Heimilistíminn - 10.10.1974, Blaðsíða 32

Þúsund mílur
frá umheiminum
32
ÞEIR SEM reynt hafa aö telja nákvæm-
lega eyjarnar i Seychelles-klasanum, eru
alls ekki sammála um lokatöluna.
Stundum getur veriö erfitt aö ákveöa
hvort um er aö ræöa eyju eða bara sandrif
meö nokkrum kokospálmum.
Liklega er bezt að gleyma öllu um
fjölda eyjanna og fara heldur að athuga
þessar löngu strendur i góða veðrinu.
Annars er hægt að gera sig ánægðan með
að áætla eyjarnar um það bil 100 að tölu,
og þær eru dreifðar um mörg þúsund fer-
milna svæði.
Þær af eyjunum, sem myndaðar eru úr
granlti, eru auðugar að margbreytilegu
landslagi og f jallatindarnir geta verið allt
að 3000 feta háir. Hins vegar eru smæstu
kóraleyjarnar aðeins berar sandræmur,
þar sem enginn kemur nema sjófuglar og
skjaldbökur.
Þótt Seychelles-eyjar séu rétt við mið-
baug, er hitinn þar alls ekki óþægilegur.
Þótt kardimommur séu mikilvægasta út-
flutningsvara eyjabúa, er kokospálminn
þeim eitt og allt. Hann sé þeim fyrir eldi-
viði I ofnana, þökum á húsin, oliu, mat og
svaladrykkjum.
Frakkar settust fyrstir að á stærstu
eyjunni, Mahé, I nóvember 1756. Þeir
settu stóran stein þar sem nú er Port
Victoria, og franski fáninn var reistur þar
við fallbyssuskot og húrrahróp land-
nemanna. Frakkarnir hnepptu frum-
byggjana I þrældóm, og á timum frönsku
byltingarinnar voru 600 manns á
eyjunum, þar af 487 þrælar.
Loks þegar friður komst á 1814, afhentu
Frakar Bretum bæði Seychelles-eyjar og
Mauritius. Það var mikilvægt fyrir
Ibúana, þvi Bretar afnámu þrælahaldið
1835. Nú byggja eyjarnar blandaðir af-
komendur Breta, Frakka, Afrikunegra,
Indverja og Kinverja.
Charles Gordon hershöfðingi heimsótti
eyjarnar 1881, og var harla ánægður með
þær. Hann skrifaði, að þær væru eins og
aldingaröurinn Eden og þúsundir mflna
frá öllu. Hann sá brauðaldintré og komst
að þeirri niðurstöðu, að það væri
skilningstré góðs og ills.
Annað fyrirbæri„sem hann fékk mikinn
áhuga á, var risa-landskjaldbakan.
Vegna þess að þessar skjaldbökur gátu
lifað vikum saman vatnslausr, urðu þær
mörgum skipbrotsmanninum til bjargar.
Þeim var slátrað á löngum sjóferöum en
nú eru þær alfriðaðar á þessum slóðum.
Fram til þess hafa eyjabúar kært sig
kollótta um að græöa peninga og setja upp
feröamannagildrur, en timarnir breytast
hratt nú orðið. Alþjóölegur flugvöllur
hefur verið gerður, og heimurinn um-
hverfis færðist óðum nær þessari Paradis.
En áhyggjulausir Ibúarnir eru hvergi
smeykir. Þeir eiga meira en 100 eyjar, og
það er heilmikil Paradis.