Morgunblaðið - 02.12.2004, Blaðsíða 42

42 FIMMTUDAGUR 2. DESEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ RagnheiðurFinnsdóttir
fæddist að Hvilft í
Önundarfirði 25. júní
1913 og ólst þar upp
ásamt 10 systkinum
og einum uppeldis-
bróður. Hún lést á
Skjóli, Kleppsvegi 64
í Reykjavík, 25. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Finnur Finns-
son, f. 29.12. 1876, d.
14.8. 1956, bóndi að
Hvilft í Önundarfirði,
og Guðlaug Jakobína
Sveinsdóttir, f. 28.2. 1885, d. 20.2.
1981, húsfreyja að Hvilft. Finnur
var sonur Finns, bónda að Hvilft,
Magnússonar, bónda í Hvilft, bróð-
ir Ásgeirs alþingismanns á Þing-
eyrum, föður Jóns bónda og skálds
á Þingeyrum. Annar bróðir Magn-
úsar var Torfi, alþingismaður á
Kleifum. Systkini Ragnheiðar voru
Sveinbjörn, hagfræðingur, látinn;
Hjálmar, fyrrv. forstjóri Áburðar-
verksmiðjunnar, látinn; Sigríður,
húsmóðir í Bandaríkjunum, Jakob
lyfjafræðinemi, lést ungur árið
1941; Sveinn, framkvæmdastjóri
Fiskimálasjóðs, látinn; Jóhann
tannlæknir, látinn; María hjúkrun-
arfræðingur; Málfríður hjúkrunar-
fræðingur; Kristín sjúkraþjálfari,
látin; Gunnlaugur, bóndi og fyrr-
verandi alþingismaður og fóstur-
bróðir Leifur Guðjónsson verka-
maður.
Ragnheiður giftist 4. ágúst 1945
Oddi Guðsteini Sigurgeirssyni hús-
gagnabólstrara, f. 8. júlí 1913, d.
26. ágúst 1993. Foreldrar hans
voru Agnes Pálsdóttir f. 2. ágúst
1874, d. 15. desember 1969, og Sig-
urgeir Jónsson f. 27. ágúst 1871, d.
17. nóvember 1954. Sigurgeir var
lengi verkstjóri við Reykjavíkur-
höfn. Agnes var ættuð frá Meðal-
landi og Síðu en Sigurgeir úr
Gnúpverjahreppi, m.a. frá Þránd-
arholti. Þau Agnes og Sigurgeir
bjuggu lengst af á Bergþórugötu
8a í Reykjavík og varð átta barna
auðið, sem öll eru látin.
Ragnheiður og Guðsteinn hófu
búskap á Víðimel 55 í Reykjavík, en
arr Magnússon, bílstjóri, f. 11.
okbóber 1951. Þeirra börn eru A)
Guðsteinn Oddur, yfirmaður í
frönsku útlendingaherdeildinni á
Korsíku, f. 29. maí 1970, maki Est-
elle Hoffman, f. 25.1. 1978. B) Edda
Björk, búsett í Aalborg í Dan-
mörku, f. 11. júlí 1975, synir Örn
Blævarr, f. 2. janúar 1997, og Theo-
dór Breki, f. 28. september 1999. C)
Ragnar Örn, búsettur í Álaborg í
Danmörku, f. 11. september 1977,
barn Áróra Isabella Guðjohnsen
Ragnarsdóttir, f. 25. október 1998.
D) Ingibjörg, f. 17. febrúar 1981, d.
17. febrúar 1981. E) Ingi Björn, f.
28. janúar 1983, búsettur í Reykja-
vík, unnusta Guðrún Ósk Rúnars-
dóttir, f. 4.9 1984. F) Ragnheiður,
hjúkrunarnemi, f. 7. júní 1984, bú-
sett í Reykjavík, unnusti Stefán
Benedikt Vilhelmsson, f. 22.9.
1980.
