Heimilistíminn - 10.10.1974, Blaðsíða 23

Kínverskt ævintýri:
Ma Ling og töfra-
kústurínn hans
Einu sinni i fyrndinni var drengur, sem
hét Ma Ling. Hann hafði misst foreldra
sína, þegar hann var lftill, og varð þvf
snemma að fara að vinna fyrir sér. Hann
safnaöi eldiviöi.
Þetta var mjög gáfaður drengur, og
hann langaði mjög til að læra aö'mála, en
hann var svo fátækur, að hann hafði ekki
einu sinni efni á að kaupa pensil.
Dag nokkurn gekk hann framhjá einka-
skóia, þegar skólameistarinn var að
máia, og Ma Ling horfði með aðdáun á
fina drættina, sem skóiameistarinn dró
með pensli sinum. Og áður en hann vissi
af, smokraði hann sér inn i skólann og
sagði: „Mig langar að læra að mála. Viitu
kenna mér?”
„Hvað”, sagði skólameistarinn og
starði á hann. „Þig langar að mála,
betlarinn þinn. Þig hiýtur að vera að
dreyma.”
Og hann rak drenginn út.
En Ma Ling var viljasterkur og sagði
við sjálfan sig:
„Af hverju skyidi ég ekki læra að mála?
Ég skal gera þaö, þótt ég sé fátækur”.
Hann fór strax að æfa sig og æfði sig á
hverjum degi.
Hann fór snemma á fætur og fór að
safna eldiviði, er þegar hann hafði tima,
fann hann smáspýtur og dró upp fugla i
sandinn. Þegar hann fór niður að ánni til
að slá sef til eldiviðar, drap hann fingri i
vatnið og dró fiska á flata steina á
árbakkanum. Þegar hann kom heim,
teiknaði hann hin fátæklegu húsgögn sin á
veggina i kofanum sinum, og brátt voru
allir veggir þaktir myndum.
Timinn leið, og þar sem Ma Ling lét
engan dag Ilða án þess að teikna, tók hann
undraverðum framförum.
Fólk, sem sá myndir hans, bjóst við að
sjá fulgana blaka vængjum, eða fiskana
synda, svo lifandi voru myndirnar. Ma
Ling hugsaöi oft um það, hve hamingju-
samur hann yrði ef hann eignaðist pensil.
Nótt nokkra sofnaði Ma Ling óvenju-
fast, þvi hann var þreyttur, eftir að hafa
safnað eldiviði og teiknað allan daginn.
Þá fannst honum gamall maður meö
langt hvitt skegg koma til sin, og þessi
maður gaf honum málarapensil.
„Þetta er töfra pensill,” sagði gainii
maðurinn. „Þú skalt nota hann með
varúð”.
Ma Ling tók við pcnslinum, hann var úr
glitrandi gulli og frekar þungur.
„En hvað þetta er fallegur pensill,”
sagði hann og hoppaði af kæti. „Ég þakka
þér kærlega fyrir, gamli maður.”
Aður en Ma Ling hafði lokið við að
þakka gamla manninum, hvarf hann.
Drengurinn vaknaði með andfælum.
Svo þetta var aðeins draumur, en hvernig
gat þetta verið draumur, þegar hann hélt
á töfrapenslinum? Ma Ling varð bæði
hissa og glaður. Hann fór nú að mála
m
23