Morgunblaðið - 13.09.2004, Blaðsíða 32

32 MÁNUDAGUR 13. SEPTEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
S.V. Mbl.

HP. Kvikmyndir.com

Ó.H.T Rás 3.
Sýnd kl. 8. B.i. 14 ára. Sýnd kl. 5.40.
ÁLFABAKKI
Sýnd kl. 6, 8 og 10.10Sýnd kl. 5.30, 8 og 10.30.
EINNIG SÝND Í LÚXUS VIP
KL. 5.20, 8 OG 10.40.
ÁLFABAKKI
Sýnd kl. 5.20, 8 og 10.40.
Lífið er bið
Frábær og eftirminnileg kvikmynd eftir
meistaraleikstjórann, Steven Spielberg.
Með Óskarsverðlaunahöfunum Tom
Hanks og Catherine Zeta Jones.
r r ftir i il i ftir
ist r l i stj r , t i l r .
rs r l f
s t ri t J s.
Tom HanksT s Catherine Zeta Jonesi
KEFLAVÍK
Sýnd kl. 10.
AKUREYRI
Sýnd kl. 10.
Sló rækilega í gegn
í USA
Jason Bourne er kominn aftur
og leitar hefnda
í frábærum hasartrylli.
Meiri hraði, meiri spenna og
ofsafengin átakaatriði.
S.V. Mbl.

HP.
Kvikmyndir.com

Ó.H.T Rás 3.
Sýnd kl. 5.40, 8 og 10.20. B.i 14 ára.
Frábær og eftirminnileg kvikmynd eftir
meistaraleikstjórann, Steven Spielberg.
Með Óskarsverðlaunahöfunum Tom
Hanks og Catherine Zeta Jones.
Lífið er bið
r r ftir i il i ftir
ist r l i stj r , t i l r .
s rs r l f
s t ri t J s.
FRAMHALD AF
AMERÍSKUM
BÍÓDÖGUM
Ken Park
Sýnd kl. 8 og 10.
Before sunset
Sýnd kl. 6 og 8.
Coffe and Cigarettes
Sýnd kl. 10.10.
Super Size Me
Sýnd kl. 6.
Saved!
Sýnd kl. 10.

S.V. Mbl.

ROGER ALBERT
S.V. Mbl.

S.V. Mbl.

Ó.Ó.H. DV

H.I. Mbl.

Ó.Ó.H. DV

Ó.Ó.H. DV
S.G. Mbl.