Ragnheiður lauk námi frá barna-
skólanum á Flateyri 1931 og kenn-
araprófi frá Kennaraskólanum í
Reykjavík árið 1935. Hún stundaði
smábarnakennslu í Reykjavík 1935
til 1936 og var kennari við Austur-
bæjarbarnaskólann veturinn 1936
til 1937. Hún var ráðinn skólastjóri
Klébergsskóla á Kjalarnesi árið
1937, aðeins 24 ára gömul, sem
þótti mjög ungt á þeim árum, enda
var tíðarandinn þannig að ekki
þótti öllum eðlilegt að svo ung kona
yrði ráðinn skólastjóri. Ragnheið-
ur var fyrsta konan sem var skóla-
stjóri barnaskóla á Íslandi. Hún var
kennari við Laugarnesskóla 1945
til 1946. Ragnheiður var í hópi
þeirra kennara sem fyrstir komu
til starfa við Langholtsskóla undir
skólastjórn Gísla Jónassonar
haustið 1952 og kenndi við Lang-
holtsskóla samfellt í 31 ár, eða til
ársins 1983 er hún lét af störfum
fyrir aldurs sakir.
Ragnheiður dvaldi erlendis við
endurmenntun í nokkur skipti,
m.a. í Danmörku og Svíþjóð 1970
og 1972 og Bandaríkjunum 1972.
Hún var árum saman virkur þátt-
takandi í félagsstörfum kennara,
og starfaði lengi í Kvenfélagi
Langholtssafnaðar, m.a. í stjórn,
og var gerð að heiðursfélaga kven-
félagsins. Hún tók einnig virkan
þátt í starfsemi St. Georgsskáta
ásamt eiginmanni sínum meðan
hans naut við.
Útför Ragnheiðar verður gerð
frá Langholtskirkju í Reykjavík í
dag og hefst athöfnin klukkan 13.
lengst af bjuggu þau í
Álfheimum 12 í
Reykjavík, en þau níu
raðhús sem þar standa
eru upphaflega byggð
af byggingarsam-
vinnufélagi barna-
kennara við Lang-
holtsskóla. Nú síðustu
árin bjó Ragnheiður
að Skjóli, Kleppsvegi
64. Börn þeirra eru: 1)
Geir Agnar Guðsteins-
son blaðamaður, bú-
settur í Kópavogi, f. 3.
júlí 1946, maki Sigur-
björg Gestsdóttir,
geislafræðingur á LHS og söng-
kona, f. 19. júlí 1945. Þeirra barn er
Guðrún, f. 4. nóvember 1983, nem-
andi í MK, dvelur í heimahúsum.
Börn Geirs frá fyrra hjónabandi
eru A) Arnheiður Kristín, starfs-
maður Háskólans á Akureyri, f. 24.
nóvember 1969, maki Jón Aðal-
steinn Brynjólfsson kennari, börn
þeirra eru Valdís Ósk, f. 23. sept-
ember 1994, og Elfar Geir, f. 31.
október 1999. B) Jóhanna Árný,
starfsmaður grunnskóla í Horsens
í Danmörku, f. 26. maí 1973, maki
Halldór Þór Arnarson tæknifræð-
ingur í Horsens, f. 16. janúar 1971,
dætur þeirra Anna Karen, f. 26.
febrúar 1993, og Sara Huld, f. 31.
október 1995. Sonur Sigurbjargar
er Logi Kjartansson, lögreglumað-
ur og laganemi, búsettur í Reykja-
vík, f. 6. ágúst 1975, maki Elín
Björg Guðjónsdóttir, f. 17. ágúst
1970, þeirra sonur Guðjón Ari, f. 6.
júlí 2000. 2) Finnur Jakob Guð-
steinsson B.Ed. og smiður, búsett-
ur í Reykjavík, f. 25. febrúar 1948,
maki Fanney Sigurðardóttir, sér-
hæfður starfsmaður, f. 19. agúst
1955. Þeirra synir eru A) Torfi,
mannfræðingur, búsettur í Hafnar-
firði, f. 17. júní 1974, maki Elva
Ruth Kristjánsdóttir þroskaþjálfi,
f. 21. október 1976, barn þeirra er
Úlfur, f. 12. ágúst 2003. B) Guð-
steinn Oddur, nemi við Kvenna-
skólann, f. 18. júlí 1986, í heima-
húsum. 3) Guðlaug
Guðsteinsdóttir, kennari við
Varmárskóla, búsett í Reykjavík, f.
