nú liggja þín ógengnu spor. 1
Ég finn það að ferðalokum,
er för þín er heiman gjörð,
að gefur þér guð fyrir handan
gæðing og sauðahjörð,
og bólstað við á, undir brekku,
þar sem bjarkirnar halda vörð.
Það er nú mitt að þakka
að þekkja svo ágætan mann.
Brjóstið var heitt og brosið
bjartara hvergi fann.
Ég átti mér ágæta vini
en engan svo góðan sem hann.
Það vaxa blómstur á vegi þeirra
sem vandamál gátu leyst.
Þeir hafa í ferð sinni og
fordæmi sínu
framtíðar merkið reist.
Ég inni nú þökk mína ágætum
vini
sem alltaf gátum við treyst.
Þorsteinn Guðmundsson,
Skálpastöðum.
I
Hirin 12. nóv. síðast liðinn lézt
Magnús Böðvarsson hreppstjóri á
Laugarvatni. Hann fæddist að Út-
ey í Laugardal 18. júní 1902, son-
ur hinna merku hjóna Ingunnar
Eyjólfsdóttur og Böðvars Magnús-
sonar, síðar hreppstjóra og bónda
á Laugarvatni, og var hann einka-
sonur þeirra hjóna. Barn að aldri
fluttist hann með foreldrum sínum
sð Laugarvatni, þar sem hann ólst
upp á hinu mikla manndóms- og
menningarheimili, ásamt sínum
ellefu systrum.
Enginn, sem kynntist Magnúsi á
hap'" æskuárum, gekk þess dulinn,
að i honum bjó ósvikinn efnivið-
ur, er æskuheimilið mótaði síðan
og felldi við, og af þeim stofni óx
sá manndómur og drengskapur, er
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
3