D.V .
Ó.H.T. Rás 2

Kvikmyndir.com
Tom Hanks Catherine Zeta Jonest ri Z t J s
HLJÓMSVEITIN Grafík hefur allt-
af verið sveipuð hálf dulúðlegum
ljóma í huga mínum. Uppeldisstöð
tveggja af bestu poppsöngvurum
landsins, þeirra Helga Björnssonar
og Andreu Gylfadóttur, og nokkurs
konar fæðingarstaður vandaðrar ís-
lenskrar nýbylgjutónlistar upp úr
öskustó Pönk-Fönixins. Þá má ekki
gleyma stórkostlegum og einstökum
trommustíl meistara Rafns heitins
Jónssonar, sem var nokkurs konar
vörumerki sveitarinnar ásamt gít-
arsnilld Rúnars Þórissonar.
Það var því af mikilli gleði sem ég
tölti niður í gamla Austurbæjarbíó
(sem á víst að heita Austurbær) og
settist niður á hliðarvængjunum til
að njóta tónleika í tilefni af tuttugu
ára útgáfuafmæli plötunnar Get ég
tekið cjéns, tímamótaverks í íslenskri
popptónlist. Ég naut þeirra sjald-
gæfu forréttinda að hafa dálítinn
samanburð á tónleika sveitarinnar,
þrátt fyrir að hún hafi verið hætt
störfum áður en ég fór að komast á
tónleika. Hljómsveitin hélt nefnilega
tónleika fyrr í sumar í gamla Alþýðu-
húsinu á Ísafirði, sem þóttu afar
skemmtilegir og vel heppnaðir.
En að tónleikunum. Hljómsveitin
hóf leikinn á titillagi plötunnar, „Get
ég tekið cjéns,“ sem ég því miður
verð að viðurkenna að ég hef aldrei
kunnað sérstaklega að meta.
Kannski þarf maður að hlusta betur.
Þó sló það mig strax hvað Egill
Rafnsson er suddagóður trommari.
Þetta er svona með afkvæmin, að þó
þau séu ekki alveg eins og foreldr-
arnir, þá er alveg augljóst hverra
manna þau eru. Egill er rokkari af
guðs náð, en um leið hefur hann
tækni föður síns alveg á hreinu svo
ekkert fer til spillis.
Það eru líklega þessar frábæru
trommupælingar sem leika stórt
hlutverk í að gera tónlist Grafíkur
svona skemmtilega og tryggja henni
sess í íslenskri tónlistarsögu. Söngur
þeirra Helga og Andreu hefur líka
átt stóran hlut í varðveislu sveit-
arinnar, þau eru bæði algerir snill-
ingar, hafa ótrúlega orku á sviði og
eru alltaf til í að leika sér við áhorf-
endur eins og Helgi gerði með mikl-
um glæsibrag auk þess sem hann
gantaðist léttúðlega við fólkið.
Innkoma Andreu Gylfadóttur, þar
sem hún söng dúett með Helga og
síðan lagið um „Prinsessuna“ og
„Presley“, var líka frábær. Söngur
hennar svíkur engan, enda er hún
fremst meðal jafningja í íslenskri
popptónlist.
Gítarleikur Rúnars var líka afar
góður og sérstakur, en mér finnst
hann ekki hafa elst eins vel og aðrir
hlutar tónlistarinnar. Kannski hefði
Rúnar mátt gera aðeins meiri til-
raunir með hljóðið, því fyrir ein-
hverja undarlega dynti örlaganna
virðist gítarhljóð níunda áratugarins
ekki alveg virka.
Engu að síður var tónninn ánægju-
legur og kunnuglegur. Hljómborðs-
leikur Hjartar Howser var einnig til
prýði, en bakraddir hans minntu mig
helst á hljómborðsleikara sveit-
arinnar Spinal Tap sem enginn hafði
sagt að væri ekki tengdur. Mér
fannst ég sjaldan heyra í bak-
röddunum hjá Hirti, en kannski er
það frekar hljóðblöndunarmál en
annað.
Sérstakur gestur Grafíkur á tón-
leikunum var, eins og á Ísafirði,
Ragnar Zólberg, yngri sonur Rabba,
sem hefur getið sér gott orð sem
rokktónlistarmaður og þykir gera
góða hluti. Hann hefur einstaka
sviðsframkomu og ber af sér góðan
þokka þrátt fyrir tætingslegt rokk-
útlitið, efni í fyrirtaks rokkstjörnu.
Ragnar átti prýðilegt innlegg í slag-
arann „Sextán“ og í uppklappslagið
„Húsið og ég“, sem fyrir löngu er
orðinn ódauðlegur útileguslagari.
Vissulega má svo ekki gleyma
snillingnum Haraldi Þorsteinssyni,
sem virðist hafa komið fram með öll-
um hljómsveitum Íslands. Hann stóð
sína plikt með prýði og virðist ekkert
ómögulegt. Það er hrein unun að
horfa á Harald leika á bassa, enda fá-
ir bassaleikarar sem hafa eins mikla
tilfinningu fyrir hljóðfærinu.
Allt var eins og það átti að vera,
samspilið með ágætum þrátt fyrir
örfáa hnökra og ekki skemmdi fyrir
frábær hljómur hússins. Austurbæj-
arbíó er að mínu mati besti tónleika-
salur Íslands fyrir miðstærð-
artónleika og hlakka ég mjög til að
sjá hina frábæru hljómsveit Blonde
Redhead leika þar seinna í þessum
mánuði. Ég satt að segja furða mig á
þeirri þvermóðsku sem hefur ein-
kennt umræðuna um þetta frábæra
fjöllistahús og ég hlakka til að ein-
hver fjársterkur aðili höggvi á hnút-
inn og komi málefnum þess á hreint,
bæði núverandi eigendum þess og
listalífi Íslendinga til góða.
Yfirhöfuð voru tónleikarnir prýði-
legir, þó ekkert nýtt hefði beinlínis
komið fram. Þeir stóðust fyllilega
samanburð við tónleikana vestra.
Ánægjuleg kvöldstund
Morgunblaðið/Sverrir
TÓNLIST
Tónleikar – Austurbær
Afmælistónleikar hljómsveitarinnar
Grafík, 9. september 2004.
Grafík