20. október 1949, maki Örn Blæv-
Mig langar að skrifa nokkur
minningarorð um ömmu mína
Ragnheiði Finnsdóttur. Það koma
ótal minningar upp í hugann, sem
spanna alveg frá þeim tíma sem ég
man fyrst eftir mér til dagsins í
dag. Ég mun aldrei gleyma þeirri
hlýju, gleði og kærleik sem amma
og afi í Álfheimum sýndu okkur
barnabörnunum sem komum í
heimsókn til þeirra.
Elsku amma mín, allar sögurnar
þínar og fróðleikurinn lifa ávallt
með mér. Þú bjóst yfir ótrúlegri
lífsreynslu og lífshlaupi sem þú
deildir með okkur forvitnu, litlu
barnabörnunum þínum sem litum
svo upp til ykkar afa. Mér er of-
arlega í huga þegar ég bjó á Ak-
ureyri og fór ein með rútunni til
Reykjavíkur til þess eins að fá að
hitta ömmu mína sem mér þótti
svo vænt um. Það var stuttu eftir
að afi dó og mig langaði ekki að
amma mín væri ein í stóra húsinu.
Ég fékk að gista í „afarúmi“ og við
spjölluðum langt fram eftir kvöldi.
Ég man ég hugsaði þá þegar ég
horfði á þig vera að sofna hvað ég
væri heppin að eiga slíka ömmu.
Við höfðum báðar svo mikinn
áhuga á heimspekilegum um-
ræðum og þú kenndir mér svo ótal
margt. Þú hlustaðir alltaf á mann
og skildir mann alltaf svo vel. Eitt
sinn ræddum við mikið um gleðina
og sorgina, og því langar mig að
tileinka þér nokkur orð úr Spá-
manninum:
Þá sagði kona ein: Talaðu við okkur um
gleði og sorg.
Og hann svaraði:
Sorgin er gríma gleðinnar.
Og lindin, sem er uppspretta gleðinnar,
var oft full af tárum.
Og hvernig ætti það öðruvísi að vera?
Þeim mun dýpra sem sorgin grefur sig í
hjarta manns, þeim mun meiri gleði get-
ur það rúmað.
Er ekki bikarinn, sem geymir vín þitt,
brenndur í eldi smiðjunnar?
Og var ekki hljóðpípan, sem mildar skap
þitt, holuð að innan með hnífum?
Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú ert glað-
ur, og þú munt sjá, að aðeins það, sem
valdið hefur hryggð þinni, gerir þig glað-
an.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu þá
aftur huga þinn, og þú munt sjá, að þú
grætur vegna þess sem var gleði þín.
(Kahlil Gibran.)
Elsku amma mín, hjarta mitt er
fullt af gleði yfir því að hafa fengið
að eiga ömmu eins og þig og sömu-
leiðis afa heitinn. Ég er þakklát að
vita af ykkur tveimur saman aftur.
Þín elskandi,
Guðrún Geirsdóttir.
Elsku amma mín. Minningarnar
hellast yfir mig þegar ég sit hér og
hugsa um hvað ég eigi að skrifa.
Allar sögurnar sem þú sagðir
mér af þér sem barni og hvernig
var að alast upp sem önnur í röð-
inni af 12 systkinum, þú að læra til
kennara og skólastjóraárin á Kjal-
arnesi. Frá deginum sem afi sigldi
inn Önundarfjörð á leið sinni að
giftast þér í Flateyrarkirkju. Mikið
hefur það verið rómantískt enda
geislaði af þér þegar þú sagðir mér
þá sögu og af brúðkaupinu sjálfu.
Þú varst einstök í að segja sögur
og þá líka ævintýri. Við barnabörn-
in eigum margar skemmtilegar
minningar frá eldhúsborðinu þegar
þú varst að strauja eða baka og á
meðan runnu ævintýrin frá þér.
