Heimilistíminn - 10.10.1974, Blaðsíða 13

Bcí R v) /\
6ð9AA/
Þegar Stubbur tók
gleði sína á ný
STUBBUR var dapur. Já,
veslings Stubbur var
eiginlega alltaf dapur og það
var af þvi hann var bara
trjástubbur. Ó, hvað hann
óskaði þess að hann væri
almennilegt tré, eins og í
gamla daga. Hátt, gilt tré með
mörgum greinum og óteljandi
barrnálum.
— Ó, já, sagði Stubbur. —
Hugsa sér ef ég gæti orðið tré
aftur en ekki bara svona ljótur
stubbur. Hann hugsaði um
hvernig það var, þegar hann
var eitt af hæstu trjánum i
skóginum. Þá hafði hann
sveiflast fram og aftur þegar
hvasst var og kitlað svo
skemmtilega i maganum.
Hann hugsaði um alla fuglana, hræddur. Hann vissi nefnilega
sem höfðu búið sér til hreiður i að þessir menn voru .skógar-
greinunum hans og ikornana, höggsmenn og öll tré voru
sem þutu á fullri ferð upp smeyk við þá. Hann stóð graf-
stofninn og hoppuðu milli
greinanna léttir eins og
fjaðrir.
En dag nokkurn komu svo
einhverjir menn og Stubbur,
sem raunar hét ekki Stubbur
þá, hafði orðið hvinandi
13