Morgunblaðið - 22.09.2004, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. SEPTEMBER 2004 25
MINNINGAR
Mér er ljúft að minn-
ast Ingvars. Sumt fólk
stendur manni svo
nærri og er orðið svo
sjálfsagður hluti af lífi
manns, að það tekur
mann sárt þegar á svipstundu allt er
breytt, og það hverfur á braut til
æðra heims. En ég vil trúa því að þar
verði tekið vel á móti honum Ingvari.
Það hefur verið mér efst í huga frá
því að vinur minn lést hvað hann
færði okkur mikla gleði með
skemmtilegum frásögnum sínum.
Á bernskuheimili Ingvars kom ég
á fyrir fjörutíu árum, og þar ríkti
ávallt umhyggja og góður andi. For-
eldrar hans og tengdaforeldrar mín-
ir voru einstök hjón, þau Kristín og
Ásgeir. Ingvar var mjög vel lesinn og
var gaman að hlusta á hann og Ás-
geir föður hans þegar þeir voru að
fjalla um hvað þeir höfðu verið að
lesa. Eins og þegar Ingvar var ung-
lingur og honum var farið að leiðast í
skólanum. Þá ákvað hann að leggjast
út, og það sem hann ætlaði að taka
með sér í útlegðina var Grettissaga,
en hana kunni hann utanbókar, eins
og Íslendingasögurnar. Þetta atvik
lýsir Ingvari vel.
Ingvar var uppeldisbróðir manns-
ins míns og var Ingvar fimm ára þeg-
ar Gunnlaugur, þá þriggja mánaða
snáði, bættist í systkinahópinn. Fað-
ir Gunnlaugs og móðir, systir Ingv-
ars, höfðu farist með vélbátnum Þor-
móði, og hljóta þessar breytingar á
fjölskyldunni að hafa verið mikil við-
brigði fyrir Ingvar, þar sem hann var
yngstur þeirra systkinanna. En frá
fyrstu stundu sýndi hann Gunnlaugi
mikinn bróðurkærleik, og það varði
alla tíð.
INGVAR
ÁSGEIRSSON
✝ Ingvar Ásgeirs-son fæddist á
Bíldudal 6. maí 1937.
Hann lést á líknar-
deild Landakotsspít-
ala 10. september
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Bíldudalskirkju 18.
september.
Í einkalífi sínu var
Ingvar lánsamur mað-
ur, eiginkona hans er
Kristín Pétursdóttir,
og varð hjónaband
þeirra einkar farsælt.
Fyrir hjónaband átti
hann dótturina Guð-
rúnu Elínu. Systkini
hans sýndu honum
mikla umhyggju í veik-
indum hans, en þó er
hlutur Kristínar eigin-
konu hans mestur, og
er sú umhyggja og ást-
úð er hún sýndi ein-
stök. Við þökkum Guði
fyrir tilveru Ingvars og biðjum Guð
að styðja og styrkja eiginkonu hans
og dóttur, Guðrúnu Elínu, afabörnin,
systkini og aðra aðstandendur.
Steinunn Bjarnadóttir.
Nú hafa Bílddælingar kvatt Ingv-
ar í hinsta sinn. Hann hafði barist
hetjulega við sinn sjúkdóm en beið
lægri hlut. Meðan á þessari baráttu
stóð var hann alltaf bjartsýnn og
glaðvær.
Ingvar var ættaður frá Álftamýri
og þegar ég var að alast upp á Bíldu-
dal milli 1950–1970 setti fólk af þess-
ari ætt mikinn svip á Bíldudal. Ég er
af þessari ætt og kallaði Ingvar mig
alltaf frænda. En því miður erum við
ekki mörg eftir á Bíldudal. Og nú er-
um við enn fátækari eftir fráfall
Ingvars. Ég man fyrst eftir Ingvari
þegar hann var bílstjóri hjá kaup-
félaginu og leyfði okkur strákunum
alltaf að sitja í bílnum hjá sér. Ingvar
var einstaklega glaðvær maður. Ég
man ekki eftir honum í slæmu skapi.
Þrátt fyrir að skólaganga hans væri
ekki löng var hann fróður um marga
hluti. Það má segja að hann hafi
menntað sig sjálfur með lestri og
reynslu.
Þegar ég var framkvæmdastjóri
Fiskvinnslunnar á Bíldudal hf. 1978–
1992 var Ingvar einn af starfsmönn-
um þar og þótt hann væri ráðinn í al-
menna vinnu var alltaf leitað til hans
ef þurfti að leysa einhvern af, t.d.
vélstjóra, viðhaldsmann fiskvinnslu-
véla, vörubílstjóra eða í fiskimjöls-
verksmiðju. Alltaf var kallað á Ingv-
ar sem tók þessum störfum eins og
sjálfsögðum hlut og sinnti þeim vel.
