24 stundir - 31.05.2008, Síða 39

24stundir LAUGARDAGUR 31. MAÍ 2008 39
og það er nóg. En þetta er ekki
fyrirsögn!“ segir hann hlæjandi.
„Þetta gæti nú samt orðið helvíti
góð fyrirsögn,“ bætir hann svo
við.
Hvernig sérðu framtíð Íslensku
óperunnar fyrir þér?
„Íslenska óperan er ennþá í
mótun og þróun. Það er kominn
nýr óperustjóri, Stefán Baldurs-
son, sem er vanur leikhúsmaður
og ég er viss um að hann á eftir
að gera þetta að fínu leikhúsi.
Óperan er fyrst og fremst leikhús
með músík. Ég held að framtíð
Óperunnar sé mjög björt. Svo er
von á sérstaklega smíðuðu óp-
eruhúsi í Kópavogi. Forsendan
fyrir því að óperan hefur lifað í
öll þessi ár var sú að óperan átti
sér heimili.“
Situr þú á fremsta bekk á frum-
sýningum?
„Já, já! Mér er alltaf boðið á
frumsýningar.“
„Eflaust er ég frekur“
Garðar ólst upp í Reykjavík og
á unglingsárum var hann sendur í
Hlíðardalsskóla sem var rekinn af
aðventistum. Það átti eftir að
reynast honum heilladrjúgt.
„Mömmu og pabba var ráðlagt
að senda mig í Hlíðardalsskóla. Ég
þótti stefna hraðbyri í að verða
hálfgerður vandræðaunglingur,
þótt þeim hafi auðvitað ekki
fundist það. Ég var bara svona
mótorhjólagæi í leðurjakka! En ég
fór í Hlíðardalsskóla og fékk þá
áhuga á trúmálum. Hlutirnir þró-
uðust upp frá því og fjölskyldan
mín varð hluti af þeirri kirkju.“
Í Aðventistasöfnuðinum eru
um 400 manns og hefur hann
verið hér á landi í 100 ár.
Er trúin stór hluti af tilverunni
hjá ykkur?
„Ekki mjög. Já og nei. Kannski
stærri en gengur og gerist, ég veit
það ekki. Við treystum á almætt-
ið, biðjum um hjálp, felum okkur
Guði á morgnana og þökkum svo
fyrir, vonandi, þegar vel gengur.
Ég held við séum ekkert óeðlilegri
en aðrir.“
Hvernig mótar trúin líf þitt?
„Ég held ekki að hún móti það
mikið. Músíkin mótar mig. Það
hvert músíkin stefnir og hvert ég
beini mér með hana. Ég er minn-
ar gæfu smiður en trúi því að mér
sé beint í réttar áttir. Ég hefði get-
að farið þá leið að verða bara
söngvari en ákvað einhverra hluta
vegna að búa líka til skóla til að
kenna öðrum að verða söngvarar.
Sama á við um Óperuna. Allt í
einu var ég á réttum stað á réttum
tíma og þá varð Íslenska óperan
til.“
Hvenær hættirðu að syngja og
fórst meira út í stjórnun?
„Ég hætti að syngja sem at-
vinnusöngvari fyrir tíu árum. Ef
gamlir atvinnusöngvarar hætta
ekki að syngja af sjálfsdáðum þá
er skrattinn laus! Ég hætti vegna
þess að mér fannst ég ekki geta
verið alvöru söngvari lengur. Ég
get samt alveg sungið. Syng ekkert
illa, skilurðu,“ segir hann og kím-
ir.
Var sárt að hætta?
„Nei, ég var svo heppinn að ég
tók varla eftir því. Ég var að fást
við svo margt annað í músík á
þeim tíma. En ef ég yrði að hætta
að stjórna … það fyndist mér
leiðinlegt. Ég er með besta kór
sem hægt er að hugsa sér, Óp-
erukórinn, sem er búinn að þola
mig í öll þessi ár. Það er ótrúlega
góður og vel syngjandi hópur.“
Þú segir að kórinn hafi „þolað
þig“ í öll þessi ár. Er það erfitt?
„Ég veit það ekki. Ég hugsa að
ég sé ekki allra. Um helgina var ég
að þræla út hópi söngfólks og eft-
ir æfinguna kom til mín kona og
sagði við mig: „Ég hélt að þú vær-
ir svo ofboðslega frekur.“ Þá hafði
hún haft einhverjar fyrirfram
mótaðar hugmyndir um mig sem
mann eða stjórnanda og var
svona hissa á því að ég væri ekk-
ert svo frekur eftir allt saman! Ef-
laust er ég frekur. Sé frekjan
ósjálfráð er maður óagaður. En ef
a
„Eflaust er ég
frekur. Sé frekj-
an ósjálfráð er
maður óagaður. En ef
maður er frekur af því að
það þarf að ná einhverju
fram þá er það tamin og
öguð frekja.“
24stundir/Kristinn Ingvarsson
HELGARVIÐTALIÐ
Eftir Heiðdísi Lilju Magnúsdóttur
heiddis@24stundir.is