Ferðirnar með þér og afa í sum-
arbústaðinn að Fossá og alltaf var
jafn gaman. Um leið og sest var í
Citroëninn ykkar og lagt af stað
var farið að syngja og við sungum
alla leið.
Föstudagskvöldin fyrir framan
Derrick með appelsín í gleri.
Allar helgarnar sem ég gisti og
við eyddum í alls kyns dundur, t.d.
að spila marías og fara á rúntinn
með ykkur afa. Áður en ég sofnaði
baðstu guð að gefa mér góða nótt
og fannst mér það svo yndislegt að
ég hef haldið þeim sið með dreng-
ina mína.
Þau skipti sem ég og Ragnar
bróðir veiktumst og fengum að
eyða veikindadögunum í ömmu og
afa bóli. Þú varst með tvo stóra
bakka, sem komið var með upp í
rúm, með litabókum, litum og öðru
til að dunda sér við. Og afi keypti
græna frostpinna.
Þú með svuntuna að taka á móti
okkur þegar við komum í mat-
arboð, ég finn enn ilminn sem á
móti okkur tók og sé þig fyrir mér
brosandi með sleifina í hendi.
Öll samtölin sem við áttum eftir
að ég fór að búa og eignast börn og
ómetanleg ráðin sem frá þér komu.
Ég gat alltaf hringt í þig, sama
hvað bjátaði á og alltaf gast þú
ráðlagt mér.
Ég var svo montin af að eiga
svona frábæra ofur-ömmu sem mér
fannst geta allt.
Ég sakna þín og afa meira en
nokkur orð fá lýst og get aldrei
komið öllu á blað sem mig langar
að segja. Minningarnar eru svo
ótal ótal margar.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
RAGNHEIÐUR
FINNSDÓTTIR
Við minnumst
frænda sem var rólegur
og hlýlegur.
Við minnumst frænda sem hafði
sérstakt bros út í annað, lyfti auga-
brúnunum og glotti svolítið eins og
hann ætlaði að trúa okkur fyrir
leyndarmáli.
Við minnumst frænda sem gerði
okkur að ljósmyndafyrirsætum á
unga aldri, og tók myndir sem enginn
hefur toppað síðan.
Við minnumst frænda sem passaði
okkur á meðan yngsta systirin kom í
heiminn, og er því nátengdur einni af
stærstu stundum lífs okkar.
Við minnumst frænda sem kom á
Rússajeppa til Noregs og við minn-
umst Rússajeppans sem flutti okkur
svo heim frá Noregi.
Við minnumst frænda sem var
tæknivæddari en flestir sem við
þekktum, og leyfði okkur að hlusta á
Roy Rogers af risastórum segul-
bandsspólum.
Við minnumst frænda sem dansaði
við og með litlu frænkurnar sínar á
Íslendingakvöldum í Noregi.
Við minnumst frænda sem eignað-
ist lítinn hlaupársfrænda í Noregi
það voru sko ekki margar vinkonur
sem áttu svo sérstakan lítinn frænda.
Við minnumst frænda sem átti
tvær fjarstýringar þegar nánast eng-
inn var kominn með svoleiðis töfra-
tæki og notaði þær stundum til að
reyna að lækka í börnunum.
Við minnumst frænda sem leyfði
okkur að endurgjalda pössunina með
því að trúa okkur fyrir litlu gullmol-
unum sínum, þegar þau Unnur
brugðu sér af bæ.
Guð blessi minningu Bóa frænda.
Anna Björk, Guðrún Harpa og
Ragnheiður Lilja.
Leiðir okkar Henrys Johansen
lágu saman í starfi snemma á starfs-
ferli okkar beggja þegar hann vann í
áratug hjá Raunvísindastofnun Há-
skólans að loknu tæknifræðinámi.
Hann var ráðinn til að sinna viðhaldi
HENRY BERG
JOHANSEN
✝ Henry Berg Johansen raf-
eindatæknifræðing-
ur fæddist í Nes-
kaupstað 15. júní
1951. Hann lést á
hjartadeild LSH við
Hringbraut að kvöldi
20. nóvember síðast-
liðins og fór útför
hans fram frá
Hafnarfjarðarkirkju
30. nóvember.