Sumum þótti hann fara sér hægt en
það var vegna þess að hann fram-
kvæmdi aldrei hluti nema vera viss
um að hann væri að gera rétt. Enda
urðu aldrei nein vandræði með hans
störf. Hann var alltaf í góðu skapi og
aldrei sá ég hann reiðast, yfirleitt
sinnti hann sínum störfum með bros
á vör. Við sátum oft saman í kaffitím-
um og þar sem hvorugur var bund-
inn af klukkunni urðu kaffitímar hjá
okkur félögum stundum langir. Mér
þótti gaman að heyra Ingvar segja
frá. Hann var orðheppinn og gerði
oft góðlegt grín að samferðamönnum
sínum án þess að særa nokkurn. Eft-
ir margra ára samvinnu urðum við
Ingvar góðir vinir og á ég eftir að
sakna hans mikið.
Að lokum votta ég eiginkonu, dótt-
ur, barnabörnum og öðrum aðstand-
endum sanúð mína. Guð styrki ykk-
ur í sorg ykkar.
Jakob Kristinsson.
✝ Ragnar Björns-son fæddist á
Hlíðarenda á Eski-
firði 14. júní 1915.
Hann lést á hjúkrun-
arheimilinu Huldu-
hlíð á Eskifirði 14.
september síðastlið-
inn.
Foreldrar hans
voru þau Björn
Árnason frá Hlíðar-
enda á Eskifirði, f.
9.12. 1892, d.16.8.
1973, og Steinunn
Þórðardóttir frá
Sléttaleiti í Suður-
sveit, f. 22.11. 1886, d. 10.2. 1987.
Systur hans eru þær Vilborg, f.
11.6. 1918, og Guðný, f. 17.3.
1921, d. 5.12. 1996.
Eiginkona Ragnars var Mar-
Karólína Kristinsdóttir, f. 28.1.
1956. Tvö barna Ragnars og Mar-
grétar létust í barnæsku. Auk
þessa ólst upp hjá þeim hjónum
dóttir Trausta, Ásrún, f. 1.12.
1958, maki Eiríkur Jóhannesson,
f. 22.11. 1963.
Ragnar og Margrét bjuggu í
Brú á Eskifirði alla tíð. Ragnar
var til sjós fyrstu starfsárin en
sneri sér síðan að trésmíðum.
Hann var vel að sér í bátasmíðum
en fékk meistarapróf í húsasmíð-
um fimmtugur og vann eftir það
einkum við húsbyggingar.
Ragnar var mikill unnandi
sönglistar og ljóðlistar og var
einn af stofnendum Karlakórsins
Glaðs, sem starfaði á Eskifirði um
áratugaskeið. Einnig var Ragnar
virkur félagi í Lúðrasveit Eski-
fjarðar um árabil. Hann var mik-
ill sögumaður og kunni ógrynni
af ljóðum og vísum og hefur ljóða-
lestur hans birst í fjölmiðlum.
Útför Ragnars fer fram frá
Eskifjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
grét Pétursdóttir, f.
22.12. 1914, d. 27.2.
1983. Foreldrar
hennar voru Pétur
Helgi Pétursson,
bóndi og kennari á
Rannveigarstöðum í
Álftafirði, f. 29.3.
1869, d. 19.7. 1961, og
Ragnhildur Eiríks-
dóttir, f. 7.12. 1877, d.
12.3. 1964.
Börn Ragnars og
Margrétar eru: 1)
Björn Trausti, f. 8.7.
1936, maki Aðalbjörg
Jóna Sigfúsdóttir, f.
26.3. 1939. 2) Óskar, f. 15.9. 1940.
3) Steinunn Vilborg, f. 21.9. 1950,
maki Grétar Helgi Jónsson, f.
26.9. 1950. 4) Gunnlaugur Einar,
f. 12.2. 1956, maki Ragnheiður
Eskifjörður, æskubyggðin mín
innst í sálu greipt er myndin þín.
Elskulegi afi minn.
