Íslendingaþættir Tímans - 30.12.1971, Blaðsíða 15

MINNINC
ÞGRKELL SIGURGEIRSSQN,
Syðra-Fjalli Aðaldal
Fæddur 15. maí 1900.
Dáinn 14. september 1971.
ársins 1945, að þau fluttust á eign
arjörð sína, Reyki í Tungusveit, og
bjuggu þar síðan, hin síðari ár í
félagi við syni sína. Jóhannes and-
aðist 13. ágúst 1970. Börn þeirra
eru þessi: Jóhann járnsmiður á
Reykjum, tvíburabræðurnir Indr-
iði og Kristján, bændur á Reykj-
um, og Heiðbjört húsfreyja í
Hamrahlíð á Fremribyggð.
Þau Jóhann hreppstjóri og Elín
kona hans náðu bæði háum aldri
og dóu á Brúnastöðum. Þau áttu
því láni að fagna, er þau að síð-
ustu voru þrotin að heilsu og kröft
um, að njóta fórnfúsrar og kær-
leiksríkrar umönnunar Ingigerðar,
sem vel mátti kallast tengdadóttir
þeirra.
Þau Jóhannes og Ingigerður
höfðu jafnan stórt bú, og var því
heimilið mannmargt. Bæði voru
þau höfðingjar í lund og öruggt
athvarf nauðleitarmönnum. Ýms-
ir, sem höllum fæti stóðu, dvöldu
í skjóli þeirra lengri eða skemmri
tíma, og vil ég nefna um það eitt
dæmi: Mikið fatlaður maður, Jón
Þorvaldsson frá Stapa, var hjá
þeim hjónum milli 10 og 20 ár, og
var við hann gert sem væri hann
einn af fjölSkyldunni. Enn er mér
í minni, þegar ég leit inn til hans,
er hann lá banaleguna í sjúkrahús-
inu á Sauðárkróki. Hann bað mig
að skila kveðju heim að Brúnastöð-
um. Ég fann, hve þakklátur hann
var þeim Brúnastaðahjónum, er
höfðu veitt honum öryggi og skjól,
þegar elli og hrumleiki sóttu fast
áð, og ég fann einnig, hve hann
unni þessu heimili, en mér duldist
ekki, að hann taldi sig eiga Ingi-
gerði stærsta skuld að gjalda.
Jóhannes, maður Ingigerðar, var
lengi hreppstjóri og um langt
skeið einn af forustumönnum sinn-
ar sveitar. Margir áttu því erindi
á heimili þeirra hjóna, og gotf var
að sitja við nægtabörð Irigigerðar
húsfreyju. Háir sem Íágír voru þar
jafn velkomnir.
Ingigerður Magnúsdóttir var
prýðilega..greind kona, bókhneigð,
Ijóðelsk, vel hagmælt, en fíikaði
því lítið. Góð skil kunni hún á |s-
lenzkum bókmenníum, kunni
ógrynni af ljóðum, einkum hinna
eldri skáída, og fylgdist méð liin-
um yngri fram á síðari ár. Órím-
uð ljóð féliu ékki a'íi! hennar
smekk, en hún kurini vel að nféta
þessar Ijóðlínur Davíðs: „Ljóð,
sem ér fást í formi, er fjall í áld-
Til hinztu ferðar búinn er þinn
bátur
bleik eru lauf og hnípa strá í
dag.
Árinnar niður er sem hljóður
grátur
hún er þér að syngja
tregaþrungið lag.
Kveður þig vinur,
bernskubyggðin góða
og blessar þín spor sem gengin
voru hér.
Þakka þér ást til sögu, lags og
Ijóða
og líf þitt sem öllu góðu, vitni
ber.
Þú elskaðir blöð er greru á
grænum hlyni
og geislanna dýrð er sól í fangi
ber.
anna stormi“. Ég hygg, að af skáld
um hafi séra Matthías verið henni
kærastur, þótt vel sæi hún kosti
gamla Gríms Thomsens, frænda
síns, og margra annarra skálda.
Ingigerður varv myndarleg kona
bæði í sjón og raun, hlý í viðmóti
og skemmtilegt við hana að ræða.
En yafalaust var það ríkast í eðli
hénriar, að öllum bágstöddum vildi
huri hjáípa og úr allra böli bæta,
stæði það í hennar valdi.
Um lángt árabil átti Ingigerður
við vanheilsu að átríða og yárið af
þeim sökum oftar en einu sirini að
dvpljast í sjúkrahúsi og larigast
úndir erfiðar lækriisaðgerðir. Eri
hún heyrðist aldrei lrvarta og lét
sém ekkert væri.
Ég, sem þéssar línur rita, var
svo lánsamur áð eiga vináttu þeirra
Reýkjahjóna. Nú er þeim báðum
á bak að sjá, og ég finn, að ég
Það auðgar hvert mannslíf ef
það á að vini
einhvern að gæðum sem að
líkist þér.
Sá kvíðir ei að leggja á hinzta
hafið
sem hefur engan blett á lífsins
skjöld.
Þitt vegabréf er hreint og heiðri
vafið
þó hylji far þitt dauðans skugga
tjöld.
Ég þakka vinur leiðir liðinna
daga,
er lágu saman bæði í gleði og
sorg.
Það er sem ómi strengur Ijúfra
laga
og leiti tóna í minninganna borg.
Sigurbjörg Hjálmarsdóttir,
Siglufirði.
á þeim skuld að gjalda, sem héðan
af verður ekki greidd — því mið-
ur — en þakklátum huga sendi ég
kveðju yfir landamærin, og öllum
vandamönnum votta ég sarnúð.
Ingigerður Magnúsdóttir andað-
ist á heimili sínu þann 7. júlí s.l.
og var lögð til hinztu hvíldar yið
hlið manns síns heima í Reykja-
kirkjugarði þann 15. sama mánáð-
ar að viðstöddu fjölmenni. Þafln
dag var hið fegursta veður |g
Skagafjörður baðaður af skínam i
sól. Það var í góðu samræmi yf
líf og starf hinnar látnu heiðurs-
konu. Hún hafði verið lj ósgjafiföl^
um, sem áttu því láni að fágriÚ W
hafa af henni nokkur veruíég
kynni. Þess vegna yerður minnfrigi
in um hana ávállt sveiþuð birliS o®
hlýju.
Sigurður Egilsson
frá Svéinsswlum.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
15