Heimilistíminn - 10.10.1974, Blaðsíða 27

Það var samþykkt, að borgarstjórinn
var spurður ráða og hann vissi dálltiö,
sem Rubens vissi ekki — semsé að
bogmannaklúbburinn var að leita að
listamanni til aö mála mynd, sem gefa
átti dómkirkjunni Antwerpen.
„Ósköp einfalt,” sagði borgarstjórinn,
eftir að hafa heyrt málavöxtu, og gert sér
grein fyrir, að hvorugur aðilinn var llk-
legur til að láta undan. ,,Ég sting upp á að
félagi okkar málarinn máli mynd af þvl,
þegar Kristur var tekinn niður af krossin-
um, það væri ágætt verkefni. Ef hann slð-
an gefur bogmannaklúbbnum hana, er ég
viss um, að hann þarf ekkert að borga fyr-
ir vegginn”. Við Rubens sagði hann: „Þér
hefðuö hins negar heiðurinn af þvi að hafa
eitt af verkum yðar I dómkirkjunni.”
Rubens hugsaöi um þetta stundarkorn.
Hann var þegar farinn að sjá fyrir sér at
buröinn og han vissi lika dálltið sem
hvorki borgarstjórinn né leiðtogi bog-
mannaanna vissu, sem sé að hann hafði I
vinnu hjá sér heilan hóp ágætra lista-
manna, og með aðstoð þeirra yrði þetta
ekki eins mikið verkefni og hinir héldu.
Vinnustofa Rubens llktist öllu meira
málverkaverksmiðju en vinnustofu
málara. Þegar málverkið „Jesús I húsi
Mörtu og Maríu” var málaö, er sagt, að
Brueghel hafi verið borgað fyrir aö mála
landslagið, Van Delen fyrir húsiö og Jan
van Kessel fyrir smáatriðin. Auðvitað
merkti Rubens sér málverkið og málaöi
aðalpersónurnar, auk þess sem hann drap
penslinum niður hér og þar I lokin, svona
rétt til aö gefa verkinu Rubens-yfir-
lit. Þetta gæti hann auðveldlega gert, er
hann málaði Krist tekinn af krossinum.
„Allt I lagi, borgarstjóri,” sagði
Rubens. „Ég skal gera eins og þér segið.”
Þegar málverkinu var lokið, voru bog-
mennirnir svo yfir sig hrifnir, að þeir hik-
uðu viö að gefa kirkjunni það, og um ára-
bil var það til sýnis I salarkynnum þeirra.
Málverk þetta er nú einn af dýrmætustu
gripum I eigu Antwerpen og er ekki metið
til fjár, þvl það mun aldrei verða til sölu.
Rubens hafði vel efni á aö borga vegg-
inn með peningum á sfnum tlma, og að
öðrum kosti hefði hann komizt af með
miku minna verk sem greiðslu fyrir hann.
En þetta skipti svo sem engu máli fyrir
Rubens, þvl hann var svo fljótur að
mála, að eitt sinn, þegar hann sendi 112
málverk I einu til Spánarkonungs, og fékk
slftan sams konar pöntun um hæl frá
Feridnand, bróður konungs, sagðist hann
ætla að mála allar myndirnar sjálfur I
þetta sinn, til aö „spara tlma”.
H$GIÐ
— Þú þarft ekki að sýna Jónasi lækni
tunguna I þér I hvert sinn sem þú sérð
hann.
— Sjúkrabillinn? Hann er hluti af
þjónustunni hér. Það líður yfir suma,
þegar þeir fá reikninginn.
— Ég þvoði plpuna þlna, pabbi!
Ef þig langar að vita hvernig þú Iitur
út, þegar þú sefur, þá littu I spegil með
iokuð augu.
Að vorkenna sjálfum sér er að eyða
samúð á þann, sem á það ekki skilið.
*
Þegar maður er búinn að borga af
húsinu sinu i úthverfinu, er það ekki
iengur í úthverfi.
Eiginmenn geta ekki skilið, að allir
piparsveinar skuli ekki vera milljóna-
mæringar.
Það er auðveldara fyrir stúlku að
segja nei, en að meina það.
Suma þyrstir eftir frægð, aðra eftir
peningum, og enn aðrir verða bara
þyrstir.
Ég stefni að þvi að hafa efni á að eyða
jafn miklu og ég geri.
A
Ljósmóðir hittir heilmikiö af nýju fólki
♦
A sumum vinnustööum eru svo margir
kaffitimar, að starfsfólkið hefur ekki
tima til að sofa.
A
Þaö er mannlegt að gera vitieysur, en
ef sti okieði ið er uppslitið á undan blý-
antinum, er það heldur mikið.
4
Allt of margar konur eyða ilmvatni
yrir menn, sem panta pylsur með
hráum lauk.
27