Lífskerti mannanna brenna mis-
lengi. Þitt kerti var voldugt og sterkt
og dugði því næstum níutíu ár. Það
ber okkur börnunum þínum að þakka
fyrir eins og allar minningarnar um
þig og ömmu í Brú. Óneitanlega hlað-
ast inn myndir og minningar frá liðn-
um tíma og ótrúlega margar virðast
hafa mótað mannveruna mig eftir
þér. Þú varst í senn agandi og um-
hyggjusamur og alltaf til staðar til
skrafs og ráðagerða. Ég man eitt
sinn er ég spurði þig af hverju þið
amma, sem allt okkur kenndu, sögð-
uð okkur ekki hvernig fara ætti með
peninga. Svarið kom strax, án hiks.
Þú veist að við tölum ekki um það
sem ekki er til.
Alveg var ég hissa. Aldrei fannst
mér skorta neitt heima, alltaf nóg að
bíta og brenna þó mannmargt væri,
bæði gestir og gangandi. Alltaf var
pláss í Brú. Eitt sinn sátum við í stof-
unni minni og ræddum málin um lífið
og tilveruna, en aðalmálið hjá mér
var tengt búsetuskiptum þar sem ég
var nýflutt á Selfoss og fann illa takt-
inn hér á Suðurlandi.Hvað á ég að
gera, fara eða vera? Svar þitt var.
Ása mín, sjáðu til. Okkur getur aldrei
líkað jafnvel við alla, frekar en þeim
við okkur. Besta ráðið er að láta fólk
sem ekki passar okkur í friði, því nóg
er til af fólkinu, flestu alveg ágætu.
Eftir þessu hef ég reynt að lifa, afi
minn og takturinn er nokkuð góður.
En nú komin er kveðjustund okkar,
loksins þessari þrautagöngu þinni
lokið, þú laust úr viðjum vesæls lík-
ama sem vegna mikilla áfalla undan-
farinna ára varð hulstur eitt til heft-
ingar þinnar miklu lífsorku og gleði.
Að geta ekki gengið var vont, að geta
ekki talað var enn verra en að geta
vart sungið það var verst. En nú trúi
ég að þú getir þetta allt aftur.
Hjá þér fyrst ég ljóma dagsins leit
lifði í þínu skjóli og fjallareit.
Drottinn blessi byggð og lýð,
blessi alla tíð.
(Árni Helgason.)
Elsku afi minn, hafðu kæra hjart-
ans þökk fyrir allt og allt.
Þín
Ásrún.
RAGNAR
BJÖRNSSON Elskulegur faðir, bróðir og fyrrverandi eigin-
maður,
ÞORSTEINN SÆMUNDSSON,
Hátúni 10A,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 23. september kl. 13.30.
Snorri Bjarni Henrikson,
Þorsteinn Henrikson,
Auðólfur Þorsteinsson,
Auður Sæmundsdóttir,
Brynja Kolbrún Lárusdóttir.
Ástkær eiginkona, móðir og dóttir,
EMILÍA KOFOED-HANSEN
LYBEROPOULOS,
lést á sjúkrahúsi í Kaupmannahöfn föstu-
daginn 17. september.
Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni í
Reykjavík mánudaginn 27. september kl. 15.
Constantin Lyberopoulos,
Irena og Yannis Lyberopoulos,
Björg Kofoed-Hansen.
Frænka okkar,
KRISTÍN JÓNSDÓTTIR
frá Ytri-Tungu,
Tjörnesi,
lést á dvalarheimilinu Hlíð, Akureyri, föstudaginn 17. september.
Útför hennar fer fram frá Höfðakapellu fimmtudaginn 23. september
kl. 14.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minnast hennar, er bent á dvalarheimilið Hlíð, Akureyri.
Aðstandendur.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför elskulegrar eiginkonu
minnar,
ARNHEIÐAR GUÐFINNSDÓTTUR
ljósmóður
frá Patreksfirði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jón Pedersen.
JÓHANNES ZOËGA
fyrrverandi hitaveitustjóri,
lést á Landspítala við Hringbraut að morgni
þriðjudagsins 21. september.
Tómas Zoëga, Fríða Bjarnadóttir,
Guðrún Zoëga, Ernst Hemmingsen,
Benedikt Jóhannesson, Vigdís Jónsdóttir,
Sigurður Jóhannesson, Solveig Sigurðardóttir.
Ástkær faðir okkar,
HJALTI ÞORFINNSSON,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund föstudaginn 10. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð.
Þorfinnur Hjaltason,
Páll Hjaltason,
Júlíus Hjaltason.
Ástkær eiginkona mín
ÁGÚSTA MARGRÉT ÓLAFSDÓTTIR
húsfreyja,
Úthlíð,
Biskupstungum,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
aðfaranótt mánudagsins 20. september.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Björn Sigurðsson.