Svavar Knútur Kristinsson
BERI kólombískar bókmenntir á
góma sjá eflaust flestir fyrir sér höf-
unda á við Gabriel Garcia Márquez,
rithöfunda töfraraunsæisins. Tími
þeirra er þó löngu liðinn og ungir rit-
höfundar í Kólombíu eru
löngu hættir að líta til
Marquez og þorpsins hans
Macondo – í stað Macondo
kemur McOndo, samruni
minna út fortíðinni og nú-
tíma neysluhyggju. Ungir
rithöfundar í Kólombíu
búa í stórborgum, frum-
skógi gerðum úr steypu og
gleri, og villidýrin sem
þeir forðast eru mannleg,
fíkniefnabarónar, borg-
arskæruliðar og ofbeldismenn sem
hafa engu að tapa.
Meðal þeirra höfunda sem vakið
hafa einna mesta athygli í Kólombíu
á síðustu árum er Jorge Franco, en
bók hans, Rosario Tijeras, sem kom
út á ensku í upphafi árs, varð met-
sölubók í heimalandi hans.
Bókin hefst þar sem stúlkan Ros-
ario Tijeras er skotin af stuttu færi
og sögumaður, Antonio, fer með
hana á sjúkrahús og situr þar og bíð-
ur þess sem verða vill. Á meðan hann
bíður segir hann söguna af Rosario
Tijeras, sem fékk nafn sitt af verk-
færunum sem hún notaði til að hefna
sín á manni sem réðst á hana þegar
hún var á barnsaldri (Tijeras =
skæri). Sagan gerist í Medellín, of-
beldishöfuðborgar Norður- og Suð-
ur-Ameríku, en þar falla um 4.000
manns fyrir morðingjahendi á ári
hverju, um 180 morð á verða 100.000
íbúa.
Í borginni sem lýst er í bókinni
snýst allt um kókaín, pen-
inga, byssur og meira kók-
aín. Franco er að lýsa því
fólki sem býr utan við lög
og rétt, íbúum fátækra-
hverfa þar sem lífið er svo
tilbreytingasnautt og von-
laust að freistandi er að
lifa hátt þó ekki sé nema í
smátíma áður en maður er
veginn.
Stíllinn á bókinni er
ósamstæður, stundum
snarpur og hrár en svo uppskrúf-
aður, gefur reyndar ágæta mynd af
sögumanninum Antonio sem á í sí-
felldri togstreitu vegna ástar sinnar
á Rosario, þegar upp er staðið sá
sem elskaði hana mest án þess þó að
hann hefði þorað að segja henni það,
en smám saman kemur í ljós að hún
elskaði hann líka og það mikið að
hún vildi ekki verða ástkona hans.
Mjög forvitnileg saga áhugaverðs
höfundar og gefur ágæta nasasjón af
því sem ungir rithöfundar eru að fást
við í Suður-Ameríku í dag – byrjað á
Franco og svo eru það Padilla, Fres-
án, Rejtman, Bayly og Yeyha.
Lífið í McOndo
Rosario Tijeras eftir Jorge Franco
Ramos. Seven Stories Press gaf út í
janúar sl. 176 bls. innb.
Árni Matthíasson
Forvitnilegar bækur
HOLLENSKIR dagar voru opnaðir
í Regnboganum sl. fimmtudag og
hafa ýmsir listviðburðir tengdir
Niðurlöndum verið á dagskrá und-
anfarna daga í borginni. Hollenskir
bíódagar standa af þessu tilefni yfir
í Regnboganum til 16. september
þar sem sýndar eru hollenskar
verðlaunamyndir. Meðal annarra
hluta sem gestir og gangandi hafa
getað kynnt sér er m.a. yfir-
litssýning á 30 ára sögu hollenskrar
myndbandalistar en sú sýning
stendur til 19. september. Að auki
hefur tónlist sett svip sinn á hátíð-
ina, t.a.m. lék organistinn Peter
Ouwerkerk í Hallgrímskirkju í
gærkvöldi.
Morgunblaðið/Sverrir
Dröfn Þórisdóttir, Karel Glastra van Loon, Karin Kuiper og
Kristín Karólína með Maríu Perlu Breiðfjörð.
Hollenskur svipur á borginni