á jarðskjálftamælaneti
sem stofnunin rak um
allt land á áttunda og
níunda áratug síðustu
aldar. Ég átti að heita
yfirmaður hans en þar
var úr vöndu að ráða því
við áttum báðir við eins
konar stjórnunarlega
fötlun að stríða. Ég átti
óhægt með að gefa fyr-
irmæli og hann átti erf-
itt með að fylgja fyrir-
mælum. Það er þó
skemmst frá að segja að
samvinna okkar gekk
með miklum ágætum
og er það fyrst og fremst því að þakka
að Henry var ákaflega úrræðagóður
og snjall tæknimaður og hans aðferð-
ir voru yfirleitt miklu betri en nokkuð
sem ég gat gefið fyrirmæli um. Mér
lærðist því fljótt að stjórnunin væri
því betri sem hún væri minni. Starfið
krafðist mikilla ferðalaga, jafnt sum-
ar sem vetur, og kom sér því vel að
Henry var mikill ferðamaður og hafði
yndi af náttúru landsins. Jarð-
skjálftamælar voru á þessum tíma
reknir á heimilum fólks víða um land-
ið og sá heimilisfólkið um daglega
umönnun þeirra. Henry kom þess
vegna við á mörgum heimilum á ferð-
um sínum og var hvarvetna aufúsu-
gestur því að fleiri tæki en jarð-
skjálftamælar voru í betra lagi þegar
hann fór heldur en þegar hann kom.
Árið 1985 var gerður samningur
milli Landsvirkjunar og Raunvís-
indastofnunar um uppsetningu og
rekstur jarðskjálftamælanets til eft-
irlits með jarðskorpuhreyfingum á
virkjunarsvæðum við Tungnaá. Sett-
ir voru upp mælar á hálendinu, allt
frá Vonarskarði og Grímsvötnum til
Heklu. Skjálftamerkjunum var kom-
ið til Reykjavíkur um endurvarps-
stöðvar á Vatnsfelli, Búrfelli og
Skarðsmýrarfjalli. Henry var aðal-
hönnuður þessa mælakerfis og sá að
mestu um uppsetningu þess og við-
hald fyrstu árin. Við þetta verkefni
reyndi á alla þætti færni og kunnáttu,
bæði hvað varðaði rafeindatækni og
viðureign við óblíða náttúru. Þetta
mælakerfi er enn í notkun að veru-
legu leyti og ber vitni um hæfni Hen-
rys. Mælar í þessu neti hafa gegnt
lykilhlutverki í eftirliti með eldgosum
og viðvörunum sem gefnar hafa verið
út á undan þeim, t.d. gosum í Heklu
1991 og 2000, Gjálp 1996 og Gríms-
vötnum 1998 og 2004. Margar
skýrslur og greinar í vísindatímarit-
um byggja á mæligögnum frá þessu
kerfi.
Henry hafði brennandi áhuga á
vísindaheimspeki og yndi af rökræð-
um um þau efni. Hann var efasemd-
armaður í eðli sínu og hafði ýmislegt
út á helstu kenningar eðlisfræðinnar
að setja, svo sem afstæðiskenninguna
og kenninguna um stórahvell. Um-
ræður okkar um þessi hugðarefni
urðu stundum langar en aldrei leið-
inlegar. Oftast strönduðu þær þar
sem þekkingu mína á umræðuefninu
þraut. Hræddur er ég um að ég hafi
oft valdið Henry vonbrigðum með
þekkingarskorti mínum á þessum
efnum. Þegar rætt var um landreks-
kenninguna þóttist ég hins vegar
hafa forskot og er ég ekki frá því að
mér hafi tekist að fá Henry til að efast
um efasemdir sínar varðandi þessa
grundvallarkenningu jarðvísindanna.
Að Henry Johansen gengnum sit-
ur eftir minning um góðan dreng og
félaga, snjallan tæknimann og frjóan
hugmyndasmið.
Páll Einarsson.
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Ef út-
för hefur farið fram eða grein berst
ekki innan hins tiltekna skilafrests
er ekki unnt að lofa ákveðnum birt-
ingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda
þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Minningar-
greinar