Heimilistíminn - 10.10.1974, Blaðsíða 37

erekki nauðsynlegt að taka það svona nærri sér, en
ég get ekki annað en látið mér detta í hug, að þú
hefðir getað orðið hjálparlaus úti á veginum. Þú
hefuraldrei ekiðsvona langtáður .. . hann þagnaði,
þegar hún sneri sér snöggt að honum.
— Það er ekki mér að kenna. Ég býst við að þú
sért að hugsa um, hvað fólk muni segja, þegar það
veit, að ég hef ekki bílpróf. En fólk mundi bara
segja svolítið meira, ef ég hefði látið Bluey blæða út
á eldhúsgólfinu þess vegna!
Ray sneri sér undan og brosti. Kettlingurinn
hef ur þó klær og nú óx Janet mikið \ áliti hans, þar
sem hún stóð fyrir framan NeiI með gneistandi
augu af reiði.
— Ég er þreytt, játaði hún. Þetta hafði tekið á
hana. Neil gerði sér ekki grein f yrir þvi, en nú hafði
hún yfirtökín og ætlaði sér að njóta þess sem bezt.
— Á meðan ég þvæ bílinn, getið þið Ray þvegið
eldhúsgólf ið. Hún leit snöggt á Ray. — Svo ætla ég í
bað og þið getið tekið til matinn. Ég var að baka,
rétt áður en við f órum, svo það er nóg að borða, án
þess að þið þurf ið að steikja neitt eða sjóða.
Hún kerrti hnakkann og gekk framhjá þeim báð-
um. Þeir horfðu þegjandi á eftir henni inn i húsið.
Þetta var eins og sjá mömmu, hugsaði Ray. Lítil
og skapmikil, teinrétt og skipandi. Hún hlýtur að
hafa átt heljarinnar dag. Hann leit á Neil, sem stóð
enn og horfði á dyrnar með undrunarsvip.
— Veiztu, hvað við eigum að gera, félagi, sagði
hann og klappaði bróður sínum þéttingsfast á öxl-
ina.
— Hvað? Svona hafði Janet aldrei talað við hann
áður og hann var alveg ruglaður.
— Þvo eldhúsgólfið og taka til matinn!
Kannski þetta slys Blueys myndi leiða eitthvað
gott af sér, hugsaði Neil á meðan hann skúraði eld-
húsgólf ið heldur klaufalega. Ef til vill yrði Ray vin-
gjarnlegri við Janet hér eftir. Hann vonaði það og
leit elskulega til bróður sins. Vesling? Roy/ þaó
hlaut að hafa verið erfitt fyrir hann að sjá bróður
sinn koma heim með ókunna konu. Hann hugsaði
um þetta, síðan um Bluey og velti fyrir sér, hvernig
hann ætti að fá almennilegan mann i hans stað,
meðan á rúningnum stæði. Þegar Janet kom út úr
herbergi sínu, endurnærð eftir baðið, fór hann að
hugsa um, hvernig hún hafði brugðist við slysinu.
Hún hafði ekki orðið móðursjúk eða skelfingu lost-
in, nokkuð sem Bluey benti á þegar hann heimsótti
hann siðar um kvöldið.
Hann gat ekki nógsamlega hrósað henni fyrir
frammistöðuna og skynsemina og gat varla um
annað talað en hvernig hún hafði komið honum til
bæjarins. — Ef hennar hefði ekki notið við, væri ég
ekki a líf i núna, skaltu vita, sagði hann við Neil.
Luke hrósaði henni líka, þegar hann kom yf ir um
morguninn eftir og slíkt hið sama gerði Mary eftir
hádegið. Henni fannst hugmyndin um námskeið i
hjálp i viðlögum skínandi hugmynd og hugsaði sér
að taka líka þátt í því. Og næstu vikurnar óku þær
saman til bæjarins hvert föstudagssiðdegi og fóru
siðan á veitingahús og borðuðu og Neil fór að venj-
ast því að eiga ekki von á henni heim fyrr en um
kvöldið.
Hún fékk ökuskírteinið vandræðalaust og brátt
varð það dagleg sjón að sjá f rú Stonham f rá
Burnettia í bænum. Janet fannst hún hafa svo mik-
ið að gera, að hún fengi sennilega aldrei tíma til að
gera allt, sem hún ætlaði að gera fyrir húsið. Hún
fór í heimsóknir og síðdegistedrykkjur og alltaf var
nóg að gera að búa til mat og þvo. Hún bónaði hvert
einasta húsgagn og f ærði til, þangað til henni f annst
heimilislegra. En hún hafði áhyggjur af loftum og
veggjum og Neil hafði ekki minnsteinu orði á máln-
ingu aftur. Hann var fullur af áætlunum um rún-
inginn og þegar hann hóf st, f annst Janet svo gaman
að fylgjast með öllu, að hún var mest alian daginn
úti í hlöðu.
Hún horfði á Neil flokka ullina, sá hvernig hún
var pökkuð í pakka og send til Sidney, til að fara
þaðan til ættlands hennar. Hún mundi eftir stóru
ullarverksmiðjunum í Bradford, þar sem hún hafði
eitt sinn búið með foreldrum sínum, og hugsaði um
hvort nokkur, sem vann þar mundi nokkurn tíma
hugsa um, hvaðan ullin kæmi.
Þegar búið var að rýja, sagði Neil, að bráðlega
hæfist uppskeran. Þá fengi hún að sjá stóru bindi-
vélarnar í starfi, en hann vonaði að fyrr færi að
rigna. Hún hlustaði á allt, áköf í að vita meira og
geymdi allan fróðleikinn fil notkunar í framtíðinni.
Þegar Bluey kom heim til Burnettia eftir þriggja
vikna sjúkrahúslegu, gat hann aðeins haltrað um og
gat ekki unnið úti. Janet spurði hvort hann mætti
hjálpa henni inni við, það væri heilmargt, sem hann
gæti hjálpað henni með, sagði hún, þegar Neil
mótmælti harðlega.Auk þess yrði hann ánægðari
með að hafa eitthvað fyrir stafni, heldur en að
sitja einn í vinnumannabúðunurri allan daginn. Hún
lét ekki undan og loks samþykkti Neil það en heldur
tregur. Bluey varð glaður yfir að fá eitthvað að
gera og varð viljugur þræll Janetar. Hann þvoði
grænmeti, flysjaði kartöflur, fægði silfur og hjálp-
aði henni á allan hátt. Luke horfði á hann dag nokk-
urn og hugsaði með sér, að Janet hefði að minnsta
kosti sigrað hjörtu allra vinnumannanna. Andúð
Rays var einnig að hverfa smám saman, en það leit
hreint ekki út fyrir að henni yrði neitt ágengt í að
vinna ást eiginmannsins.
8. kaf li
Nokkrum dögum eftir að rúningu lauk, fór að
rigna, og Neil Ijómaði af ánægju. Þetta var hæglátt,
jafnt regn, en ekki þrumuskúrir, sem gátu lagt
kornið f latt á fáum mínútum. Janet undraðist, hvað
umhverfið breyttist, þegar himinninn var grár og
skýjaður. Vegirnir urðu að litlum ám á einni nóttu
og túnin hál og forug, og eftir tilraun til að vera úti
gafst hún upp og ákvað að halda sig innan dyra,
þangað til sólin færi aftur að skína. Það var heldur
ekki sérlega skemmtilegt að ganga ein um úti i
rigningunni.
Á einni nóttu varð grasflötin við húsið græn og
fersk, rykið skolaðist af trjánum, og i horninu
hennar í garðinum virtust blómin hækka um marga
sentimetra á einum sólarhring.
Framhald
37